Het gaat nu echt om de knikkers in de NHL. Met Winnipeg Jets als winnaar van de Presidents’ Trophy, gaan in de nacht van zaterdag 19 april op zondag 20 april (Nederlandse tijd) de play-offs van start. Bij SportAmerika laten we je alvast warmdraaien met uitgebreide previews op de eerste ronde. Gisteren las je al alle ins en outs uit de Eastern Conference. Vandaag is het de beurt aan de Western Conference.
WINNIPEG JETS – ST. LOUIS BLUES
1e in de Central Division – 5e in de Central Division
Het is alweer zes jaar geleden dat Winnipeg Jets en St. Louis Blues voor het laatst in de play-offs tegenover elkaar stonden. In 2019 waren de Jets aan één van de beste periodes in haar “jonge” franchisebestaan bezig, terwijl de blauwhemden uit Missouri uiteindelijk met het eremetaal ervandoor gingen.
Spoelen we door naar 2025, kun je niet anders stellen dan dat de Jets het zo’n beetje aan haar stand verplicht zijn om deze serie naar zich toe te trekken.
ALS EEN RAKET UIT DE STARTBLOKKEN
Met het vertrek van Rick Bowness en de aanstelling van Scott Arniel waren de verwachtingen in Winnipeg niet heel hoog. Niet gek als GM Kevin Cheveldayoff na lang beraad een head coach aanstelt, die dertien jaar niet actief is geweest in de NHL.
De sceptici werden uiteindelijk keihard de mond gesnoerd. Winnipeg won veertien van de eerste vijftien wedstrijden en vestigde direct een nieuw NHL-record. Het gaspedaal werd nadien wat minder diep ingedrukt, maar na 82 wedstrijden is de winst van de Presidents’ Trophy een logisch gevolg van het ijzersterke seizoen.
Hoe gek het ook moge klinken, maar de kracht van dit Winnipeg ligt en lag niet bij de forwards. De vier lijnen presteerden met name in de eerste maanden ver boven verwachting en is dit vooral terug te zien in de onderliggende statistieken. Natuurlijk is de powerplay met 28.9% de beste in de NHL, maar de PP xGF/60 leverde ‘slechts’ een twaalfde plaats op. Ook de GF/G en xGF/G lagen redelijk ver uit elkaar.
Toch hebben de Jets de zaken uitstekend op orde. Met career best seizoenen voor onder meer Kyle Connor, Mark Scheifele, Nikolaj Ehlers en Gabriel Vilardi is er op sommige momenten geen houden aan. Connor (97) voert het pak aan en flirtte lange tijd met de grens van honderd punten en is lijngenoot Scheifele met 87 punten eveneens lights out.
VINTAGE MORRISEY, VINTAGE HELLEBUYCK
Hoe erg de aanvallende linies op sommige momenten ook excelleerden, de echte kracht van de Canadezen ligt achterop. Natuurlijk kunnen we dan niet om goalie Connor Hellebuyck heen. Het winnen van de Vezina Trophy is een A-B-C’tje na het beste reguliere seizoen uit zijn carrière. Met name in de categorie xGSA prijkt de naam van Hellebuyck op eenzame hoogte. Zijn eindtotaal van 49.48 is maar liefst twintig (!) punten hoger dan nummer twee Anthony Stolarz. Om nog maar te zwijgen over zijn sv% en GAA.
Toch heeft ook de blauwe lijn een ijzersterk seizoen achter de rug. Een 2.32 GA/G is goed voor een tweede plaats in de eindrangschikking en de xGA/60 was de zesde beste in de NHL. Hoewel de penalty-kill average was, is er geen houden aan in de eigen zone. Nagenoeg de gehele blauwe lijn eindigde boven de 2.0 in GAR en dat is in de voorbije dertig jaar slechts drie keer eerder voorgekomen in de NHL.
Josh Morrisey schoot dit seizoen andermaal met scherp. In de eerste maanden van het seizoen was de blue-liner één van de meest impactvolle spelers in de NHL en eindigt na 82 wedstrijden op een eindtotaal van 62 punten.
ONRUST HELEMAAL WEGGESPOELD
Het was zo onrustig in de eerste weken van het seizoen. Drew Bannister kreeg het vertrouwen van het Front Office, maar werd na het ontslag van Jim Montgomery in Boston zonder pardon aan de kant geschoven door GM Doug Armstrong. Bannister werd het kind van de rekening, maar dat de Blues hun prestaties zo zouden omdraaien had vrijwel niemand in Missouri aan zien komen.
Aan de hand van de nieuwe staf groeiden de Blues langzaam uit tot een serieuze wildcard contender. Waar Winnipeg met name in 2024 met scherp schoot, zo vintage waren de blauwhemden in 2025 op de spreekwoordelijke brommer.Sinds de 4-Nations in februari waren de Blues zelfs het beste team in de NHL (19-4-3 en verbetering van franchise record overwinningen op rij).
Op de aanvallende linies waren de usual suspects wederom op afspraak. Robert Thomas laat ook dit seizoen weer zien dat hij één van de meest ondergewaardeerde forwards in de League is en stopt zijn teller na 70 gespeelde wedstrijden op 81 punten. Naast Jordan Kyrou (70 punten) gaat de meeste aandacht toch uit naar een nieuwkomer: Dylan Holloway.
Het was het onderwerp van gesprek afgelopen zomer, nadat het Front Office in St. Louis een ongeschreven regel brak en Holloway en Philip Broberg middels offer sheets losweekte bij Edmonton Oilers. Dat de move de blauwhemden geen windeieren heeft gelegd is een understatement op zichzelf. Holloway is één van de beste aanvallende krachten van de Blues dit seizoen en manifesteert zich met 63 punten tot een toekomstig onderdeel van de Blues-core.
BLUE-LINE MAAKT SLAG ONDER MONTGOMERY
De serie tussen Winnipeg en St. Louis gaat een interessant schouwspel worden in de eigen zone. De Stanley Cup kampioen van 2019 heeft de blauwe lijn eveneens uitstekend op orde. Onder Bannister was het al redelijk, maar na de coachwissel zijn de Blues pas echt in de rankings gestegen.
Overall eindigen de blauwhemden als twaalfde (2.82 GAA) in de NHL, maar zijn ze top vijf sinds de aanstelling van Montgomery. Philip Broberg maakt flink wat tongen los na zijn komst uit Edmonton en is ook rookie Zack Bolduc een uitstekende kracht. Toch is er één ding waar de Blues niet in uitblinken: De penalty-kill. Met een slagingspercentage van slechts 74.2% is St. Louis bottom five NHL. Ook kregen de Blues nagenoeg de meeste goals tegen in een overtalsituatie.
Bouwen kunnen ze in Missouri nog altijd op goalie Jordan Binnington. De Canadees eindigt weliswaar op een gemiddelde van slechts .900 sv%, maar was hij sinds het 4-Nations toernooi ouderwets vintage met .911.
PROGNOSE
Bekijk je de prestaties van beide teams over 82 wedstrijden, ruikt en ademt alles een overwinning van Winnipeg Jets. De ploeg voegde haar eerste divisie-, Conference en Presidents titel aan haar palmares toe en zijn simpelweg op iedere linie (op papier) beter.
Voor de Blues is het vooral taak om zoveel als mogelijk gevrijwaard van penalty’s te blijven. 5 v 5 zijn ze zeker in maart en april de allerbeste in de NHL gebleken. Mits ze die vorm mee kunnen nemen naar de eerste ronde, krijgen we veel waar voor ons geld.
Toch ziet de NHL-redactie uiteindelijk Winnipeg er met de zege vandoor gaan. Een walk over wordt het niet, maar zeven wedstrijden gaat de serie niet duren.
Voorspelling: Winnipeg Jets in zes wedstrijden
DALLAS STARS – COLORADO AVALANCHE
2e in de Central Division – 3e in de Central Division
Het is voor de neutrale kijker één van de series om het meest naar uit te kijken. De divisieclash tussen Dallas Stars en Colorado Avalanche. Twee ploegen die van top tot bottom juggernaut waardig zijn en bovendien uit zijn op een flinke dosis revanche.
Dallas Stars zal de ongelofelijke kater van het verlies in de Western Conference Final van vorig seizoen weg willen poetsen en zijn de Avs op haar beurt — zeker na de Nichushkin gate van vorig seizoen — erop gebrandt de serie nu wel winnend af te sluiten.
Spektakel gegarandeerd!
MIKKO RANTANEN.. TÉGEN COLORADO
Het is een van de grootste trades sinds het begin van deze eeuw. Mikko Rantanen die mid januari plotseling van Colorado naar Carolina werd getrade. Krap zes weken later konden de verhuisdozen in huize Rantanen echter alweer ingecheckt worden voor een vlucht naar Dallas.
In ruil voor legio draft pick en de diensten van Logan Stankoven verdedigt de Fin — inmiddels met felbegeerde contractverlenging — de komende jaren het shirt van Dallas Stars. ‘Mister play-off’ loopt in het postseason meer dan één punt per wedstrijd gemiddeld en zal een van de kartrekkers bij Dallas zijn.
Toch kunnen we qua reguliere seizoen (andermaal) niet om Matt Duchene heen. De centre was vorig seizoen al één van de meest impactvolle spelers van het roster en dit seizoen ontvouwde zich eenzelfde soort scenario. In 82 wedstrijden kwam de voormalig Predator tot 82 punten en is hij samen met Jason Robertson en Wyatt Johnston de enige die de grens van dertig goals passeerde in Texas.
Sowieso hebben de Stars de zaken aanvallend prima op orde. Het 3.35 GF/G is het derde beste in de NHL en eindigt de ploeg van head coach Peter DeBoer op een derde plaats in aantal goals (275). Qua Corsi en Fenwick % zwemmen de Texanen echter in de middenmoot en is de powerplay wat gemiddeld. Vergeet overigens aanwinst Mikael Granlund niet. In San Jose was hij al een smaakmaker en in het groen van Dallas trok hij de goede vorm naadloos door (21 punten in 29 wedstrijden).
GEMIS HEISKANEN LIET ZICH MEER DAN VOELEN
De hit van Mark Stone op Miro Heiskanen op 29 januari was geen zuivere, maar zorgde indirect voor een neerwaartse spiraal van de blauwe lijn in Dallas. Niet alleen aanvallend kelderden de cijfers flink, maar kregen defensief plots niet dragende krachten het stempel van dragende kracht.
Ilya Lubushkin en Cody Ceci zijn ideale voor under the radar, maar in afwezigheid van Heiskanen moesten ze plots boven de radar presteren. Lubushkin hield het hoofd — mede door een prima Thomas Harley — boven het oppervlak, terwijl Ceci duidelijk moeite had met de druk. Met lijngenoot eindigde het duo in de bottom drie (!) defensieve paren met meer dan 300 minuten samen op het ijs.
Gelukkig voor de Stars is Heiskanen weer bijna fit voor de eerste ronde van de play-offs, maar moet hij wel Game 1 aan zich voorbij laten gaan. In afwezigheid van kan Peter DeBoer nog altijd vertrouwen op goalie Jake Oettinger. De Amerikaan noteerde 36 wins en was met name in de laatste weken van het seizoen lights out (.952 sv% in zeven wedstrijden).
TIEN MET EEN GRIFFEL VOOR GM CHRIS MACFARLAND
Het seizoen van Colorado beschrijft zich nog het beste als een rollercoaster. Weliswaar een dikke, vette positieve rollercoaster. Chris MacFarland bond begin december de schaatsen onder en hengelde een nieuwe tandem onder de lat binnen (daarover later meer). Vlak voor het publiceren van deze preview kwam daar ook nog eens het nieuws naar buiten dat Gabriel Landeskog weer op het roster van de Avs zal verschijnen. Speaking of a rollercoaster..
Aanvallend is en blijft Colorado een absoluut powerhouse. Nathan MacKinnon gooide andermaal Hart Memorial achtige cijfers op het ijs en eindigt het seizoen met 116 punten in 79 gespeelde wedstrijden (32 goals, 84 assists). Artturi Lehkonen was eveneens belangrijk en lieten ook Mikko Rantanen (tot aan zijn vertrek) en de teruggekeerde Valeri Nichushkin zien dat er met Colorado nog altijd niet te spotten valt. Met een 3.33 GF/G en een powerplay percentage van 24.79% heeft Jared Bednar het aanvallend prima voor elkaar. Zeker als men bedenkt dat onder meer Lehkonen, Nichushkin en Jonathan Drouin behoorlijk wat tijd langs de kant stonden dit seizoen.
Grote aandacht gaat (natuurlijk) uit naar de toevoeging van Martin Necas aan de line-up. De Tsjech was onderdeel van de monstertrade tussen Colorado en Carolina voor Mikko Rantanen en is vanaf minuut één op afspraak in Mile High City. In 30 gespeelde wedstrijden kwam de forward tot 28 punten en eindigt hij in zijn totaliteit op 82 punten. Met name op de tweede lijn in de tandem met (eveneens nieuwkomer) Brock Nelson is ‘Nechy’ lights out, maar was zijn beginfase op de MacKinnon line helemaal buitenaards. Een gecombineerd percentage van 64% maakte van het beste duo in de NHL NHL in duo-stats.
CALE MAKAR IS EN BLIJFT FENOMENAAL
Af en toe komt met superlatieven tekort om het spel van Cale Makar onder woorden te brengen. De 26-jarige Canadees is ook dit seizoen weer hard op weg naar een Norris Trophy en schreef op 3 april geschiedenis in Denver. In de 7-3 overwinning op Columbus Blue Jackets noteerde de blue-liner zijn dertigste treffer van het seizoen, waarmee hij slechts de negende blue-liner ooit werd die de grens van dertig goals beslechtte.
Het causale verband tussen het aantrekken van de tandem Scott Wedgewood – MacKenzie Blackwood drukte zich ook in de defensieve statistieken uit. Sinds de komst van Wedgewood op 30 november 2024 zijn de Avs defensief één van de meest stabiele ploegen van de NHL gebleken. Devon Toews blijft de vertrouwde sparringpartner van Makar en is met name op de sterk verbeterde penalty-kill (83.6% sinds de trade, beste in de NHL) de dirigent.
De ’Wood-brothers’ redden de meubelen tussen de palen, maar de ‘Sam-brothers’ redden de meubelen op de blauwe diepte. Sam Malinksi en Sam Girard zijn onderliggend een van de belangrijkste krachten op het roster van head coach Jared Bednar, waar met name Malinski de nodige aandacht verdient. Als undrafted speler is de Amerikaan in zijn eerste, echte seizoen NHL een welkome verrassing voor de fans in Denver.
Het derde paar op de blauwe lijn is niet opvallend, maar o zo belangrijk. Josh Manson en Ryan Lindgren combineren samen voor een 53.35 xG 5 v 5 en zijn in de eigen zone nagenoeg onklopbaar. Manson miste weliswaar een flink aantal wedstrijden, maar was in de 48 wedstrijden die hij speelde goed voor een 56.7 CF% met de voormalig Duck op het ijs.
PROGNOSE
Het is voor de fans eeuwig zonde dat twee juggernauts van rosters nu al tegenover elkaar in de play-offs staan. Hoewel de laatste jaren steeds meer commentaar op het play-off format wordt geleverd, wrijft de neutrale kijker hartelijk in zijn handen.
De NHL-redactie kijkt eveneens reikhalzend naar de ontmoeting uit, maar plaatst wel de belangrijke kanttekening dat Dallas vooral dient te hopen dat Miro Heiskanen tijdig (en geheel fit) weer aan de startende face-off verschijnt. Ditzelfde geldt voor Jason Robertson, die op de week-to-week staat.
Overall gezien lijken de papieren lichtelijk in het voordeel van Colorado uit te vallen en stoten de Avs uiteindelijk over zeven wedstrijden door naar de tweede ronde.
Voorspelling: Colorado Avalanche wint over zeven wedstrijden
VEGAS GOLDEN KNIGHTS – MINNESOTA WILD
1e in de Pacific Division – 4e in de Central Division
Vegas Golden Knights en Minnesota Wild treden voor de tweede keer in het nog altijd korte bestaan van de woestijnbewoners aan in de play-offs. In de COVID-editie van 2021 bepaalde uiteindelijk een tie-break tussen Colorado en Vegas, dat de Golden Knights tegenover de Wild kwamen te staan in de eerste ronde van de West Division. Onder leiding van een ontketende Mattias Janmark (hattrick) trokken de Golden Knights uiteindelijk een 4-3 overwinning uit het vuur.
Spoelen we door naar 2025 is de situatie bij beide franchises in positieve zin nog altijd status quo. De Golden Knights wonnen voor de vierde maal in haar achtjarige bestaan de Pacific Division en Minnesota plaatste zich voor de achtste keer in tien jaar voor het seizoenstoetje. Hoewel de Wild op papier als wildcardhouder de underdog zijn, zal het zeker geen walk-over worden.
UNDER THE RADAR MELDT VEGAS ZICH BIJ DE BESTE ZESTIEN
Als er één ploeg in de NHL tot op het bot geslepen is, is het Vegas Golden Knights wel. Een flinke dosis ervaring (Stanley Cup winst 2023), een van de beste head coaches in de NHL in Bruce Cassidy en ondanks het snijden in het roster blijven ze akelig goed.
Beginnen we bij Jack Eichel, die sinds zijn komst naar Vegas eindelijk verlost lijkt van alle mankementen bij zijn vorige werkgevers. De Amerikaan speelde het beste seizoen uit zijn carrière en verdient wat ons betreft ook zeker wat stemmen voor de Selke Trophy. Mark Stone zijn jaarlijkse verlofdagen waren op en dus kon de captain zich zowaar het hele jaar laten zien (67 punten in 66 optredens) en vond Tomas Hertl met 32 goals zijn oude groove weer terug.
De Knights zijn aanvallend stiekem gewoon erg goed. Een 3.34 GF/G geven de Knights een vijfde plaats in de eindrangschikking en is de powerplay van 28.3% (2e) gewoon uitstekend. Speciale aandacht verdient zonder twijfel Pavel Dorofeyev. De third-round pick van 2019 beleeft dit seizoen zijn breakout en eindigt met 35 goals zelfs bovenaan de teamrankings.
BLUE-LINE OOK GEWOON UITSTEKEND
De blauwe lijn was met name in het kampioensjaar 2023 van grote klasse, maar de depth van 2025 mag er ook zeker zijn in Sin City. Aangevoerd door het aanvallend ingestelde duo Shea Theodore en Alex Pietrangelo hebben de Golden Knights het derde beste GA/G (2.61). Zet daarnaast Brayden McNabb en Noah Hanifin en de goudhemden hebben legit de beste top vier van de NHL.
Eén groot vraagteken bij de Golden Knights is en blijft de penalty-kill. Hoe sterk de woestijnbewoners ook zijn in overtal, in de eigen zone ontlopen ze met een 75.7% net de bottom five in de NHL (26e). Een naam die we op de blauwe lijn ook zeker willen noemen is die van Kaedan Korczak. Hoewel de second-rounder van 2019 niet op de voorgrond treed in punten (tien), is hij ijzersterk in de eigen zone. Breakout alarm incoming.
Between the pipes eveneens een redelijk duo. Adin Hill vertoont bij vlagen zijn kampioemsvorm van 2023, maar is het vooral te hopen dat back-up Ilya Sansonov zijn groove weer terug gaat krijgen. Een .891 sv% is niet om over naar huis te schrijven na 29 optredens.
MINNESOTA VOORAL DE DUPE VAN BLESSURES
Het ging in de NHL in de beginmaanden vooral over de weergaloze start van Winnipeg Jets, maar wat veel mensen schijnen te vergeten is het feit dat Minnesota Wild als één van de weinige het moordende tempo van de divisiegenoot konden bijbenen. Het ging met de ploeg van head coach John Hynes dusdanig crescendo, dat ze begin december zelfs over de Jets heen wipten en het beste team in de NHL waren.
De blessure van Joel Eriksson Ek zette uiteindelijk de wilde Wild weer met beide benen op aarde en zorgde voor een sneeuwbaleffect bij de groenhemden. Vlak voor het zo vurig gewenste kerstreces viel ook Kirill the Thrill Kaprizov weg met een blessure, om drie wedstrijden na zijn terugkeer wederom op IR te gaan. Overigens keerden beide sterren afgelopen weken terug op het roster en drukten beide direct hun stempel.
Het zorgde overigens wel voor een verschuiving van verantwoordelijkheden binnen het roster. In afwezigheid van het duo stapten Matt Boldy (73 punten), Marco Rossi (60 punten) en Mats Zuccarello (54 punten) in het achtergelaten gat. Toch houdt het onderaan de streep niet echt bepaald over voor de Wild. De powerplay (20.9%) is beneden average en is ook de GF/G (2,74, 25e) niet om over naar huis te schrijven.
PENALTY-KILL(ING)
Nee. Defensief lopen we niet direct warm voor Minnesota Wild. De ploeg van head coach John Hynes sloot het reguliere seizoen af met een 2.88 GA/G (16e), maar was net name de penalty-kill van een bedroevend niveau. Met slechts 72.4% waren de Wild bottom three NHL.
Gelukkig voor Minnesota zitten er een aantal gouden parels in het systeem (hallo Zeev Buium, David Jiricek en Brock Faber), want het thema vadertje tijd komt bij onder meer Jared Spurgeon (35), Zach Bogosian (34) en lichtelijk Jonas Brodin (31) om de hoek kijken. GM Bill Guerin zal ook reikhalzend uitkijken naar 1 juli van dit jaar, als men in Saint Paul eindelijk verlost zal zijn dan de dead cap van Zach Parise en Ryan Suter (combi $14.7 miljoen dollar).
De defensieve meubelen worden simpelweg gered door de ontketende Filip Gustavsson. In totaal kwam de 26-jarige Zweed tot 58 optredens dit seizoen en verdienen zijn .914 sv% en 2.56 GAA wat ons betreft een aantal Vezina stemmen. Mits Marc-Andre Fleury vlagen van zijn topvorm in de play-offs kan etaleren, hebben de Wild wellicht de meest interessante tandem van het postseason.
PROGNOSE
Alle cijfers en statistieken spreken duidelijk in het voordeel van Vegas Golden Knights. De kampioen van de Pacific Division is weliswaar gezegend met het thuisvoordeel, maar het onderbuikgevoel van de NHL-redactie zegt ons dat deze serie minder makkelijk gedaan zal zijn dan men denkt.
Het is een wereld van verschil dat Kirill Kaprizov en Joel Eriksson Ek weer fit zijn en met de fenomenale eerste twee seizoensmaanden in het achterhoofd, is dit dé serie in het westen waar een stunt mogelijk is.
Voorspelling: Vegas Golden Knights wint (met moeite) in zeven wedstrijden
LOS ANGELES KINGS – EDMONTON OILERS
2e in de Pacific Division – 3e in de Pacific Division
Op het gebied van NHL play-offs konden we de laatste jaren regelmatig in oktober al wat zaken met potlood invullen. Toronto Maple Leafs – Tampa Bay Lightning was er een behoorlijk lange tijd zo één. Toch hebben we ook in de Pacific een serie in de eerste ronde, die nu voor het vierde jaar op rij plaats vindt: Edmonton Oilers – LA Kings.
Waar de serie van 2024 pas in de laatste anderhalve minuut van het reguliere seizoen in beton werd gegoten, was het dit seizoen al vrij snel duidelijk dat de Kings en de Oilers wederom de degens in de eerste ronde zouden kruisen. Grappig genoeg plaatsen de Kings zich op 5 april jongstleden voor de play-offs met een overwinning tegen.. Edmonton Oilers.
NIEUW LOGO EN SHIRT LATEN DE KONINGEN DANSEN
Het was afgelopen zomer één van de hoofdonderwerpen in het zonnige Los Angeles. Op 26 juni onthulde de franchise namelijk een “nieuw” logo en bijbehorend nieuw shirt, die de Kings haar zo geliefde identiteit een stukje terug gaven. Met een grote knipoog naar het ‘Wayne Gretzky tijdperk’, vielen de zwarthemden weer terug naar de oude kroon en dito kreeg het thuis- en uitshirt een rebranding.
Toch spoelen we liever door naar 1 juli. GM Rob Blake toverde namelijk een daverende verrassing uit de hoge hoed. Het volledige contract van enfant terrible Pierre-Luc Dubois werd in ruil voor goalie Darcy Kuemper naar Washington Capitals verscheept. Tanner Jeannot en met name Warren Foegele (notabene ex Edmonton Oilers) hebben de zwarthemden de zo gewenste diepte gegeven afgelopen zomer.
Hoe goed de ‘stat-line’ van de Kings er ook uit mogen zien, aanvallend is het in Los Angeles allemaal league-average. Met een 3.06 GF/G eindigt de ploeg van head coach Jim Hiller op een dertiende plaats in de NHL en is bovendien de powerplay (17.7%, 28e) en de xGF/60 (8.54, 18e) geen rozengeur en maneschijn. Uiteraard doorkruisten Adrian Kempe en Kevin Fiala de grens van dertig goals (beide 35), is Quinton Byfield na de Trade Deadline één van de meest productieve spelers in de League en is good old Anze Kopitar (zestig punten) ook dit seizoen op afspraak. De eerste drie lijnen zijn bovengemiddeld, maar niet top of the league: Flashbacks naar de kampioenschappen van 2012 en 2014.
BLUE-LINE RAKET
Het paradepaardje in Californië is de blauwe lijn. Na Winnipeg Jets (2.38) kregen de Kings gemiddeld de minste GA/G tegen (2.51) en is de penalty-kill met 81.78% top vijf NHL dit seizoen. Onder leiding van het duo Brandt Clarke en Joel Edmundson heeft Jim Hiller een defensieve juggernaut van de Kings gemaakt. Vergeet overigens de top-of-the-bill kwaliteiten van Philip Danault en Anze Kopitar in de eigen zone niet. Hoewel Kopitar langzaam wat terrein inlevert, zijn beide heren nog altijd één van de beste defensieve centres in de NHL.
Between the pipes leunt Hiller op nieuwkomer Darcy Kuemper. De lacherig ontvangen Dubois – Kuemper trade is tot wellicht zelfs meest efficiënte trade van het offseason uitgegroeid. Kuemper is in het zwart van LA lights out en eindigt het seizoen met een .921 sv% en 2.02 GAA. Het levert de 34-jarige Canadees ongetwijfeld een behoorlijk aantal stemmen voor de Vezina Trophy op. Grootste vraagteken bij de Kings? De back-up(s). David Rittich geeft niet thuis en van Phoenix Copley en Erik Portillo mag je — zeker in het postseason — geen wonderen verwachten.
GAME-7 KATER PROBEREN WEG TE POETSEN
Het was een adembenemende wedstrijd afgelopen juni. Game 7 tussen Florida Panthers en Edmonton Oilers. Helaas voor de Canadezen met een verkeerde winnaar. De verslagenheid was levensgroot en treffend in beeld gebracht in de Amazon Prime serie Face-off: Inside the NHL. Met een huilende en tierende McDavid en een verder muisstille kleedkamer strandde de ploeg van head coach Kris Knoblauch in het zicht van de haven.
Een monsterverlenging voor Leon Draisaitl en de veelbesproken vertrekken van Dylan Holloway en Philip Broberg — ‘offer sheet gate’ St. Louis — verder hebben de Oilers dit seizoen vooral te maken gehad met een fiks aantal blessures. Connor McDavid miste een flink aantal wedstrijden en is met name de diepte in Edmonton aan de beurt (geweest). Desondanks eindigen de oranjehemden aanvallend in de top tien der NHL. De powerplay is met 24.76% goed verzorgd en is een GF/G van 3.28 eveneens prima.
Het cliché ‘play-off ijshockey is a different cookie’ kunnen we ook bij Edmonton uit de kast trekken. Het tweekoppig monster Leon Draisaitl – Connor McDavid hebben daadwerkelijk nog een aantal versnellingen over als het om de knikkers gaat. Beide heren staat 3e en 5e all-time in aantal punten per play-off wedstrijd gemiddeld. Toch loopt het qua diepte allemaal wat minder crescendo dan vorig seizoen. Het vertrek van Holloway, McLeod, Broberg en Foegele liet zich voelen en Jeff Skinner — eindelijk play-offs — en Viktor Arvidsson brachten nog niet die extra power.
ACHILLESHIEL ACHTEROP
Blue-line technisch houdt het bij Edmonton nog altijd niet persé over. De Oilers zijn niet ondergrens, maar in vrijwel iedere defensieve stat staan ze bovenaan de middenmoot. Natuurlijk is Evan Bouchard ook dit seizoen weer op de brommer en eindigt het seizoen uiteindelijk op 67 punten (veertien goals, 53 assists), maar ten opzichte van vorig seizoen is het defensief een pak minder.
Het absolute zorgenkindje in Edmonton is en blijft de situatie tussen de palen. Stuart Skinner was er alles aan gelegen om zijn erbarmelijke campagne van 2023 – 2024 uit de boeken te gummen, maar eindigt ook dit seizoen niet boven de.900 sv% grens. Toch kunnen we dit ook deels aan de verminderde blauwe lijn voor hem toeschrijven. Back-up Calvin Pickard heeft weliswaar een iets beter sv%, maar slaat hij met een xGSA van -5,6 de plank nogal mis.
PROGNOSE
Ja. Ook deze serie begint voor het vierde jaar op rij bij een 0-0 tussenstand, maar ergens zal bij de fans in LA de gedachte leven dat de kaarten dit seizoen allicht nog het meest in het voordeel van de Kings schudden. Met een keurige front nine, ijzersterke blauwe lijn en vintage Darcy Kuemper zal het vertrouwen groot zijn. Om nog maar te zwijgen over het thuisvoordeel.
Toch moeten we de play-off versie van Connor McDavid en Leon Draisaitl niet uit het hoofd zetten. De Canadees begint fris aan het postseason en dat is de laatste jaren de speeltuin van ‘Mister McJesus’.
Bij SportAmerika kiezen we echter toch voor seriewinst voor LA. Het reguliere seizoen heeft uitgewezen dat de zwarthemden als geen ander de sterkhouders aan banden konden leggen en de defensie staat zoals beschreven als een huis. Serie all-the-way met een 4-3 overwinning voor Los Angeles.
Voorspelling: LA Kings wint in zeven wedstrijden
🚨 #StanleyCup Playoffs Round 1 schedule pic.twitter.com/s6f321iu1r
— NHL News (@PuckReportNHL) April 17, 2025
Het Noord-Amerikaanse Eastern Time (ET) is 6 uur tijdverschil met onze Europese tijd.
Cover photo: Sergei Belski-USA TODAY Sports
