Spring Training is in volle gang, dus het MLB-seizoen staat weer op het punt van beginnen. De hele maand maart lees je elke dag een seizoensvooruitblik voor één van de 30 Major League-teams, in dezelfde volgorde waarin komende zomer gedraft wordt. We blikken terug op 2020, kijken naar het off-season en doen een gooi naar wat het seizoen 2021 de clubs kan brengen. Vandaag staat de spotlight op de bekendste honkbalclub ter wereld: de New York Yankees.
De naam ‘Yankees’ staat al decennia symbool voor playoffhonkbal, voor kampioenschappen, voor Hall of Famers en voor andere grote successen. De laatste paar seizoenen kroop er echter een ander ’typisch Yankees’-kenmerk bij: blessures. De ene na de andere vaste kracht viel weg met korte of langere kwetsuren. Twee seizoenen geleden noteerden de Bronx Bombers maar liefst 3660 (!) bij elkaar opgetelde blessuredagen, verspreid over 30 verschillende spelers. Dat waren ruim 400 dagen meer dan dan de eerstvolgende club. De Yankees waren dat seizoen $118 miljoen kwijt aan spelers op de Injured List, meer dan het dubbele dat de nummer twee Chicago Cubs het afvoerputje in zagen gaan. Het was ronduit indrukwekkend dat de Yankees in 2019 überhaupt de playoffs haalden.
De extreme blessureproblemen bleven in het verkorte seizoen 2020 onder controle. Met slechts 393 blessuredagen op het roster stonden de Yanks in de lage middenmoot — hoewel de $19 miljoen die de club kwijt was aan geblesseerde spelers nummer drie in MLB was. Dat krijg je met zoveel dure spelers op je roster.
Als de Yankees in 2021 het blessurespook onder controle houden, staat er opnieuw een absolute powerhouse-aanval in de Bronx. Die aanval moet dan wel een pitching staff dragen waar meer vraagtekens dan uitroeptekens instaan. GM Brian Cashman gooit dit seizoen alles op een handvol ‘high risk, high reward’ jongens. Met weinig sterk verbeterde teams in de AL gaan de Yankees weer vol voor een titel.
2020: COLE ‘AS ADVERTISED’
Het off-season van 2019/2020 verliep voortvarend voor de Yankees. De club kwam als winnaar uit de strijd voor de diensten van super-Free-Agent-werper Gerrit Cole en legde een slordige $320 miljoen neer voor de diensten van de voormalig Astros-ace. Heel veel konden de Yankees-fans echter niet genieten van hun nieuwe superster, want na enkele korte Spring Training starts zag Cole, net als de rest van de honkbalwereld, de seizoensstart worden uitgesteld door COVID-19
Toen de boel in juni eindelijk toch begon, was Cole in elk geval as advertised. Hij debuteerde op Opening Night, tegen de regerend kampioen Washington Nationals en hun ace Max Scherzer. Op papier gooide Cole een complete game, ware het niet dat dit maar 5.0 innings betrof. De wedstrijd verregende, maar Cole’s statline was prima: 1 H, 1 R, 1 BB, 5 K, 1 HR, 1 HBP.
De start was het begin van een uitstekende reeks voor de vlammenwerper. Pas in zijn zevende Yankees-start verloor hij zijn eerste duel, na vier wins en twee no decisions. De Atlanta Braves torpedeerden Cole voor 5 runs in 5.0 innings. Toen de Rays daar 4 runs 5.0 innings bovenop gooiden in zijn volgende start, en Cole zijn season high aan walks gooide, leek de klad erin te komen, maar de werper herstelde zich en gooide uitstekend in het restant van het seizoen. Resultaat: een derde plaats in de Cy Young Award-verkiezing.
BLIKSEMSTART
De Yankees vlogen intussen uit startblokken en wonnen liefst acht van de eerste tien wedstrijden van het seizoen. Pas half augustus ging het mis. In een moeilijke reeks tegen de Rays, Braves en Mets verloren de Yankees zeven wedstrijden op rij. Herstel volgde echter snel en een maand later, in the heat of the race ratelden de New Yorkers een winning streak van tien wedstrijden af binnen de eigen divisie. De uitzonderlijk slechts Orioles en Red Sox, en de up-and-down presterende Blue Jays werden aan de zegekar gebonden, op weg naar de playoffs.
Toch konden de Yankees het tempo van de Tampa Bay Rays niet bijhouden, wat voornamelijk leek te liggen aan één Yankee-manco: de club kon simpelweg niet winnen in uitwedstrijden. ‘Thuis’ verzamelde het collectief een .710 winstpercentage (22-9), maar buiten de Bronx stortte de boel keer op keer als een kaartenhuis in (.379 winstpercentage, 11-18). Door de wisselvallige reeksen kwamen de Yankees krap boven een .500 winstpercentage uit in augustus en september; in beide maanden werden er 14 wedstrijden gewonnen en 13 verloren.
Toch haalden Aaron Boone’s mannen de playoffs, zij het via de Wildcard. Op 7.0 wedstrijden achter de Rays werden de Yankees tweede in de divisie en moesten ze zich eerst ontdoen van de Cleveland Indians voor een plek in de American League Division Series.
PLAYOFFS
De Wildcard werd een formaliteit voor de ontketende Yankees-aanval, die in twee duels 22 runs op het scorebord zette tegen latere Cy Young-winnaar Shane Bieber en de rest van de Indians-pitchers. Dat bracht de New Yorkers in de ALDS, waar de gevreesde Rays op het programma stonden.
Een waanzinnig spannende best of five resulteerde in een deceptie voor Yankees-fans. Aangevoerd door rookie Randy Arozarena versloegen de Rays hun rivaal uit New York met 3-2 in de serie. De laatste wedstrijd was een perfecte weerspiegeling van het treffen. In een spannend pitchersduel trokken de Rays laat in de wedstrijd met 2-1 aan het langste eind. Het seizoen voor de Yankees zat erop. Back to the drawing board.
2021: POGING II
Het was voor veel teams een raar off-season. Het mislopen van een groot deel inkomsten in het pandemieseizoen zorgde ervoor dat weinig teams grote financiële impulsen aan hun ploeg konden (of wilden) geven. De Yankees, toch één van de rijkste clubs in de league, zagen in eerste instantie ook meerdere spelers vertrekken, voor er serieus werk werd gemaakt van vervangers.
J.A. Happ, Brett Gardner, Erik Kratz, DJ LeMahieu, James Paxton, Jonathan Holder en Masahiro Tanaka lieten hun contract verlopen en besloten direct na het seizoen de Free Agent-markt op te zoeken. Het duurde vervolgens tot in januari 2021 voordat de Yankees nieuwe namen aan hun roster toevoegden. Greg Allen werd van de San Diego Padres gehaald en een reeks weinig inspirerende minor league-contracten volgde. Pas eind januari had Brian Cashman genoeg gezien en drukte hij het gaspedaal in.
NIEUWE GEZICHTEN
Op 24 januari stuurden de Yankees vier Minor Leaguers naar de Pittsburgh Pirates in ruil voor voormalig first round draft pick Jameson Taillon. Een dag later stuurde Cashman reliever Adam Ottavino naar divisierivaal Boston, om zo geld vrij te maken voor de twee Free Agents die twee dagen daarna hun John Hancock onder een Yankees-contract zetten. DJ LeMahieu keerde terug (voor zes jaar en $90 miljoen) en Corey Kluber verbond zich ook aan de Bombers.
Ook in februari bleef Cashman bezig. Werpers Darren O’Day, Justin Wilson en Michael Gomez kwamen als Free Agents binnen. Outfielder Jay Bruce kreeg een minor league-contract met invite voor Spring Training, net als werpers Kyle Barraclough en Asher Wojciechowski, infielder Derek Dietrich en catcher Robinson Chirinos. Als kers op de taart keerde ook Brett Gardner terug op hetzelfde nest.
Met dit contingent aan nieuwe gezichten moeten de Yankees in 2021 een gooi doen naar een nieuwe divisietitel. Gaat dat lukken?
A TALE OF TWO VISIONS
Met het oog op 2021 tekent zich een interessante splitsing af binnen de honkbalwereld. Je hebt een kant die de Yankees-rotation als top 5 in de AL ziet en je hebt een kant die minder te spreken is over de rotation van de Bombers. Full disclosure: wij zitten in kamp 2.
Kijk, iedere rotation met Gerrit Cole aan de bovenkant verdient het automatisch serieus genomen te worden. Cole is niet alleen de duurste pitcher in baseball (qua totale contractwaarde), maar ook één van de beste. Hij eindigde in 2020 weer in de top 6 van alle pitchingscategorieën, voerde de league aan in Complete Games (2) en shutouts (1) en eindigde als vierde in de Cy Young Award-verkiezing, achter Shane Bieber, Kenta Maeda en Hyun Jin Ryu (en vóór Dallas Keuchel, Lance Lynn en Lucas Giolito).
Achter Cole is het echter een heel ander verhaal. Zet één ding voorop: de Yankees-rotation heeft de potentie om goed te zijn. Het probleem is echter dat het sterk de vraag is of de potentie eruit gaat komen. De vier à vijf namen achter Cole zijn namelijk alles behalve betrouwbare performers, zeker na het vertrek van Masahiro Tanaka, die terugkeerde naar Japan.
ROTATION VOL VRAAGTEKENS
De ace wordt gevolgd door Corey Kluber, die dit off-season als Free Agent naar de Bronx kwam. Als je het positief bekijkt, is Kluber een tweevoudig Cy Young Award-winnaar (vier keer top-3) en drievoudig All-Star die van 2014 tot 2018 tot de beste werpers in de Major League behoorde. Dat de Yankees hem voor $11 miljoen vast konden leggen, lijkt dus een prima beslissing.
Realistisch gezien ligt de zaak echter anders. Sinds 2018 startte Kluber slechts acht wedstrijden — zeven in 2019 en één in 2020. Dan zijn we nog optimistisch, want die ene start in 2020 duurde precies één hele inning. Beter gezegd: hij gooide sinds 2018 slechts 36.2 innings. Hij was constant geblesseerd en wanneer hij wél fit was, bleven de resultaten uit. Een week na Opening Day wordt hij ook alweer 35.
Achter ‘vraagteken’ Kluber staat nieuwe aanwinst (/vraagteken 2.0) Jameson Taillon in de rotation. De voormalig first round draft pick van de Pirates heeft een carrière vol blessures achter de rug en gooide zijn laatste pitch ook alweer in 2019, waarna hij de tweede Tommy John-operatie uit zijn carrière onderging. Na zijn debuut op zijn 24e is hij inmiddels alweer 29 en heeft hij pas 466 Major League innings gegooid; illustratief voor hoe vaak de righty aan de kant stond.
Het is bij Taillon nooit een kwestie van talent geweest, maar wel van fitheid. Met Kluber samen gokken de Yankees dus op twee werpers die sinds 2019 een grand total van 1.0 inning hebben gegooid. Het kán werken, zeker als de verhalen over Taillon’s hernieuwde werpbeweging waar zijn, maar man, wat een gok.
KNOKKEN VOOR EEN PLEK
Op plek vier en vijf in de rotation knokken Jordan Montgomery, Domingo German en Deivi Garcia voor de laatste twee plekken. Montgomery lijkt, ondanks een aan de oppervlakte slecht 2020, de binnenbocht te hebben. De diepere statistieken uit het seizoen duiden op een herstelbare status voor de lefty, wiens xERA, SIERA en xFIP een beduidend positiever beeld schetsen dan zijn ERA. Hij is geen strikeout-artiest, dus is hij — als groundball-werper — enorm afhankelijk van zijn binnenveld. Vorig seizoen liet dat banged-up collectief hem, aangevoerd door Gleyber Torres, in de steek. Een team DRS van -1 en dead last in de Majors in Fielding Percentage (.976) vertellen het verhaal. Dit seizoen hoopt de werper op beter. Zo zijn veld vaart, vaart Montgomery.
German en Garcia hebben zo hun eigen haken en ogen. Eerstgenoemde miste het hele vorige seizoen wegens een schorsing die hij opgelegd kreeg voor het in elkaar slaan van zijn vriendin. Los van deze diskwalificatie was German in 2019 ook niet meer dan ‘redelijk’, zeker als je beschouwt dat zijn FIP (nog) hoger was dan zijn reeds lelijke ERA. Daarbij bivakkeert de Dominicaan in de bovenste regionen qua hard hit rate (40%). Wederom geen werper om een uitroepteken achter te zetten.
TALENT
Garcia is een groot talent en pas 21 jaar. Hij gooide vorig seizoen zes starts in de Majors en deed dat niet best, maar de schuld daarvan ligt misschien niet helemaal bij hem. Na een matige zes starts in Triple-A (5.40 ERA) werd hij noodgedwongen (te vroeg) opgeroepen naar de Majors, waar het niveau echt te hoog voor hem was. Dat gezegd: er is zeker talent bij de jonge Dominicaan, maar de vraag is of hij niet gewoon in Triple-A gestald moet worden.
Ohja, dan is er nog Luis Severino, maar die is geblesseerd. In het beste geval keert hij halverwege het seizoen weer terug, maar dit is een stretch. Als er een naam is om in de gaten te houden om mid-seizoen de Yankees-rotation te versterken (als het wegens blessures al niet eerder moet) is het Clarke Schmidt. De voormalig first-rounder heeft genoeg kogels in zijn arsenaal om uit te kunnen groeien tot een degelijke-tot-goede Major League-starter. Hij begint waarschijnlijk het seizoen in Triple-A, een niveau dat hij vorig jaar oversloeg om al te debuteren voor de Yankees.
BULLPEN
Met een beetje pech moeten de Yankees dus regelmatig terugvallen op hun bullpen. Gelukkig was die al sterk en hebben de Bombers weinig aan kwaliteit ingeboet. Met Aroldis Chapman beschikt New York nog steeds over één van de betere closers in baseball. Zack Britton, de setup-man extraordinaire, is helaas wel uitgeschakeld. Hij raakte in Spring Training geblesseerd aan zijn arm. Het herstel van die blessure duurt op zijn minst weken, waar hij daarna ook nog door zijn eigen Spring Training heen moet om fit te raken.
Met Chad Green, Darren O’Day, Justin Wilson, Luis Cessa, Jonathan Loaisiga, Michael King en Albert Abreu beschikken de Yankees wel over een relatief betrouwbare bullpen, waarin ook jongens als Nick Nelson en Tyler Lyons een plek kunnen hebben. Armen genoeg dus, dat wel.
OFFENSE OVER PITCHING
Kortom, de hier en daar zo opgehemelde starting rotation is eigenlijk gewoon één groot vraagteken. Dan moet de offense het dus maar weer doen voor de Yankees (zoals wel vaker het geval is geweest). Die offense is dan ook nog steeds/wederom indrukwekkend.
Gary Sanchez staat in Spring Training weer ouderwets bommen te slaan en Luke Voit keert terug op het eerste honk. Batting champ D.J. LeMahieu leek dit off-season te vertrekken, maar puntje bij paaltje tekende de tweedehonkman gewoon bij. Gleyber Torres en Gio Urshela vullen de linkerkant van het binnenveld. Het outfield zal waarschijnlijk worden bezet door het Aaron Judge, Aaron Hicks en Clint Frazier, die eindelijk een kans krijgt in de starting lineup. Veteraan Brett Gardner tekende weliswaar bij, maar de 37-jarige moet natuurlijk geen basisplaats meer krijgen boven de 26-jarige voormalig top prospect.
Giancarlo Stanton completeert als DH de uitstekende Yankees-offense, die terecht in de top-3 in de AL staat. Met vrijwel geen zwak punt in de lineup doen de Bronx Bombers ook dit jaar weer hun bijnaam eer aan.
Voorspelling: eerste in de AL East
Coverfoto: Kathy Willens/Associated Press
