NHL Preview Pacific Division: hoe vergaat het de Kraken?

Op 12 oktober beginnen de gladiatoren van het ijs aan een nieuw seizoen in de NHL. Titelverdediger Tampa Bay opent die avond het bal tegen de Pittsburgh Penguins. Bij SportAmerika blikken we de komende dagen vooruit op dit seizoen en nemen we de divisies met je door. Vandaag is het de beurt aan de Pacific Division. De Vegas Golden Knights waren twee jaar geleden de laatste winnaar en starten ook nu weer als favoriet. Met Edmonton en mogelijk het splinternieuwe Seattle zijn er echter kapers op de kust.

VEGAS GOLDEN KNIGHTS (40-14-2 IN 2021)

High hopes and expectations. Dit ging vorig jaar op voor de Vegas Golden Knights en dat zal nu niet anders zijn. De ploeg startte in 2021 als één van de favorieten voor de Stanley Cup aan het seizoen, maar zoals te doen gebruikelijk schoten de Knights opnieuw net tekort. Ze zullen het zelf niet willen horen, maar Vegas lijkt de rol van de aartsrivaal uit San Jose over te nemen. Geweldig presteren tijdens het reguliere seizoen en choken op de momenten die er echt toe doen.

Afgelopen seizoen rekenden ze af met de Wild en de Avalanche in de play-offs om vervolgens te struikelen over de Canadiens. Op papier de minst sterke tegenstander van de drie. De Golden Knights zien het zelf waarschijnlijk anders, maar hun zogenaamde window of opportunity begint langzaam maar zeker te sluiten.

FLOWER UITGEZWAAID

In Sin City zijn ze gewend aan succes. Dat de fans hier anders over denken, geeft aan dat ze in Vegas verwend zijn geraakt. Als expansion team vanaf de allereerste puck drop meedoen om de prijzen is bijzonder en knap. Dat het nog niet tot het gewenste resultaat (een Cup) heeft geleid, doet daar niets aan af. Ook dit seizoen zijn de Golden Knights weer een powerhouse in het westen.

Peter DeBoer zag echter wel wat sterkhouders verkassen. Ryan Reaves moet nu namens de Rangers de tegenstander gaan ontregelen en ook het verlies van Marc-André Fleury kon wel eens meer impact hebben dan gedacht. Daar staat dan weer de komst van Nolan Patrick en Evgenii Dadonov tegenover. Zij gaan waarschijnlijk samen met Mattias Janmark de derde lijn vormen en daar zijn de Knights er wel serieus op vooruit gegaan.

NU DAN EINDELIJK?

Door die al gememoreerde derde lijn moet het depth scoring beter verzorgd zijn in Vegas. Dat is geen overbodige luxe, want veel kwam terecht op het bordje van de top six forwards. Alex Tuch moet DeBoer nog meer mogelijkheden geven, maar hem zien we pas in 2022 terug. Onder de lat is het nu aan Robin Lehner. De goalie, die onlangs een medisch probleem aankaartte, begint aan zijn derde seizoen bij de Knights en zijn eerste als starter.

Laurent Brossoit, voormalig backup van Edmonton en Winnipeg, moet die rol nu in Nevada vervullen. Daar wordt het voor de Knights spannend. Is Lehner in staat zijn team een heel seizoen te dragen? En hoe zit het defensief in elkaar nu Fleury vertrokken is? De Golden Knights zijn sterk, maar of ze sterk genoeg zijn om opnieuw een gooi naar de Cup te doen, valt te betwijfelen.

EDMONTON OILERS (35-19-2 IN 2021)

Het verhaal van de Edmonton Oilers vorig seizoen was opnieuw het verhaal van het tweekoppig monster. Connor McDavid, momenteel de beste speler op deze planeet, en Leon Draisaitl droegen de Oilers in de North Division, maar de play-offs vragen meer dan alleen twee supersterren. Met respectievelijk 33 en 31 goals stonden McDavid en Draisaitl in de top 4 van de topscorerslijst. Samen waren ze goed voor 189 punten, waarvan McDavid er 105 voor zijn rekening nam.

In de divisie moesten ze alleen de Leafs voor zich dulden. Eenmaal aangekomen in het postseason hadden de Winnipeg Jets een uitstekend strijdplan klaar. Ze hielden Draisaitl op 2 goals en McDavid op 1 treffer. De rest van de Oilers was niet bij machte het Winnipeg moeilijk te maken, waardoor de Jets na vier wedstrijden al klaar waren met Edmonton.

AANVALLENDE VERSTERKING

Eerlijk is eerlijk, Ken Holland heeft zich de kritiek aangetrokken. De general manager maakte zijn team in het off-season minder afhankelijk van McDavid en Draisaitl. Warren Foegele en Derek Ryan moeten voor wat meer depth scoring zorgen, maar met name het vastleggen van Zach Hyman zal de fans tot tevredenheid stemmen. De voormalig Maple Leaf gaat McDavid assisteren op de eerste lijn. Tijdens de voorbereiding lieten de twee al zien dat er een klik is, dus dat belooft veel.

Holland heeft echter maar een deel van het probleem opgelost. Defensief is het er namelijk niet sterker op geworden. Adam Larsson en Ethan Bear vertrokken en zijn vervangen door veteraan Duncan Keith en Cody Ceci. Ook onder de lat houdt het nog steeds niet over met Mike Smith (39) en Mikko Koskinen (33).

DEFENSIEF KWETSBAAR

Met McDavid en Draisaitl op het ijs waren wedstrijden van de Oilers al een garantie voor spektakel. Nu komt daar Hyman nog eens bij. Mogelijk dat zijn aanwezigheid ook het spel van Ryan Nugent-Hopkins ten goede komt. De aanvaller is al jaren best of the rest in Alberta en weet dat zelf maar al te goed. Dit bracht de nodige druk met zich mee en die last kan hij nu delen met Zach Hyman.

In het reguliere seizoen worden de Oilers een ware attractie. Wanneer het echt om de knikkers gaat, zal ’t weer een repeterend verhaal worden. Defensief is dit team nog altijd niet sterk genoeg om de topfavorieten in het westen in een lange serie te verslaan. Evan Bouchard kan daar op de lange termijn verandering in brengen, maar de jonge verdediger mist nu nog ervaring.

SEATTLE KRAKEN (NIEUW IN NHL)

Vanaf dit seizoen kent de NHL weer een even aantal teams. Met de Seattle Kraken is het evenwicht terug en de eerste tegenstander van deze nieuwe franchise is de reden dat ’t verwachtingspatroon direct hoog is. In vroeger tijden waren nieuwe teams per definitie kanonnenvoer.

De komst van de Vegas Golden Knights bracht daar verandering in. Zij schopten het in hun eerste seizoen direct tot de Stanley Cup Final. Kunnen we dan ook van de Seattle Kraken verwachten? Waarschijnlijk niet. Het eerste roster van deze franchise is echt niet slecht, maar Dave Hakstol heeft een mirakel nodig om in de voetsporen van de Knights te treden.

EENHEIDSWORSTEN?

In Marc-Andre Fleury hadden de Knights vanaf het eerste moment een face of the franchise. Dit gezicht ontbreekt een beetje in Seattle. Waarschijnlijk zijn de Kraken in de breedte zelfs beter dan de Knights in hun eerste seizoen, maar het ontbeert general manager Ron Francis aan een échte grootheid. Mark Giordano zou dit kunnen zijn, maar op zijn 38e zullen zijn beste jaren in Calgary achtergebleven zijn.

Een eerste lijn met Jaden Schwartz, Jared McCann en Jordan Eberle klinkt goed in de oren, maar hier valt direct op dat er niemand bovenuit steekt. Logisch, want de concurrentie zet niet de topspelers in de etalage voor de expansion draft. De belangrijkste speler is echter als free agent vastgelegd. Philipp Grubauer zal waarschijnlijk de boeken in gaan als de eerste starter van de Kraken, maar onze oosterbuur heeft in Chris Driedger een geduchte concurrent.

VOLGEND SPROOKJE LIJKT UITGESLOTEN

Onder de lat hebben ze het in Seattle dus goed voor elkaar en mede daardoor worden zij gezien als kanshebber op een ticket voor de play-offs. Daarbij hebben ze het geluk dat de Pacific Division ook dit seizoen niet de beste divisie in de league is. Een sprookje zoals zich dat in Vegas ontrolde, lijkt in Seattle niet te gaan gebeuren.

Met de Sounders in de MLS, de Seahawks in de NFL en in mindere mate de Mariners in de MLB vierde de stad de laatste jaren de nodige successen. Er lijkt draagvlak voor een NHL-team in de stad en als de fans er serieus achter gaan staan, kan het in Seattle flink tekeer gaan. Daar weten ze in de NFL alles van. Die steun kan de Kraken naar de play-offs helpen, maar meer dan één ronde zullen ze toch niet overleven.

VANCOUVER CANUCKS (23-29-4 IN 2021)

In het westen van Canada zullen ze Bredero waarschijnlijk niet kennen, maar diens lijfspreuk deden de Vancouver Canucks alle eer aan. Het ene seizoen knikker je de titelverdediger uit de play-offs en een aantal maanden later eindig je roemloos onderaan in de North Division. Het kan verkeren. Met Elias Pettersson, Quinn Hughes, Brock Boeser en Bo Horvat stond en staat er best een aardig geraamte in British Columbia.

Niemand binnen de organisatie hield er vorig seizoen rekening mee dat dit getalenteerde gezelschap onderaan in de divisie zou eindigen. Dat was echter precies wat er gebeurde. Het was in de eerste helft van 2021 een zooitje in Vancouver. Op een gegeven moment testten meer dan 20 spelers positief op corona en werd wedstrijd na wedstrijd na wedstrijd uitgesteld. Scoren deden ze nauwelijks, maar de tegenstander des te meer. De zevende plaats in de divisie was dan ook een logisch gevolg.

TELEFOON ROODGLOEIEND

Jim Benning heeft deze zomer dan ook niet stilgezeten. De general manager had een goede oplader nodig, want het ene na het andere belletje werd gepleegd. In de Arizona Coyotes vonden de Canucks een welwillende partner voor een grote trade. Zo werden onder meer Conor Garland en Oliver Ekman-Larsson naar Canada gehaald in ruil voor, met alle respect, mindere (niet goedkope) goden.

Daarnaast werd Jason Dickinson overgenomen van de Dallas Stars. Stuk voor stuk spelers die de Canucks beter maken. Daarnaast verlengden Pettersson en Hughes hun contract. Ook tussen de palen strikte Benning een interessante naam. Jaroslav Halak heeft weliswaar niet zijn beste seizoen achter de rug, maar met zijn ervaring kan de Slowaakse veteraan starter Thatcher Demko prima van dienst zijn.

UP OR DOWN?

Ondanks het slechte seizoen is Travis Green nog altijd de coach in Vancouver. Hij krijgt de kans zich te revancheren en kan daarbij vertrouwen op drie sterke forward lines. Met potlood vullen we daar ook Nils Hoglander en de Rus Vasily Podzolkin in. De vierde lijn en de defensie zorgt voor hoofdbrekens. Quinn Hughes en Ekman-Larsson en Tyler Myers zijn zekerheidjes.

Achter dit drietal wordt de spoeling dun. OEL speelde bij de Coyotes vorig seizoen nog net aan 20 minuten, maar in Vancouver zal hij weer ouderwets lang op het ijs staan. In 2013-2014, als jonge twintiger, speelde Ekman-Larsson gemiddeld bijna 26 minuten per wedstrijd. Als de Canucks naar het postseason willen, zal dit ook nu de norm zijn. Als ze alles heel weten te houden, maakt Vancouver een kans. Weet het pechduiveltje opnieuw de weg naar de Rogers Arena te vinden, dan haken ze af.

LOS ANGELES KINGS (21-28-7 IN 2021)

Heel voorzichtig kruipen de LA Kings uit het diepe dal. In 2019 eindigden ze stijf onderaan in hun divisie, daarna sloten ze af op de zevende plaats om vorig seizoen als zesde te eindigen. De drie teams uit Californië proberen allen zichzelf terug te vinden en bij de Kings nadert deze zoektocht het einde. Vorig seizoen maakten we al even kennis met de talentvolle Quinton Byfield, maar waren het de oudjes die de ploeg droegen.

Met 50 punten in 56 wedstrijden voerde Anze Kopitar de troepen aan. Drew Doughty volgde en op de derde plaats vonden we Dustin Brown terug. De 36-jarige aanvaller schoot 17 keer met scherp. De dertigers zijn nog altijd ontzettend belangrijk voor de Kings, maar zullen het stokje gaan overdragen. In de crease werd daarmee al een begin gemaakt. Jonathan Quick (.898 sv%) zag Cal Petersen ’t leeuwendeel van de wedstrijden voor zijn rekening nemen.

BLIK OP DE TOEKOMST (I)

Diezelfde Petersen kreeg deze zomer een nieuw contract in LA. De defensie voor hem is een mix van ervaring en talent. Drew Doughty en diens vette contract ($ 11 miljoen per jaar) keren (natuurlijk) weer terug, maar ook Alexander Edler is nu in Californië te bewonderen. De Zweed verruilde Vanouver voor LA, waar hij spelers als Tobias Bjornfot en Michael Anderson moet gaan bijsturen.

Aanvallend pakte Rob Blake ook door. De general manager lokte Phillip Danault en Viktor Arvidsson naar ’t Staples Center en zorgt zo voor meer depth scoring. Naast Byfield lopen meer interessante, jonge spelers rond bij de Kings. Vladimir Tkachev valt daar met zijn 26 jaar misschien niet meer onder. De Rus heeft een paar sterke seizoenen in de KHL achter de rug en gaat het nu proberen in de NHL.

OUDJES TREKKEN DE KAR

Wat mogen we van deze “nieuwe” Kings verwachten? Ze zijn niet sterk genoeg om het tegen de Knights en Oilers op te nemen. Als alles goed valt voor LA maken ze mogelijk kans op een derde plaats in deze divisie. Veel waarschijnlijker is dat ze voor het vierde jaar op rij de play-offs missen.

De Kings zijn nog erg afhankelijk van spelers als Kopitar, Brown en Doughty, die jaren geleden al de Stanley Cup naar LA brachten. Danault en Arvidsson kunnen bijspringen en hebben tevens de leeftijd dat ze nog wel een tijdje meekunnen. De fans in LA moeten er echter rekening mee houden dat deze groep een sterke periode afwisselt met een reeks nederlagen. Rob Blake zal dit waarschijnlijk incalculeren en vooral de ontwikkeling van de talenten in de gaten houden.

CALGARY FLAMES (26-27-3 IN 2021)

In Calgary bungelt het al een paar jaar tussen hoop en vrees. De Flames verloren in 2004 de Stanley Cup Final en daarna is het, uitzonderingen daargelaten, behelpen. Tot daar in 2019 opeens de titel in de Pacific Division was. Niet alleen bracht die divisietitel een banner met zich mee, maar het schiep ook verwachtingen. En aan die verwachtingen kunnen Johnny Gaudreau en de zijnen niet voldoen.

De kleine Gaudreau was de belangrijkste reden van die titel in ’19. Hij scoorde dat jaar 36 goals en Johnny Hockey zou tot de elite in de NHL gaan behoren. De winger uit New Jersey is inderdaad steengoed, maar het niveau van 2019 heeft Gaudreau daarna niet meer gehaald. Een plek bij de beste vier in de North Division was vorig seizoen ook te hoog gegrepen voor de Flames, die voor de tweede keer in vier jaar de play-offs misten.

IETS TE BEWIJZEN

Met de komst van Blake Coleman lijken de Flames aanvallend een pak beter dan vorig seizoen. De aanvaller zette als free agent zijn krabbel onder een contract dat hem tot 2027 in Alberta houdt. Samen met Matthew Tkachuk en Elias Lindholm moet de tweevoudig Cup-winnaar de top line gaan vormen.

Sean Monahan en Gaudreau krijgen dan op de tweede lijn gezelschap van Andrew Mangiapane. Het pijnpunt ligt bij de Flames in de verdediging. Mark Giordano werd door de Kraken opgepikt in de expansion draft en een goede vervanger is deze zomer niet gevonden. Nikita Zadorov werd overgenomen van de Blackhawks, maar de Rus is niet van het kaliber Giordano.

WARE GEZICHT TONEN

De Calgary Flames keren terug in de Pacific Division en met Darryl Sutter aan het roer maken ze een goede kans op minimaal een wildcard. Sutter nam het vorig seizoen over van Geoff Ward en is de vierde coach in de laatste drie seizoenen. Over de aanval zal de ervaren Sutter zich niet veel zorgen maken.

Over Jacob Markstrom des te meer. De goalie speelde zeven seizoenen voor de Canucks en kwam daar tot een .913 sv%. Daar kwam hij in z’n eerste jaar bij de Flames (.904) niet in de buurt. De Zweed zal willen bewijzen dat dit een schoonheidsfoutje was. De 24-jarige Daniel Vladar zal als backup fungeren, maar met .886 neemt de Tsjech geen save percentage mee dat vertrouwen geeft.

SAN JOSE SHARKS (21-28-7 IN 2021)

Een trainingskamp op vreemde bodem, een aantal thuiswedstrijden in een vreemde omgeving en hommeles in de kleedkamer. Dat is in een notendop het jaar 2021 voor de San Jose Sharks tot nu toe. Tel daar nog een karrenvracht aan nederlagen bij en de conclusie mag worden getrokken dat het niet best gaat in de hoofdstad van Silicon Valley.

Nog maar een paar jaar geleden stond de club in de finale van de Stanley Cup, maar Doug Wilson bleef daarna vertrouwen houden op zijn oude kern, haalde een falende Erik Karlsson op uit Ottawa, zag goalies knoeien en talenten niet doorbreken. De general manager weigert zijn roster echter op te blazen. Wilson zag en ziet een rebuild niet zitten en doet het op zijn manier. Waar de Ducks en Kings uit de kelder beginnen te klimmen, daar zoeken de Sharks nog naar het lichtknopje en de trap.

BLIK OP DE TOEKOMST (II)

Martin Jones was in 2016 een belangrijke reden dat de Sharks de Western Conference wonnen. De goalie was de laatste seizoenen echter geen schim van zichzelf en z’n contract werd deze zomer zelfs afgekocht. James Reimer, de backup in 2016, en de jonge Adin Hill moeten de problemen onder de lat oplossen. Nick Bonino gaat op zijn oude dag, de center is 33, eindelijk spelen voor de club die hem gedraft heeft.

Met Bonino heeft San Jose een goede, betrouwbare center voor de derde lijn. Iets wat vorig seizoen ontbrak. Andrew Cogliano kwam deze zomer ook naar de Bay Area en moet met zijn ervaring de beloften gaan begeleiden. Met Jonathan Dahlen en Adam Raska zijn die er wel degelijk, maar het grootste talent is William Eklund. De Zweedse tiener is een sensatie in de voorbereiding en kan zomaar in de line-up staan als de Sharks op 16 oktober ’t seizoen starten.

COIN TOSS…

Vlees noch vis, dat is misschien wel de beste omschrijving voor de Sharks van dit seizoen. Te goed om onderaan te bungelen, maar niet goed genoeg voor een topnotering. Als spelers als Karlsson, Brent Burns en Marc-Edouard Vlasic hun normale niveau oppakken, zijn de Sharks levensgevaarlijk.

Valt de oude kern opnieuw tegen, dan wordt het wederom een verloren jaar voor de organisatie en krijgt Wilson spijt dat hij de rebuild niet eerder door heeft gezet. Aanvallend zal het moeten komen van Logan Couture, Tomas Hertl, Kevin Labanc en Timo Meier. Zeker nu Evander Kane weer in de nesten zit. Er loopt nu onder meer weer een aanklacht wegens huiselijk geweld tegen de topscorer van vorig seizoen, maar mogelijk zijn de Sharks wel beter af zonder hem.

ANAHEIM DUCKS (17-30-9 IN 2021)

Dallas Eakins wist waar hij aan begon. Zelfs de coach zal vorig seizoen af en toe het idee hebben gehad dat hij op pad ging met de cast van de Mighty Ducks in plaats van een groep NHL-spelers. Goed, dat is misschien wat overdreven, maar feit is wel dat de Anaheim Ducks vorig seizoen op Buffalo na de minste punten pakten. Tussen 15 februari en 5 maart verloor Anaheim negen wedstrijden op rij. Alleen tussen 18 december 2018 en 15 januari 2019 deden ze ’t nog beroerder met elf verliespartijen achter elkaar.

Zelfs de doorgaans erg betrouwbare John Gibson deelde in de malaise en zette met .903 zijn slechtste save percentage in z’n loopbaan neer. Er was echter ook reden tot optimisme, want Trevor Zegras debuteerde in de NHL. De Ducks zien in hem de natuurlijke opvolger van Ryan Getzlaf, die op z’n 36e ook nog in Anaheim rondloopt.

BLIK OP DE TOEKOMST (III)

Bob Murray raakte deze zomer niet in paniek. Hij heeft het geld én de talenten om achter een topper als Jack Eichel aan te gaan, maar de general manager weigert die weg te bewandelen. De general manager kiest voor de lange termijn en houdt vast aan zijn prospects. En zijn draft picks. En een groot deel van de spelersgroep die vorig jaar onderaan eindigde in hun divisie. Murray verlengde het contract met captain Ryan Getzlaf en hield zich verder op de vlakte.

Dat zal de komende jaren anders worden. Van veel spelers loopt het contract in 2022 af. Zij moeten dit seizoen aangrijpen om te bewijzen dat ze in de NHL behoren en in ’t bijzonder binnen deze ambitieuze organisatie. Rickard Rakell is zo’n speler. Tussen 2016 en 2018 was de Zweed goed voor 67 goals. In de seizoenen daarna kwam hij tot een totaal van 42 treffers.

GEDULD

The future is bright, the future is orange. Maar eerst moeten de Ducks en hun fans zich nog door het heden worstelen. In Gibson heeft Eakins een goalie die wedstrijden kan stelen, maar dit zal niet elke avond gebeuren. Met onder meer Jamie Drysdale en Jacob Larsson heeft de goalie talentvolle blueliners voor zijn neus, maar ook spelers die net komen kijken. Aanvallend is het al niet veel anders. Er moet een wonder gebeuren wil dit Anaheim meedoen om de eerste drie plekken of een wildcard. De fans in Orange County moeten de lat dan ook vooral niet te hoog leggen. Ze moeten vooral genieten van het jonge grut dat hen over een paar jaar zoveel mooie momenten gaat bezorgen.

Cover photo: Eric Bolte/USA TODAY Sports

Hans Mulder
Hans Mulder
Dankzij de Braves en de Twins gegrepen door MLB. Wat later door een simpele videogame besmet met 't ijshockeyvirus en blij dat ik hier beide liefdes mag beschrijven.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen