MLB lijkt wel elke week in de ban van een nieuw toptalent. Terwijl zij pas net legaal hun eerste biertje mogen bestellen, zijn er inmiddels al opvolgers van Ronald Acuna Jr. en Fernando Tatis Jr. gesignaleerd. Het zal een hard gelag zijn voor het belangrijkste exponent van een vorige generatie prospects, eentje die door aanhoudend blessureleed nog altijd wacht op zijn definitieve doorbraak, Byron Buxton.
COMEBACK
De swing was hard en zelfverzekerd, net als de sprint uit het slagperk. Nog voor de bal terugstuiterde van de muur in het linksveld en de outfielder het projectiel kon oprapen, rondde de honkloper al bijna het tweede honk met geen enkele intentie om op de rem te trappen. De sliding naar drie was meer uit gewoonte dan noodzaak. Een betere indicatie van zijn fitheid konden Rocco Baldelli en de Minnesota Twins-fans niet wensen. Buxton is er klaar voor.
Er mag weer gestemd worden voor de All Star Game. Weinig posities zijn natuurlijk een uitgemaakte zaak, maar die van de outfielders in de American League biedt wel een heel bijzondere casus. De twee beste spelers in deze categorie staan namelijk al een hele tijd aan de kant met een blessure. Voor Mike Trout zal dat even wennen zijn, maar zijn collega Buxton kent deze klappen van de zweep helaas maar al te goed.
HOOFD, SCHOUDER, KNIE EN TEEN
Pols, duim, hoofd, hamstring, knie en nu heup, het zijn alle lichaamsdelen die de Twin in zijn carrière op de Injured List deden belanden. Het is een jaarlijks terugkerende rubriek in onze voorbeschouwingen op een nieuw seizoen in Minnesota: Hoe fit gaat Buxton zijn? Het antwoord is eigenlijk bijna altijd hetzelfde: Niet. Dit is inmiddels het zevende seizoen dat hij in de majors speelt en slechts één daarvan kwam hij tot meer dan 100 duels. Het is een treurige conclusie voor de talentvolle honkballer.
Want dat Buxton overloopt van het talent, moge duidelijk zijn. Dat toont hij al aan gedurende zijn middelbare schooltijd aan de Appling County High School in Georgia, waarna de Twins besluiten hem als tweede te kiezen in de Draft van 2012. MLB.com neemt hij nog datzelfde jaar als 28e op in hun rangschikking van de beste prospects. De drie seizoenen erna prijkt zijn naam zelfs bovenaan de lijst, voor latere toppers als Corey Seager, Carlos Correa en de helaas veel te vroeg overleden Oscar Taveras.
5-TOOL PLAYER
‘Hij kan alles op een honkbalveld,’ luidt het lovende oordeel over zijn talent. In zijn eerste seizoenen op het hoogste niveau komt het er echter nog niet allemaal uit. Ja, hij is snel. Heel snel. Hij klokt de snelste tijden van alle spelers op de honken. Ook zijn veldspel is van uitzonderlijk niveau. Het levert hem in 2017 een Gold en Platinum Glove op, zijn eerste individuele prijzen, maar al met al is het nog niet waar de organisatie op gehoopt had, een superster. Daarvoor bleven zijn offensieve statistieken simpelweg te ver achter.
Sinds 2019 lijkt Buxton daarin echter enorme stappen vooruit te hebben gemaakt. Hij kwam spiermassa aan en veranderde zijn swing. Het legde hem geen windeieren. In de 150 wedstrijden die hij sindsdien speelde, kwam hij tot een slaggemiddelde van .280, sloeg 32 homeruns en stal 21 honken. Dat begint er al wat meer op te lijken, al is het tegelijkerijd veelzeggend dat hij in de afgelopen tweeënhalf jaar slechts tot 150 duels kwam.
2021: ON FIRE
Dit jaar stond er geen maat op Buxton. Trout kende in april misschien wel de beste maand uit zijn illustere carrière, maar moest toch toezien hoe niet alleen wij bij SportAmerika, maar ook MLB de prestaties van Lord Byron verkozen boven die van de drievoudig MVP. Buxtons cijfers logen er dan ook niet om: 6 HR, 8 2B, 3 SB en 14 RBI met een slashline van .425/.523/.781. Dat levert hem dus een OPS van 1.304 op over die eerste maand.
Om zijn prestaties wat verder in perspectief te brengen. De afgelopen jaren eindigden de latere MVP’s steevast het seizoen met een bWAR rond de 8 à 9. Soms zit men er iets onder (Christian Yelich met 7.3 in 2018), soms er juist boven (Trout in 2016 met 10.5 en Mookie Betts in 2018 met 10.7), maar gemiddeld genomen ligt daar ergens de grens. Buxton kwam in 24 wedstrijden tot een bWAR van 2.7. Over 162 duels zou hem dat een duizelingwekkend eindtotaal van 18.2 opleveren.
WEER IN DE LAPPENMAND
Maar zoals zo vaak dus, sloeg het noodlot weer toe. In een duel met de Texas Rangers sloeg Buxton in de negende inning een rollertje het veld in. Zoals dat hoort, trok hij toch een sprint naar het eerste honk, waarbij hij echter iets verrekte in zijn heup. Het enige lichtpuntje in een verder gitzwart seizoen van de Twins viel ineens weg en zou meer dan een maand wegblijven.
De naderende terugkeer van Buxton zal voor zijn team waarschijnlijk nauwelijks meer zijn dan een lapje voor het bloeden, het gat met de rest is simpelweg te groot, maar voor de neutrale kijkers is dit fantastische nieuws. Als Buxton fit kan blijven, is hij namelijk een van de meest fascinerende spelers om in actie te zien. Laten we hopen dat zijn lichaam eens wat langer meewerkt en het ons gegund is om langer dan een maand van een ontketende Buxton te genieten.
Coverfoto: Aaron Josefczyk / USA Today Sports
