NHL weekly: jagen op Mr. Hockey en de Cup

Deze week richten we de blik op een speler die, als het niet tegenzit, over een paar weken historie gaat schrijven. De San Jose Sharks vieren dit seizoen hun 30-jarig jubileum en op de eerste paar seizoenen na was Patrick Marleau vrijwel elke jaargang in Teal te bewonderen. De veteraan wacht echter nog altijd op zijn eerste Cup, maar heeft wel iets anders voor het grijpen. Ook deze week vergeten we vanzelfsprekend de Top 5 en het Rondje niet.

DE JACHT OP MR. HOCKEY

Het feitje is eigenlijk te bizar voor woorden, maar we proberen het toch. De carrière van Gordie Howe (1928-2016) omspande maar liefst vijf decennia. Vijf! De loopbaan begon in 1946 en pas in 1980 zou Mr. Hockey, op 52-jarige leeftijd, zijn schaatsen voorgoed in het vet zetten. De man won vijf keer de Stanley Cup, speelde 21 keer (!) een All-Star Game en werd in 1972 verkozen in de Hall of Fame. Een jaar eerder, Howe was toen al een veertiger, leek er een einde aan de imposante loopbaan te komen, maar Mr. Hockey kon het niet laten en zou later nog voor de Houston Aeros, New England Whalers (beide in de WHA) en de Hartford Whalers spelen.

Howe speelde in totaal 1767 wedstrijden in de NHL. Een record voor de eeuwigheid? Niet helemaal. Mark Messier naderde tot op 11 wedstrijden, maar de echte dreiging komt uit San Jose. Patrick Marleau was nog geen maand 18 toen hij op 1 oktober 1997 namens de Sharks debuteerde in de NHL. Die organisatie had hem die zomer als tweede gekozen in de draft. Na Joe Thornton, die door de Bruins werd gedraft. Niemand wist op dat moment dat die twee spelers jaren later een bijna onafscheidelijk duo in Teal zouden worden. Voor een tiener als Marleau was er in die jaren weinig eer te behalen met de Sharks. De club zag in ’91 het levenslicht en bungelde onderaan de ladder in de NHL.

Tien dagen na zijn debuut noteerde Marleau z’n eerste punt in de league. Tegen de Bruins van Joe Thornton. De jonge Canadees was als junior een doelpuntenmachine, maar wat kon hij op het hoogste niveau? Veel, zo zou later blijken. Dusdanig veel dat hij nu, als 41-jarige, nog altijd speelt en het record van Howe uit de boeken dreigt te schieten.

KLEINE JONGENS WORDEN GROOT

Een wat schuchter ventje uit Aneroid krijgt tijdens de draft van 1997 dat schitterende shirt met die haai omgehangen. De club had tot dat moment nog nauwelijks een rol van betekenis gespeeld in de NHL. Alleen in ’94 verbaasden ze de volgers door, dankzij een goal van Jamie Baker, de favoriete Red Wings in Game 7 van de eerste ronde uit te schakelen. Dat dit wat bedeesde jongentje uit Canada de franchise voorgoed zou veranderen én het gezicht van die club zou worden, kon in de zomer van 1997 nog helemaal niemand weten.

Snelheid was zijn grootste wapen en Marleau was daarnaast ook nog eens akelig effectief. De zin staat in de verleden tijd, maar eigenlijk geldt dit nog altijd voor de aanvaller. Niet alleen ontpopte Patrick Marleau zich tot Mr. San Jose Sharks in de jaren na de draft, maar dat schuchtere kereltje werd ook nog eens één van de beste spelers in de NHL.

Seizoenen met meer dan 20 goals waren eerder regel dan uitzondering en in 2009-2010 schoot hij zelfs 44 keer met scherp. De Sharks bereikten dat seizoen de Conference Final, waarin de Blackhawks uiteindelijk veel te sterk bleken. Chicago zou later de Cup ook in ontvangst nemen. Marleau won in 2010 overigens wel olympisch goud tijdens de Spelen van Vancouver. Dit kunstje herhaalde de winger vier jaar later in Sochi nog eens.

Met de nationale ploeg vierde Marleau grote successen, maar die Cup blijft een gemis. Eigenlijk vanaf het moment dat de franchise in 2005 Joe Thornton naar de Bay Area lokte, zijn de Sharks niet meer weg te denken uit de play-offs. Er werd een stabiele franchise gebouwd met vaak grote namen. Niet zelden begonnen de Sharks als favoriet aan de play-offs, om er vervolgens gedesillusioneerd vroegtijdig uitgeknikkerd te worden.

TELKENS NET NIET

De beschuldigende vinger ging veelal in de richting van Thornton en Marleau. Zij zouden niet “hard” genoeg zijn om hun club aan de Cup te helpen. Aardige jongens, maar met hen win je geen Cup. Helaas slaagde Marleau er nooit helemaal in het ongelijk te bewijzen. In 2010 en 2011 schopten de Sharks het tot de Conference Final. Het waren ook de hoogtijdagen van Patrick Marleau. In het reguliere seizoen stond er geen maat op hem, maar in de play-offs ging het wat moeizamer. Met respectievelijk 8 en 7 goals was het niet slecht, maar een speler van zijn kaliber moet juist op die momenten de kar trekken. En dat lukte Marleau maar niet. Jarenlang was hij de captain van de ploeg, maar die “C” was hij in 2009 al verloren.

In 2017 gebeurde het onvermijdelijke. In San Jose werd de kans op een Cup kleiner, dus besloot Marleau het in Toronto te proberen. Als free agent tekende hij, als 38-jarige, voor drie seizoenen. De Maple Leafs bulkten van het talent en Marleau zou een perfecte mentor zijn. Dat laatste betwist niemand, maar alsof de duvel ermee speelde, was het ook hier pet tijdens de play-offs. Twee seizoenen bracht Marleau door in Ontario, maar zijn contract werd te duur en de Leafs namen afscheid.

LERAAR

De jaren gingen inmiddels tellen en hoewel Marleau in z’n hele loopbaan nauwelijks wedstrijden miste, zat hij thuis toen het seizoen 2019-2020 begon. Wie zat er nog te wachten op een 40-jarige winger, die niet meer op de eerste of tweede lijn kon presteren? Het verlossende telefoontje kwam, hoe kan het ook anders, uit San Jose. De Sharks snakten naar aanvallende impulsen en deden een beroep op de oude Patty Marleau.

Het werd een zeer teleurstellende jaargang voor zowel club als speler. Marleau kwam nog tot 10 goals en 10 assists, maar de Sharks behoorden tot de bottom dwellers in de league. Pittsburgh bood hem echter de kans om alsnog een gooi naar de Cup te doen. We vallen in herhaling, maar ook de Penguins stelden teleur in de play-offs. Montreal bleek al in de qualifying round te sterk.

Bloed kruipt waar het niet gaan kan en Marleau was nog altijd niet klaar met zijn carrière. Zoals reeds gememoreerd miste hij weinig wedstrijden tijdens zijn lange carrière. Een logisch gevolg is dan, dat het record van Howe langzaam maar zeker in zicht komt. Opnieuw kwam het verlossende belletje van z’n grote liefde. Doug Wilson, de general manager van de Sharks, was op zoek naar een mentor voor zijn jonge spelers en kon Marleau goed gebruiken. Dat hij zijn voormalig captain en face of the franchise daarmee een kans gaf om het record van Gordie Howe aan te vallen, was een bijkomend voordeel.

HOE HET VERDER GAAT

Patrick Marleau begon in januari aan zijn 23e seizoen in de NHL en zijn 21e in dienst van de Sharks. Tussen 2009 en 2019 speelde hij alle mogelijke wedstrijden voor zijn clubs. De Canadees had het record van Howe zelfs al te pakken gehad als er in 2012 geen lockout was geweest. Marleau begon het seizoen met 1723 wedstrijden achter zijn naam. Hij moet dus 44 keer in actie komen om het record van Howe te evenaren. De Sharks spelen hun 44e wedstrijd op 17 april in Minnesota. Twee dagen later staat de 45e op het programma. Uitgerekend bij de grote rivaal uit Las Vegas zou Patrick Marleau, als alles loopt zoals het moet lopen, de nieuwe recordhouder kunnen worden als het gaat om gespeelde wedstrijden in de NHL.

Hoewel het passend zou zijn als Marleau in zijn geliefde Teal een gooi naar het record doet, kan hij ook nog altijd opgepikt worden door een contender. De winger zal zich de komende tijd dan wel wat productiever moeten tonen. Na 14 wedstrijden staat hij nog droog en pronken er slechts twee assists op z’n conto. Er lopen momenteel nog twee veertigers rond in de League, maar zij komen niet in de buurt van het aantal wedstrijden van Marleau of Howe. Joe Thornton (1.642 gms) liep als Shark twee keer tegen een zware knieblessure op en Zdeno Chara (1.567 gms) debuteerde op wat latere leeftijd in de league.

TOP 5

Nog lang niet alle teams hebben afgerekend met het coronavirus. Zo bleven de Colorado Avalanche twee weken van het ijs, lagen de Wild tien dagen stil en kwamen ook de Devils, Sabres en Flyers niet in actie. Er waren zelfs even (wilde?) geruchten dat de competitie voor een paar weken werd stilgelegd. Toch viel er nog genoeg te genieten om een Top 5 van te maken. Zo kon de liefhebber zich heerlijk ergeren aan de helmen van de Knights, bevestigt Conor Garland zijn status als goalgetter, zorgde Rocco Grimaldi nog voor een heel klein beetje licht in de duisternis waarin de Predators zich bevinden en werken de Sens aan een heuse winning streak!

MAX COMTOIS vs VEGAS GOLDEN KNIGHTS

Het is voor de Anaheim Ducks een seizoen met ups en downs. Zoals we eigenlijk ook wel konden verwachten van het gezelschap van Dallas Eakins. In Las Vegas zijn er vooral de ups. De Golden Knights zijn traditioneel ijzersterk op het eigen ijs en dit seizoen vormt daarop geen uitzondering. Afgelopen week leden ze pas de eerste nederlaag in Sin City. De doorgaans sterke aanval van de Knights kon geen vuist maken, al kwam dit misschien ook wel door de afzichtelijke helmen die ’t team dit duel droeg… Namens de Ducks haalde Max Comtois wél de trekker over. Zijn goal in de derde periode bleek de enige van de wedstrijd.

ROCCO GRIMALDI vs DETROIT RED WINGS

Het is voorlopig bepaald nog niet het seizoen van de Nashville Predators. Van de ploeg werd (opnieuw) best veel verwacht, maar vooral in uitwedstrijden komt het er maar niet uit. Dat het ook thuis niet zo wil vlotten, werd zaterdag tegen de Red Wings pijnlijk duidelijk. Detroit is ’t enige team dat nog slechter presteert in de Central, maar legde Nashville in een onderling duel op de pijnbank. De goal van Rocco Grimaldi, die voor de Preds veel te laat kwam, was dan ook de spreekwoordelijke vlag op de modderschuit.

CONOR GARLAND vs ST. LOUIS BLUES

Conor Garland bewijst dat z’n goede statistieken van vorig seizoen geen toeval waren. De nu bijna 25-jarige winger werd als 123e gekozen tijdens de draft van 2015 en maakte twee seizoenen geleden zijn debuut in de NHL. Met 22 goals bewees hij vorig jaar al zijn waarde voor de Coyotes en ook dit seizoen is Garland weer prima onderweg. Tegen de sterke St. Louis Blues was het zaterdag al vroeg raak. De goalgetter zorgde na 21 tellen voor een pikstart van de Coyotes. Het was het startsein voor een doelpuntrijk treffen, dat door de Blues in OT gewonnen werd: 5-4.

BRYAN RUST vs WASHINGTON CAPITALS

Afgelopen zondag was het weer eens zover. De Capitals stonden tegenover de Penguins en dus namen Sidney Crosby en Alex Ovechkin het tegen elkaar op. Hoewel de nieuwe generatie langzaam maar zeker het stokje overneemt van deze helden blijft het een klassieker. En ook nu stelden ze niet teleur. Evgeny Kuznetsov luisterde zijn terugkeer in de line-up op met een goal op de PP, maar de mooiste treffer van de dag kwam op naam van Bryan Rust. Een knap staaltje tiki-taka van de Penguins eindigde in de goal van de Capitals. Voor Rust bleek het zijn eerste van twee goals te zijn. Hij had dan ook een belangrijk aandeel in de uiteindelijke 6-3 zege van Pittsburgh.

EVGENII DADONOV vs TORONTO MAPLE LEAFS

Een ezel stoot zich in het algemeen niet twee keer aan dezelfde steen, maar de Toronto Maple Leafs zijn geen ezels. Het zijn ijshockeyers, die zich maandag voor de tweede keer dit seizoen lieten foppen door de Ottawa Senators. Daar zag het na twee periodes totaal niet naar uit. De Leafs waren de eerste veertig minuten oppermachtig en hadden tegen de matige Senators een meer dan comfortabele 5-2 voorsprong voor aanvang van de derde periode. Ottawa had dit weekend al vertrouwen getankt dankzij een zege op de Jets en die overwinning smaakte naar meer. Met nog 121 seconden op de klok zorgde Evgenii Dadonov voor de volledig onverwachte gelijkmaker. Diezelfde Dadonov maakte in OT de verrassing compleet. Hij schoot de Sens naar de tweede opeenvolgende zege en de vierde in totaal.

RONDJE LANGS DE DIVISIES

  • De Maple Leafs zijn nog altijd de trotse koploper van de North Division, maar verloren hun laatste twee wedstrijden. Of dit de reden is dat ze Alex Galchenyuk hebben vastgelegd, zal moeten blijken. Feit is wel dat de net 27-jarige Galchenyuk alweer toe is aan zijn zevende club. Eerder deze week werd hij betrokken in een trade die Ryan Dzingel terug naar Ottawa bracht. De verhuisdozen hadden Columbus nog niet bereikt of Galchenyuk had in Toronto alweer een nieuwe bestemming. In deze divisie is het voor de Canucks even behelpen. Vancouver won slechts één van de laatste acht wedstrijden en houdt alleen Ottawa nog onder zich. Calgary bewandelt de omgekeerde weg en won vier van de laatste vijf duels.
  • In de door corona geplaagde East Division gaan de Bruins nog altijd aan de leiding. Boston voelt zich als de spreekwoordelijke vis in het water in deze divisie, maar zag afgelopen weekend wel een 10-game point streak ten einde komen. Voor de tweede keer dit seizoen waren de New York Islanders te sterk voor de B’s. Het lukte Boston tot nu toe tegen elke tegenstander minimaal één punt te pakken, maar de Isles zijn als het Gallische dorpje van Asterix. De mannen van Barry Trotz blijven dapper weerstand bieden. Inmiddels heeft zijn team in 8 van de laatste 10 wedstrijden minimaal één punt gepakt en staan de Islanders achter Boston tweede in de divisie. Onderin vinden we de Devils, Rangers en Sabres terug. Alleen de Rangers lopen, wat aantal wedstrijden betreft, op schema. Washington, dat vierde staat, deed op 7 februari voor het laatst een beroep op Daniel Sprong.
  • De Dallas Stars zagen al wedstrijden uitgesteld worden vanwege het coronavirus. Deze week ziet de club zich genoodzaakt thuiswedstrijden tegen de Predators te cancellen, maar dit keer vanwege de extreme kou in Texas. Misschien kunnen de Stars nu hun wonden likken. Het team zit in een neerwaartse spiraal en verloor de laatste 5 wedstrijden. Ze laten in de Central Division alleen Nashville en Detroit nog achter zich. Aan kop van deze divisie is het dringen geblazen. Florida hijgt Tampa Bay in de nek door 2 van de 3 onderlinge duels naar zich toe te trekken. De Hurricanes, net als de Panthers met 20 uit 13, zitten op het bekende vinkentouw. Chicago staat verrassend vierde.
  • In de West Division hebben de drie topteams inmiddels hun plek gevonden. De Golden Knights gaan aan de leiding, maar St. Louis en Colorado zijn niet ver weg. Achter dit drietal heeft Arizona zich op de felbegeerde vierdeplaats genesteld. Door omstandigheden hebben de Coyotes nu zeven keer op rij tegen de Blues gespeeld en vier keer trok Arizona aan het langste eind. Minnesota draagt voorlopig de rode lantaarn, maar ook de Wild stond vanwege het covid-protocol even op non-actief. Het verschil tussen Arizona, de nummer vier, en Minnesota is slechts vier punten. De drie clubs uit Californië staan er nog tussen.

Cover Photo: Josie Lepe/Bay Area News Group

Hans Mulder
Hans Mulder
Dankzij de Braves en de Twins gegrepen door MLB. Wat later door een simpele videogame besmet met 't ijshockeyvirus en blij dat ik hier beide liefdes mag beschrijven.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen