De jeugd heeft de toekomst. Een veelgehoorde uitspraak die louter waarheden bevat. Het is weer december. Bij menig ijshockeyliefhebber gaat er dan vrijwel direct een lampje branden. Het World Junior Championship staat weer voor de deur. De uitgelezen kans, om de sterren van de toekomst aan het werk te zien. SportAmerika neemt je mee in een rondje langs de deelnemende landen. Wie zijn er (top)favoriet? Wie moet je met speciale aandacht volgen? Poule A bijt vandaag het spits af.
Het eerste WJC werd reeds in 1977 georganiseerd. 46 jaar later heeft het toernooi enorm in aanzien gewonnen en is het voor de Amerikanen bovendien een vaste traditie tijdens de kerstvakantie. Deze editie zal na de editie van 2023 weer als vertrouwd aanvoelen voor de spelers, coaches en bovenal de fans.
De editie van 2024 kent in mindere mate toch een ‘valse start’. Het IIHF wees reeds in 2019 de editie van 2022 het toernooi aan Gothenburg toe. Door de COVID-19 pandemie werd deze editie echter achter gesloten deuren in Edmonton en Red Deer afgewerkt. Verdeeld over de stadions Scandinavium en Frölundaborg staat de komende anderhalve week nu dus Zweden centraal in de ijshockeywereld.
EDITIE 2023: VERRASSINGEN IN POULEFASE, MAAR USUAL SUSPECT WINT GOUD
Waar van te voren een “walk in the park” werd verwacht voor diverse teams, zat de eerste week van het WJC vol verrassingen. Zo werd Team Canada op Opening Night vakkundig met beide benen op de grond gezet door Tsjechië (5-2 nederlaag). Finland kreeg op haar beurt een behoorlijk deksel op de neus van Zwitserland (2-3 OT).
Desalniettemin waren alle usual suspects wederom van de partij in de kwartfinales. Poule A werd verrassenderwijs door de Tsjechen gewonnen. Na de nederlaag tegen Zweden (2-3 OT), maakte de ploeg van head coach Radim Rulik gehakt van Oostenrijk (9-0) en Duitsland (8-1).
In poule B was het Team USA wat de klok sloeg. Na de misser van Finland op Opening Night, leek poulewinst niets de ‘Stars and Stripes’ in de weg te staan. Ware het niet dat Slowakije — met een uitblinkende Filip Mesar en Simon Nemec — de Amerikanen met 6-3 van het ijs poetsten. Desalniettemin kon Team USA meer dan behoorlijk bouwen op het duo Jimmy Snuggerud en Logan Cooley. Het first-rounder duo van 2022 maakten beide zeven punten en waren met zijn tweeën goed voor 40% van de Amerikaanse poulefase productie.
Na een ruime overwinning tegen Zwitserland (5-1), streden de Amerikanen op oudejaarsavond in een onderling duel tegen Finland om groepswinst. Mede een ijzersterke tweede periode lieten de Finnen definitief buiten schot en werd het pleit met een eindstand van 6-2 beslecht.
CONNOR BEDARD SCHRIJFT GESCHIEDENIS
Je komt zo langzamerhand superlatieven tekort om het talent van Connor Bedard onder woorden te brengen. De huidige Blackhawk liet er ook tijdens het WJC van 2023 geen gras over groeien. Met een totaal van achttien (!) punten in vier wedstrijden schreef hij bovendien een Canadees record op zijn naam.
Eric Lindros voerde sinds jaar en dag het landsklassement in punten op het WJC aan (31). In de 5-1 overwinning op Zweden voegde Bedard zich echter naast de Hall of Famer. De first-overall pick van 2023 deed er echter slechts dertien wedstrijden over. Lindros 21. Ja, je moet wel zo eerlijk zijn dat Bedard zijn scorekaart opvoerde tegen “mindere goden” Duitsland en Oostenrijk. Echter zijn er in de afgelopen dertig jaar slechts drie spelers geweest die in een WJC-wedstrijd zeven punten noteerden.
CANADA WINT GOUD MET HAKKEN OVER DE SLOOT
De poulefase was af en toe spectaculair te noemen, maar de kruisfinales kregen de verwachte winnaars. In de kwartfinales was de burenruzie tussen Finland en Zweden (2-3) de wedstrijd waar de meeste spanning op zat. Canada had een overtime nodig tegen de verrassende Slowaken (4-3).
De gedroomde clash tussen Team USA en Canada kwam er echter al in de halve finale. Na een spannende eerste periode namen de Amerikanen via goals van Kenny Connors en 2022 third overall Logan Cooley de leiding, maar aan de hand van Logan Stankoven en Adam Fantilli namen de Canadezen in de tweede afstand. De uiteindelijke 2-6 overwinning voor Canada was enigszins geflatteerd, maar niet onverdiend. Tsjechië rekende op haar beurt in de andere halve finale af met Zweden (2-1 na OT).
Dat er de komende jaren serieus met Tsjechië rekening dient te worden gehouden, werd ook in de finale tegen thuisland Canada duidelijk. In een stijf uitverkocht Scotiabank Centre leken de rood-witten aanvankelijk de gouden medaille al vroeg in de plooi te leggen. Middels goals van Dylan Guenther en Shane Wright keken de Canadezen na veertig minuten tegen een comfortabele 2-0 voorsprong aan.
Ook in de derde periode behielden ze het overwicht, maar een alles-of-niets offensief van de Europeanen liet de wedstrijd kantelen. Mede een nonchalante houding aan Canadese zijde liet Jiri Kulich en Jakub Kos de stand binnen één minuut weer in evenwicht trekken. Uiteindelijk werd Dylan Guenther met zijn tweede treffer van de avond het goudhaantje. Op aangeven van Joshua Roy prolongeerden de Canadezen haar WJC titel en bracht hiermee haar totaal op twintig gewonnen titels.
EDITIE 2024: POULE A
TEAM CANADA
Canada geldt al sinds jaar en dag als de bakermat van het ijshockey. Als nationale sport is het ook geen vreemd gegeven dat het talent tegen de plinten klotst. Na het winnen van de edities van 2022 en 2023 kunnen de rood-witten zich voor het eerst sinds de serie tussen 2005 en 2009 driemaal op rij van de gouden medaille verzekeren.
Toch staan de Canadezen dit jaar niet op nummer één bij de bookies. Met allicht het sterkste Amerikaanse roster aller tijden en een Tre Kronor dat ook niet in de slappe was zit, vindt Team Canada zichzelf op plek nummer drie terug. Het verleden heeft uitgewezen dat de Finnen ook ijzersterk uit de hoek kunnen komen. De manschappen van head coach Alan Letang kunnen haar borst dus nat maken.
MACKLIN CELEBRINI VOLGENDE FENOMEEN
Natuurlijk verbleekt alles en iedereen bij het 2023 roster van Team Canada (Connor Bedard, Adam Fantilli, Logan Stankoven, Shane Wright), maar het roster van deze editie mag er ook best wezen. Flexibiliteit en veelzijdigheid kenmerken de ploeg het beste met bovendien een aantal high-end prospects op de aanvallende linies.
Op de eerste lijn komen we onmiskenbaar het duo Conor Geekie (Arizona Coyotes) en Matthew Savoie (Buffalo Sabres) tegen. De twee hebben in het verleden veelvuldig bewezen elkaar blindelings te kunnen vinden en zijn beide two-way ijzersterk. Daarachter vinden we de topfavoriet voor de first overall pick van 2024 terug; Macklin Celebrini. De zeventienjarige centre geldt als meest dynamische speler van zijn “Class” en staat in alle scoutrankings op nummer één.
Boston Bruins prospect Matthew Poitras verdient ook een plaats in de spotlights. De centre speelt in zijn eerste seizoen in de NHL de pannen van het dak en loodste de Bruins al veelvuldig naar de overwinning. In 2022 werd de Canadees in de tweede ronde gedraft, maar liet in de OHL zien uit het juiste hout te zijn gesneden. Met 95 punten in 63 wedstrijden veegde de centre de vloer aan met de tegenstand en hevelde head coach Jim Montgomery hem zonder pardon over naar de League.
DENTON MATEYCHUK DIRIGEERT
Op de blue-line ligt de focus vooral op het leiderschap van Denton Mateychuk (Columbus Blue Jackets). De twaalfde overall van 2022 geldt potentieel als één van de beste blue-liners van zijn generatie. Als “C” dirigeert de negentienjarige het orkest van Moose Jaw Warriors in de Western Hockey League. De dynamische Mateychuk heeft qua spel en fysiek veel weg van Cale Makar en is op de powerplay en 5-on-5 het centrale middelpunt in de aanval. Tussen de palen ligt het grootste vraagstuk bij Team Canada. Sabres prospect Scott Ratzlaff lijkt de meest voor de hand liggende keuze, maar Samuel St-Hilaire is de goalie met het hoogste plafond aan talent.
Het maakt de keuze voor Canada als favoriet een lastige. Ze matchen qua diepte en sterkte wellicht niet met Team USA en Zweden, maar als alle puzzelstukjes goed in elkaar passen, staat hier een gouden team.
TEAM ZWEDEN
Team Zweden begint in haar thuisland als één van de twee topfavorieten voor de gouden medaille. Een roster dat ten opzichte van de voorgaande jaren — tweemaal op rij troostfinale — net dat stukje dieper en beter is om echt mee te doen om de troon. De laatste Zweedse organisatie dateert van 2014, waarin Zweden in een hartverscheurende finale de burenruzie van Finland (lees: Juuse Saros) verloor. Het was de enige verliespartij voor de geel-blauwen dat toernooi.
Zonder de absolute superster Leo Carlsson staan er een aantal andere high-end prospects klaar om het stokje over te nemen. Een stokje met een flink Vancouver Canucks sausje.
DIEPTE, DIEPTE, DIEPTE
We kunnen het niet genoeg benadrukken. Dit Zweedse roster herbergt diepte. Head coach Magnus Havelid deinst er overigens niet voor terug om het voormalig Djurgardens trio Liam Ohgren (Minnesota Wild) – Noah Ostlund (Buffalo Sabres) – Jonathan Lekkerimaki (Vancouver Canucks) uit elkaar te halen. De drie stonden in de SHL te boek als het beste trio sinds de gebroeders Sedin eind jaren ’90 samen met Magnus Wernblom de vloer aanveegden bij MoDo Hockey in de Elitserien. Toch valt er niets op de keuze af te dwingen. De missie van de Zweedse Bond is onmiskenbaar goud en met de toevoeging van Anton Wahlberg (Buffalo Sabres) op de eerste lijn bouwt Havelid zekerheid in. Wahlberg en Ostlund spelen weliswaar op dit moment niet samen in de Minors, maar waren in de U16 en U18 van Zweden een gevreesd duo.
Lijntjes verbinden is iets waar Havelid op de tweede en derde lijn feilloos mee doorgaat. Liam Ohgren wordt vergezeld door Filip Bystedt (San Jose Sharks) en Fabian Wagner (Winnipeg Jets). Een linie die alles herbergt: techniek, schoten, fysiek en een waanzinnig gevoel voor ruimte. Op de derde lijn ruwe diamant Otto Stenberg. De Blues prospect werd afgelopen zomer in de eerste ronde van 2023 gedraft en heeft van alle aanwezige Zweedse spelers verreweg de beste sticktechniek. Bovendien heeft Havelid het voordeel dat de winger ook als centre uit de voeten kan.
ELIAS PETTERSSON 2.0
Op de blue-line is er slechts één vraagteken: De onbalans tussen links (2)- en rechtshandig (5). Het toppaar bestaat dit jaar uit Elias Pettersson (Vancouver Canucks) en Axel-Sandin Pellikka (Detroit Red Wings). Vooral het talent van Pellikka wordt veelvuldig geprezen. Op de powerplay is Pellikka bij de absolute leider. Gelijkenissen met mister powerplay John Klingberg worden veelvuldig gemaakt en bovendien beschikt ASP over een waanzinnig inzicht en ijshockey IQ. Het vermogen om zichzelf met een paar kleine bewegingen dusdanig veel ruimte te bezorgen om zijn ploeggenoten in schietstelling te brengen, werden door de scouts in aanloop naar de Draft met een 10(!) beoordeeld. Gesteund door magnifieke passing wordt hij in eigen land de “prospect opvolger” van Rasmus Dahlin genoemd.
Between the pipes is het bij Zweden hetzelfde liedje als Team Canada. Zonder uitgesproken favoriet ligt het in de lijn der verwachting dat alle drie de goalies speeltijd tegemoet mogen zien. Qua talent steekt Hugo Havelid (neefje van head coach Magnus én tweelingbroer van blue-liner Mattias) boven Melker Thelin (Arizona Coyotes) en Kevin Reidler (Ottawa Senators) uit.
Al met al hebben de Zweden figuurlijk goud in handen. Gesteund door het thuispubliek kan dit roster serieus meedoen in de strijd om de gouden medaille. Grootste concurrent is Team USA, dat het vooral tussen de palen duidelijk wint. Hoe dan ook beschouwen wij Zweden als favoriet voor winst in Poule A.
TEAM FINLAND
Finland geldt sinds jaar en dag als dark horse voor een medaille op het WJC. Ook dit jaar is er geen uitzondering op deze regel te ontdekken. Toch lijkt het erop, dat Suomi tijdens deze editie pas op de plaats moet maken.
Natuurlijk zit een run in het vat, maar dan zal vooral de diepte moeten overperformen. Niets is onmogelijk. Er zijn gekkere dingen in het verleden gebeurd.
ABSENTIE JOAKIM KEMELL LAAT ZICH NIET DIRECT VOELEN
De absentie van Joakim Kemell is uiteraard een fikse aderlating voor de ploeg van head coach Lauri Mikkola. Toch staan er op het roster van de Finnen een aantal under the radar parels, die niet vies zijn van een goal maken. Jani Nyman en Lenni Hameenaho staan in de top vijf van het klassement in de Liiga en Kasper Halttunen rijgt de goals aaneen in de OHL. Tel daarbij ook nog eens Emil Hemming op, die afgelopen november nog topscorer werd in het meest recente U20 toernooi.
Aanvallend gaat de meeste aandacht echter uit naar de zeventienjarige Konsta Helenius. De centre maakt op zowel nationaal, als internationaal niveau een geweldige indruk en staat met stipt op één down the middle. Historisch gezien presteren de Finse top prospects altijd goed op het WJC en in normale omstandigheden rijkt de horizon van Helenius naar een top drie pick in de aankomende Entry Draft.
Op de blue-line stokt de productie van high-end prospects echter. Eén van de toekomstige defensieve sterren van het Finse gilde is Aron Kiviharju. In normale omstandigheden was de blue-liner de absolute leider geweest, maar een slepende blessure houdt de Fin al sinds september van dit jaar aan de kant. Arttu Karki (Vegas Golden Knights) wordt in de media als zijn “logische” opvolger gezien. De blue-liner is vooral in de aanvallende zone een belangrijke schakel en staat in de OHL op eenzame hoogte als het op goals aankomt. Vooral op de powerplay kan Mikkola niet om Karki heen en zijn Kasper Kulonummi (Detroit Red Wings) en Otto Salin (LA Kings) okayish voor het WJC.
In tegenstelling tot Canada en Zweden heeft Finland wel de beschikking over een aanstormend goalie van formaat. Niklas Kokko (Seattle Kraken) heeft de potentie om tot een volwaardig NHL goalie uit te groeien. Mits de Finnen een run maken ook mee kan dingen naar een MVP Award.
Elk zuchtje wind wat er in Zweden waait zal bij de Finnen in de rug moeten zitten om serieus concurrentie te bieden. De blauw-witten zullen zich moeiteloos plaatsen voor de kruisfinales, maar op papier zit er niet meer in het vat dan dat.
TEAM DUITSLAND
De redactie schreef er al eens een NHL At The Rink over, maar het Duitse ijshockey zit in de lift. Met olympisch zilver, een Art Ross Trophy, Ted Lindsay Award, Calder Trophy en een Hart Memorial Trophy winnaar hebben de Duitsers flinke stappen gemaakt. Bovendien zijn er ook vier first-round picks bijgekomen: Dominik Bokk (2018), Moritz Seider (2019), Tim Stützle en Lukas Reichel (beide 2020). Om dit alles te scharen onder een dosis geluk gaat zelfs de doorgewinterde sceptici te ver. De DEB is namelijk een nieuwe weg ingeslagen. Een weg die het Duitse systeem een flinke boost heeft gegeven en onderdeel is van het uiteindelijke einddoel: Olympisch goud in 2026 in Italië en daar voorbij: ’Powerplay26’.
De voorbije vier jaar ontsprongen de Duitsers vakkundig de dans van degradatie, met steevast een zesde plaats in de eindrankings. Met de bijna-degradatie in 2016 een welkome opsteker voor de weg die men bij de oosterburen is ingeslagen. Al zal dit in de editie van 2024 lastiger worden dan normaal, want de Duitsers herbergen in deze lichting geen type Leon Draisaitl.
STRIJDEN VOOR LIJFSBEHOUD
Het is een verschil van hemel en aarde met bijvoorbeeld het roster van 2020. Met namen als Tim Stutzle, Lukas Reichel en JJ Paterka is het even schakelen als de meest in het oog springende aanvallende namen die van Julian Lutz (Arizona Coyotes) en Kevin Bicker (Detroit Red Wings) zijn.
Lutz is de prospect met wellicht het hoogste plafond van die Mannschaft. De lange forward staat voor zijn tweede WJC en zal voort willen borduren op zijn puike eerste editie. De Duitser speelt de pannen van het dak bij Green Bay Gamblers in de USHL en krijgt van head coach Tobias Abstreiter het vertrouwen op de eerste lijn. Een andere interessante naam op de aanvallende linies is die van Julius Stumpf. De achttienjarige centre werd in de Entry Draft van 2023 niet opgepikt, maar noteert bij Moncton Wildcats boven de punt per wedstrijd gemiddeld. Vooral tijdens het voorbije U18 toernooi was hij als spelmaker ongenaakbaar.
BONT EN BLUE LINE..
Op de blue-line is het eerlijkheidshalve dweilen met de kraan open. Met in het achterhoofd het gegeven dat de meeste actie in de eigen defensieve zone zal zijn, houden de Duitse fans de adem in. Net als bij concullega Finland is ook bij Duitsland de leider op de blue-line niet van de partij is. Rayan Bettahar staat al enkele maanden met een long-term blessure aan de kant en is tot minimaal het begin van volgend seizoen uit de roulatie.
Met de blessure van Bettahar is één van de beoogde vervangers Paul Mayer. De prospect speelt niet zijn beste seizoen bij Adler Mannheim, maar is op internationaal niveau altijd op afspraak. Aankomende zomer dingt de blue-liner naar alle waarschijnlijkheid mee naar een first-round selectie. Op termijn voegt ook Norwin Panocha (Buffalo Sabres) zich daarbij, maar is één van de jongste van het roster en zal zich meer op 2025 focussen.
Tussen de palen hebben de Duitsers de beschikking over één van de betere goalie prospects sinds de start van de herstructurering van de DEB. Simon Wolf speelde vorig jaar twee duels en geven zijn onthutsend zwakke stats (12.64 GAA, .776 sv%) geen goed beeld van zijn mogelijkheden. Met het Red Bull junior team speelt hij in de AlpsHL reeds tegen de grote mannen en laat hij veelvuldig zien wat hij in zijn mars heeft. Wolf gaat het qua concurrentie winnen van Matthias Bittner en Philipp Dietl.
Duitsland moet alle zeilen bijzetten om niet te degraderen uit de hoogste divisie. Met het gemis van een echte high-end prospect en de blessure van de defensieve sterkhouder zal het met Letland stuivertje wisselen worden voor de rode lantaarn.
TEAM LETLAND
De reis van Team Letland voelt een beetje aan als de hit van Danny Vera: ‘Rollercoaster’. In 2022 promoveerde de ploeg door de uitsluiting van Rusland naar de hoogste divisie. Met slechts één punt vonden de Letten zichzelf in de de degradatieronde terug, waar ze solide met Oostenrijk afrekenden. Hiermee verlengde de ploeg van head coach Artis Abols het verblijf in de hoogste divisie naar drie jaar. Een record.
Deze keer zijn de verwachtingen wederom niet hooggespannen en in de lokale media worden ze zelfs goed genoeg geacht om de degradatieronde te ontlopen. Met een aantal aardige prospects wordt het een nek-aan-nek gevecht met Team Duitsland.
AANVAL IS DE BESTE VERDEDIGING
Het is een uitzondering om bij een degradatiekandidaat een aantal aardige prospets terug te vinden. Toch zijn er bij Team Letland een aantal gezichten, die op termijn een belletje bij de NHL fans doen rinkelen. Eén van de meest in het oog springende forwards is Sandis Vilmanis (Florida Panthers). De winger draait een ijzersterk seizoen bij Sarnia Sting in de OHL en zit inmiddels al op 60+ punten. Vorig jaar was Vilmanis onzichtbaar, maar met drie voorgaande WJC’s achter zijn naam wel een speler die een team op sleeptouw kan nemen.
Naast hem op de eerste lijn naar alle waarschijnlijkheid de namen van Dans Locmelis (Boston Bruins) en Eriks Mateiko. Het trio is op het oog de ideale mix van snelheid, kracht en techniek. Vooral Mateiko is een goede aanvulling op de souplesse van Vilmanis en Locmelis. Zijn schoten zijn kiezelhard en is in zijn sophomore year op weg naar de 75 punten.
BLUE-LINE MET ERVARING
Ervaring is een handig hulpmiddel in de strijd om lijfsbehoud, zeker in een team wat nat achter de oren is. Niks Fenenko is één van de namen die de broodnodige ervaring meeneemt naar Gothenborg. De blue-liner mag zich reeds voor zijn derde toernooi opmaken en is vooral op de penalty-kill een belangrijke kracht. Een andere naam die door de scouts veelvuldig is beoordeeld (en te licht bevonden) is Peteris Bulans. De voorbije twee jaar leverde hij een belangrijke bijdrage in de prestaties van Letland U18 en zijn goede start bij Chicoutimi Sagueneens in de QMJHL gaat hem meer ijstijd opleveren.
Tussen de palen meer vraagtekens dan antwoorden. Van de drie goalies is Deivs Rolovs de onbetwiste nummer één. Afgelopen zomer kwam de Let richting Noord-Amerika en zijn zijn prestaties tot op heden prima. Achter hem Aksels Ozols en Linards Feldbergs. Ozols speelde een puik WK U18 en is één van de rijzende sterren bij Charlottetown Islanders in de QMJHL.
Wellicht kan Team Letland tegenstand een periode mee met Canada, Finland en Zweden, maar alles zal in het teken staan van de onderlinge clash met Duitsland op 30 december. Letland heeft meer scorend vermogen, maar Duitsland beschikt over de betere goalie. Nogmaals: Stuivertje wisselen.
SPEELSCHEMA EN TV
Helaas worden de wedstrijden niet op televisie uitgezonden, maar niet getreurd! Op zowel de website van het IIHF als YouTube zijn alle wedstrijden te kijken.
Het speelschema voor Poule A:
Dinsdag 26 december 2023
Finland – Canada 14:30 uur
Zweden – Letland 19:30 uur
Woensdag 27 december 2023
Finland – Duitsland 14:30 uur
Letland – Canada 19:30 uur
Donderdag 28 december 2023
Duitsland – Zweden 19:30 uur
Vrijdag 29 december 2023
Letland – Finland 14:30 uur
Canada – Zweden 19:30 uur
Zaterdag 30 december 2023
Duitsland – Letland 19:30 uur
Zondag 31 december 2023
Zweden – Finland 14:30 uur
Canada – Duitsland 19:30 uur
Cover photo: Hockey Canada
