Het grootste sportevenement ter wereld is van start gegaan in Beijing en in de loop van volgende week gaat daar ook het ijshockeytoernooi bij de mannen van start. Hoewel de grootmeesters uit de NHL ontbreken, belooft het toch een interessant toernooi te worden. Bij SportAmerika nemen we alvast de poules met je door en vandaag opent poule A het bal. De twee kleppers USA en Canada, maar ook met Duitsland en grote onbekende China.
TEAM USA
Met het besluit van de NHL en NHLPA om geen spelers af te vaardigen richting de Olympische Spelen in Beijing, zal Team USA het zonder sterren als Auston Matthews, Patrick Kane en Adam Fox moeten doen. In plaats daarvan is er een mix van jonge prospects en veteranen zonder contract richting China gevlogen.
In de editie van 2018 bestond het roster van Team USA uit eenzelfde soort mix met onder meer toenmalig college spelers Troy Terry en Ryan Donato. Eindstation op dat toernooi was uiteindelijk de kwartfinale, waarin Tsjechië na een shootout te sterk bleek. Enige terugkerende naam op het roster is Brian O’Neill. Na een enkel seizoen bij New Jersey Devils, speelt de 33-jarige winger reeds zes jaar namens Jokerit in de KHL. Ondanks het feit dat de grote namen ontbreken, zijn er absoluut wat Players to Watch.
MIRACLE ON ICE PART II?
In de rijke historie van het Amerikaanse ijshockey kom je automatisch uit bij de ‘Miracle on Ice’ in 1980. In Lake Placid won een team van amateurs aangevuld met talenten van de onverslaanbaar geachte Sovjet-Unie. Niets doet af aan het feit dat dit de meest beroemde ijshockeywedstrijd ooit is. Iets recenter komt de Olympische finale uit 2010 dicht in de buurt. In tegenstelling tot 1980, viel deze keer de medaille uit naar de kleur zilver. Met nog 25 seconden op de klok werd er een overtime afgedwongen door Zach Parise, waarna een golden goal van Sidney Crosby de Amerikanen in rouw dompelden.
Team USA heeft in 21 deelnames aan de Olympische Spelen slechts tweemaal het goud mee naar huis genomen — 1933 en 1960 –. Daarentegen staan ook acht zilveren en één bronzen plak op de erelijst, waarmee het medaillegemiddelde boven de 50% aan deelnames valt.
HOU DE PROSPECTS IN DE GATEN
Van alle spelers op het roster gaat de meeste aandacht vooral uit naar de prospects die ook op het gecancelde World Junior Championship van de partij waren: Jake Sanderson en Matty Beniers. Beide spelers maken de dienst uit in de NCAA — College Hockey — dit seizoen en werden ook allebei in de top vijf van de first round in de NHL Entry Draft opgepikt. Waar blue-liner Sanderson in Ottawa bij de Senators neerstreek — fifth overall 2020 –, werd Matty Beniers de allereerste pick uit de geschiedenis van de Seattle Kraken — second overall, 2021 –.
Sanderson leidt op dit moment het verdedigersklassement in aantal punten per wedstrijd in de NCAA. Het heeft er dan ook alle schijn van dat de jonge Amerikaan door head coach David Quinn tot leider op de blue-line wordt gebombardeerd. In de aanval wordt Beniers onder meer bijgestaan door NCAA klassementsleider in punten Nathan Smith. Waar Beniers met 36 punten (zestien goals, twintig assists) de vloer aanveegt met de concurrentie, doet Smith er met 41 punten (vijftien goals, 26 assists) nog een schep bovenop. De 23-jarige centre werd in 2018 in de derde ronde door Winnipeg Jets gedraft, maar heeft desondanks nog geen definitief contract in de wacht kunnen slepen.
Verdere namen om in de gaten te houden zijn Nick Shore, Kenny Agostino, Steven Kampfer en vooral goalie Strauss Mann. De 23-jarige doelman maakt tegenwoordig namens Skelleftea AIK zijn minuten in de Swedish Hockey League, maar imponeerde voordien onder de lat bij de University of Michigan. Het leverde hem in 2020 een Big Ten Goaltender of the Year Award. In het doel is het sowieso smullen geblazen voor de Amerikaanse fans. Naast Mann heeft Quinn ook nog eens de beschikking over Blackhawks-prospect Drew Commesso.
MEDAILLE BEHOORT TOT DE MOGELIJKHEDEN
Ondanks het gebrek aan NHL-spelers en het gebrek aan ‘upside talent’, heeft Team USA met Sanderson, Beniers, Smith en Commesso genoeg reden tot kansen op een (gouden) medaille. Grootste uitdagers dit toerooi zullen poulegenoot Canada en het Russisch Olympisch Comité zijn. Vooral de Russen reizen met een aantal waanzinnige talenten af naar China. Desondanks hoeft Team USA hier allerminst bang voor te zijn.
TEAM CANADA
Waar Engeland de bakermat is van het voetbal, zo noemt men Canada de bakermat van het ijshockey. Als een variant op het (veld)hockey uit Ierland, Schotland en Engeland werd in 1875 de allereerste ijshockeywedstrijd in het Victoria’s Rink in Montreal georganiseerd. Na de oprichting van de IIHF in 1908, werd ijshockey in 1920 voor het eerst Olympisch. Grappig detail: Dit was tijdens de Zomerspelen. Met slechts één tegengoal in het gehele toernooi won Canada in stijl de eerste gouden ijshockeymedaille ooit.
102 jaar later staat de medailleteller reeds op 22, dertien daarvan goud. Niet alleen op de Olympische Spelen, maar ook op het WK en WK U-20 staan ze bovenaan het klassement in aantallen medailles. Canada, de bakermat van het ijshockey.
JEREMY COLLITON IN PLAATS VAN CLAUDE JULIEN
In eerste instantie werd Claude Julien aangesteld om met Team Canada jacht te maken op goud. Met zijn schat aan ervaring — Stanley Cup, Olympisch goud en WK-winnaar — werd hij als de juiste man op de juiste plaats gezien. Op het trainingskamp in Zwitserland ging het echter gruwelijk mis. Een uitglijder op het ijs leverde hem een aantal gebroken ribben op en maakte dit ongeval een einde aan zijn coaching aspiraties voor de Olympische Spelen.
Assistent Jeremy Colliton werd als vervanger aangewezen. De 37-jarige Colliton kreeg afgelopen november nog zijn congé als head coach in Chicago en brengt beduidend minder ervaring met zich mee.
ROSTER OF STAAL
De speler met verreweg de meeste ervaring en leiderschap op het Canadese roster is Eric Staal. Met zijn 37 jaar en eveneens een Stanley Cup en gouden medailles op de Olympische Spelen en het WK, is hij de aangewezen persoon om het jonge grut sturing te geven. Na een geweldige run met Montreal Canadiens afgelopen seizoen, speelt de veteraan tegenwoordig zijn wedstrijden in de American Hockey League.
Onder de lat heeft Colliton de keuze tussen de 31-jarige Eddie Pasquale en rookie Devon Levi, die tijdens het afgelopen WJC liet zien uit het juiste hout te zijn gesneden. Het is verre van een A-B-C’tje dat de ervaring van Pasquale — Lokomotiv Yaroslavl — de doorslag gaat geven, daar Levi in de NCAA met een 16-7-1 record, .948 sv% en een 1.55 GAA het beste seizoen uit zijn carrière draait. Aan de andere kant is er een wezenlijk verschil tussen de NCAA en de KHL, waardoor Colliton ook niet om de status van Pasquale heen kan.
OWEN POWER(PLAY)
Alle ogen zullen dit jaar gericht zijn op de verrichtingen van 2021 first overall Owen Power. Ondanks zijn 19 jaar heeft de verdediger reeds een gouden WK-medaille in 2021 — meeste punten van de gehele blue-line — op zijn palmares staan. Op het voorbije WJC stond de teller na twee wedstrijden al op vijf punten (drie goals, twee assists) en was hij hard op weg verdediger van het toernooi te gaan worden.
Naast first overall Power heeft Colliton op de blue line ook nog de beschikking over onder andere Mat Robinson en Jason Demers. Waar Robinson met een plus/minus van +235 het beste record in de geschiedenis van de KHL heeft, zal de stijl van Demers in eerste instantie beter bij Power passen. Met 760 wedstrijden in de NHL is hij niet alleen een houvast voor de rookie, maar zijn defensieve speelstijl past de offensief ingestelde Power als gegoten.
SAVAGE MCTAVISH
In de aanval gaat de meeste aandacht ongetwijfeld uit naar third overall Mason McTavish. De 19-jarige centre werd in de afgelopen Entry Draft als third overall door Anaheim Ducks opgepikt en maakte reeds dit seizoen al negen keer zijn opwachting in de NHL (twee goals, één assist). Grappig detail: McTavish werd in Zwitserland geboren en keerde pas op achtjarige leeftijd terug naar Canada.
Verder zijn ook Eric O’Dell, Josh Ho-Sang en Corban Knight namen om in de gaten te houden. Knight won vorig seizoen de Gagarin Cup in de KHL en noteerde de voorbije seizoenen constante cijfers boven de 40 punten. In het huidige seizoen doet de 31-jarige centre er nog een schepje bovenop met 48 punten (achttien goals, 30 assist) in 47 wedstrijden.
VERWACHTING
Met een uitgebalanceerde selectie is de minimale doelstelling een medaille. Of ze zijn opgewassen tegen het KHL-geweld van het ROC is de vraag, maar een gouden medaille zou niet gek zijn met dit roster.
TEAM DUITSLAND
In de rijke historie van het Duitse ijshockey werd er deel genomen aan twaalf Olympische Spelen. In slechts drie daarvan werd er een medaille mee terug naar Duitsland genomen. Waar men in 1932 en 1976 een bronzen plak mochten inchecken op de luchthaven, werd tijdens de meest recente Olympische Spelen voor het eerst de finale van het toernooi gehaald.
Het was na de afwezigheid in Sochi in 2014 al een feest voor de Duitsers om het land weer op het hoogste niveau aan het werk te zien. In Pyeongchang bestond er ook geen twijfel dat de groepsfase van het toernooi ook meteen het eindstation zou zijn. In een poule met het Scandinavische trio Zweden, Finland en Noorwegen waren de Duitsers op papier de hekkensluiter. Een OT-overwinning tegen de Noren, liet die Mannschaft echter toe tot de knock-out fase, waarin er pas echt muziek kwam in de prestaties.
Als in een jongensboek werden Zwitserland, Zweden en Canada met de staart tussen de benen naar huis gestuurd. In de wedstrijd tegen Canada werd een 4-1 voorsprong nog bijna weggegeven, maar met angst en beven bleef de Duitse defensie overeind. Met nog 25 seconden te spelen was Duitsland in we finale zelfs op koers voor de gouden medaille, maar een treffer van Nikita Gusev trok de wedstrijd richting overtime. Huidig Minnesota Wild en Calder Trophy winnaar Kirill Kaprizov schoot het Duitse sprookje echter definitief aan flarden en liet de ploeg van Marco Sturm met een zilveren medaille gedesillusioneerd achter.
HERHALING VAN 2018 ZEKER NIET ONMOGELIJK
Met Toni Soderholm aan het roer zullen de Duitsers ook dit jaar getergd zijn op het andermaal halen van de finale. Met Marcel Noebels, Dominik Kahun en Korbinian Holzer heeft de Finse head coach drie dragende krachten tot zijn beschikking. Noebels is tweemaal op rij uitgeroepen tot beste speler in de Deutsche Eishockey Liga en is dit seizoen hard op weg naar de hattrick. Met gemiddeld meer dan één punt per wedstrijd (zestien goals, 29 assists in 39 wedstrijden) staat hij derde in de DEL-rankings.
Kahun is een oude bekende in de NHL. Als undrafted free agent tekende de Duitser in mei 2018 een tweejarig contract bij Chicago Blackhawks. In het seizoen 2018 – 2019 stond de winger in alle 82 reguliere wedstrijden op het ijs en eindigde met 37 punten (dertien goals, 24 assists) op een gedeeld zevende plaats in het rookie-klassement. Na omzwervingen bij Pittsburgh Penguins, Buffalo Sabres en Edmonton Oilers tekende de lefty een contract in Zwitserland bij SC Bern.
REDELIJKE DIEPTE OP HET ROSTER
Op doel heeft Soderholm met het trio Matthias Niederberger, Danny aus den Birken en Felix Bruckmann drie gelijkwaardige goalies tot zijn beschikking. Niederberger stal de show het voorbije WK in Letland, aus den Birken was één van de helden tijdens de zilveren run in 2018 en Bruckmann staat bovenaan het goalie-klassement in de DEL. Namens Adler Mannheim staat de teller op een 19-7-0 record, een .922 sv% en een 1.91 GAA. Take your pick.
Defensief gezien is er met Holzer een powerhouse binnen de gelederen. De enige twee ‘out-of-the-box’ blue-liners vindt men terug in de persoon van Konrad Abeltshauser en Marcel Brandt. De 29-jarige Abeltshauser is een verdedigende spelmaker in dienst van EHC München en heeft met 20 punten (drie goals, zeventien assists) in 35 wedstrijden allerminst reden tot klagen. Brandt is daarentegen de box-to-box speler die aanvallend met een loepzuiver schot en hoog passpercentage zijn inbreng kan vergroten. Verder is ook Marco Nowak een naam om te onthouden op de blue-line.
Offensief zullen — naast Noebels en Kahun — vooral Tom Kühnhackl en Tobias Rieder een belletje doen laten rinkelen. Kühnhackl werd in 2010 tijdens de Entry Draft door Pittsburgh Penguins opgepikt en speelde tussen 2015 en 2017 168 wedstrijden in de NHL. Na twee jaar New York Islanders streek de zoon van de legendarische Erich Kühnhackl neer in Zweden bij Skelleftea AIK.
Rieder werd een jaartje later in de 2011 Entry Draft door Edmonton Oilers opgepikt, maar maakte namens Arizona Coyotes zijn debuut in de NHL. Na vier seizoenen een vaste waarde op het roster te zijn geweest, zwierf de Duitser langs Los Angeles Kings, Edmonton Oilers, Calgary Flames en Buffalo Sabres. De winger speelt sinds dit seizoen namens Växjö Lakers zijn wedstrijden in de SHL. Leo Pfoderl en Matthias Lachta zijn ook namen om in de gaten te houden.
VERWACHTING
Het grootste voordeel van de Duitsers ligt hem in het feit dat bijna de helft van het roster Olympische ervaring heeft en vrijwel iedereen al een WK heeft meegemaakt. Onder de streep is die Mannschaft een ploeg om zeker niet te onderschatten en kan het na 2018 ook dit jaar zomaar eens doorstoten tot minimaal de halve finale.
TEAM CHINA
Tijdens de komende Olympische Spelen zal Team China de grote onbekende zijn. Desondanks is China in Azië één van de grootste landen op het gebied van ijshockey. Met twee Asian Winter Games overwinningen en drie derde plaatsen, mag men zich opmaken voor de allereerste Olympische deelname. Als 32e van de wereld faalden de Chinezen in 2018 om zich te kwaliferen voor de Spelen. In een poule met Servië, IJsland en Spanje werd de Chineze equipe troosteloos laatste, met als dieptepunt de 3-11 nederlaag tegen IJsland.
KUNLUN RED STAR BOPPE
Alle 25 spelers van het Chinese roster staan onder contract bij Kunlun Red Star (KHL). Het zal voor de ploeg van head coach Ivano Zanatta een klein voordeel zijn om zich met de reuzen in de poule te meten. Binnen de selectie zijn er een aantal “aangewaaide” spelers. Zo vindt men onder de lat onder andere Jeremy Smith (Jieruimi Shimisi) en Paris O’Brien (Ouban Yongli) terug. De 32-jarige Amerikaanse goalie speelde slechts tienmaal in de NHL namens Colorado Avalanche.
Op de blue-line is onder meer plaats voor Jake Chelios (Jieke Kaliaosi) — zoon van Hall of Famer Chris Chelios — en Ryan Sproul (Ruian Sipulaoer). Verder zullen vooral Jason Fram (Liu Jie) en Denis Osipov (Dannisi Aoxibofu) namen zijn die vaak over de lippen van de commentatoren glijden.
Op de aanvalslinie is het voornaamste wapen de in Canada geboren Brandon Yip (Ye Yinguang). Met menig record op zijn naam binnen de Kunlun Red Stars is hij de gedoodverfde leider van de Chinezen. Zijn 27 punten (dertien goals, veertien assists) in de KHL maken hem samen met teamgenoten Spencer Foo (Fu Jiang) en Tyler Wong (Wang Taile) het aanvallende trio. Waar Yip van de drie het fysieke aspect in zijn spel legt, is Spencer Foo de spelmaker en puntenleider van de Red Stars in de KHL. Tyler Wong vult het fysieke van Yip en het spelmakende van Foo aan met een loepzuiver schot (meest effectieve speler van de KHL in de aanvallende zone).
Hou naast het bovenstaande trio ook vooral Cory Kane (Jian An), Luke Lockhart (Luo Jia) en Ethan Werek (Wei Ruike) in de gaten.
VERWACHTING
In een poule met USA, Canada en Duitsland kan het voor China alleen maar meevallen. Enige aanspraak op een positie hoger dan de laatste zal er niet zijn en het is vooral te hopen dat het roster zich staande weet te houden tegen het geweld van de overige drie teams.
Het laatste nieuws hoor je ook in onze NHL POWER PLAY PODCAST! Heb je vragen en/of opmerkingen voor ons, mail dan naar nhlpowerplaypodcast@gmail.com!
Coverfoto: SRDJAN SUKI – EPA / EPE
