Traditiegetrouw blikken we in deze laatste Dutch Watch van het seizoen terug op de prestaties van de internationals. De meeste spelers begonnen met hoge verwachtingen aan 2021, maar lang niet iedereen kon daar aan voldoen. Waar Ozzie Albies en Xander Bogaerts veelvuldig uitblonken, daar vielen Andrelton Simmons en Didi Gregorius vaak tegen. Kenley Jansen ging door met wat hij zo ontzettend goed kan en we maakten nader kennis met Carter Kieboom.
SEIZOENSSTATS: 629 AB, .259/.310/.488, .799 OPS, 103 R, 106 RBI, 40 2B, 30 HR, 20 SB, 105 OPS+
Drie keer op rij won Ozzie Albies met de Atlanta Braves de titel in de NL East. Een vierde op rij? Nee, volgens de nodige bookmakers ging dat ‘m niet worden. Een enkeling zette de Braves zelfs op de vierde plaats in de divisie. De eerste maanden van het seizoen leken de wedkantoren niet eens ver van de waarheid te zitten. Atlanta liep achter de spreekwoordelijke feiten aan, maar een gigantische eindsprint eindigde donderdag in een feestend Truist Park. Dat de Braves hun vierde titel op rij pakten, was niet in de laatste plaats te danken aan Ozzie Albies. De tweedehonkman uit Willemstad kende eveneens een koude start, maar net als zijn team herstelde Albies zich fenomenaal.
In juli mocht Albies voor de tweede keer in zijn nog prille loopbaan naar de ASG, maar daar zag het in de eerste week van dit seizoen bepaald niet naar uit. Zijn start liep parallel aan die van zijn ploeg. De Braves verloren de eerste vier wedstrijden van dit seizoen en Albies doorliep al deze duels zonder ook maar één hit. In tegenstelling tot de Braves pakte de tweedehonkman de draad betrekkelijk snel op.
SNEL HERSTEL
Ondanks zijn beroerde start zag de slash line er na april nog niet eens heel slecht uit met .227/.300/.500. Daarbij sloeg Albies 5 homeruns en tekende hij voor 14 RBIs. Nadat hij in mei soortgelijke statistieken on overleggen, was juni statistisch gezien verreweg zijn beste maand. Nog altijd zaten de Braves onder .500 maar dat lag zeker niet aan de kleine infielder.
Met 11 hits in de eerste zes dagen van juni probeerde Albies de Braves op sleeptouw te nemen. Zij waren outfielder Marcell Ozuna op dat moment al kwijt en zouden in juli ook Ronald Acuna Jr. zien wegvallen. Albies was één van de (vele) spelers die de kar ging trekken. Een maand voor de ASG noteerde hij .321/.367/.607 met 6 homeruns en niet minder dan 29 RBIs.
Hij begon met 19 binnengeslagen runs aan de laatste twee dagen van juni. Er wachtte de Braves toen nog twee duels met de Mets en met name in de tweede was Albies met 2 dingers en 7 RBIs onnavolgbaar. Met 20-2 boekte Atlanta toen ook de grootste zege van het seizoen. Zo goed als die dagen werd het in de tweede seizoenshelft niet meer, maar onze kleine landgenoot bleef van onschatbare waarde voor de Braves.
THE EAST
Door al het blessureleed moest manager Brian Snitker schuiven in de line-up en zag hij in Albies even een leadoff hitter. Daar kwam hij halverwege september op terug en prompt sloeg de knuppel weer in gang. Ozzie Albies ging weer homeruns en RBIs bijschrijven en sloeg zich de boeken in. Er zijn niet veel spelers op zijn positie die op of voor hun 24e in één seizoen tot minimaal 30 homeruns en 100 RBIs kwamen.
Op 22 september, tegen de Diamondbacks, slechtte hij als eerste Brave ooit deze barrière. Zijn club bezette op dat moment al ruim een maand de eerste plaats in de divisie. Op donderdag 30 september stelden Albies, met een triple en één RBI, de vierde divisietitel op rij veilig met een 5-3 zege op de Phillies. Ozzie Albies sloot het reguliere seizoen af met 40 doubles, 30 homeruns en 106 RBIs. Geen enkele tweedehonkman kwam ook maar in de buurt van dat aantal binnengeslagen runs.
SEIZOENSSTATS: 529 AB, .295/.370/.493, .863 OPS, 90 R, 79 RBI, 34 2B, 23 HR, 5 SB, 127 OPS+
Vorig jaar hadden veel mensen te doen met Xander Bogaerts. De kortestop uit Oranjestad was bezig aan een goed seizoen, maar het voelde alsof hij stond te trekken aan een dood paard. Dit seizoen moest het anders. Alex Cora keerde terug als manager en kreeg de taak om van de Red Sox weer een gevreesde opponent te maken. Een uitmuntende Xander Bogaerts nam zijn ploeg op de schouders in de eerste fase van het seizoen.
Zijn statistieken toonden eens te meer dat onze landgenoot tot de elite in de MLB behoort. In de tweede seizoenshelft zakten die cijfers weg en helaas voor de BoSox werd dit door de ploeggenoten niet gecompenseerd. Het was echter voldoende om op ’t laatste moment een plek in de WCG af te dwingen.
GEWELDIGE START
Heel even had Bogaerts nodig om in gang te schieten. Na 1-for-12 in zijn eerste drie duels ging het daarna opeens hard. In de volgende drie wedstrijden, tegen de Rays, was Bogaerts 8-for-12 met onder meer zijn eerste van vele doubles en eerste RBIs. Logischerwijs nam zijn slaggemiddelde na deze serie een enorme vlucht en prijkte er een meer dan prima .375 achter zijn naam aan het einde van de eerste week. Daarmee had Bogaerts zijn piek nog niet bereikt. Die lag op .412 op 17 april. Ondanks zijn geweldige gemiddelde viel het met de productiviteit tegen. Xander Bogaerts had op dat moment “slechts” 4 RBIs en nog geen enkele homerun.
Vanaf de tweede helft van april zou dit ook helemaal goedkomen, waardoor Bogaerts in de bovenste regionen van de verschillende lijstjes was terug te vinden. Aan zijn hand nam hij de Red Sox mee naar de kop van de AL East. Tot de laatste week van mei wist Boston die koppositie vast te houden. Daarna werd ’t strijden om een wildcard. Bogaerts hield zijn topvorm nog vast tot de ASG. Met 6 homeruns en 18 RBIs mocht zijn mei er zijn, maar ook in juni sloeg de infielder nog 17 runs binnen.
DIP
Voor de derde keer in zijn loopbaan mocht Bogey naar de ASG, maar die kwam niet in zijn beste periode van het jaar. De kortestop had wat last van zijn pols en dat was ook van invloed op zijn prestaties. Hij liet een .347 BA in juni volgen door een .234 en .258 in respectievelijk juli en augustus. Aan het einde van die maand dook zijn gemiddelde voor het eerst dit seizoen onder de .300.
De resultaten van de Red Sox volgden een beetje de lijn van Bogaerts. Het ene moment hadden ze een wildcard voor het grijpen en het andere moment leek de situatie uitzichtloos. Tijdens de 7-game winning streak in september brulde ook de bat van Bogaerts weer met 10-for-27 en twee wedstrijden met 4 RBIs. Richting het einde van ’t seizoen kon Bogey zijn ploeg niet aan RBIs helpen. Hits waren er nog wel, maar productief waren die niet. Met .295 noteerde onze landgenoot echter wel het beste slaggemiddelde van alle Red Sox. Ook aan zijn OBP (.370) kon geen van zijn ploeggenoten tippen.
SEIZOENSSTATS: 368 AB, .209/.270/.370, .639 OPS, 35 R, 54 RBI, 16 2B, 13 HR, 3 SB, 71 OPS+
Voor Didi Gregorius en zijn Phillies was de opdracht vorige week eenvoudig. Om het seizoen in leven te houden, moest er gewonnen worden bij de Atlanta Braves. Die noodzakelijke zeges bleven uit en dus zaten Gregorius en de zijnen op de eerste rij toe te kijken hoe hun concurrent de champagne ontkurkte. Daarmee kon er definitief ’t etiket “teleurstellend” op dit seizoen van Philadelphia worden geplakt. Als Gregorius om zich heen kijkt, ziet hij spelers als Bryce Harper, J.T. Realmuto en Aaron Nola. Toch had dit gezelschap geen moment de controle in de NL East. Eerst waren de Mets (veel) beter en uiteindelijk gingen de Braves met de titel lopen. Ook Gregorius zal alles behalve tevreden zijn over z’n prestaties. Aan slag kon de kortestop nauwelijks imponeren en met 18 errors hield het defensief ook niet over.
KNAPPE SERIE
Niemand die in de eerste weken van het seizoen kon vermoeden dat Didi Gregorius uiteindelijk met een rotgevoel zou terugkijken op dit seizoen. De geridderde kortestop opende formidabel met een 11-game hitting streak. Daar was onder meer een grand slam in Atlanta bij inbegrepen en in totaal 13 hits en 9 RBIs. De mensen in Philadelphia gingen er een goed voor zitten. Een goed begin is het halve werk nietwaar?
Hoewel hij de maand afsloot met 14 RBIs verliep april toch ook niet helemaal vlekkeloos. Door fysiek ongemak miste Gregorius al wat wedstrijden en in mei werd ’t allemaal nog een graadje erger. Na onderzoek bleek de infielder last van jicht te hebben, waardoor zijn elleboog hem bij tijd en wijle parten speelt. Door deze blessure miste Gregorius de gehele maand juni en in totaal 41 wedstrijden.
Net na die sterke seizoenstart stond zijn slaggemiddelde op .320. Op 12 mei belandde Gregorius op de IL en gaf het batting average nog .229 aan. Met twee homeruns in zijn eerste twee wedstrijden terug van de IL begon Gregorius veelbelovend aan de maand juli. Helaas wist de Amsterdammer deze lijn niet door te trekken. Met .163 was zijn slaggemiddelde ronduit teleurstellend, maar in augustus wist hij dit weer wat op te vijzelen.
TELEURSTELLEND SLOT
Met onder meer 2 homeruns, 7 doubles en een .311 OBP kan Gregorius hier tevreden op terugkijken. Met .268 lag zijn slaggemiddelde deze maand ook hoger dan ’t gemiddelde in zijn loopbaan (.260). Het was ook in augustus dat ze in Philadelphia even mochten dromen van de titel in de NL East. Voor het eerst sinds 7 mei gingen ze heel even, een paar dagen, aan de leiding.
Juist op het moment dat zijn ploeg alle hulp kon gebruiken, weigerde de knuppel van Gregorius veelvuldig dienst. Met een slaggemiddelde van .219 begon hij aan september en op het moment dat oktober begon was daar nog .209 van over. Tegen Pittsburgh en Miami leefde Gregorius wat op, maar op belangrijke momenten liet hij het vaak afweten. Zo sloot onze landgenoot de belangrijke serie tegen Atlanta af met 1 hit in 10 AB’s. Helemaal als een verrassing zal dit ook weer niet zijn gekomen. Gregorius deed het namelijk erg matig in uitwedstrijden dit seizoen. Met .169 blijft dit ver achter bij zijn slaggemiddelde van .247 in thuiswedstrijden.
SEIZOENSSTATS: 69.0 IP, 4-4 (38 SV), 2.22 ERA, 1.043 WHIP, 3.08 FIP, 21 R, 17 ER, 36 BB, 86 K, 185 ERA+
Meer dan 30 jaar moesten ze er in Los Angeles op wachten, maar het vreemde jaar 2020 werd hun jaar. Het jaar van de Dodgers. Daarmee waren Kenley Jansen en de zijnen nog niet verzadigd, want ze willen nu bewijzen dat ze het ook in een “normaal” seizoen kunnen. Ook Jansen had iets te bewijzen. Na een geweldig 2017 (ERA 1.32 en 41 saves) ging het in de jaren daarna wat minder met de closer. Binnen de organisatie twijfelde men zelfs over zijn rol, maar Jansen heeft in 2021 die twijfel weggenomen. De 34-jarige closer uit Willemstad was bij vlagen simpelweg niet te raken en mag de komende weken bewijzen dat hij ’t ook in de play-offs kan. Dat liet vorig jaar namelijk ook nogal te wensen over.
VINTAGE JANSEN
Tussen 2016 en 2018 was Jansen een vaste waarde tijdens de ASG. Zijn statistieken gaven daarna geen aanleiding voor een uitnodiging, maar dat was dit seizoen anders. Kenley Jansen kende een wat koude start in april, waarin hij naast 5 saves ook 1 blown save noteerde. Zijn ERA aan het einde van deze maand stond, mede door die BS, op 2.61.
De eerste dagen van mei verliepen ook nog niet helemaal naar wens, maar na zijn tweede blown save op 5 mei kwam de motor op gang. Het seizoen was twee maanden oud en Jansen stond op 12 saves. Daarmee bivakkeerde hij in de subtop van de National League. Zijn ERA van mei bedroeg 1.50. Een mooie statistiek, maar in juni bewees de closer dat het toch nog veel beter kan.
In juli was de ASG in Denver en in de maand daarvoor liet Jansen zien dat hij daar niet zou misstaan. De closer begon de maand met een 2.01 ERA. Kenley Jansen maakte elf keer de gang naar de heuvel, gooide 10.1 innings en stond geen enkele run toe. Slechts vier keer wisten tegenstanders hem te raken en Jansen stond vier walks toe. Dankzij deze sterke optredens zakte z’n ERA naar 1.38 en mocht hij 8 saves aan zijn totaal toevoegen.
MATIGE JULI
Jansen werd gepasseerd voor de ASG en dat stak hem. Of dit de reden was voor zijn matige juli zullen we nooit weten, maar feit is wel dat hij tussen 18 juli en 22 juli in drie wedstrijden 8 runs opgaf. Met 15 hits in 9 wedstrijden werd Jansen hard geraakt deze maand. Hij kreeg twee nederlagen en een blown save op zijn conto en zag zijn ERA omhoog schieten naar 3.05. Twee van die nederlagen waren uitgerekend tegen de Giants. De ploeg die de NL West regeerde.
Kenley Jansen had even nodig om de scherven bij elkaar te rapen. Augustus begon matig met 2 earned runs tegen de gehate Astros, maar halverwege de maand stond langzaam maar zeker de oude Jansen weer op. Met 20 K’s, 6 hits en 3 ER in 15 innings noteerde Jansen uiteindelijk een 1.80 ERA in deze maand. Die goede lijn trok hij door richting september.
Tussen 20 augustus en 21 september werd Jansen in 16 wedstrijden slechts drie keer geraakt. In die periode wist alleen Cincinnati een earned run te scoren tegen de closer. Net als Jansen hadden ook de Dodgers hun draai gevonden en mocht onze landgenoot de ene na de andere save afvinken. Hij sloot af met 38 saves. Dat was er één minder dan de leider in deze categorie: Mark Melancon.
SEIZOENSSTATS: 217 AB, .207/.301/.318, .619 OPS, 26 R, 20 RBI, 6 2B, 6 HR, 0 SB, 72 OPS+
Carter Kieboom werd in 2016 door de Nationals gekozen in de eerste ronde van de draft. De lat lag dus hoog voor de in South Carolina geboren infielder, die tevens beschikt over een Nederlands paspoort. In het succesjaar 2019 debuteerde Kieboom in de MLB, maar zijn langverwachte doorbraak liet op zich wachten. Zijn club hield dit seizoen in aanloop naar de trade deadline uitverkoop en dat was het moment waar Kieboom al die tijd op had gewacht. Hij kreeg een kans als derdehonkman en in een afgepeld team probeerde hij dit zo goed mogelijk in te vullen. In de tweede seizoenshelft van 2021 moest hij een plek zien te bemachtigen in de line-up voor 2022.
KANSEN
Kieboom mocht zich melden in de hoofdmacht voor de eerste wedstrijden van het seizoen. Hij deed het aardig tijdens Spring Training, maar het waren vooral blessures die hem deze kans boden. Tegen de Braves maakte hij als pinch hitter twee keer de gang naar het slagperk, kreeg één keer vier wijd en één strikeout. Na deze twee korte optredens ging Kieboom terug naar de minors en moest hij geduld hebben. Ruim drie maanden lang.
Over de uitverkoop van de Nationals is al genoeg gezegd en geschreven, maar het verschafte Kiebom de kans waar hij op wachtte. In Washington zullen ze aanvankelijk hun twijfels hebben gehad. Met 3 hits in 17 AB’s waren de laatste dagen van juli hem niet gunstig gezind. Hoe anders was dit in augustus.
Kieboom opende die maand met een 6-game hitting streak en tilde zijn slaggemiddelde van .167 naar .300. Hij sloeg daarbij ook nog zijn eerste homeruns van het seizoen en was met 6 RBIs belangrijk voor de Nationals.Het waren overigens niet zijn eerste long balls in de majors. Deze sloeg hij al op 26 en 28 april 2019. Kieboom ontpopte zich tot één van de spaarzame lichtpuntjes in de line-up, maar hield dit niveau helaas niet vast.
VERVAL
Het verval diende zich in augustus niet aan. Onder de streep stonden daar 6 homeruns en 15 RBIs achter zijn naam. En met een .250 slaggemiddelde kon hij ook best thuiskomen. De derdehonkman mocht dan de nodige runs binnenslaan, maar het hielp zijn team niet verder. De Nats zakten steeds verder weg in het moeras en zouden in de tweede seizoenshelft maar net 30% van de wedstrijden winnen.
Met de finish in zicht werd Kieboom geplaagd door lichamelijke ongemakken. Zijn duim en onderarm werkten de laatste weken niet mee en dit was terug te zien in de statistieken. September was met .185 en slechts 4 RBIs niet fameus. De paar wedstrijden in oktober geven al helemaal geen reden tot optimisme. Wat de gevolgen daarvan zijn voor volgend seizoen, zal de komende maanden duidelijk worden.
SEIZOENSSTATS: 353 AB, .227/.329/.320, .649 OPS, 47 R, 33 RBI, 17 2B, 4 HR, 10 SB, 83 OPS+
Jurickson Profar zag in het off-season de ene na de andere ster naar San Diego komen. Superster Fernando Tatis Jr. werd gepaaid met een vet contract en de Padres spraken hun ambities uit. De Dodgers moesten hun troon maar eens afstaan. Niet alleen in de NL West, maar ook die in de MLB. De Friars gingen op oorlogspad en niets zou hen tegenhouden. Dit alles bleef ook voor Profar niet zonder gevolgen. De international werd weer het bekende manusje-van-alles en mocht opdraven waar hij nodig was. Als hij al nodig was. Zo kreeg het grote talent van weleer opnieuw een rol als utility player in zijn maag gedrukt, maar daar hield de teleurstelling niet op.
PENDELDIENST
Het seizoen begon nog heel aardig voor Profar. Hij mocht veelvuldig starten, maar echt een vaste plek had hij (weer) niet. Net als bij zijn vorige werkgevers pendelde hij vaak tussen het infield en het outfield, maar hij speelde in elk geval. Met 9 RBIs en 13 runs in de eerste maand waren zijn cijfers niet slecht.
Hoewel hij in mei wat wedstrijden moest laten schieten, speelde hij opnieuw vaak vanaf de eerste tot de laatste bal. Dat was niet het geval op 1 mei, toen hij pas in de slotfase zijn opwachting maakte. In z’n eerste en enige AB van de wedstrijd tegen de Giants sloeg hij zijn eerste homerun van deze jaargang. Profar wist op dat moment nog niet dat hij ruim 2,5 maand moest wachten op zijn tweede.
Met Jurickson Profar als vaste waarde bleven de Padres lang in het spoor van de Dodgers en de verrassende San Francisco Giants. Profar sloot mei af met een 4-game hitting streak, sloeg op 3 juni nog een belangrijke run binnen tegen de Mets, maar daarna zweeg zijn slaghout in alle toonaarden. Er volgden na die wedstrijd maar liefst 10 duels zonder hit en dat kon manager Jayce Tingler niet gebruiken.
VRIJE VAL
Hij begon zijn veelzijdige speler uit Willemstad steeds vaker als utility player te gebruiken en Profar kreeg regelmatig maar één of hooguit twee at-bats om het ongelijk te bewijzen. Tijdens die lange reeks zonder hit schoot het slaggemiddelde van Profar omlaag van .241 op 3 juni naar .216 op 14 juni. Het was ook in die periode dat heel voorzichtig de achterstand op de koploper wat begon op te lopen.
Na de ASG implodeerde de boel pas echt in San Diego. Aan de status van Profar veranderde niet veel en zijn cijfers gaven daar ook geen aanleiding voor. Daarbij miste hij in augustus de nodige wedstrijden omdat hij op de Covid-lijst terecht kwam. Jurickson Profar pikte zijn innings nog wel mee en ook af en toe nog wel wat RBIs of zelfs een homerun. Hij kon echter de vrije val van de Padres niet voorkomen.
In de eerste seizoenshelft startte Profar 62 keer, in de tweede slechts 26. Voor de ASG was z’n slaggemiddelde .237 en dit zakte daarna terug tot .207. Het valt echter in het niet bij het verval van zijn ploeg. Met een .570 winstpercentage konden de Friars het in de eerste seizoenshelft nog wel belopen, maar als je in de tweede helft nog geen 40% van je wedstrijden wint, mag je niet verwachten dat je in aanmerking komt voor de play-offs.
SEIZOENSSTATS: 623 AB, .278/.320/.435, .755 OPS, 85 R, 84 RBI, 30 2B, 22 HR, 2 SB, 110 OPS+
Jonathan Schoop wist waar hij aan begon toen hij vorig seizoen zijn krabbel zetten onder een contract bij de Tigers. Niet het heden is belangrijk in Motown, maar vooral de toekomst. Spelers als Willi Castro en met name Akil Baddoo moeten de Tigers weer kleur op de wangen geven. Na de trade deadline gaf de organisatie aan dat ook Jonathan Schoop in ’t plaatje past. De infielder uit Willemstad tekende voor twee seizoenen bij. Dat kwam op dat moment toch wel als een verrassing, want Schoop was in die periode geweldig bezig.
KOUDE START
Toen Schoop op die koude 1 april aan z’n negende jaargang in de MLB begon, wist hij wel dat z’n seizoen 162 wedstrijden zou duren. Detroit ging zich in deze AL Central niet plaatsen voor de play-offs en dus moest Jonathan Schoop de motivatie vooral uit zichzelf halen. Dit viel de infielder zwaar in de eerste maand van het seizoen. Schoop, in 2017 nog goed voor 32 homeruns, kwam niet verder dan een .198 batting average, 2 homeruns en 6 RBIs.
Op z’n eerste long ball moest onze landgenoot 16 duels wachten. Op 21 april, in een doubleheader tegen Pittsburgh, was het voor ’t eerst raak. Van zijn 81 AB’s eindigden er daarnaast 26 in een strikeout. Ook met de Tigers ging het niet crescendo. Detroit won slechts 8 van de 27 wedstrijden in de eerste maand van het nieuwe seizoen.
De vorm van Schoop bleek zich aan te passen aan het weer. Hoe warmer het werd, hoe beter de knuppel van Jonathan Schoop werkte. Met 12 RBIs en een .275 slaggemiddelde timmerde hij in mei aan de weg, maar pas in juni liet de infielder zien wat hij daadwerkelijk in huis heeft. Schoop begon met 5 homeruns aan die eerste zomermaand, maar dat aantal had hij na drie wedstrijden in juni al bijna geëvenaard.
HOT IN DE ZOMER
Op 1 juni joeg hij, tegen zijn oude werkgever Milwaukee, de bal twee keer het stadion uit. Op 4 juni deed hij dit nogmaals tegen de White Sox. Alleen al in die twee wedstrijden was Schoop goed voor 8 RBIs. Het was een voorbode op wat komen ging. Schoop stond ze deze maand enorm goed te raken getuige zijn 10 homeruns, 27 RBIs en .340 slaggemiddelde.
Op 21 juni staat de zon op z’n hoogste punt en ook voor Jonathan Schoop werd het na deze maand weer voorzichtig minder. De infielder heeft zich echter prima herpakt na zijn moeizame start en statistisch gezien heeft hij een goed 2021 achter de rug. Met zijn 22 long balls zit hij rond zijn gemiddelde per seizoen. Alleen in 2017 (32) zat hij hier ver boven. Schoop was daarnaast goed voor 84 RBIs dit seizoen. Slechts één keer, weer in 2017 (105), deed hij dit beter. Wat hits (173), RBIs en slaggemiddelde (.278) betreft voerde hij de Tigers dit seizoen aan.
SEIZOENSSTATS: 412 AB, .223/.283/.274, .558 OPS, 37 R, 31 RBI, 12 2B, 3 HR, 1 SB, 57 OPS+
Het is bijna niet voor te stellen, maar de Minnesota Twins hadden toch echt even de leiding in de AL Central. Dit duurde echter niet lang en datzelfde kan gezegd worden van het goede slaggemiddelde van Andrelton Simmons tijdens de seizoenstart. De vaardige kortestop opende de jaargang met hits in zeven van de eerste acht wedstrijden. Hij kwam daarmee niet verder dan 3 RBIs, maar zat met z’n gemiddelde boven de .400.
Dit veranderde toen Simmons in de tweede helft van april op de Covid-lijst werd gezet. Met zijn team ging het toen al niet meer goed en Simmons paste zich moeiteloos aan. Zijn average ging van .435 op 10 april naar .267 op 30 april. Voor Simba is dat ongeveer ’t gemiddelde in zijn loopbaan, maar in 2021 zou hij daar bij lange na niet in de buurt komen.
DALENDE LIJN
Met 2 homeruns en 9 RBIs was mei nog de meest productieve maand voor Andrelton Simmons. Zijn 21 strikeouts geven echter aan dat het af en toe alles, maar vooral vaak ook niets was. Daarmee pasten z’n prestaties goed bij die van de Twins. De kortestop van Curacao was met de nodige verwachtingen naar Minneapolis gekomen, maar al na twee maanden speelden Simmons en z’n ploeggenoten een verloren seizoen.
Het gemiddelde krabbelde in juni wel weer wat op. Hij toonde wat meer discipline in het slagperk en kwam door met onder meer 3 doubles en een homerun. Mede door die sterke start sloot Simmons de eerste seizoenshelft nog af met een acceptabel slaggemiddelde van .231. Zeker als je dit vergelijkt met de tweede seizoenshelft.
HOE NU VERDER?
Daarin moet Simba het doen met .214. Met name in juli (.163) was het pet aan slag. In 80 AB’s kwam hij niet verder dan 13 hits. Als we het vergelijken met andere maanden, dan herstelde Simmons zich nog wel enigszins in de laatste twee maanden. De man met vier Gold Gloves kwam echter geen moment in de buurt van de cijfers zoals we die tot 2019 van hem kenden. Twee keer haalde hij, want homeruns betreft, de dubbele cijfers dus de 3 van dit seizoen vallen niet eens erg uit de toon. Zijn slaggemiddelde (.221) en RBIs (31) doen dat wel. Defensief zit hij slechts een fractie onder zijn ‘normale’ niveau.
In een zoektocht naar een nieuwe werkgever zullen de offensieve cijfers hem vooral tegenwerken. De komende maanden zal duidelijk worden welke club een speler wil vastleggen die de laatste seizoenen met chronische enkelproblemen lijkt te kampen en wiens statistieken een dalende trend vertonen.
SEIZOENSSTATS: 18 AB, .222/.222/.389, .611 OPS, 1 R, 2 RBI, 0 2B, 1 HR, 0 SB, 62 OPS+
Van Chadwick Tromp hebben we dit seizoen helaas weinig vernomen. In de eerste seizoenshelft dook hij sporadisch op in de line-up van de verrassende Giants en tegen het einde van deze jaargang pikten de Braves hem op van waivers. Net als in San Francisco is Tromp ook in Atlanta vooral gehaald voor de breedte. De Braves zagen veteraan Stephen Vogt wegvallen als alternatief voor Travis d’Arnaud en reageerden razendsnel met het oppikken van Tromp.
Vorig seizoen debuteerde Chad Tromp in de MLB en kwam hij in 24 wedstrijden tot 61 officiële AB’s. Met 4 homeruns en 10 RBIs liet hij bij vlagen zijn kracht zien, maar het was niet voldoende om in 2021 een plaats op het roster af te dwingen. Hij maakte zijn vlieguren in de minors en kwam daar tot een .224/.265/.380 slash line. Voor de hoofdmacht speelde Tromp dit seizoen 9 wedstrijden en verscheen 18 keer in het slagperk.
AFSCHEID
Op 9 juni, tegen de Texas Rangers, speelde Tromp zijn tweede van uiteindelijk drie complete games. In de vijfde inning rolde de catcher met zijn spierballen voor zijn vijfde homerun in de majors. Later bleek dit zijn laatste voor de Giants te zijn. De in Oranjestad geboren catcher noteerde dit seizoen 4 hits voor San Francisco en deze sloeg hij in twee wedstrijden bij elkaar. Op zowel 5 juni als 9 juni was onze landgenoot 2-for-4 en kon hij dus een mooi batting average overleggen. In juli zakte dit weg na 0-for-8 te zijn in z’n at-bats. Op 26 augustus speelde hij, tegen de Mets, zijn voorlopig laatste duel in het uniform van de Giants.
Coverfoto: Todd Kirkland/Getty Images
