Zaterdagavond 31 maart, plaatselijke tijd, zal Glory nog maar eens een gooi naar het verwezenlijken van de grote droom doen. Als de organisatie ergens op gebrand is, dan is het wel op het veroveren van de Verenigde Staten. Een event in vechtsporttempel Madison Square Garden ten spijt, is die droom vooralsnog geen stap dichterbij gekomen. Gaat Glory 52 : Los Angeles dat veranderen?
TOPVECHTER
In de twee meest recente jaren van de organisatie is Glory vooral bezig geweest met het uitmelken van langer lopende rivaliteiten in de zwaargewichtdivisie. Het succes van Rico versus Badr eind 2016 leek een springplank te zijn naar een stabiele plek in de vechtsportwereld. Het duel was een hit in de König Pilsner Arena in Oberhausen en op UFC Fight Pass, waar Glory met dit event op debuteerde.
Helaas voor de kickboksorganisatie kreeg dit geen vervolg. Zo bleken zowel gevechten van Rico Verhoeven tegen toppers uit andere organisaties (Lazaar, Big Foot) als tegen een oude antagonist (Jamal Ben Saddik) geen garantie voor verder succes. Zelfs de comeback van Badr Hari tegen Hesdy Gerges bracht niet wat men gehoopt had. Ondanks de langlopende storyline van WWE-niveau die hieraan werd gekoppeld.
Dat is ook niet vreemd. Het is weliswaar de uitstraling van zwaargewichten die al sinds het begin der vechtsporttijden over het algemeen de fan het sterkst aantrekt. Anderzijds zijn de zwaargewichten lang niet allemaal top en is de beste vechter in de organisatie helemaal aan de andere kant van het spectrum te vinden. Zijn naam: Robin van Roosmalen, de vedergewichtkampioen die in Los Angeles maar weer eens zijn titel verdedigt.
UNIFICATION
Het zal de Glory-organisatie dan ook niet slecht uitkomen dat juist de topper op het roster een rekening heeft openstaan bij een Amerikaanse vechter. Glory gaf Kevin Vannostrand graag een interim-titel toen Van Roosmalen even uit de running was met een oogblessure. Daarmee zichzelf direct verzekerend van eindelijk eens een groot affiche voor een Amerikaans evenement.
Van Roosmalen bleek veel minder ernstig gekwetst was dan werd gedacht. Bovendien kon Vannostrand ondanks zijn goede optreden de interim-titel misschien niet tegen de sterkst mogelijke verdergewichttegenstander grijpen. Dat moet enigszins voor lief worden genomen. De organisatie leunt zwaar op de storytelling rondom de evenementen.
Dat neemt niet weg dat de twee kemphanen met de gordels met enige verve dragen. Zowel de Noord-Brabander als de Amerikaan mag zich rekenen tot de meest actieve vechters in de Glory-ring. De stijlen ontlopen elkaar slechts op enkele details. Zo’n detail is echter wel de mate van succes die Van Roosmalen heeft geboekt tegenover het veel geringere succes van Vannostrand. Ervaring en vaardigheid zijn daardoor beide inferieur, hetgeen hem zijn tijdelijke titel zou kunnen kosten.
Vannostrand zal moeten aanvallen om de kampioen onderuit te kunnen halen. Het is echter juist aanvallen wat ook Van Roosmalen als tweede natuur heeft. Wanneer de Amerikaan dichtbij moet komen kan dat weleens in zijn nadeel werken. Dat maakt het lastig om een winnende formule te vinden.
GROTER GEVECHT
Hoewel Vannostrand misschien wel de sleutel is naar succes in Amerika, zou het Glory misschien wel niet zo slecht uitkomen als juist Van Roosmalen zijn klasse eens te meer bevestigt. De vedergewichtkampioen was ook al eens titelhouder in het lichtgewicht. Daarmee is hij de enige kampioen die gordels in meerdere divisies binnen de organisatie wist te veroveren. Het verenigen van de titel zou een volgende mijlpaal zijn en het zoeken naar een volgende uitdaging wordt steeds prangender.
Zo heeft hij zich recentelijk ook voorzichtig toegelegd op MMA, met twee gevechten die beide winnend werden afgesloten. Houd daarbij in het achterhoofd de uitlatingen van de nieuwe Glory-baas Marshall Zelaznik dat een supergevecht onder de Glory-vlag zeer welkom zou zijn. Het is niet vreemd om te denken dat juist de man uit Den Bosch de ster van dat gevecht zou kunnen zijn. Al ziet de organisatie zelf nog altijd meer in Verhoeven als hoofdrolspeler, vooral ook om diens uitstraling.
Misschien is juist Van Roosmalen wel de man die het aankan om het tegen UFC-ster Max Holloway of superbokser Vasyl Lomachenko op te nemen. Mits één van beide zich aan de Glory-regels durft te verbinden. Van Roosmalen versus Lomachenko zou daarbij enigszins pikant zijn. Het was immers Van Roosmalens vader die ooit de oudste van de twee Klitschko’s, Vitali, tegen zijn enige KO als kickbokser liet aanlopen.
DE FIGHTCARD
Hoewel de apotheose van de avond het unificatiegevecht zal zijn, is er tot die tijd voldoende te beleven in Los Angeles. Vroeg op de avond zal er bijvoorbeeld ruimte zijn voor Anissa Meksen. De Française greep begin december 2017 de enige vrouwentitel in de organisatie, de bantamtitel, door Tiffany Van Soest te verslaan. Meksen neemt het nu op tegen de Canadese Ashley Nichols die met gemengd succes actief is geweest in bijvoorbeeld de Invicta MMA-organisatie.
Daarnaast zal een hele reeks oude bekenden van Amerikaanse of Canadese origine aantreden. Denk aan oud-middengewichtkampioen Simon Marcus die aantreedt tegen Zack Wells. Ook voormalig UFC’er Chris Camozzi keert weer terug in de ring. Hij ontmoet landgenoot Mike Lemaire. Camozzi is als Californiaan de thuisfavoriet. Hij zal op jacht gaan naar een tweede zege zodat hij snel naam kan maken. Ook hij kan immers een sleutel naar een Amerikaanse fanbase voor Glory zijn.
Tot slot is er voor de Nederlandse liefhebber nog een interessant gevecht tussen twee rijzende sterren. Zakaria Zouggari neemt het op tegen de Brit Bailey Sugden aan het begin van de avond. Wie net thuiskomt van het stappen doet er dus goed aan om juist dan even in te schakelen.
Foto’s: Eric Jackman/Glory Press Pool
