Spring Training is in volle gang, dus het MLB-seizoen staat weer op het punt van beginnen. De hele maand maart lees je elke dag een seizoensvooruitblik voor één van de 30 Major League-teams, in dezelfde volgorde waarin komende zomer gedraft wordt. We blikken terug op 2020, kijken naar het off-season en doen een gooi naar wat het seizoen 2021 de clubs kan brengen. Vandaag aandacht voor de Cincinnati Reds.
2020: PITCHING TOP, OFFENSE FLOP
It was all about pitching. In het geval van de Cincinnati Reds was dat niet ten onrechte. Met Trevor Bauer, Sonny Gray en Luis Castillo hadden de Reds één van de beste 1, 2, 3’s in de majors. De verwachtingen waren hooggespannen en na een jarenlang verblijf in de duistere kelder van de NL Central zou deze franchise de zon weer eens zien! Ze hadden er in Cincy echter niet bij stilgestaan dat er bij honkbal meer komt kijken dan alleen pitching. Aanvallend hield het, ondanks de komst van Nicholas Castellanos en Mike Moustakas, bepaald niet over.
Bauer, Gray en Castillo begonnen geweldig aan het seizoen, maar de starters zagen hun relievers nogal knoeien. De bullpen maakte er aanvankelijk een potje van. Thuis op de bank zonk bij de fans de moed al in de schoenen op het moment dat de deur van de bullpen openzwaaide. Het duurde bijna een half seizoen voor dit euvel verholpen was. De aanval bleef echter het gehele seizoen een zorgenkindje. Volgeladen met goede bedoelingen begaven de Reds zich telkens naar het slagperk, maar alleen bij Eugenio Suarez en Nicholas Castellanos kwamen die bedoelingen er nog wel eens uit. Zij waren de enige spelers met meer dan 30 RBIs.
Hoe matig de aanval functioneerde, werd pijnlijk duidelijk in de NL Wild Card Series. Op de heuvel konden de Atlanta Braves zich meten met de Reds, die na een knappe tweede seizoenshelft als tweede waren geëindigd in de divisie. In twee wedstrijden legden de pitchers van de Braves de bats van Cincinnati het zwijgen op. Aangezien de kampioen van de NL East wél tot scoren kwam, zat het seizoen voor de Reds er na twee duels in het postseason op. Zoals vrijwel het gehele seizoen hadden de pitchers hun werk op orde, maar schoot het aanvallend tekort.
2021: VERDER ZONDER BAUER
Doorgaans gaat het bij teams en fans over spelers die zijn gehaald. In Cincinnati zal het deze weken nog vooral gaan over die ene speler die is vertrokken. Trevor Bauer startte slechts 21 wedstrijden voor de Reds, maar liet met name vorig seizoen een onuitwisbare indruk achter. Zijn record van vijf overwinningen en vier nederlagen was niet eens fameus, maar dat waren zijn 1.73 ERA, zijn twee complete games en zijn twee shutouts zeker wel. Hij ging dan ook aan de haal met de Cy Young Award. Helaas voor Cincy bleek de liefde van korte duur. Bauer koos voor het geld in LA en liet een onthoofde rotation achter. Of toch niet?
Castillo en Gray zijn gebleven en zorgen ervoor dat de top van de rotation nog altijd prima is. Wade Miley is in zekere zin ook een nieuweling. Hij droeg vorig jaar weliswaar al het uniform van de Reds, maar door een blessure bleef zijn bijdrage beperkt tot zes wedstrijden. Om enigszins in de voetsporen van Bauer te treden, zal Miley moeten herhalen wat hij in 2018 in dienst van Milwaukee deed. De southpaw startte 16 wedstrijden, gaf 3 homeruns op en noteerde een 2.57 ERA. Maar hij gooide ook slechts 80.2 innings. Overigens begon ST niet goed voor Miley. Vorige week moest hij vanwege hamstringklachten de wedstrijd tegen de White Sox voortijdig beëindigen.
Manager David Bell zal ook de naam van Tyler Mahle alvast op papier zetten. De starter herstelde zich vorig jaar van een matig 2019 (ERA 5.14) en is, zeker ha het vertrek van Bauer en DeSclafani, een zekerheidje in de rotation. De man uit Newport Beach is bepaald geen ace, maar je kunt hem er goed bij hebben. Dat geldt ook voor Michael Lorenzen. Het is bij hem alleen de vraag wáár je hem er goed bij kunt hebben.
Is Lorenzen een starter, een reliever of toch een outfielder? Lorenzen stond 268 wedstrijden op de heuvel en startte er daarvan 26. Een gemiddeld ERA van 3.97 over zes seizoenen biedt houvast, maar we moeten het toch ook in dit geval toegeven. Veelzijdige atleten hebben vaak één manco. Ze blinken nergens écht in uit en Lorenzen is geen uitzondering op die regel.
WEINIG NIEUWE SMAKEN
Het is tot nu toe veel van hetzelfde vergeleken met vorig jaar en dat verandert niet als we ons op de bullpen richten. Of misschien toch wel. Raisel Iglesias was de closer in Cincy, maar hij gaat zijn geluk beproeven aan de westkust bij de Angels. Voor zijn opvolger was geen lange zoektocht nodig. Amir Garrett schuift op en zal waarschijnlijk de nieuwe closer zijn.
Sean Doolittle kan die rol ook op zich nemen en de oplettende lezer heeft het al in de gaten. We zien hier eindelijk een nieuw gezicht in de formatie van Bell! Doolittle was lang een graag geziene gast in de bullpen van de Nats, maar in het geval van de reliever lijken de jaren al vroeg te gaan tellen. De 34-jarige leftie mag in Cincinnati het tegendeel gaan bewijzen.
In de bullpen ziet Doolittle ook Lucas Sims en Tejay Antone naast zich. Beide werpers zijn potentiële starters en Sims zou zelfs nog als closer dienst kunnen doen. Antone daarentegen lijkt de aangewezen man om vanuit de bullpen flink wat innings voor zijn rekening te nemen.
COPY, PASTE
De line-up kunnen we bijna één op één kopiëren van 2020. Of dat goed nieuws is voor de Reds zullen we pas over een half jaar weten. Aan slag was het behelpen vorig jaar en met name Luis Castillo zal hopen dat de knuppels wat meer herrie maken. Zoals gezegd was de starter uitstekend, maar het ontbrak hem veelal aan run support. De Reds scoorden gemiddeld nog geen 3 runs met Castillo op de heuvel. De pitchers hoeven er niet op te rekenen dat Shogo Akiyama de ene na de andere bal uit het stadion slaat. De eerste Japanner in dienst van de Reds verscheen geregeld op de honken, maar een .297 SLG% is niet iets om overdreven trots op te zijn. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat het in september beter ging met de Japanner.
In het outfield krijgt Akiyama opnieuw gezelschap van Castellanos en de voormalig Tiger en Cub bewandelde de omgekeerde route. Nicholas Castellanos, zoals zijn volledige naam luidt, deed ’t met 14 homeruns en 34 RBIs niet zo slecht, maar zijn slaggemiddelde was nog nooit zo laag in de majors. We weten echter van hem dat hij het kan. Jesse Winkler of Nick Senzel zullen het outfield completeren.
Winkler was vorig seizoen regelmatig de aangewezen slagman, maar die positie valt dit seizoen weer weg in de NL. Zijn meeste wedstrijd speelde de 27-jarige uit Buffalo in het linksveld. De organisatie zou zelf graag zien dat Nick Senzel terug te vinden is in het outfield. Dat zou namelijk betekenen dat de centerfielder fit is. Senzel heeft namelijk de onhebbelijke gewoonte regelmatig in de lappenmand te vertoeven. Ook Tyler Naquin geeft Bell wat meer opties in het outfield in 2021.
NOG EEN JAAR VOTTO
Het outfield ziet er overwegend hetzelfde uit, maar hoe zit dat met het infield? Ook daar hoeven de fans niet te wennen aan nieuwe namen. Zeker op het eerste honk vinden we iemand terug die daar al sinds mensenheugenis staat. De 37-jarige Joey Votto is een legende in Cincinnati, maar ook legendes ontsnappen niet aan de tijd. Aan slag beleefde hij zijn slechtste seizoen in z’n lange, lange loopbaan en in het veld was het ook al niet je van het. Er staat nog niet direct iemand klaar om Votto op te volgen, dus moeten de Reds hopen dat hun eminence grise zich in 2021 kan herpakken. Tijdens Spring Training werd de infielder getroffen door Covid, dus is het afwachten hoe hij hiervan zal herstellen.
Ook Eugenio Suarez wordt niet vrolijk als hij zijn slaggemiddelde van 2020 ziet. Dat (.202) bleef ver achter bij de cijfers die we van de derdehonkman gewend zijn. De ballen die Suarez raakte, raakte hij ook best goed. Met 15 homers schurkte hij aan tegen de top van de NL. Toch zal ook de Venezolaan wel degelijk het gevoel hebben dat hij iets goed heeft te maken. Als de Reds in 2021 een rol van betekenis willen spelen, zal dat ook zeker moeten.
MOOSE WIL REVANCHE
Daarbij wordt ook gekeken naar Mike Moustakas. Met de nodige poeha werd hij aangetrokken, maar met het gevaar dat we in herhaling vallen, kon ook Moustakas de verwachtingen, mede door Covid-19, niet waarmaken. Moose miste een groot deel van het seizoen en was geen schim van de speler die drie keer mocht opdraven in een ASG. De jonge José Garcia moet Freddy Galvis doen vergeten als kortestop.
Garcia maakte vorig seizoen 64 keer de gang naar het slagperk, maar zijn slaggemiddelde bleef steken op .194. In de minors was het wel wat beter, maar voor de broodnodige offense hoeven de Reds niet bij de Cubaan aan te kloppen. Mogelijk dat Kyle Farmer dit kan leveren, waardoor Garcia wat meer tijd om te rijpen krijgt.
Achter de plaat heeft Bell de beschikking over Tucker Barnhart. De catcher sloot de vorige jaargang af met een Gold Glove. Dit overkwam hem eerder al in 2017. Barnhart is defensief een sterkhouder, maar aan slag mogen geen wonderen van hem worden verwacht. Dit is wel het gebied waar de Reds zich moeten verbeteren ten opzichte van vorig jaar. Als dit hen lukt, dan kunnen ze zich ook zomaar melden in de debatten om een play-offticket.
Coverfoto:John Minchillo/The Associated Press
