Bij SportAmerika besteden wij naast de actuele sterren, ook graag aandacht aan de sterren van de toekomst. Één van de meest interessante termen in de sport is “rebuild“. Opnieuw beginnen met bouwen aan een roster, om vervolgens zo snel als mogelijk mee te kunnen doen om de knikkers. In Los Angeles klots het talent tegen de spreekwoordelijke plinten. Na een aantal seizoenen van wonden likken is nu de weg omhoog ingezet. De weg naar een derde Stanley Cup?
Het was in 2014 één van de meest gedenkwaardige playoff runs ooit. Na Game 7 winners tegen aartsrivalen San José Sharks, Anaheim Ducks en Chicago Blackhawks wonnen de Kings na 21 (!) wedstrijden de titel in de Western Conference. Waar LA in de eerste ronde al een 3-0 achterstand tegen de Sharks wegpoetste, werd de Conference Final tegen de Blackhawks er één voor de eeuwigheid. In Game 5 kroop de ploeg uit Windy City al door het oog van de naald. Door een 2OT winner verlengde men met 5-4 de serie. Ook Game 6 ging met een minimaal verschil naar de Hawks (4-3).
Chicago. 1 juni 2014. In een afgeladen United Center keek de thuisploeg na goals van Brandon Saad en Jonathan Toews tegen een comfortabele 2-0 voorsprong aan. Nog in de eerste periode trokken de Kings de stand na goals van Jeff Carter en Justin Williams weer gelijk. Vooral de aansluitingstreffer van Carter deed veel stof opwaaien. In een duidelijke offside positie keerde de spanning in Chicago terug.
Na een bloedstollende zestig minuten haalde Alec Martinez vanaf de blue line de trekker over en plaatste de ploeg uit Los Angeles zich voor de tweede keer in drie jaar tijd voor de Stanley Cup Finals.
WEDEROPSTANDINGEN KINGS GOED VOOR STANLEY CUP
Los Angeles trok de eerste drie wedstrijden naar zich toe. Opvallende aan dit feit, is dat de Kings in de eerste twee wedstrijden nimmer op voorsprong stonden in reguliere speeltijd. Zo werd in Game 1 een 4-1 achterstand goed gemaakt en bogen ze in Game 2 een 2-0 achterstand om in een OT-overwinning. Met een shutout in Game 3 werd Kings-goalie Jonathan Quick de held van de wedstrijd door alle 32 schoten te pareren.
De Rangers spartelden in Game 4 nog tegen. Al mag dat gezien de schotenverhouding een wonder genoemd worden. Met een totaal van 41 om negentien won de ploeg uit New York met 2-1. Met een schotenratio van 15:1 in de derde periode was het Zweed Henrik Lundqvist die de Series nog een vervolg gaf door 40 schoten uit het Rangers-doel te houden. Grote held aan de kant van Los Angeles werd ook in de Stanley Cup Finale Alec Martinez. Net als in de Conference Final tegen Chicago Blackhawks, scoorde de Amerikaanse verdediger de allesbeslissende treffer in Game 5. Voor de tweede keer in haar bestaan ging de Stanley Cup mee naar Downtown Los Angeles.
MAGERE JAREN EN PROMOTIE ROB BLAKE
Met twee titels in drie jaar begonnen de Kings het seizoen 2014 – 2015 als één van de topfavorieten voor een prolongatie van de Stanley Cup. Met een haperende aanvalsmotor, meerdere blessures op de blue line, schorsingen en een negatief uit-record kwam er na vijf jaar een einde aan de playoff-streak. Bovendien was het voor het eerst sinds het seizoen 2006 – 2007 (Carolina Hurricanes), dat de titelverdediger zich niet voor het postseason plaatste.
Twee tegenvallende seizoenen volgden, waarin in het seizoen 2015 – 2016 nog wel de playoffs werden gehaald. Rivaal San José Sharks bleek over vijf wedstrijden echter veel te sterk voor de ploeg uit Los Angeles. Het seizoen 2016 – 2017 werd het laatste voor GM Dean Lombardi en head coach Darryl Sutter. Het betekende de promotie van Rob Blake van assistant GM naar eindverantwoordelijke. In debuutseizoen 2017 – 2018 werd onder leiding van duo John Stevens en Rob Blake via een wildcard de playoffs gehaald. Nieuwbakken Vegas Golden Knights veegde over vier wedstrijden echter genadeloos het ijs aan met de Kings.
BACK TO ZERO
Na andermaal twee wisselingen op de bank in de persoon van John Stevens en Willie Desjardins, werd huidig head coach Todd McLellan voor de groep gezet. Met een vijfjarig contract en de visie om stabiliteit op de bank te vergaren werd het toekomstig beleid in Los Angeles duidelijk. De eerste, voorzichtige signalen van de rebuild waren gedurende het seizoen 2018 – 2019 te zien. Zo vergaarden Blake en consorten bij de trades van achtereenvolgens Dominik Kubalik, Jake Muzzin, Nate Thompson, Carl Hagelin en Oscar Fantenberg in totaal vier Draft-picks voor de 2019 Entry Draft en twee picks voor de 2020 Entry Draft.
Het door COVID-19 geteisterde seizoen werd de definitieve duw richting rebuild. Zo trokken Jack Campbell, Kyle Clifford, Tyler Toffoli, Derek Forbort en Stanley Cup held Alec Martinez de deuren van het — toenmalig genoemde — Staples Centre achter zich dicht.
In het voorbije seizoen kreeg de rebuild verder vorm door het vertrek van Jeff Carter, het langdurig vastleggen van Alex Iafallo en de debuten van onder meer Jaret Anderson-Dolan, Arthur Kaliyev, Tobias Bjornfot, Rasmus Kupari en goudhaantje Quinton Byfield. Tel daarbij een Mikey Anderson, Gabe Vilardi en goalie Cal Petersen op. Shine bright like a diamond.
PRESTATIES TOT DUSVERRE BOVEN VERWACHTING
Voorafgaand aan het seizoen waren de previews – waaronder die van SportAmerika – duidelijk. De Kings zullen met het huidige roster (nog) niet sterk genoeg zijn om het Vegas Golden Knights en Edmonton moeilijk te maken. “Mits alles goed valt in Los Angeles, zijn ze in staat om de derde plaats in de divisie op te eisen.”
Halverwege januari presteren de Kings nog altijd boven verwachting. Met her en der nog teams met behoorlijk wat inhaalwedstrijden te gaan, staat de ploeg van Todd McLellan op een virtuele derde plaats. Eén van de protagonisten in de huidige vorm is goalie Jonathan Quick. De 35-jarige Amerikaan noteert tot dusverre een 11-9-0, .915 sv% en een 2.53 GAA. Niet top of the bill, maar maskeert wel de defensieve issues in de 5v5. Met een 5v5 x GA/60 van 82.1% zal de defensie de komende jaren nog opgekrikt moeten worden, om definitief weer in een contender te transformeren. Aanvallend doen de Kings het okay-ish in het creëren van kansen. Het benutten van kansen is daarentegen het probleem. Zowel 5v5 als in de powerplay blijft de equipe van McLellan onder league-average.
Dat het overall nog niet het niveau van contender is, is grotendeels te wijten aan het feit dat het roster vooral diepte mist. Hello rebuilding fase. Desalniettemin ziet de toekomst in Los Angeles er rooskleurig uit. Met prospects als Brandt Clarke, Quinton Byfield en Gabe Vilardi moet het gek lopen, willen de Kings niet in een contender veranderen. Dit gegeven verbloemt het feit dat de langdurige contractverlengingen van Drew Doughty, Anze Kopitar en Dustin Brown weinig waarde hebben opgeleverd. Nog meer goed nieuws? Jazeker. Met een significante toename in cap space is Rob Blake meer dan flexibel.
BETTER SAVE, THAN SORRY
Zoals reeds vermeldt, zijn de Kings dit seizoen meer dan prima bezig. Toch zal bij Rob Blake en consorten de focus liggen op het ontwikkelen van de top prospects en daarnaast het roster diepte geven.
Onder de lat het duo Jonathan Quick – Cal Petersen. LA-legend Quick laat na een aantal magere jaren eindelijk weer zien waarom hij één van de beste Amerikaanse goalies aller tijden is. Het feit dat hij één van de beste 5v5 GSAx/60 in de NHL heeft, versterkt dit gegeven. Desalniettemin is de goalie reeds 35 jaar en heeft ook hij niet het eeuwige leven. Zijn tienjarige contractverlenging getekend in 2012 loopt nog door tot en met het seizoen 2022 – 2023. De huidige prestaties en bovendien leeftijd maken hem interessant voor een eventuele trade. Backup Cal Petersen werd in 2013 door de Sabres gedraft en streek in 2017 in Los Angeles neer. Tot dusverre presteert de Amerikaan beter dan verwacht. Echter is Petersen niet de man die de komende jaren de dragende goalie in de Crypto.com Arena gaat zijn, om een gooi te doen naar een nieuwe Stanley Cup titel.
Kom je in de analyse meteen bij het “pijnpunt” van de Kings. In het Farm System klopt er ook geen (volwaardig) doelman op de deur van Todd McLellan. Met een 28e plaats in de prospect-rankings kun je stellen dat deze linie karig bezet is. Voor een contendership dé linie waarmee Blake aan de slag kan. Of dat op korte termijn gaat gebeuren is gezien de huidige status van de rebuild onwaarschijnlijk. Een oplossing op de free agency markt voor de korte termijn ligt meer voor de hand.
WISSELING VAN DE WACHT OP DE BLUE LINE
Op de blue line staan de Kings op een kantelpunt. Eeuwige King Drew Doughty is dé man die de kar trekt. Toch gaat ook bij Doughty langzaamaan de teller qua leeftijd lopen. De 32-jarige Canadees heeft nog een contract tot en met het seizoen 2026 – 2027. Samen met zijn $11 miljoen dollar average annual value maakt het hem verre van interessant voor een trade. Aan zijn zijde op dit moment Michael Anderson. De nog altijd maar 22-jarige verdediger manifesteert zich als de nieuwe leider op de blue line en defensief zal het roster mede om hem heen gebouwd gaan worden. Kanttekening is wel dat zijn Entry Level Contract na dit seizoen eindigt. GM Blake zal aan de bak moeten om de defensieve oogappel binnenboord te houden.
Daarachter een ander talent in de vorm van Tobias Bjornfot. De 20-jarige first-round pick van de 2019 Entry Draft speelde dit seizoen als slechts één van de vier Kings in alle 40 wedstrijden mee en is samen met Anderson dé toekomst aan de linkerkant van de verdediging. Samen met collega Matt Roy vormt de rookie de tweede linie in Los Angeles. Roy is echter allesbehalve een bepalende speler en is voor de komende jaren een redelijke optie voor diepte op het roster.
HELLO NEW BORNS
De third-line in de vorm van Alex Edler – Sean Walker staat in zijn geheel op de long term injury list . Walker is volgens ingewijden het resterende seizoen uitgeschakeld. Veteraan Edler zal na dit seizoen als UFA nog één keer de markt willen verkennen en maakt hiermee vrij baan voor de sterren van de toekomst. Ook Olli Maatta is bezig aan zijn laatste contractjaar en lijkt voor Blake een ideale tradechip.
Maar dan de vervanging. Met Kale Clague, Helge Grans, Brock Faber, Jordan Spence en 2021 first-round pick Brandt Clarke zullen de Kings defensief de komende jaren uitgroeien tot één van de beste blue lines uit de NHL. Let volgende maand ook vooral op Brock Faber. De prospect was al onderwerp van gesprek tijdens het afgelopen World Junior Championship. Volgende maand zal hij de Stars and Stripes vertegenwoordigen tijdens de Olympische Spelen in Beijing.
OFFENSE FINGER LICKIN’ GOOD
De aanvalslinie is voer voor discussie. Met een first-line in de vorm van Victor Arvidsson – Anze Kopitar – Dustin Brown heb je drie spelers die dit seizoen naar hun verwachte impact presteren. Het “probleem” voor de Kings is het feit dat zowel Kopitar, als Brown ook het spook genaamd leeftijd bij zich dragen. Leg je de prestaties naast de waardes van de contracten ziet de wereld er iets anders uit. Zeker gezien het aantal prospects dat tussen nu en twee/drie jaar de dienst gaan uit maken. Bovendien loopt de 37-jarige Brown aan het eind van dit seizoen uit zijn contract en met twee Stanley Cups achter zijn naam is hij op korte termijn een interessante optie voor een franchise.
Met een 28-jarige Phillip Danault op je huidige second-line is er ook weinig reden tot klagen. Over het algemeen komen zijn prime jaren eraan en zal hij één van de dragende krachten in de top zes zijn. Links en rechts van Danault spelen op dit moment Adrian Kempe en Alex Iafallo. Beide wingers presteren op dit onder het niveau van een gemiddelde second-liner. Gezien het feit dat het aanvallende talent massaal op de poorten van Todd McLellan klopt, zullen beide heren op termijn doorschuiven naar een third/fourth-line. Bovendien is Kempe bezig aan zijn laatste contractjaar en wordt hij aan het einde van het seizoen een RFA. Grote kans dat men afscheid gaat nemen van de 25-jarige winger.
Op de third-line een rij namen die allen weinig tot geen impact gaan hebben op weg naar contender. Met Trevor Moore heeft men een winger die het op dit moment erg zwaar heeft, maar wel een redelijke backup kan vormen in de toekomst. Lias Andersson en Carl Grundstrom zijn voer voor vervanging.
BOW TO THE UPCOMING KINGS
Zoals in de inleiding reeds aangegeven, klotst het talent in Los Angeles spreekwoordelijk tegen de plinten. Met onder meer Quinton Byfield, Arthur Kaliyev, Rasmus Kupari, Akil Thomas, Alex Turcotte, Kasper Simontaival, Martin Chromiak en Samuel Fagemo heb je aanvallend één van de, zo niet hét beste aanvallende prospect-roster uit de NHL. Hierbij ook nog rekening houdend met Draft-steal Francesco Pinelli, die tot ieders verbazing in de voorbije Entry Draft nog beschikbaar was in de tweede ronde.
Als alle prospects zich ontwikkelen zoals men van hen op dit moment verwacht, zal het meer dan smullen worden in Los Angeles. Met overal meer dan voldoende, toekomstige diepte zijn ze binnen nu en drie jaar klaar voor een eerste gooi naar een Stanley Cup. Mark our words.
LA Kings, it’s finger lickin’ good.
Coverfoto: Chris Williams/Icon Sportswire
