Eindelijk wijst de kalender de datum van 12 oktober aan! De start van een nieuw seizoen in de NHL. De Tampa Bay Lightning opent vandaag het bal met een thuiswedstrijd tegen de Pittsburgh Penguins. Bij SportAmerika nemen we elke divisie onder de loep, kijken naar de kanshebbers en de kanslozen. Vandaag is het de beurt aan de Atlantic Division, de divisie van de titelverdediger, maar ook die van uitdagers uit Sunrise, Boston en Toronto.
De previews van de Pacific Division, de Central Division en de Metropolitan Division zijn ook de moeite van het lezen waard!
TAMPA BAY LIGHTNING (36-17-3 in 2021)
Het reguliere seizoen bleek slechts voorspel voor de Tampa Bay Lightning. Pas in de play-offs kwam, met een fitte Nikita Kucherov in de gelederen, hun ware aard naar boven. De Bolts sloten de toenmalige Central Division af met een derde plaats. Achter Carolina en Florida. In ’t postseason werden de Panthers in zes en de Hurricanes in vijf wedstrijden opzij gezet. De Islanders sputterden nog wat tegen en wisten de uiteindelijke kampioen drie keer te verslaan. In de Stanley Cup Final waren de Canadiens dan weer geen partij voor de Lightning.
AFSCHEID
Er kwam wel wat creatief boekhouden bij kijken. Dat wel. Zo werd diezelfde Kucherov aan de kant gehouden tijdens het gehele reguliere seizoen om onder de salary cap te blijven. De Rus was inderdaad lang geblesseerd, maar ’t kwam de organisatie niet ongelegen. In ’t postseason telt dat plafond niet, waardoor Tampa Bay zoveel sterker voor de dag kon komen.
Nu het hele spul weer fit is, kan dit foefje niet nog eens uitgehaald worden. Gewaardeerde krachten als Tyler Johnson, Barclay Goodrow en Yanni Gourde hun heil ergens anders moesten zoeken. Johnson verkaste, in ruil voor de zwaar geblesseerde Brent Seabrook naar Chicago. Goodrow is een Ranger en Gourde ging via de expansion draft naar Seattle.
THREE-PEAT?
In de breedte is Tampa Bay dan ook iets minder sterk. Toch heeft Jon Cooper geen reden tot klagen. Hij kan nog altijd over Kucherov, Steven Stamkos en Brayden Point beschikken. Tel daar Victor Hedman en Andrei Vasilevskiy nog bij en de Lightning mogen zich ook dit seizoen weer tot de betere teams in de NHL rekenen.
De Russische goalie heeft in Brian Elliott een nieuwe backup, defensief is Zach Bogosian aan het roster toegevoegd en aanvallend hebben de Bolts in routiniers Corey Perry en Pierre-Edouard Bellemare nieuwe gezichten. Het is er dus niet jonger op geworden, maar met twee Cups in de koffer doet niemand de Lightning wat. Ze plukken voorlopig even de dag in Florida en maken zich geen zorgen over morgen. Dan doen ze zeker niet over de coach, want Jon Cooper verlengde maandag zijn contract tot medio 2025.
TORONTO MAPLE LEAFS (35-14-7 in 2021)
Ze wisten het zeker. Het zou het jaar van de Maple Leafs worden! Het is een jaarlijks terugkerende zin, maar ook een eliminatie in de eerste ronde van de play-offs is iets dat elk jaar terugkeert. Dat de Leafs bulken van kwaliteit staat buiten kijf, maar toch slagen ze er maar niet in te pieken op het juiste moment. Is het de druk vanuit de achterban? De fans snakken al ruim 50 jaar naar een Stanley Cup en hebben met onder meer Auston Matthews, John Tavares, Mitch Marner en William Nylander goud in handen.
Al dit goud was echter vorig seizoen niet genoeg om een 3-1 voorsprong in de eerste ronde over de streep te trekken. Uitgerekend tegen Montreal gooiden de Leafs hun seizoen te grabbel. Tandenknarsend zullen ze in Toronto hebben toegekeken hoe de Canadiens zich een weg naar de SCF baande.
ZIT ER NOG REK IN?
Nieuwe ronde, nieuwe kansen in 2021-2022. Als we naar het roster van de Leafs kijken, naderen we de houdbaarheidsdatum van deze gevleugelde uitspraak. Het klopt dat de vier genoemde sterkhouders nog jaren verbonden zijn aan het blauw-wit, maar het klopt ook dat ze een grote portie van de cap space tot zich nemen. Samen zijn ze goed voor bijna 50% van het totaal. Zetten we daar Jake Muzzin ook nog bij, dan komen we al aan 55% voor vijf spelers.
In 2022 loopt het contract van Morgan Rielly af en het zal een lastige puzzel worden om ook die tevreden aan boord te houden. Nick Ritchie werd deze zomer vastgelegd om iets van het gemis van Zach Hyman op te vangen. Tijdens trainingskamp zijn wat spelers uitgenodigd en bij hen is het hopen op een voltreffer.
EINDELIJK DIE EERSTE HORDE?
Toronto denderde vorig seizoen relatief eenvoudig naar de winst in de “Canadese” divisie. Die rode loper ligt in de Atlantic niet voor ze klaar, maar met al hun vuurkracht konden ze er ook zomaar met deze divisie vandoor gaan. Een belangrijke reden daarvoor staat onder de lat. De laatste jaren hadden ze in Toronto een keepersprobleem. Jack Campbell deed ’t zeker niet slecht, maar Frederik Andersen was eigenlijk de beoogde starter. En die viel vaker tegen dan mee. Met Petr Mrazek hopen ze het keepersvraagstuk opgelost te hebben. Of dit de Leafs voor het eerst sinds 2004 weer eens voorbij de eerste ronde helpt, zal de toekomst uitwijzen.
FLORIDA PANTHERS (37-14-5 in 2021)
De Florida Panthers moeten zich voelen als Badr Hari de laatste jaren. Telkens die hoge verwachtingen, telkens gezien worden als die uitdager die de zittende macht omver gaat werpen en ook telkens weer tekortschieten. Met Aleksander Barkov en Jonathan Huberdeau als de dragende krachten zat het vorig seizoen aanvallend goed in elkaar. De Panthers scoorden 189 goals en slechts vier teams deden het beter. Defensief viel er ook niet veel aan te merken op het keurkorps van Joel Quenneville.
Grootverdiener Sergei Bobrovsky viel opnieuw tegen met een .906 sv% en gemiddeld bijna drie tegengoals per wedstrijd, maar Chris Driedger en Spencer Knight bleken prima alternatieven onder de lat. Florida streed tot het laatste moment mee om de divisietitel, maar moest deze aan Carolina laten. Na zes wedstrijden in de eerste ronde maakten de Lightning een einde aan hun seizoen.
AANVALLEND NOG BETER?
In het off-season raakten de Panthers Driedger kwijt aan de Kraken. Het is nu aan de piepjonge Spencer Knight om een goed tandem te vormen met Bobrovsky. Ook Alexander Wennberg verhuisde naar Seattle. Hij deed dit als free agent. Het contract van Keith Yandle liep af en de veteraan vervolgt zijn loopbaan in Philadephia.
Het is niet niks wat Florida deze zomer de deur uit zag lopen. Toch hoeft de franchise, die onlangs het contract van captain Barkov verlengde, niet te wanhopen. Sam Reinhart werd opgehaald in Buffalo en zorgt voor meer scorend vermogen. Joe Thornton is ook een nieuwe naam in de line-up. De toekomstig Hall of Famer mist nog altijd een Stanley Cup op zijn palmares en hoopt in Sunrise dit gat alsnog op te vullen.
CUP VOOR JUMBO?
Coach Q heeft in 2021-2022 opnieuw een team tot zijn beschikken dat meedoet om de eerste drie plekken in de Atlantic. Als het meezit, kunnen ze Toronto en Tampa Bay bedreigen. Zit het tegen, dan behoort een wildcard nog altijd tot de mogelijkheden. Naast de al genoemde versterkingen keert ook Aaron Ekblad terug. De blueliner raakte in maart zwaar geblesseerd en kwam daarna niet meer in actie.
Tevens kloppen jonge spelers als Grigori Denisenko al voorzichtig op de deur. Of dit alles voldoende is om Thornton alsnog aan zijn felbegeerde Cup te helpen, valt te betwijfelen. Het is dit jaar 25 jaar geleden dat de Panthers de finale van de Stanley Cup haalden. Dit is ook de laatste keer dat ze een eerste ronde in de play-offs overleefden…
BOSTON BRUINS (33-16-7 in 2021)
Als je niet tegen druk kunt, is Boston niet de beste club om te gaan spelen. De druk is hoog bij de Bruins, maar dat heeft de organisatie aan zichzelf te danken. Patrice Bergeron en consorten zijn een vaste waarde in de play-offs en vorig seizoen was geen uitzondering. Ook in ’t postseason lag de lat weer hoog en die werd nog wat hoger gelegd toen in de eerste ronde eenvoudig werd afgerekend met de Capitals.
In 2011 wonnen de Bruins hun laatste Stanley Cup en heel voorzichtig begonnen de fans al te dromen. De New York Islanders schudden hen echter ruw wakker. Die serie ging aanvankelijk gelijk op, maar de B’s hadden uiteindelijk geen antwoord op het fysiek sterke ijshockey van de tegenstander. Een domper voor de Big Bad Bruins, die toen al wisten dat een kans op een volgende Cup er niet groter op wordt de komende jaren.
GEEN TUUUUUU
Het zal voor de volgers wennen zijn dat Tuukka Rask niet onder de lat staat in Boston. De Finse goalie was meer dan tien jaar lang een meer dan gewaardeerde kracht, maar is nu nog altijd free agent. Met Jaroslav Halak vormde hij vorig jaar een sterk tandem, maar de twee dertigers moesten het stokje overdragen. Linus Ullmark en de jonge Jeremy Swayman moeten nu het doel schoon zien te houden.
Daarbij hoeven ze niet te rekenen op David Krejci, want ook de 35-jarige center is niet meer in het shirt van de Bruins te bewonderen. Met Erik Haula, Nick Foligno en Tomas Nosek heeft Don Sweeney dit niet slecht opgevangen en hij wist Taylor Hall te behouden. De B’s ontberen echter een goede center voor de derde lijn. Charlie McAvoy en Brandon Carlo moeten voor de defensieve zekerheid zorgen.
EINDE VAN EEN TIJDPERK LONKT
Met ’t verlies van Krejci en Rask hebben de Bruins wel een jasje uitgedaan. De ploeg lijkt nog wel sterk genoeg om zich met de beste teams in deze divisie te meten. Die aanval is, naast David Pastrnak, nog wel voor een groot deel afhankelijk van Patrice Bergeron en Brad Marchand. Beide sterkhouders zijn de dertig inmiddels gepasseerd en van Bergeron loopt het contract na dit seizoen af. Wat betreft de toekomst van de franchise wordt het daar interessant. Jake DeBrusk en McAvoy zijn RFA in 2022 en de jonkies zullen een (fikse) salarisverhoging verwachten. Is er daarna nog ruimte voor een 37-jarige Bergeron, die nog bijna elke wedstrijd tot de uitblinkers behoort?
MONTREAL CANADIENS (24-21-11 in 2021)
We deden er vorig seizoen best een beetje lacherig over. Na 18 wedstrijden, waarvan er 9 werden gewonnen, kreeg Claude Julien zijn congé en moest Dominique Ducharme de traditieclub naar nieuwe successen leiden. Marc Bergevin zag schijnbaar iets in zijn roster dat velen niet zagen. Inmiddels kunnen we concluderen dat ’t vertrouwen van de general manager in zijn spelersgroep terecht was.
Dat de play-offs werden gehaald, was al een knappe prestatie. Dat de Habs vervolgens de Leafs, Jets en Knights aan de kant schoven, was nog veel meer dan dat. Het geeft aan wat je met vastberadenheid, een geweldige mentaliteit en een uitstekende goalie kunt bereiken. In de Stanley Cup Final eindigde het sprookje van de laatste Canadese Cup-winnaar. Verliezen van de Tampa Bay Lightning is echter geen schande.
GROTE NAMEN ONTBREKEN
Het ging de laatste weken vooral over de spelers die niet meer terugkeren. Blessureleed maakt waarschijnlijk een einde aan de loopbaan van captain Shea Weber, Jesperi Kotkaniemi verkast naar Carolina en Phillip Danault gaat het proberen bij de Kings. Je moet Bergevin nageven dat hij z’n best heeft gedaan om dit gemis op te vangen.
David Savard mag aanvallend lang niet zo productief zijn als Weber, maar de blueliner is wel oerdegelijk. Christian Dvorak en Mike Hoffman vinden de weg naar de goal doorgaans wel en moeten Danault en Kotkaniemi doen vergeten. De in potentie belangrijkste versterking stond al even op de loonlijst. Jonathan Drouin vocht tegen demonen in zijn hoofd en keert dit seizoen terug in de line-up.
Daarbij legden de Habs vlak voor aanvang van het seizoen aanvaller Nick Suzuki langer vast. De voormalig first rounder van de Knights is ook de komende acht seizoenen in het bleu-blanc-rouge te bewonderen.
ONZEKERE TOEKOMST
Wat mogen we van deze Canadiens verwachten? Waarschijnlijk weten ze zelf ook het antwoord op die vraag niet. Op papier zijn ze niet goed genoeg voor een plek bij de beste drie in de Atlantic en schurken ze aan tegen een wildcard. Vorig seizoen verbaasden ze vriend en vijand en mogelijk weet Ducharme opnieuw te toveren met dit roster.
Ze zullen het eerst nog wel zonder Carey Price moeten stellen. De vedette van Montreal is geopereerd aan zijn knie en het herstel duurt langer dan verwacht. Vorige week kwam daar nog het nare bericht over zijn mentale gezondheid bij. Om in aanmerking te komen voor de play-offs zal Montreal een topfitte en ijzersterke Price hard nodig hebben, maar het is de vraag of we de superster snel in actie gaan zien. Vooralsnog houden we er even rekening mee dat de finalist van vorig seizoen nu ’t postseason gaat missen.
DETROIT RED WINGS (19-27-10 in 2021)
Het is een ongelooflijk indrukwekkende lijst. Tussen 1991 en 2016 misten de Detroit Red Wings geen enkel seizoen de play-offs. Onderweg pakten ze vier keer de Stanley Cup en de organisatie werd een schoolvoorbeeld voor de rest van de league. Al die tijd zaten de Wings bovenop de apenrots, maar na 2016 donderde het geheel in elkaar.
Steven Yzerman, de captain van weleer, werd twee jaar geleden aangesteld als general manager en onder zijn bezielende leiding mogen de Red Wings weer voorzichtig naar boven kijken. Twee jaar geleden pakten ze nog geen 28% van het aantal beschikbare punten. Vorig jaar tikten ze bijna de 43% aan. Goed en spectaculair was het niet, maar taai waren de Wings in veel gevallen wel.
OP ZOEK NAAR GOALS
Detroit moest het hebben van de verdediging. Zelfs in aanvallend opzicht. Met 26 punten (en dat is geen tikfout) was Filip Hronek vorig seizoen topscorer van de Wings. De blueliner schoot 2 keer met scherp, maar was vooral de man van de assist. Goals kwamen van Anthony Mantha (11), Adam Erne (11) en Robby Fabbri (10). Mantha kreeg tijdens het seizoen een enkeltje Washington en in ruil voor hem kwam Jakub Vrana (voorlopig uit de roulatie) naar Motown.
In 11 wedstrijden was de Tsjech 8 keer trefzeker voor de Red Wings. Pius Suter werd deze zomer opgepikt bij de Blackhawks, waardoor Jeff Blashill aanvallend meer smaken heeft. Defensief zijn de Red Wings echter ook weer sterker geworden. Nick Leddy kwam over van de Isles, Alex Nedeljkovic is de nieuwe goalie en Moritz Seider is een veelbelovend talent uit Duitsland.
LAAT STEVE MAAR SCHUIVEN
Veel organisaties probeerden vroeger het beleid van de Red Wings te kopiëren. Wat Detroit ook deed, er zat altijd wel een gedachte achter. Als speler maakte Yzerman dit van dichtbij mee en sloeg het op in zijn brein. De GM met Nederlandse roots is als die broedende kip. Een rebuild kan de fans nooit snel genoeg gaan, maar ze moeten Yzerman rustig zijn werk laten doen en vooral niet storen.
De voormalig captain werkt aan een plan en dat moet er toe leiden dat de Red Wings weer toonaangevend worden in de NHL. Zover is het nu nog lang niet. De ploeg is nog lang niet sterk genoeg om een rol van betekenis te spelen, maar aan de horizon dienen de zeven vette jaren zich aan. Het is niet onwaarschijnlijk dat andere organisaties straks ook deze zeven magere jaren gaan kopiëren als voorbeeld van hoe een rebuild moet verlopen.
OTTAWA SENATORS (23-28-5 IN 2021)
Het is wat overdreven om te stellen dat D.J. Smith vorig seizoen met een veredeld jeugdteam op pad werd gestuurd, maar veel scheelt het toch ook weer niet. Op de Rangers (25.8) en Devils (25.9) na beschikten de Senators met hun gemiddelde leeftijd van 26.1 jaar over het jongste roster. In 2017 verloren ze de Conference Finals, maar daarna maakten ze er een puinhoop van in de Canadese hoofdstad.
General manager Pierre Dorion maakt het allemaal mee, was onderdeel van die rokende puinhoop, maar heeft het schip toch ook weer vlot weten te trekken. Vorig seizoen kwamen ze er alleen tegen de Oilers niet aan te pas (9 nederlagen), maar hielden de Sens gelijke tred met de Leafs en wonnen ze zelfs zes keer van zowel de Canadiens als de Flames.
Volgens het spreekwoord heeft de jeugd de toekomst en in Ottawa hebben ze zeker veel jeugd. Brady Tkachuk was met 17 goals en 36 punten topscorer. Joshua Norris, net als Tkachuk nu 22, deed met 35 punten nauwelijks voor hem onder. En er was natuurlijk die verrassing uit Duitsland. Tim Stutzle werd als derde gedraft in 2020 en debuteerde vorig seizoen met 12 goals en 29 punten in de league. Dan hebben we Drake Batherson en Thomas Chiabot nog niet eens behandeld. Deze zomer werden Michael Del Zotto en Nick Holden aangetrokken voor de broodnodige ervaring vanaf de blauwe lijn.
GEDULD
De Senators keren dit jaar weer terug in de vertrouwde Atlantic Division. Gezien de concurrentie lijkt een plek in het postseason nog wel te hoog gegrepen. Deze Sens kunnen op een goede dag echter wel een luis in de pels van een contender zijn. Zo wonnen ze vorig seizoen al zes van de negen wedstrijden van de Canadiens, de verliezend finalist in de SCF.
In 2021-2022 zal ook Shane Pinto, nog zo’n jonge hond, meer vlieguren gaan maken. De voormalig second rounder kwam vorig seizoen in 12 wedstrijden al tot 7 punten. Dorion is nog niet klaar met de rebuild. Het jonge grut moet nog rijpen, maar de club beschikt daarnaast over meer dan voldoende draft picks om de gelederen nog verder te versterken. De toekomst ziet er goed uit in Ottawa, maar voorlopig is geduld het toverwoord.
BUFFALO SABRES (15-34-7 IN 2021)
Die arme Jack Eichel. Hij nadert de beste jaren van zijn carrière en zit nog steeds in de slechtste kleedkamer in de NHL. Eichel zelf wil het huwelijk liever gisteren dan vandaag beëindigen, maar voorlopig zit hij nog vast aan z’n partner, al heeft die partner hem wel de “C” afgenomen. Tijdens de afgelopen draft pikte Buffalo de talentvolle Owen Power op, maar de blueliner geeft de voorkeur aan een extra seizoen in college.
We kunnen de jongeman geen ongelijk geven. De Sabres, met een langdurig geblesseerde Eichel, waren vorig jaar het lachertje van de NHL en ook het nieuwe seizoen voorspelt weinig goeds. Zo is Eichel vanwege zijn nekklachten al niet door de medische keuring gekomen. Een trade lijkt voor alle partijen het beste. Eichel wil worden geopereerd aan zijn nek, maar daar wil Buffalo niet aan. Daar staat weer tegenover dat een nieuwe werkgever zekerheid wil over een volledig herstel.
HOOP OP BETERE TIJDEN
Valt er dan niets positiefs te melden vanuit Buffalo? Ja, dat nog wel. Ze hebben in de trade van Reinhart, vorig seizoen nog clubtopscorer, een goede jonge goalie overgenomen van de Panthers. Devon Levi moet nog debuteren in de NHL, maar tijdens het WK U20 maakte de 19-jarige goalie indruk met een 0.75 GAA en een 0.964 sv%. De Canadees blijft in 2021-2022 echter nog even in de NCAA spelen. In diezelfde trade dwongen de Sabres tevens een first round pick af. De toekomst ziet er best rooskleurig uit, maar voor al die talenten zich aandienen moeten ze nog wel door een paar volgeladen pallets aan zure appels bijten.
OP NAAR VOLGENDE HOGE PICK
Don Granato, die vorig seizoen Ralph Krueger verving, heeft de ondankbare taak om met een matige ploeg de strijd aan te gaan. Onder de lat is het kiezen tussen Craig Anderson (40) en Aaron Dell (32). Niet direct goalies die het verschil gaan maken, dus de hoop is gevestigd op Levi. De hoop is sowieso gevestigd op de jeugd. Casey Mittelstadt werd langer vastgelegd en ook Rasmus Dahlin en Victor Olofsson moeten het fundament voor nieuw succes gaan vormen. Of Robert Hagg, overgekomen van de Flyers, daar ook toe gaat behoren, zal de toekomst uitwijzen. Rasmus Ristolainen, ooit één van de beoogde bouwstenen, bewandelde de omgekeerde weg.
Cover photo: Nathan Ray Seebeck/USA TODAY Sports
