Met het seizoen 2017 in de boeken en het off-season onderweg, werpen we een blik in de achteruitkijkspiegel op het Major League-jaar. In volgorde van de draft, van slechtste team naar het beste, kijken we terug op het seizoen van de 30 verschillende Major League-organisaties. Vandaag in deel 6: New York Mets.
VALSE HOOP
De Mets gingen 2017 met goede hoop in. Het was immers slechts twee jaar geleden dat de ploeg nog de World Series haalde. Een groot deel van de talentvolle pitchers-kern van toen was nog steeds aanwezig. Neem daarbij het behouden van Neil Walker, Yoenis Cespedes en Jerry Blevins en het vooruitzicht zag er goed uit in Queens.
Nu zijn Mets-fans over het algemeen wel wat teleurstellingen gewend, maar juist daarom was 2017 één van de meest frustrerende seizoenen uit de clubgeschiedenis. Voor het eerst sinds 2014 werden de play-offs niet gehaald. Ook was het uiteindelijke 70-92 record het slechtste voor de Mets sinds 2009.
Het gevolg was dat, naarmate het seizoen vorderde, spelers als Jay Bruce, Addison Reed, Lucas Duda en Curtis Granderson werden getrade. Daarmee werd al vroegtijdig de handdoek in de ring gegooid door GM Sandy Alderson. Ook betekende dit seizoen het einde voor manager Terry Collins. Hij zal een andere rol in de organisatie gaan bekleden en wordt in 2018 opgevolgd door Mickey Callaway.
WAT GING FOUT IN 2017?
Blessures, blessures en nog eens blessures.
Als je als Mets-speler in 2017 niet op de DL stond, dan hoorde je er eigenlijk niet bij. Zo kwamen werpers Zack Wheeler, Matt Harvey, Steven Matz en Robert Gsellmann allemaal op een bepaald moment op de blessurelijst terecht. Daarnaast kwam Syndergaard tot slechts zeven wedstrijden voordat een blessure zijn seizoen beëindigde. Ook Cespedes en Asdrubal Cabrera kampten veelal met pijntjes, terwijl David Wright wederom niet tot spelen wist te komen.
Het werd zodoende een gevalletje ‘vechten tegen de bierkaai’, al moet daarbij gezegd worden dat het niet alleen de blessures waren die de ploeg de das om deden. Waar het werpen jarenlang de kracht vormde van de Mets, was de pitching-staff in 2017 een grote teleurstelling te noemen. Er was in 2017 slechts één team wier werpers een slechtere WHIP hadden (Detroit Tigers). Enkel diezelfde Tigers en de Cincinnati Reds kwamen tot een hoger team-ERA.
Die laatste statistiek — waar starters Matt Harvey, Matz, Gsellman, Wheeler en Rafael Montero in negatieve zin aan bijdroegen — leidde tot een verloren jaar voor de Mets. Wat hun kracht had moeten zijn, werd hun zwakte. Ondanks dat de ploeg in de middenmoot stond wat betreft de aanvallende statistieken, kon het met een zwak presterende rotation en een middelmatige bullpen nooit opboksen tegen de concurrenten in de National League.
WAT GING GOED IN 2017?
Er zijn weinig pluspunten op te noemen wanneer het aankomt op de New York Mets, al verdient Jacob DeGrom wel een vermelding. In zijn eentje zorgde hij er voor dat het ERA van de Mets als team niet het slechtste ERA van de MLB was.
Van alle starters had DeGrom veruit het beste ERA (3.53) en met uitzondering van Noah Syndergaard (2.97 ERA, in slechts zeven starts), was hij de enige startende werper die een ERA lager dan 4.71 had. Waar DeGrom dus het enige pluspuntje vormde in de rotation, waren Addison Reed en Jerry Blevins dit in de bullpen. Reed bleek bij afwezigheid van Jeurys Familia een meer dan capabele closer en Blevins was over het algemeen degelijk.
Ook aan slag waren de hoogtepunten spaarzaam. Jay Bruce deed wat er van hem gevraagd werd. Zelfs nadat hij werd weggeruild naar de Cleveland Indians, zouden zijn 29 homeruns de meeste bij de Mets blijven. Verder was Michael Conforto — die in de voorbereiding nog moest vechten voor zijn plek — de enige afgevaardigde voor de All-Star Game. In vrijwel alle aanvallende categorieën zou de 24-jarige outfieler (en Honkbalweekveteraan) het team aanvoeren.
WAT BRENGT 2018?
Afgelopen seizoen plaagden blessures het team en behaalden veel spelers daardoor niet het verwachte niveau. Neem daarbij dat het opleidingssysteem van de ploeg tot één van de slechtste in de MLB behoort en ineens ziet de toekomst er in Queens minder rooskleurig uit dan voorheen. Toch is er een beetje reden voor optimisme.
Nieuwe manager Mickey Callaway is een capabele coach gebleken in zijn tijd als pitching coach bij Cleveland. Ook zijn er, ondanks de leegverkoop, nog steeds sterren te vinden tussen de Metropolitans. Daarbij, na zoveel blessures heeft de organisatie toch zeker op dat gebied ook iets geleerd?
2017 was een vervelende drempel in de ambities van de Mets. Voor de ploeg is het te hopen dat het geen precedent vormt voor de komende jaren.
Top photo: Geoff Burke-USA TODAY Sports
