Aan het einde van ’t reguliere seizoen zat er een gat van 16 gewonnen wedstrijden tussen de LA Dodgers en de Arizona Diamondbacks. In deze NLDS wordt de Dodgers op pijnlijke wijze duidelijk gemaakt dat dit tijdens het postseason niets voorstelt. De D-backs domineerden de twee wedstrijden in Los Angeles en maakten woensdag voor eigen publiek de klus af. Arizona hadden twee wedstrijden nodig tegen de Brewers in de NLWC en bonden in de NLDS na drie wedstrijden ook de Dodgers aan de zegekar.
D-BACKS SLAAN NU TOE IN DE DERDE
Er was Dave Roberts en de Dodgers veel aan gelegen om eindelijk eens goed door de eerste inning te komen. Zowel Clayton Kershaw in Game 1 als Bobby Miller in Game 2 werden door de Arizona Diamondbacks vanaf hun eerste pitch op de pijnbank gelegd. Aan de ervaren Lance Lynn de taak om dit in de derde wedstrijd te voorkomen. Roberts en de zijnen konden opgelucht ademhalen. De van de White Sox overgekomen starter had maar 6 pitches nodig om de drie noodzakelijke nullen op het bord te zetten.
Waar LA gokte op de ervaring van de 36-jarige Lynn, daar gaf Diamondbacks-manager Torey Lovullo de bal aan een rookie. Brandon Pfaadt zag aan het einde van het reguliere seizoen een 5.72 ERA en 9 nederlagen in 19 wedstrijden achter zijn naam staan, maar begon desondanks vol vertrouwen aan het duel met dit sterrenensemble van de Dodgers. De bijna 25-jarige Pfaadt had even wat te stellen met leadoff hitter Mookie Betts, maar kende verder geen problemen in zijn eerste innings.
Hoewel Lynn in de tweede inning wat singles moest toestaan, hield hij ’t in die fase nog wel droog. Dit veranderde volledig in de derde inning. Een fastball van de veteraan werd door Geraldo Perdomo hard richting het rechtsveld geslagen en verdween in de tribunes voor een solo homerun. Lynn herstelde zich van die klap en maakte van Corbin Carroll de eerste out. Helaas voor Lynn en de Dodgers zouden de problemen toen pas echt beginnen.
D-BACKS PLAY LONG BALL
In Los Angeles vlogen de Dodgers de runs als in de eerste inning om de oren en dit keer gebeurde dat in de derde. Ketel Marte volgde namelijk het voorbeeld van Perdomo en bracht met een solo homerun de stand op 2-0. Weer herstelde Lynn zich met een snelle tweede nul in de persoon van Tommy Pham. De twee volgende batters sloegen echter een fikse deuk in het toch al broze vertrouwen van Lynn en de LA Dodgers.
Christian Walker was de derde in deze inning die long ball speelde. Een solo homerun an sich is niet zo erg, maar als je er zoals Lynn meerdere tegen krijgt in één inning loopt de score al snel op. Walker had zijn rondje nog maar net gelopen of de volgende bal ging het stadion al uit. Deze kwam van de knuppel van Gabriel Moreno. De catcher tilde de stand daarmee naar 4-0 en maakte daarmee een einde aan de werkdag van Lynn (2.2 IP, 6 H, 4 ER, 0 BB, 1 K). Caleb Ferguson moest nu als pleister dienen om dit bloeden te stoppen.
KNAP OPTREDEN PFAADT
Bij de Diamondbacks bleef Pfaadt stoicijns doorgaan met wat hij de hele wedstrijd al deed. Out na out noteren en hij bracht daarmee de D-backs steeds dichter bij een sweep op de Dodgers en hun eerste NLCS sinds 2007. Na 42 pitches (4.1 IP, 2 H, 0 ER, 0 BB, 1 K) kwam er in de vijfde inning een einde aan zijn knappe optreden. Na een tweehonkslag van catcher Will Smith nam Lovullo geen enkel risico. De manager legde ’t lot in handen van de bullpen.
Dave Roberts had dat al vanaf de 4-0 gedaan en niet zonder succes. Zijn relievers wisten meer runs van de Diamondbacks te voorkomen, maar het grote probleem voor LA was dat ze zelf ook nauwelijks voor gevaar zorgden. Tot de zevende inning. Met Ryan Thompson inmiddels op de heuvel voor Arizona was er aanvankelijk geen vuiltje aan de lucht. Freddie Freeman en J.D. Martinez konden al vlot terug naar de dug-out.
DODGERS DOEN IETS TERUG
De problemen voor Thompson begonnen na een single van Max Muncy en een volgende single van Will Smith. Met al twee uit was de situatie voor LA nog altijd niet ideaal, maar ze zorgden in elk geval voor wat druk. De RBI-single van Chris Taylor bracht dan ook wat hoop terug bij de bezoekers en dit werd versterkt na de volgende RBI-single van Enrique Hernandez. De Dodgers hadden de aansluiting gevonden en nog met Taylor en Hernandez nog altijd twee honken in handen. Reliever Andrew Saalfrank zorgde er echter voor dat ’t ook bij die 2 runs bleef.
Het waren achteraf de laatste stuiptrekkingen van de Dodgers van dit seizoen. In de late innings waren er nog wel wat honklopers, maar voor veel dreiging zorgden die niet meer. Closer Paul Sewald kon in de negende inning deze serie definitief in het slot gooien en opende met een strikeout voor Muncy. Smith weigerde zich bij de uitschakeling neer te leggen, maar zijn single werd gevolgd door twee snelle nullen. De Dodgers mochten dan 100 wedstrijden gewonnen hebben in het reguliere seizoen, maar in het postseason vielen Betts, Freeman en consorten helemaal stil.
UP NEXT:
De Diamondbacks hebben nu vijf wedstrijden gespeeld in de play-offs en nog geen enkele nederlaag geleden. Zij versloegen in de NLWC de kampioen van de NL Central en vervolgens moest in de NLDS de winnaar van de NL West er aan geloven. De ploeg die zich als laatste plaatste voor ’t postseason staat nu tot verrassing van velen in de NLCS. Daarin wacht de winnaar van de serie tussen de Braves en Phillies. Ze zullen hopen dat Moreno dan weer hersteld is van de bal die hij op z’n hand kreeg.
Cover photo: Norm Hall
