In de dagen na The Money Fight is het vooral zoeken naar nieuwe helden die grote menigtes op de been kunnen brengen. Of liever gezegd, op de bank kunnen plakken. Na eerder Errol Spence te hebben besproken, kijkt SportAmerika deze week naar Deontay Wilder. Die neemt het dit weekend op tegen Luis Ortiz met als inzet de WBC-zwaargewichttitel.
Het is het weekend van de zwaargewichten. De ogen aan onze zijde de oceaan zullen zaterdag vooral gericht zullen zijn op Ahoy. Ondertussen zal in de rest van de wereld vooral geïnteresseerd naar Barclays Centre in New York worden gekeken. Zelfs door één van de hoofdrolspelers in Ahoy. Eigenlijk zou een preview over niet meer moeten gaan de Wilder, Ortiz en die ene gordel waar alles om te doen is. Een treffen tussen een Amerikaan en een Cubaan in de koningsklasse zou in voorgaande decennia tot massahysterie hebben geleid. Er speelt echter veel meer.
Harde klappen
Dat de aandacht niet direct uitgaat naar wat The Bronze Bomber zaterdag gaat doen is ook niet zo vreemd. Het lijkt slechts een formaliteit te zijn dat hij zijn veertigste zege gaat boeken. Als het even meezit via zijn negenendertigste knock-out. De vroegere wide receiver van Crimson Tide heeft het tot op heden redelijk gemakkelijk gehad als bokser. Luis Ortiz (28-0) lijkt ondanks zijn ongeschonden blazoen niet de man die dat gaat veranderen.
Wie niet bekend is met Wilder en een blik op zijn boksresumé werpt, denkt met een eenentwintigste-eeuwse Mike Tyson te maken te hebben. Veertig partijen winnend afsluiten, waar van negenendertig voortijdig. Dat zou een kijkcijferkanon moeten zijn. Toch gaat de vergelijking mank. Iron Mike Tyson had in zijn overhand hook een krachtig wapen had dat al van jonge leeftijd was geslepen door een topbokstrainer. Daarentegen moet Wilder het toch vooral van het overpoweren van zijn opponenten hebben. Wat hij dan ook in echte bulldozerstijl doet. Het ziet er daardoor niet altijd even gelikt en oogstrelend uit.
Pound-for-pound
In recente jaren hebben de zwaargewichten het niet gemakkelijk gehad. Wladimir Klitsjko en zijn broer Vitali heersten bijna twee decennia lang met ijzeren vuist en stalen hamer. De zwaargewichtdivisie werd lamgelegd. Om die reden zijn de zwaargewichten dan ook nauwelijks in de top van de pound-for-pound-rankings te vinden. Topkwaliteit is van weltergewicht of draagt nog minder kilo’s met zich mee.
LEES OOK: ERROL SPENCE EN DE KROON VAN FLOYD MAYWEATHER
Na de tweetrapsval van Wladimir Klitsjko tegen de Britten Tyson Fury en Anthony Joshua is de zwaargewichtdivisie echter ineens weer springlevend. Tenminste, als de gevechten gemaakt worden die gemaakt moeten worden. Waar Fury vooral veel te stellen had met een cocaïneprobleem en depressies, daar klommen aan beide kanten van de Atlantische Oceaan twee andere talenten wel snel op in de rankings. Wilder deed dat aan Amerikaanse zijde, Joshua aan Europese zijde.
Genoeg voer voor speculatie dus. Zeker ook omdat in de schaduw van dit duo ook Fury, Ortiz en de Nieuw-Zeelander Joseph Parker ongeslagen bleven. Vijf jonge honden met betonnen handen die met elkaar konden gaan strijden om de troon die zolang door de Oekraïense broers bezet werd gehouden. Zou dan eindelijk het spektakel dat in de jaren zeventig en negentig zo veelvuldig te zien was weer terugkeren?
Wilder versus Joshua
In een ideale wereld die in de dromen van zovelen geschapen wordt, eindigt de veldslag met Wilder in de ene hoek en Joshua in de andere. Bij voorkeur met kans op alle gordels die er toe doen. Dat betekent dus de WBC-titel van Wilder, de IBO, IBF en WBA van Joshua, maar zeker ook de WBO-gordel van Parker.
Om tot die eruptie van boksgeweld te komen is een slimme route uitgekiend. Wilder gaat de strijd aan met Ortiz. De Cubaan staat toch al met lege handen op dit moment, dus daar kan weinig mee gebeuren. Fury wordt voorlopig in zijn geheel genegeerd. Om echter ook het publiek buiten Europa warm te laten lopen voor Joshua, neemt die het in een intercontinentaal duel op tegen Parker.
Wilder is in dit geheel misschien wel de man die het meest te winnen heeft. Hem is er veel aan gelegen om het zwaargewichtboksen weer een Amerikaanse aangelegenheid te maken. De tijd van de Russen en Britten moet nu maar eens voorbij zijn. Als het aan hem ligt had het gevecht al voor het treffen met Ortiz gemaakt moeten zijn. Bovendien wil hij bewijzen dat zijn kracht het wint van de stilist in Joshua. Dat het management van Joshua de Amerikaan nu al een worst voorhoudt van twee ontmoetingen is alleen maar koren op zijn molen.
De gevaren
Goed, er moet nog gebokst worden, maar Wilder versus Joshua is wel het grote gevecht waar wereldwijd naartoe geleefd kan worden. Natuurlijk zijn er ook voldoende valkuilen te vinden op de weg. In de eerste plaats zal ook Wilder ooit een keer neergaan. Explosiviteit is een sterk wapen, maar het is ook één van de eerste eigenschappen die verdwijnt met de jaren. De enige manier om daar aan te ontkomen is door de Floyd Mayweather-route te nemen. Pak sterke tegenstanders op hun zwakke moment of pak zwakke tegenstanders.
Bovendien moet de derde hond die er weleens lachend met de beenderen vandoor zou kunnen gaan niet onderschat worden. De 38-jarige Ortiz is dan misschien de volledige outsider in dit geheel, maar Parker heeft al een wereldtitel in handen. Een titel die hij bovendien al tweemaal succesvol verdedigde. Wat Parker in ieder geval gemeen heeft met Wilder en Joshua? Nul nederlagen. Wie zegt dat de twee kemphanen hem zo maar even buiten beeld gaan duwen?
Daarnaast is er nog een hele batterij aan vreemde outsiders die met een schuin oog naar de vier die om elkaar heen draaien kijken. Zo is Oleksander Usyk nog maar één overwinning verwijderd van het samenvoegen van de grote titels in het cruisergewicht. Mocht zijn missie in mei slagen, dan is hij vanaf juni zonder twijfel een zwaargewicht. Een man die al eerder die overstap maakte is Joshua’s grote vriend Tony Bellew. Hij staat in mei opnieuw tegenover David Haye. Het tweetal zal ieder zo zijn eigen favoriet hebben in de strijd tussen de vier, met het oog op eigen titelaspiraties.
Wat is André Ward eigenlijk aan het doen de laatste tijd?
We're working on something special 🙏🏽 pic.twitter.com/y7OmloOoRM
— Andre S.O.G. Ward (@andreward) 24 januari 2018
Faliekant fout
Zoals de Amerika-Cuba rivaliteit komende zaterdag weer heel even zal oplaaien, zo kan de veel grotere Amerika-Engeland rivaliteit de komende maanden de bokswereld gaan beheersen. Dat kan goed gaan, zoals in het geval van het grote slotstuk van de twintigste eeuw: het tweeluik Holyfield versus Lewis. Het kan zomaar zijn dat de vechtsportwereld een jaar lang in de greep gehouden wordt van een grote tweekamp.
Het kan ook gigantisch fout gaan. Nog meer dan naar het duel tussen Evander Holyfield en Lennox Lewis werd uitgekeken, werd destijds vurig gehoopt op Lewis versus Tyson. Niet in de laatste plaats om dat de twee al tijden om elkaar heen draaiden. Het gevecht, met misschien wel de meest fascinerende pre-fight aanloop ooit, eindigde in een fiasco. Laat dat een les zijn voor alle betrokken.
Cover: Flickr/The Commons, Top: Boxinscene.com
