Met het einde van de eerste ronde in zicht worden de wedstrijden steeds belangrijker. Afgelopen nacht gold dat met name voor de Toronto Maple Leafs, New York Islanders, Winnipeg Jets en Nashville Predators. Stuk voor stuk keken zij eliminatie recht in de ogen en alleen de Jets wisten zich in dit geval gesteund door het eigen publiek. In onze dagelijkse recaps lees je hoe het hen verging.
EASTERN CONFERENCE
FIRST ROUND
GAME 5: BOSTON BRUINS – TORONTO MAPLE LEAFS
Al voor de wedstrijd kregen de Maple Leafs een volgende tegenslag te verwerken. Een zieke Auston Matthews kon niet helpen om het seizoen in leven te houden. Joseph Woll verving daarnaast Ilya Samsonov tussen de palen. Een steuntje in de rug was dus meer dan welkom en die kwam er in de vorm van de openingstreffer van blueliner Jake McCabe. Gezien de omstandigheden was die goal misschien verrassend, maar onverdiend toch zeker niet. Defensief had Toronto de zaakjes namelijk goed op orde.
Halverwege de eerste periode hadden de Bruins slechts 1 SOG. Helaas voor Woll en de Maple Leafs was het tweede schot direct raak. Trent Frederic vond de puck voor zijn stick en was meedogenloos: 1-1. Met die treffer kreeg hij de B’s echter niet aan de praat. In Boston maakten de Maple Leafs, mede dankzij een prima Max Domi, de dienst uit. Ze vergaten echter die tweede goal te maken en daarmee hielden de Leafs Boston in de wedstrijd.
De Bruins kropen in de derde periode uit hun schulp. Woll kreeg het steeds drukker, maar de backup weigerde een tweede keer te buigen. Aangezien geen van de teams scoorde in de reguliere speeltijd werd de spanning – zeker in Toronto – verder opgevoerd met een sudden death overtime. Lang duurde die niet. John Tavares bewoog zich richting de vijandelijke goal, maar het was Matthew Knies die het beslissende zetje gaf en de Leafs in leven hield.
UP NEXT:
Deze Toronto Maple Leafs blijken over veel meer mentale weerbaarheid te beschikken dan gedacht. Bij vlagen diende zich dat al aan tijdens de wedstrijden, maar zelfs met hun belangrijkste speler in de ziekenboeg vonden ze een manier om deze Bruins te verslaan. Daarmee zijn ze er nog (lang) niet. Vrijdag (02.00 uur Nederlandse tijd) staat Game 6 op het programma. Die wedstrijd wordt gespeeld in Toronto, maar dat thuispubliek kan ook voor extra druk zorgen. Het wordt dan ook interessant om te zien of Sheldon Keefe vasthoudt aan Woll of dat Samsonov terugkeert tussen de palen.
Tussenstand in de serie: Boston leidt met 3-2
GAME 5: CAROLINA HURRICANES – NEW YORK ISLANDERS
Dankzij Mathew Barzal en zijn GWG in overtime begonnen de New York Islanders met een goed gemoed aan Game 5. Terug in Raleigh werd dat goede gevoel in no time aan gruzelementen geslagen door de Hurricanes. De thuisploeg liep de Isles volledig onder de voet en Teuvo Teravainen liet de Caniacs al heel vroeg juichen. Andrei Svechnikov kreeg vervolgens de 2-0 op z’n naam en de wedstrijd was op dat moment nog maar net onderweg. De bezoekers hapten naar adam en kregen lucht dankzij Mike Reilly. Zijn schot vanaf de blauwe lijn vond een weg naar het net achter Frederik Andersen.
Die tegentreffer werd snel weggeslikt door de Hurricanes. De ene na de andere aanvalsgolf kwam richting Semyon Varlamov en de goalie moest voor de derde keer vissen na een benutte penalty-shot van Evgeny Kuznetsov. Na 20 minuten gaf de shot clock 21-4 in het voordeel van Carolina aan. Toch zou de tweede periode een heel ander beeld geven. Het wanhopige New York beet meer van zich af en werd beloond met de aansluitingstreffer van Brock Nelson. Tegen alle verwachtingen in zouden de Islanders zelfs langszij komen dankzij de eerste goal van Casey Cizikas dit postseason.
Vraag jezelf eens af wat je kunt doen in acht seconden? Voor de Carolina Hurricanes geldt dat zij in dat tijdsbestek twee keer kunnen scoren. Een goal van Jack Drury bracht de PNC Arena weer tot leven en toen Varlamov door de boarding in de luren werd gelegd, was Stefan Noesen er als de kippen bij voor de 5-3. Het was een tik die zelfs deze ervaren Isles niet te boven kwamen. Coach Patrick Roy haalde nog wel zijn goalie van het ijs voor een slotoffensief. Seth Jarvis wist wel raad met het lege net en bepaalde de eindstand op 6-3.
UP NEXT:
De New York Rangers kennen hun tegenstander in de tweede ronde en mogen de borst nat maken. In de serie tegen de Islanders lieten de Hurricanes met enige regelmaat zien waarom zij één van de topfavorieten voor de Stanley Cup zijn. Aanvallend zit het goed, de special teams zijn dik in orde en onder de lat staat een Frederik Andersen in vorm. Mogelijk wordt dit team nog sterker als Brett Pesce op tijd hersteld is voor de best-of-7 tegen de Blueshirts.
Lou Lamoriello is inmiddels de general manager met de meeste postseason-wedstrijden. Het is de vraag of de door de wol geverfde GM met de Isles nog vaker van dit toetje mag genieten. De Islanders beschikken over één van de oudste rosters in de league met overwegend doorlopende contracten. Lamoriello heeft nog wel wat houvast, want er zijn in de Metropolitan meer teams die in dit schuitje zitten. Pittsburgh en Washington worden er niet jonger op en Philadelphia of Columbus zijn de komende jaren toch ook geen zekerheidjes in de play-offs.
Eindstand in de serie: Carolina wint met 4-1
WESTERN CONFERENCE
FIRST ROUND
GAME 5: WINNIPEG JETS – COLORADO AVALANCHE
Met Connor Hellebuyck “gewoon” tussen de palen wisten de Winnipeg Jets dat ze hun beste wedstrijd tot nu toe moesten spelen om het seizoen in leven te houden. Ze konden daarbij ook wel wat geluk gebruiken en dat kwam er dankzij Josh Manson. De Avalanche-verdediger werkte de puck slecht weg en zette de Jets onbedoeld op voorsprong. Colorado poetste dit schoonheidsfoutje ook weer snel weg. Niemand minder dan de ontketende Valeri Nichushkin hing de bordjes weer in evenwicht.
Het was in de tweede periode opnieuw een Rus die de Avalanche aan de leiding bracht. Yakov Trenin bleef knokken voor zijn kans en werd beloond met een goal: 1-2. Het doorgaans luidruchtige Canada Life Center werd daarmee het zwijgen opgelegd, maar lang duurde dat niet. Een PPG van Josh Morrissey bracht het geloof terug bij de fans in Manitoba. Dit liep een flinke deuk op bij de 2-3. Zoveel geluk de Jets hadden bij hun eerste goal, zoveel pech hadden ze dit keer. Een ongevaarlijke inzet van Artturi Lehkonen werd door Neal Pionk achter z’n eigen goalie gewerkt.
De Jets probeerden uit alle macht de gelijkmaker te produceren, maar liepen zich keer op keer stuk op Alexandar Georgiev. De goalie had echter geen antwoord op het schot van Tyler Toffoli, die na ruim twee minuten in de derde periode voor 3-3 zorgde. Weer was Winnipeg het momentum snel kwijt. Met pas z’n eerste deze serie bracht Mikko Rantanen de Avalanche weer op voorsprong. De Fin sloeg halverwege de derde nog eens toe. Op aangeven van Nathan MacKinnon zorgde Rantanen voor wat lucht met de 3-5. Met nog een paar tellen op de klok werd de eindstand bepaald door Josh Manson: 3-6.
UP NEXT:
Met maar liefst 28 goals legden de Colorado Avalanche de tegenstander uit Winnipeg over de knie. Het angstaanjagende voor de toekomstige concurrentie is daarbij ook nog dat spelers als Nathan MacKinnon en Mikko Rantanen niet eens een hele grote rol speelden. Valeri Nichushkin scoorde in elke wedstrijd en bewees maar weer eens zijn waarde. Dit deed ook Alexandar Georgiev. De goalie herstelde zich knap van een teleurstellende Game 1 en krijgt nu tijd om te rusten. In de tweede ronde treffen de Avs de winnaar van de serie tussen Vegas en Dallas en die weten nu al dat ze zich niet hoeven in te houden tegen dit Colorado.
Voor de Winnipeg Jets eindigt een mooi seizoen toch wel in mineur. Zij grepen naast de divisietitel en konden ’t de Avalanche in de play-offs maar sporadisch moeilijk maken. Volgend seizoen keert de belangrijke kern van het roster terug, maar general manager Kevin Cheveldayoff heeft nog wel knopen door te hakken wat betreft UFA’s als Sean Monahan en Tyler Toffoli. Ook defensief lopen er aardig wat contracten af.
Eindstand in de serie: Colorado wint met 4-1
GAME 5: VANCOUVER CANUCKS – NASHVILLE PREDATORS
Waren de Predators hersteld van die onwaarschijnlijke Houdini-act van de Canucks in Game 4? Gelukkig voor Nashville was Juuse Saros dat wel. De sluitpost werd direct aan het werk gezet door Vancouver, maar had een antwoord op alles wat de betere Canucks op hem afvuurden. Overigens gold dit ook voor zijn collega Arturs Silovs in het doel van Vancouver. Rick Tocchet moest opnieuw een beroep doen op de 23-jarige Let en de 23-jarige rookie stelde niet teleur.
Silovs kreeg het drukker in de tweede periode. De Predators waren wakker geschud en wisten de Let zelfs te kloppen. Het was echter aan de paal te danken dat de 0-0 op het scorebord bleef staan. Nadat diezelfde paal in de derde periode succes voor de thuisploeg in de weg stond, was het na ruim 43 minuten spelen dan toch eindelijk raak. Nikita Zadorov staat niet bekend om zijn scorend vermogen, maar was wel de eerste die een gaatje vond in het pantser van Saros deze avond.
In die derde periode moest ook Silovs met zijn ogen knipperen. Predators-captain Roman Josi wist ’t waarschijnlijk zelf niet, maar werkte op de powerplay wel de 1-1 binnen. Het zou de wedstrijd van de scorende blueliners worden. Met nog ruim zeven minuten op de klok besloot Alexandre Carrier maar eens een poging te wagen. Silovs zag ’t schot veel te laat en was kansloos. Dit keer leverde een slotoffensief de Canucks niks op, waardoor deze serie terugkeert naar Nashville voor Game 6.
UP NEXT:
De Nashville Predators herstelden zich in Game 5 knap van hun matige start. Lang staat de franchise al bekend om de productieve blauwe lijn en die gaf ook nu weer de doorslag. Saros hield de ploeg aanvankelijk op de been en zal dit komende vrijdag opnieuw moeten doen. Op het moment van schrijven is nog niet bekend hoe laat de teams dan op het ijs verschijnen, maar zeker is wel dat de Predators van ’t huidige momentum gebruik willen maken. Vancouver wist in deze serie al twee keer buitenshuis te winnen. Om de spanning niet nog verder op te laten lopen, is een derde zege in Nashville zeer wenselijk.
Tussenstand in de serie: Vancouver leidt met 3-2
Cover photo: Steve Babineau
