Dock Ellis en de LSD no-hitter

In de avond van 12 juni 1970 gooide pitcher Dock Ellis van de Pittsburgh Pirates een no-hitter. Uiteindelijk wonnen de Pirates met 2-0 van de San Diego Padres, maar de no-hitter zou om andere redenen bekend worden. Ellis gaf later toe onder invloed te zijn van Lysergeenzuurdi-ethylamide, ofwel LSD. Een legende met een legendarisch verhaal: Dock Ellis en zijn drugs-gestuurde hallucinerende topprestatie.

Dock Phillip Ellis Jr. werd op 11 mei 1945 geboren in Los Angeles, California. Al vroeg in zijn leven begon hij met drinken en het gebruiken van drugs. Hij speelde als kortestop bij een lokaal semi-professioneel team, maar weigerde uit te komen voor het team van zijn High School. Ellis besloot wel te gaan spelen voor een college-team en ging naar Los Angeles Harbor College.

Daar speelde hij net zo lang voor tot de Pittsburgh Pirates hem een contract aanboden, omdat de Pirates tekenbonussen gaven van zestigduizend dollar. Dat bedrag zou hij echter nooit ontvangen. Na het stelen van een auto kreeg hij een voorwaardelijke straf. Uiteindelijk tekende de 19-jarige Ellis een contract van vijfhonderd dollar per maand en een tekenbonus van $2500 bij de club.

Van 1964 tot 1968 speelde de pitcher in de minors van de Pirates. Zijn avontuur begon bij de Kinston Eagles en hij zou daarna ook uitkomen voor de Columbus Jets, Asheville Tourists en Macon Peaches. Ellis werd in 1966 al eens door de Pirates opgeroepen naar de majors, maar speelde niet en moest daarom tot juni 1968 wachten op zijn debuut. Hij debuteerde uiteindelijk vanuit de bullpen, maar werd al snel overgeheveld naar de startende rotatie. Hij eindigde het seizoen met zes overwinningen, vijf verliespartijen en een 2.50 ERA.

NO-HITTER

In zijn tweede seizoen in de majors zou Ellis de meest memorabele start uit zijn carrière maken. Nadat de Pirates op 11 juni naar San Diego waren gevlogen, besloot hij op bezoek te gaan bij een vriend in Los Angeles. Later maakte de pitcher bekend die dag meerdere keren LSD gebruikt te hebben. Op 12 juni stond zijn volgende start op het programma, maar Ellis was dit vergeten. Hij nam dus gerust nog wat LSD tot zich…. tot het moment dat zijn vriendin hem herinnerde aan zijn avondverplichting. Stoned vloog Ellis terug naar San Diego.

Mede met hulp van reflecterende tape op de vingers van catcher Jerry May zag hij de tekens en gooide hij zes strikeouts. Wel gooide hij acht vrije lopen en raaktehij één Padre. Hierdoor plaatste MLB zijn no-hitter op de vierde plek van slechtste no-hitters aller tijden.

In een interview gaf Ellis later toe dat hij op een moment dacht te pitchen tegen legendarische artiest Jimi Hendrix, die met een gitaar zijn pitch probeerde te raken. Ook dacht hij dat president Richard Nixon de plaatscheidsrechter was en dook hij uit de weg van een bal die totaal niet in zijn buurt kwam. Voetnoot: niets van het verhaal is te bewijzen is en er is geen beeldmateriaal van de wedstrijd.

BESTE PERIODE

Na zijn no-hitter was het vervolg van het seizoen een worsteling voor de dan 25-jarige pitcher. Hij eindigde het jaar met dertien overwinningen en tien verliespartijen in dertig gestarte wedstrijden. Wel gooide hij negen volledige wedstrijden, waarvan vier shutouts. Hoewel Ellis in 1970 veel ups-and-downs kende, werd 1971 het beste seizoen uit zijn carrière.

De Pirates versloegen in zeven World Series-wedstrijden de Baltimore Orioles en wonnen daarmee de titel in ’71. Ellis eindigde als vierde in de Cy Young Award-verkiezing, met 31 gestarte wedstrijden (19-9), elf complete games, twee shutouts, 137 K’s en een 3.06 ERA. Ook werd hij verkozen tot de All-Star Game. Het zou een memorabele All-Star Game worden, waarin voor het eerst in de geschiedenis van de sport twee niet-blanke pitchers de wedstrijd startten. Zelf startte Ellis ook wedstrijd één in de Fall Classic. Hij werd na 2.1 IP van de heuvel gehaald met vier earned runs, waaronder twee homeruns, achter zijn naam.

AVONTUREN NA PITTSBURGH

De jaren na de World Series-overwinning waren voor Ellis wisselvallig. Uiteindelijk vertrok hij uit Pittsburgh via een trade naar de New York Yankees. Die trade kwam niet zomaar tot stand, want de Pirates wilden van de pitcher af. Na meerdere werkweigeringen van Ellis — hij wilde niet pitchen vanuit de bullpen — werd Ellis dertig dagen geschorst door de Bucs.

Op 11 december 1975 werd hij dan ook echt getraded in een deal waarbij ook Ken Brett en Willie Randolph naar de Bronx Bombers vertrokken. De Pirates kregen pitcher Doc Medich voor het drietal terug. In zijn eerste jaar bleek Ellis een goede match met de Yankees. Hij won in 1976 liefst 17 wedstrijden en had een 3.19 ERA. De Yankees haalden zelfs de World Series. Ellis startte wedstrijd drie vanaf de heuvel en verloor deze, waarna de Cincinnati Reds de Yankees sweepten. United Press International riep hem vervolgens aan het eind van het seizoen uit tot AL Comeback Player of the Year.

Na wederom een conflict vertrok Ellis ook bij de Yankees. Hij speelde voor vier teams in een periode van twee jaar (Oakland Athletics, Texas Rangers, New York Mets en Pittsburgh Pirates). Hij sloot zijn carrière in 1979 af bij de franchise waar hij ook begon: de Pittsburgh Pirates. Ellis startte uiteindelijk 317 wedstrijden in de majors. Hij won 138 wedstrijden, verloor er 119, had 1136 strikeouts en een 3.46 ERA.

VOORVECHTER

Dat Dock Ellis een kleurrijk karakter was, bleek al uit zijn drugsgebruik, maar hij zou wel vaker op een bijzondere manier het nieuws halen. Zo probeerde hij in 1974 alle slagmannen van de Cincinnati Reds te raken met zijn pitches. Dit, omdat hij vond dat de Pirates zich niet moesten laten intimideren door de Big Red Machine. Manager Danny Murtaugh haalde hem nog binnen één inning van de heuvel met een wel heel bijzondere statline: 0 IP, 0 H, 1 R, 1 ER, 1 BB, 0 K en 3 HBP. Verder vergeleek hij Texas Rangers-manager Billy Hunter met Hitler, omdat die alcoholgebruik verbood tijdens vluchten met het team. Ook verbrandde hij meerdere papieren in het clubhuis van de Oakland A’s, waardoor de sproeiers aansprongen.

Hoewel zijn acties niet altijd positieve reacties opleverden, probeerde Ellis ook zijn steentje bij te dragen om MLB te verbeteren. Zo was hij een voorvechter van Free Agency en werd hij daarom ook getraded door de Yankees. Verder sprak hij zich vaak uit tegen het geïnstitutionaliseerd racisme binnen de sport en de rechten van zwarte spelers.

HONKBALPENSIOEN MET TRAGISCH EINDE

Na zijn carrière kickte Ellis af van de drugs en werd raadgever voor drugsgebruikers. Hij deed zijn werk ook in gevangenissen in Pittsburgh en California en startte een lesprogramma op voor mensen die veroordeeld waren voor het rijden onder invloed.

Begin 2007 werd levercirrose bij de pitcher geconstateerd en werd hij op de lijst gezet voor een levertransplantaat. Zonder zorgverzekering betaalden veelal oude vrienden uit het honkbal zijn rekeningen. Vlak voor een transplantatie kon plaatsvinden kreeg Ellis ook hartproblemen en dat maakte transplantatie onmogelijk. Hij stierf op 19 december 2008 op 63-jarige leeftijd. MLB verloor hiermee misschien wel één van de meest bijzondere pitchers uit de geschiedenis van de sport. Zijn verhaal zal echter voor altijd voortleven als de man van de LSD no-hitter.

Coverfoto: Associated Press