Yadier Benjamín Molina, geboren op 13 juli 1982 en dus inmiddels 39 jaar oud, besloot onlangs toch nog een jaartje aan zijn carrière te plakken en door te gaan tot 2022. Het zal het negentiende seizoen van de catcher bij de St. Louis Cardinals worden, maar hoe werd hij één van en misschien de beste defensieve catcher ooit?
JONGE LEVENSJAREN
Yadier Molina werd geboren in een echte honkbalfamilie, als zoon van Benjamín Molina Senior. Vader Molina speelde als tweedehonkman en sloeg in zijn carrière de meeste hits aller tijden in de professionele honkbalcompetitie van Puerto Rico (Liga de Béisbol Profesional Roberto Clemente). Samen met zijn twee broers, die ook allebei in de Major League speelden, groeide Yadi op in een gezin waarin honkbal centraal stond. Op 15-jarige leeftijd, terwijl hij geschorst was voor een jongerencompetitie, schreef zijn vader hem in voor een training bij de Hatillo Tigres, een amateurteam. Na één training had het team genoeg gezien: de jonge Yadier werd de startende catcher. In de competitie waarin de Hatillo Tigers speelden, was de gemiddelde speler tien jaar ouder dan de 15-jarige catcher. Het was jaren voordat hij in aanmerking kwam voor de MLB Draft, de droom van zijn vader.
De Minnesota Twins hielden Yadier goed in de gaten en scoutten hem op defensief gebied verder in zijn ontwikkeling dan veel Amerikaanse high schoolers. Waar zijn defensieve kwaliteiten en zijn arm op een goed niveau zaten, bleven zijn slagcapaciteiten achter. Yadi werd uitgenodigd voor een training bij de Cincinnati Reds voordat de MLB Draft van 2000 plaatsvond. Hij presteerde goed, maar werd uiteindelijk in de vierde ronde geselecteerd door de St. Louis Cardinals en tekende voor 325 duizend dollar.
START IN MLB
Na de draft in 2000 speelde hij vier jaar lang in de Minor Leagues, waarna hij op 3 juni 2004 zijn eerste kans in de Major League kreeg. Yadi speelde zijn eerste wedstrijd in PNC Park tegen de Pittsburgh Pirates en sloeg meteen de eerste hit van zijn carrière. Uiteindelijk speelde hij 51 wedstrijden in zijn eerste seizoen op MLB-niveau en eindigde met een slashline van .267/.329/.356 (twee homeruns en vijftien RBIs). De Cardinals haalden in 2004 de playoffs en reikten zelfs tot de World Series.
In de Fall Classic van 2004 kwamen de Cards uit tegen de Boston Red Sox. Boston sweepte de Redbirds, maar Molina kreeg de voorkeur van manager Tony La Russa in wedstrijd vier. Deze werd met 3-0 verloren en de Red Sox pakten hun eerste titel in 86 jaar. In het offseason tekende Mike Matheny, Yadi’s rivaal voor de startende catcher rol, een contract bij de San Francisco Giants. Hierdoor werd de weg vrij gemaakt voor de everyday startende rol voor Yadier Molina.
Na het vertrek van Matheny kreeg hij ook de startende rol toegewezen. In 2005 speelde Molina 114 wedstrijden, maar miste hij een gedeelte van het seizoen door een blessure. Het was statistisch gezien een minder seizoen, met een .252 slaggemiddelde, .295 OBP en .358 slugging percentage.
EERSTE RING
Het seizoen daarop werd het slechtste offensieve seizoen uit zijn carrière (.216/.274/.321). Hij speelde voor het seizoen begon wel mee in de inaugurele World Baseball Classic met Puerto Rico en hij veranderde zijn rugnummer van 41 naar het nu iconische en onlosmakelijk aan hem verbonden nummer 4.
Ondanks dat Molina een minder seizoen kende, waren de Cardinals wel goed in vorm. Zij herhaalden het kunstje van twee seizoenen eerder en bereikten opnieuw de World Series. Deze keer waren de Detroit Tigers de tegenstander en die werden in vijf wedstrijden verslagen. Waar Molina niet goed presteerde tijdens het reguliere seizoen, was hij een sleutelspeler in de playoffs. Hij sloeg .308 in de National League Division Series, .348 in de National League Championship Series en .412 in de World Series. Hiermee werd Yadier de derde broer uit de Molina-familie die een World Series ring won. Bengie Molina en Jose Molida waren samen lid van het winnende Anaheim Angels team in 2002. De drie Molina-broers zijn hierdoor de enige drie broers die allemaal een World Series-ring dragen.
ALL-STAR
Na een moeilijke periode van 2004 tot 2007, behalve de playoffs van 2006, kwam Molina echt bovendrijven in 2008. Dat seizoen werd het eerste jaar dat de catcher een Gold Glove won en dat hij dicht tegen de 100 OPS+ aan zat. Hij bleef in 2008 nog hangen op 96 OPS+, maar 2009 bleek zijn echte doorbraak.
Met een slaggemiddelde van .278, 5 homeruns en 25 RBIs in de eerste seizoensheflt werd hij — mede door zijn verdedigende kwaliteiten — voor het eerst in zijn carrière verkozen tot de All-Star game. De editie van 2009 vond plaats in Busch Stadium in St. Louis. Yadi speelde dus ook nu een thuiswedstrijd. Door de ruim 2.5 miljoen stemmen die hij kreeg van de fans werd hij de startende catcher in de wedstrijd. Hij zat uiteindelijk acht innings achter de plaat. Op offensief gebied droeg hij ook nog bij aan de National League door één teamgenoot over de plaat te slaan. De wedstrijd ging voor de NL wel met 4-3 verloren. Naast zijn eerste All-Star Game pakte Yadi ook voor het tweede jaar op rij een Gold Glove en kreeg hij voor het eerst MVP-stemmen. Hij eindigde 23e, één plek achter Joey Votto van de Cincinnati Reds.
2010-2011
Gedurende de twee seizoenen die volgden, bouwde Molina verder aan zijn carrière. Hij werd in beide seizoenen verkozen tot de All-Star Game. In 2010 startte hij voor de tweede keer op rij en in 2011 kwam hij in het veld voor Brian McCann om vier innings achter de plaat te zitten. Mede door de goede prestaties van Yadi in de maanden augustus (.342 slaggemiddelde) en september (.341 slaggemiddelde) haalden de Cardinals de playoffs van 2011. Ze bogen een achterstand van 10.5 wedstrijden in de divisie om.
In de World Series speelden de Redbirds tegen de Texas Rangers en in een spectaculaire serie van zeven wedstrijden wonnen de Cardinals opnieuw de Fall Classic. Molina sloeg .333/.414/.417 in 24 slagbeurten, met twee doubles en negen RBIs. In 2011 introduceerde MLB ook een Platinum Glove Award, voor de beste verdedigende speler. Molina ontving als eerste speler deze prijs.
HET JAAR NA DE TWEEDE RING
In het offseason van 2012 tekende Yadi een contractverlenging van vijf jaar. In totaal kostte de catcher zijn club 75 miljoen dollar, met een optie voor nog eens vijftien miljoen. Tevens zat in het nieuwe contract van Yadi een no-trade clausule, waardoor hij zeker tot 2017 bij de Cardinals zou blijven. Hij werd met zijn contract de op één na duurstbetaalde catcher in de Major League, achter Joe Mauer van de Minnesota Twins.
2012 bleek het offensieve breakout jaar voor de catcher. Aan het einde van het seizoen stond zijn slaggemiddelde op .315, 22 homeruns, 76 RBI, 65 gescoorde runs, .373 OBP, .501 slugging percentage en 12 gestolen honken. In de National League eindigde hij vierde in slaggemiddelde, tiende in OBP en veertiende in slugging. Onder catchers eindigde Yadi tweede in homeruns en derde in RBI’s en slaggemiddelde.
Zijn statistieken van 2012 waren zo bijzonder dat hij pas de negende catcher in de geschiedenis van de sport werd die een WRC+ boven de 140 had en 45% van de honklopers uitgooide die een honk probeerde te stelen. Met zijn 143 WRC+ en 45% uitgegooide honklopers die een honk probeerde te stelen plaatste hij zichzelf zevende op de all-time lijst van catchers met Ed Bailey, Darrell Porter, Elston Howard, Joe Torre en twee keer Johnny Bench.
| Name | Season | PA | wRC+ | SB | CS | CS% |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Joe Torre | 1966 | 614 | 156 | 36 | 34 | 49% |
| Johnny Bench | 1972 | 652 | 155 | 24 | 31 | 56% |
| Elston Howard | 1961 | 482 | 149 | 20 | 20 | 50% |
| Johnny Bench | 1970 | 671 | 144 | 32 | 30 | 48% |
| Darrell Porter | 1979 | 679 | 144 | 64 | 57 | 47% |
| Ed Bailey | 1956 | 446 | 144 | 30 | 25 | 45% |
| Yadier Molina | 2012 | 541 | 143 | 38 | 34 | 47% |
| Carlton Fisk | 1977 | 632 | 143 | 60 | 50 | 45% |
| Rick Wilkins | 1993 | 500 | 142 | 66 | 56 | 46% |
| Johnny Bench | 1975 | 605 | 142 | 32 | 27 | 46% |
| Johnny Bench | 1974 | 708 | 141 | 37 | 35 | 49% |
| Gene Tenace | 1979 | 582 | 141 | 42 | 38 | 48% |
Door zijn uitmuntende prestaties kreeg Molina opnieuw MVP-stemmen. Dit keer kreeg hij meer dan één procent van de stemmen en eindigde hij vierde achter Andrew McCutchen, Ryan Braun en Buster Posey.
PIEKJAAR 2013
Door het seizoen 2012 schoot de populariteit van Molina omhoog. De shirts met zijn naam achterop gingen als warme broodjes over de toonbank en alleen de jerseys van Buster Posey en Mariano Rivera verkochten vaker. Hij speelde 83 wedstrijden tot aan de All-Star break en sloeg 27 doubles. Dit was het hoogste uit zijn carrière voor de All-Star game en het één na hoogste aller tijden in de St. Louis Cardinals organisatie. Alleen Ted Simmons deed het beter met 29 doubles in 1978. Na de All-Star game, waarvoor hij voor het vijfde jaar op rij werd geselecteerd raakte hij geblesseerd aan zijn knie. Hierdoor werden de Cardinals genoodzaakt hem op de 15-day injured list te zetten.
Aan het einde van het seizoen zette hij persoonlijke records neer in slaggemiddelde (.319), doubles (44), gescoorde runs (68) en RBI (80). Hij eindigde vierde in de National League in slaggemiddelde, tweede in doubles. Zijn 44 doubles was het hoogste aantal voor een catcher sinds Ivan Rodríguez 47 doubles in 1996.
De goede prestaties van Yadi leidden er ook toe dat de Redbirds weer tot de World Series reikten. De Boston Red Sox waren net als in 2004 de tegenstander in de Fall Classic. De Cardinals verloren in zes wedstrijden, maar Molina werd de negende Cardinals speler in de geschiedenis en de eerste speler sinds Stan Musial in 1946 die vier World Series speelde met de Redbirds. Uiteindelijk won Yadi zijn zesde Gold Glove, zijn eerste Silver Slugger en werd hij derde in de MVP-stemming.
RECORD BREAKER
Na het fantastische jaar 2013 werden de prestaties iets minder, maar toch bleef Molina één van de beste spelers in zijn positie. Van 2014 tot 2020 speelde Molina in 807 wedstrijden, had hij 2950 slagbeurten met een slaggemiddelde van .277. Hij sloeg 155 doubles, 4 triples, 71 homeruns en 386 RBI. Hij startte van 2005 tot 2021 in de Opening Day wedstrijden van de Cardinals wat een record is voor de organisatie. Zijn negen Gold Gloves tussen 2008 en 2018 maken hem de catcher met de meeste Gold Gloves bij de Redbirds. Hiernaast is Yadi ook nog houder van drie andere records binnen de St. Louis Cardinals. Hij is de enige catcher die het team twee seizoenen achter elkaar leidde in slaggemiddelde (2012 en 2013), heeft de meeste Defensive Runs Saved (169) en meeste playoff hits (101).
Buiten het feit dat Molina vijf records in handen heeft binnen de Cardinals heeft hij ook twee records in handen binnen MLB. Hij is samen met Nolan Arenado de enige speler in de geschiedenis, die vier Platinum Gloves wonnen. Het tweede record wat hij in handen heeft is dat hij twee duizend wedstrijden catchte voor één team. Hiermee werd hij de eerste speler in de geschiedenis van de sport, die de mijlpaal van twee duizend gecatchte wedstrijden haalde en dat bij één team deed. Zijn goede vriend Adam Wainwright stond op 14 april op de heuvel en stapte expres even van de heuvel af na zijn eerste pitch om Yadi even goed in het zonnetje te zetten. Het leverde mooie beelden op vanuit Busch Stadium.
DEFENSIEVE KONING
Het blijkt dus dat Molina goed is in verzamelen van records, maar waarom wordt hij gezien als één van de beste defensieve catchers die het veld hebben betreden? Sinds 2005, het jaar dat Molina de everyday startende catcher werd, probeerden spelers het minste een honk te stelen tegen de St. Louis Cardinals. Maar liefst 400 minder geprobeerde gestolen honken dan ieder MLB-team hebben de Cardinals, en 700 minder dan gemiddeld. Verder hebben de Redbirds het minste aantal doorgschoten ballen; 200 minder dan gemiddeld is in MLB.
Op dit moment is de Puerto Ricaan de leider in alle actieve MLB catchers met het percentage uitgegooide lopers die een honk proberen te stelen met 40.33%. Verder staat hij 22e op de JAWS-lijst. Op deze lijst, die ontwikkeld werd door honkbaljournalist Jay Jaffe, wordt gekeken naar hoe een speler zijn statistieken zich verhoudt ten opzichte van spelers die in de Hall of Fame zijn geïntroduceerd.De enige nog-actieve speler op deze lijst is San Francisco Giants-catcher Buster Posey. Naast Posey en Joe Mauer (die nog niet de vereiste vijf jaar is gestopt) zijn er maar zes spelers boven Molina gerangschikt die niet in Cooperstown zijn opgenomen.
Hoewel er tussen twee verschillende partijen een meningsverschil is over of Molina een Hall of Famer is, zijn er genoeg highlights die laten zien hoe goed Yadi was en nog steeds is. Het is alleen wachten hoe er in 2027, het jaar dat hij verkiesbaar wordt voor de Hall of Fame, over hem gedacht wordt.
AFZWAAI TOURNEE
Aan alles komt een eind en zo ook aan de carrière van Yadier Molina. Eigenlijk was 2020 het jaar dat hij wilde stoppen, maar toen kwam Covid-19 om de hoek kijken. Hij besloot er toen nog een jaar aan vast te plakken, maar ook in 2021 kon hij niet genoeg krijgen van de sport. Of 2022 dan echt zijn laatste jaar is, dat moet nog blijken. Het zal naar alle waarschijnlijkheid wel een mooie afzwaaitoernee worden.
Over vijf jaar komt hij in aanmerking om op de ballot van de Hall of Fame te komen. Óf hij en op welke manier hij misschien in Cooperstown komt, moet dan blijken. Eerst kunnen alle MLB-fans nog één jaar lang genieten van één van de belangrijkste catchers uit zijn generatie.
Coverfoto: ANDREW JANSEN
