Het grootste sportevenement ter wereld is van start gegaan in Beijing en in de loop van deze week gaat daar ook het ijshockeytoernooi bij de mannen van start. Hoewel de grootmeesters uit de NHL ontbreken, belooft het toch een interessant toernooi te worden. Bij SportAmerika nemen we alvast de poules met je door en vandaag is het de beurt aan poule C met Finland, Zweden, Slowakije en Letland. Om goed voorbereid aan het toernooi te beginnen, kun je ook Poule A en Poule B nog even doornemen!
FINLAND (ZESDE IN 2018, ZILVER IN 1988 EN 2006)
Finland is vrijwel elk toernooi een dark horse, maar in Beijing zijn ze misschien wel iets meer dan dat. De Finnen hebben in Jukka Jalonen een coach die het klappen van de zweep kent en al de nodige successen vierde met Suomi. Zo ligt de wereldtitel van 2019 nog vers in het geheugen. Een team met onder meer Kaapo Kakko en Joel Kiviranta hield in Letland een sterk Canada van de wereldtitel. Jalonen kan in Beijing geen beroep doen op een Kiviranta, Kakko, Mikko Rantanen of Aleksander Barkov. Met de NHL-sterren hadden de Finnen een uitstekend team gehad, maar wat ze nu op het ijs brengen, is ook niet mis.
COPY, PASTE
Over één lijn hoeft Jalonen alvast niet lang na te denken. Sakari Manninen en Teemu Hartikainen spelen bij hun club Salavat Yulaev Ufa op dezelfde aanvalslijn. Een lijn die wordt gecompleteerd door Markus Granlund, die een verleden heeft bij Calgary, Vancouver en Edmonton. De voormalig second rounder van de Flames wist met name in 2016-2017 gemakkelijk het doel te vinden. Granlund scoorde dat jaar namens de Canucks negentien keer. Dit drietal is dit seizoen in de KHL samen al goed voor 40 treffers.
Jalonen heeft ook de topschutter van de KHL tot zijn beschikking. Niko Ojamaki was één van de wereldkampioenen uit 2019 en was dit seizoen al 29 keer trefzeker voor zijn club Vityaz Podolsk. Dit is tevens de club van Miro Aaltonen. Beide spelers hebben hun geluk nog niet mogen beproeven in Noord-Amerika. Aaltonen was bijna tien jaar geleden een late round pick van de Ducks, maar haalde de hoofdmacht nooit. Ojamaki is al zijn gehele leven actief in Europa. Met z’n 26 jaar is Ojamaki, samen met Hannes Bjorninen, overigens de jongste speler op dit erg ervaren roster. Met een gemiddelde leeftijd van 30.44 jaar het oudste van deze Spelen.
OOM LEO EN ZIJN NEEFJES
Leo Komarov en Valtteri Filppula zijn daar prachtige voorbeelden van. Als speler van de Maple Leafs en de Islanders heeft “Uncle Leo” zijn sporen meer dan verdiend in de NHL. Hij is inmiddels 35 en slijt zijn dagen nu bij SKA in St. Petersburg. Filppula is twee jaar ouder en maakte vooral furore in Detroit en Tampa Bay, waar hij zijn hand niet omdraaide voor een seizoen met minimaal 20 goals. De aanvaller verliet de NHL na vorig seizoen en verdient zijn geld tegenwoordig in de NL van Zwitserland bij Geneve-Servette.
Defensief is de meest in het oog springende naam die van Sami Vatanen. De blueliner was een belangrijke kracht in Anaheim en New Jersey. Met 12 goals en 37 punten kende Vatanen in 2014-2015 zijn beste seizoen. Met 33 punten in 29 wedstrijden is de 31-jarige Fin dit seizoen erg belangrijk voor Geneve-Servette.
Mikko Lehtonen speelde ook een blauwe maandag in de NHL, maar in Toronto en Columbus zullen alleen de fanatiekste fans hem nog kennen. De 28-jarige verdediger kroonde zich echter al wel tot wereldkampioen met Finland bij zowel de junioren als de senioren. Juuso Hietanen is hier de man van de ervaring. Hij verdedigt al meer dan tien jaar de kleuren van de Finse ploeg en moet met zijn 36 jaar een verlengstuk van Jalonen zijn.
KEUZE TE OVER
Jussi Olkinuora zal waarschijnlijk als starter fungeren voor Suomi. Met een .943 sv% haalde hij het All-Star team van het laatste WK. De Finnen eindigden daar als tweede achter Canada. Olkinuora noteert dit seizoen een .917 sv% en een 2.45 GAA bij zijn club Metallurg Magnitogorsk. Landgenoot Harri Sateri doet het met .926 en 2.02 beter, maar lijkt genoegen te moeten nemen met een rol als backup. Het geeft echter wel aan dat Jalonen het met zijn Finland in de breedte prima voor elkaar heeft. Vier jaar geleden grepen ze naast een medaille, dus zal Suomi er veel aan gelegen zijn die leeuw op het shirt weer eens flink te laten brullen. Het is ook zeker en podiumkandidaat.
ZWEDEN (VIJFDE IN 2018, GOUD IN 1994 EN 2006)
Na een zeer teleurstellend WK in Letland, waar de Tre Kronor slechts negende werden, is het voor Zweden tijd om hard terug te slaan. In de poule kunnen ze alvast hun lievelingsvijand uit Finland te grazen nemen, maar dit alles is gemakkelijker gezegd dan gedaan. De ploeg van Johan Garpenlov mist de sterren uit de NHL. Waarschijnlijk meer dan veel van de concurrenten. Ook de Zweden doen een beroep op spelers uit de KHL, maar hier zitten ze vooral in het defensieve deel van het team. De aanvallers zijn voornamelijk afkomstig uit de eigen SHL, daar waar Pontus Holmberg één van de blikvangers is.
GROTE NAMEN WORDEN GEMIST
Nee, Holmberg is (nog) geen Victor Hedman, Mika Zibanejad, Erik Karlsson of Gabriel Landeskog. De nu 22-jarige winger werd in 2018 echter wel door de Maple Leafs opgepikt in de draft. Weliswaar in de zesde ronde, maar de eerste stap naar de NHL was in elk geval gezet. Hij bleef na die draft echter spelen voor de Vaxjo Lakers in de SHL, maar lijkt pas dit seizoen echt door te breken. Met 10 goals en 28 punten na 34 wedstrijden is de jongeling bezig aan zijn beste seizoen ooit.
Holmberg moet deze Spelen maar goed luisteren naar Marcus Kruger. De 31-jarige centre is één van de belangrijkste spelers op dit Zweedse roster en neemt een bak aan ervaring mee. Zo won Kruger twee keer de Stanley Cup met de Blackhawks en speelde hij meer dan 500 wedstrijden in de NHL. Kruger speelt nu alweer een paar seizoenen zijn wedstrijden in Zwitserland voor ZSC Lions. Daar staat hij dit seizoen op 8 goals en 27 punten in 43 wedstrijden.
ONBEKEND MAAKT ONBEMIND?
Het Zweedse roster herbergt meer spelers met een verleden in Noord-Amerika, maar geen van zijn landgenoten komt ook maar in de buurt van de prestaties van Kruger. Lucas Wallmark hoopte als jonge twintiger door te breken bij de Hurricanes, maar na vijf seizoenen en 187 wedstrijden in de NHL zocht hij z’n heil weer in Europa. In CSKA Moskou heeft hij een goede club in de KHL gevonden.
Jacob de La Rose kon het niet echt maken bij de Canadiens, Red Wings of Blues. Montreal drafte hem in de tweede ronde van de 2013 draft, maar de Zweed bleef steken op 119 wedstrijden en 8 goals voor de club. Ook bij Farjestad in de eigen SHL vlot het nog niet met zijn productiviteit. De La Rose staat op 6 goals na 36 wedstrijden. Joakim Nordstrom, voormalig speler van onder meer Calgary en Carolina, heeft zijn vizier evenmin op scherp met 3 goals in 27 wedstrijden voor CSKA Moskou.
Defensief houdt het aan NHL-ervaring niet over. Christian Folin speelde onder meer vier seizoenen voor de Wild, maar is alweer een paar jaar terug in Europa. Rasmus Dahlin was ten tijde van de vorige Spelen nog beschikbaar, maar ziet zich nu genoodzaakt in de VS te blijven. Vrijwel de gehele defensie bestaat uit nieuwe gezichten ten opzichte van Pyeongchang. Het gehele roster van Zweden heeft in totaal slechts 15 olympische duels in de benen. Bij de Finnen staat dit aantal op 47.
EEN NIEUWE KING?
Onder de lat wordt het interessant voor Zweden. In Lars Johansson hebben ze één van de beste goalies in de Russische KHL. Met een 1.63 GAA en .932 sv% kunnen ze in St. Petersburg dik tevreden zijn met de 34-jarige sluitpost. Tijdens het teleurstellend verlopen WK was Adam Reideborn echter eerste keus. Met een .946 sv% en 1.4 GAA onttrok hij zich daar aan de malaise. Dan is er nog Magnus Hellberg, die er in Pyeongchang ook al bij was, maar daar als derde goalie. Hij speelde in het verleden voor Kunlun Red Star en heeft dus ervaring op Chinees ijs.
Het is echt afwachten wat we van dit Zweden mogen verwachten. Er lopen de nodige interessante spelers, maar de Tre Kronor zijn op het eerste gezicht niet direct een medaillekandidaat. Alleen al in deze groep lijkt Finland over meer kwaliteiten te beschikken en over het gehele toernooi zijn er nog zeker drie of vier teams op te noemen die op papier beter zijn. Mogelijk dat de revanchegevoelens voor het slechte WK dusdanig sterk zijn dat dit de Zweden naar grote hoogten stuwt.
LETLAND (ACHTSTE IN 2014)
Het minst aansprekende land in deze poule, maar doen we daar de Letten niet tekort mee? Zij speelden namelijk – onbedoeld – een grote rol in de laatste wereldtitel van de Canadezen. Hadden de Letten in hun laatste groepswedstrijd tegen Duitsland één doelpunt meer gemaakt, dan had Canada al na de groepsfase de koffers kunnen pakken. Letland verloor dit duel met 2-1 van Duitsland nadat het tien dagen eerder nog zo verrassend met 2-0 van de favoriete Canadezen had gewonnen.
De Letten misten de Spelen van 2018. Coach Harijs Vitolins neemt desondanks toch best veel olympische ervaring mee naar China. Vitolins was assistent van de Russen toen deze in 2018 het goud pakten. Hoe graag hij, nu als eindverantwoordelijke, dit kunstje ook wil het halen, dat is met Letland eenvoudigweg onmogelijk. Een plek in de kwartfinale zou al ontzettend knap zijn. Daarvoor moet Letland hoe dan ook afrekenen met een sterk land in de play-offs. Alle teams uit de groepsfase plaatsen zich immers voor die play-offs en vanaf daar gaat het toernooi pas echt beginnen. Alleen de winnaar van elke groep is zeker van de kwartfinale.
GEMIS
Groepswinst is voor de Letten te hoog gegrepen. Tijdens de kwalificatie maakten Rudolfs Balcers en Teddy Blueger nog hun opwachting voor de nationale ploeg, maar zij blijven nu in Noord-Amerika. Voor doelpunten wordt nu onder meer gekeken naar Ronalds Kenins, die bij het Zwitserse Lausanne speelt en er acht jaar geleden al bij was in Sotchi.
Het is echter ook alweer meer dan twee seizoenen geleden dat Kenins nog eens de dubbele cijfers haalde in de competitie. Martins Dzierkals was als junior een doelpuntenmachine en heeft zich al bewezen in de minors in Noord-Amerika. De 24-jarige winger werd gedraft door de Maple Leafs, maar de Golden Knights hebben inmiddels zijn rechten. Met 25 punten in 42 wedstrijden voor Plzen in de Tsjechische competitie kent Dzierkals een heel behoorlijk seizoen.
Captain van dit Letland is Laurens Darzins. Het beste lijkt er inmiddels wel af bij de 37-jarige winger, maar met zijn ervaring is hij nog altijd van levensbelang. Niet alleen voor Letland overigens, want Darzins is ook captain van Dinamo Riga in de KHL. Die status heeft de 14 jaar jongere Renars Krastenburgs nog lang niet, maar met 15 goals in 30 wedstrijden doet de forward het dit seizoen uitstekend in de Oostenrijkse competitie voor Villacher.
ROUTINE ONDERWIJST DE JEUGD
De defensie van de Letten is relatief jong. Slechts twee van de acht blueliners zijn de dertig gepasseerd en met zijn 20 jaar is Nauris Sejejs de benjamin van het stel. Hij begint aan zijn eerste grote toernooi met de nationale ploeg. Patriks Ozols is maar iets ouder, maar heeft wel wat meer ervaring op het hoogste niveau. Hij speelde dit seizoen al 42 wedstrijden tussen de grote mannen van de KHL. Oskars Cibulskis is de verdediger met de meeste ervaring. Na een avontuur in Tsjechië keerde de 33-jarige Cibulskis dit seizoen terug naar zijn grote liefde in Riga, waar hij een “A” draagt. Deze veteraan heeft de nodige internationale toernooien gespeeld, maar nog geen Olympische Spelen.
Onder de lat staat Vitolins voor een belangrijke keuze. De coach had heel graag Elvis Merzlikins tot zijn beschikking gehad. Zeker nu hij drie goalies in zijn selectie heeft die stuk voor stuk bezig zijn aan een matig seizoen. Ivars Punnenovs leidde de ploeg naar Beijing, maar noteert in de Zwitserse competitie een 3.62 GAA en .902 sv% dit seizoen. Kristers Gudlevskis doet het met .909 nauwelijks beter en Janis Kalnins tikt zelfs de .900 niet eens aan. Punnenovs zal op basis van het verleden waarschijnlijk de voorkeur krijgen. Hij en zijn collega’s zullen boven zichzelf uit moeten stijgen om de Letten een mooie uitgangspositie voor de play-offs te verschaffen.
SLOWAKIJE (ELFDE IN 2018, VIERDE IN 2010)
We sluiten deze preview af met een heel interessant roster. Een roster dat zowel het verleden als de toekomst van een natie herbergt. De gemiddelde leeftijd houdt gelijke tred met het ROC (26.32) en alleen de Amerikanen komen met een (veel) jongere ploeg (24.68 jaar gemiddeld). Met deze selectie hopen de Slowaken de matige resultaten van de twee laatste Spelen weg te kunnen poetsen. Na een vierde plaats in 2010 kwam Slowakije in 2014 en 2018 niet verder dan een teleurstellende elfde plek. Tijdens het laatste WK vonden ze hun Waterloo in de kwartfinale. De Canadese coach Craig Ramsay neemt een groot deel van die groep ook mee naar Beijing.
JEUGD
We zien in dit Slowakije geen medaillekandidaat. Zo eerlijk moeten we wel zijn. Ramsay neemt echter wel wat spelers mee waar we met bovengemiddelde belangstelling naar zullen kijken. Juraj Slafkovsky is er daar één van. De winger meet bijna 2 meter en is nog maar 17 jaar oud. Hij was van de partij tijdens het afgebroken WJC in Canada en krijgt van Ramsay nu de kans zich te tonen aan het grote publiek.
Slafkovsky maakt dit seizoen zijn debuut in de Finse competitie, maar met één goal en 4 punten heeft hij het lastig bij TPS. Simon Nemec is een verdediger die wat kleiner is, maar ook slechts een maand ouder. Hij wordt tijdens deze Spelen 18, maar is bij HK Nitra in de eigen competitie goed bezig. Nemec was er ook bij in Edmonton en Red Deer en met 23 punten in 32 wedstrijden is de tiener serieus van waarde voor Nitra.
Samuel Kazko is de derde tiener op dit roster. Toch een bijzonderheid op dit toernooi, waar ervaring de boventoon voert. De 19-jarige blueliner is al opgepikt door de Blue Jackets en met name zijn passing wordt geroemd. Hij speelt tegenwoordig zijn wedstrijden in de WHL en is al enige tijd lid van de nationale ploeg. Dat geldt ook voor aanvaller Peter Cehlarik. De winger maakte al minuten voor de Bruins in de NHL, maar van een doorbraak is geen sprake. In de AHL deed Cehlarik het naar behoren en ook nu in de KHL pakte hij bij Avangard Omsk met enige regelmaat zijn goals (20) mee. Marko Dano is een andere forward met ervaring in de NHL. Hij speelde bij Columbus, Chicago, Winnipeg en Colorado, maar werd nergens een onberispelijke basiskracht.
NHL-ERVARING
De nu 29-jarige Tomas Jurco vertrok al op jonge leeftijd naar Noord-Amerika en speelde in 2014-2015 63 wedstrijden voor de Red Wings. In de jaren daarna verdween de aanvaller langzaam maar zeker van het hoogste podium. Ook hij verdient z’n geld in de KHL, waar Jurco dit seizoen op 11 punten staat na 17 wedstrijden. Martin Marincin is een verdediger met de nodige ervaring op het hoogste niveau. De Slowaak werd in 2010 in de tweede ronde gedraft door de Edmonton Oilers en voor die club speelde hij 85 duels. In het shirt van de Maple Leafs kwam Marincin tot 142 duels, maar de eveneens 1.92 meter lange blueliner verkaste na een teleurstellend 2021 naar de Tsjechische competitie.
Naast het relatief jonge roster valt hier ook de toch betrekkelijk lange blauwe lijn op. Vijf van de acht verdedigers zijn langer dan 1.90 meter. Ook de goalies doen daar niet voor onder. Branislav Konrad is met 1.88 meter de kleinste van de drie, maar zal waarschijnlijk ook het leeuwendeel van de wedstrijden voor zijn rekening nemen. Dat Konrad überhaupt in Beijing is, is al een wonder op zich.
Hij speelde pas 12 wedstrijden(.920 sv% en 2.13 GAA) voor Olomouc nadat hij in de voorbereiding een akelige blessure opliep. De schaats van een tegenstander kwam in zijn nek terecht, maar gelukkig is uiteindelijk alles goed afgelopen. Tijdens de kwalificatie voor de Spelen zette Konrad een .950 sv% neer. Om een rol van betekenis te willen spelen in Beijing zal Slowakije ook nu dergelijke statistieken van hun goalie nodig hebben.
Het laatste nieuws hoor je ook in onze NHL POWER PLAY PODCAST! Heb je vragen en/of opmerkingen voor ons, mail dan naar nhlpowerplaypodcast@gmail.com!
Cover photo: Codie McLachlan
