Als je 12 wedstrijden op rij verliest, weet je dat het bekende Zwaard van Damocles boven je hoofd hangt. Verrassend was het dan ook niet dat Buffalo vorige week afscheid van Ralph Krueger nam. De ploeg presteert simpelweg ook erg slecht. Waar is het misgegaan voor Krueger en voor de franchise? Na de prestatie van Mika Zibanejad vorige week mag natuurlijk helemaal niemand anders dan hij de Top 5 openen. We komen daar dit keer wat minder bekende namen tegen, maar dat maakt het zeker niet minder interessant. Met het wekelijkse Rondje sluiten we deze NHL weekly traditiegetrouw af.
EEN ONVERMIJDELIJK ONTSLAG
Als derde club knikkerden de Buffalo Sabres vorige week hun coach op de keien. Een paar uur nadat er voor de twaalfde keer op rij was verloren, kon Ralph Krueger zijn kantoor leegruimen. De coach die in oktober 2019 begon door 9 van zijn eerste 12 wedstrijden te winnen, werd verlost uit zijn lijden. Zo mag je het toch wel zien. Niet de Red Wings of de Senators, maar de Buffalo Sabres zijn dit seizoen het lachertje in de NHL. En dat terwijl de club juist hoopte eindelijk weer eens een ticket voor de play-offs te bemachtigen.
De laatste keer dat de fans in Buffalo zich mochten verheugen op een potje in het postseason? Eind april 2011 verloren de Sabres in Game 7 van de eerste ronde met 5-2 van de Flyers. Beatrix was op dat moment nog Koningin der Nederlanden en Happiness van Alexis Jordan voerde de Top 40 aan… De tien jaar (and counting) zonder play-offs is inmiddels de langstlopende in de NHL.
Het was in die jaren al niet meer vanzelfsprekend dat de Sabres het schopten tot de play-offs. Helemaal niemand zal er op dat moment aan hebben gedachten dat er een vol decennium voorbij zou gaan zonder een optreden in het postseason. De franchise startte in 1970 en had tot en met 2011 slechts 11 keer de boot gemist. Aan het begin van deze eeuw zelfs drie keer op rij en dat voelde toen al als een eeuwigheid.
In juni vorig jaar werd Kevyn Adams aangesteld als general manager. Hij moest de volgende Darcy Regier worden. De GM die de Sabres tussen ’97 en ’13 zoveel vreugde schonk. Adams hengelde Taylor Hall binnen, strikte Eric Staal en drafte de talentvolle Dylan Cozens. Mix dit met spelers als Jeff Skinner, Sam Reinhart en vooral Jack Eichel en je krijgt als coach best leuke ingrediënten aangereikt om iets lekkers te bereiden. In Buffalo wisten ze dat het niet eenvoudig zou worden, maar ze konden in elk geval in de buurt van de play-offs komen. Inmiddels weten we dat, zoals zo vaak in het leven, de werkelijkheid weerbarstiger is.
GEEN VERRASSING
Waar in Montreal en Calgary mogelijk nog verrast werd gereageerd op de ontslagen, daar voelde je ‘m in Buffalo wel aankomen. Vorig jaar riepen de Sabres om het hardst dat ze Krueger hun beste coach ooit vonden, maar die liefde bekoelde. Buffalo bungelt al jaren onderaan in de divisie, maar met de huidige spelersgroep is dat niet nodig. Er moet dus meer aan de hand zijn. Dat klopt ook. Spelers en fans zetten grote vraagtekens bij beslissingen en uitspraken van Krueger. Zo werd Jeff Skinner gedegradeerd naar de derde of vierde lijn (niet onlogisch gezien zijn gebrekkige productie) en was er veel onduidelijkheid over een eventuele blessure van Eichel. Volgens de coach was de sterspeler geblesseerd geraakt, maar Eichel zelf ontkende in alle toonaarden. Een coach heeft zijn beste spelers nodig om succesvol te zijn, maar dan moet je niet op deze wijze met hen omgaan.
Ook de speelwijze was een doorn in het oog. Krueger legde de nadruk op de verdediging, terwijl de aanval juist het sterke punt is. Eind januari lijkt hier het kantelpunt te zijn. Na 31 januari lagen de Sabres twee weken stil vanwege een aantal coronabesmettingen. In de eerste 10 wedstrijden van het seizoen schoten Eichel en de zijnen gemiddeld 32 keer per wedstrijd op doel. Na hun coronastop speelden de Sabres tot het ontslag van Krueger nog 18 keer en daarin namen ze gemiddeld 25,7 keer het vijandelijke doel onder vuur. De coach sprak over een gebrek aan vertrouwen bij zijn spelers, maar met 7 wins in zijn laatste 36 wedstrijden kon het geen kwaad om ook even in de spiegel te kijken.
Nu dit seizoen toch al een verloren zaak is, kunnen de Sabres de blik alvast richten op 2021-2022. Men zal gehoopt hebben op een rustige trade deadline, maar er zullen nu ongetwijfeld teams aankloppen voor spelers als Taylor Hall, Eric Staal of Brandon Montour. Met wat boerenverstand moeten dergelijke spelers nog aardige picks in de draft op kunnen leveren, waardoor de Sabres kunnen gaan bouwen aan een toekomst. Na dit seizoen komt er door de vele aflopende contracten al bijna $ 35 miljoen aan cap space vrij.Met goed beleid kan er dus echt wel iets worden neergezet in Buffalo. Zelfs al op korte termijn.
HIT THE ROAD, JACK?
Dat beleid liet de laatste jaren te wensen over. Als je al aan je derde general manager in zes jaar toe bent, zegt dat al wel iets. Daarnaast was het ’t laatste decennium een komen en gaan van coaches. Tussen 1997 en 2012 hielden de Sabres het bij één coach: Lindy Ruff. Daarna hadden Ron Rolston, Ted Nolan, Dan Bylsma, Phil Housley en Ralph Krueger het stuur in handen, maar op elk van hen was wel iets aan te merken. De grote gemene deler in dit geheel: het uitblijven van succes.
Ligt het dan telkens aan de coaches? Of aan de general managers? Elk van hen is ongetwijfeld een radertje in het geheel, maar de organisatie lijkt simpelweg niet in staat een plan te maken waardoor de Sabres weer een succesvolle franchise kunnen worden. Het ontbreekt ze aan scouts in Finland en Rusland, toch twee landen waar je moeiteloos een blik met talenten open kunt trekken. Daarnaast kiest de club geen duidelijke richting. Het is een repeterend verhaal. Met wat trades proberen ze zich in de play-offs te wringen. Lukt dit niet, dan gaan de gesmede plannen op de schop en begint het verhaal weer van voor af aan.
Vreemd is het dan ook niet dat Jack Eichel wel klaar is met dit beleid. De superster, tijdens de draft in 2015 eigenlijk een troostprijs omdat de Sabres hadden ingezet op Connor McDavid, verlangt een trade, maar daar hangt nog wel een stevig prijskaartje van $ 10 miljoen per jaar aan. Buffalo wist dat ze ook met Eichel goud in handen hadden, maar het is ze niet gelukt een team te bouwen rond deze sterspeler. Een vertrek van Eichel is niet uitgesloten en dat zou betekenen dat het proces in Buffalo wederom opnieuw kan beginnen.
HISTORISCH SLECHT
Kevyn Adams gaf na het ontslag van Krueger al te kennen dat hij zijn tijd neemt voor een nieuwe coach. Don Granato kreeg het stuur in handen gedrukt en zal de rest van dit seizoen de tijd krijgen om zich te bewijzen. Die tijd heeft hij nodig ook. Zijn debuut vorige week liep uit op een kansloze 4-1 nederlaag tegen de Bruins. Daarna konden alle goede bedoelingen weer even de ijskast in, want een staflid testte positief op corona waardoor alles weer tot stilstand kwam.
Maandag stonden de Sabres “gewoon” weer op het ijs tegen de Rangers en zowaar leek het in de tweede periode eens hun kant op te vallen. Heel even. Het duel was koud onderweg of Carter Hutton raakte geblesseerd. Met Linus Ullmark ook al in de lappenmand kwam dit erg ongelegen. Rasmus Asplund zorgde echter voor een lach op de gezichten door Buffalo op voorsprong te zetten. Het was geen lang leven beschoren, want na afloop was de veertiende nederlaag op rij een feit. Daarmee evenaren de huidige Sabres de recordreeks van begin 2015. Woensdag wachten de Penguins en dan kan dit roster zichzelf in de geschiedenisboeken spelen…
Het goede nieuws was dat er pas voor de tweede keer in 13 wedstrijden meer dan twee keer gescoord werd. En dat Skinner één van de doelpuntenmakers was! Ze kregen er echter ook weer vijf om de oren. Dat was voor de zevende keer in diezelfde 13 wedstrijden. De club maakt zichzelf keer op keer belachelijk en op de schouders van Adams rust de enorm zware taak om wat orde in de chaos te scheppen. Vorig week gaf de GM al aan dat hij dit niet alleen gaat doen. Adams benoemt binnenkort een assistent en bij deze organisatie is dat geen overbodige luxe.
TOP 5
We beginnen onze Top 5 deze week met de onwaarschijnlijke prestatie van Mika Zibanejad. De Zweed deed vorige week iets dat in ruim 40 jaar niet was voorgekomen in de NHL. Een dag later deed Oskar Lindblom iets wat al twee maanden niet was voorgekomen en op diezelfde dag presteerde Trevor Zegras iets wat hem nog nóóit was gelukt. We sluiten dit onderdeel af met de relatief onbekende Tanner Kero en de veel bekendere Martin Necas.
MIKA ZIBANEJAD vs PHILADELPHIA FLYERS
Wat hebben Bryan Trottier en Mika Zibanejad met elkaar gemeen? In 1978 verzamelde Hall of Famer Trottier 6 punten. In één periode. Sinds vorige week woensdag heeft ook de Zweedse Ranger deze opmerkelijke prestatie op zijn naam staan. Zonder hun coaches, die vanwege corona niet aanwezig waren, walsten de New York Rangers over de Philadelphia Flyers. Met 9-0 werd de ploeg van Alain Vigneault vernederd en die stand stond na 40 minuten al op het bord. De tweede periode zal voor altijd in de boeken staan als de periode van Zibanejad. Hij begon de periode met drie assists en vervolgens eiste Zibanejad de hoofdrol op met drie goals. De Rangers namen een 2-0 voorsprong mee uit de eerste periode en gingen helemaal los in de tweede. Met Zibanejad als hun grote man.
OSKAR LINDBLOM vs NEW YORK ISLANDERS
We blijven nog even bij de Flyers, want we zijn natuurlijk benieuwd naar de reactie op die vernedering. Die reactie kwam er, maar vanzelf ging dit niet. Dat hadden de Flyers helemaal aan zichzelf te danken. Met z’n eerste goal sinds 15 januari brak Oskar Lindblom de ban voor de geplaagde bezoekers en nog voor er een kwartier verstreken was, had Philadelphia een 3-0 voorsprong te pakken. Comfortabel? Niet echt. In de derde periode knokten de Isles zich helemaal terug in de wedstrijd en leek er opnieuw een mentale dreun voor de Flyers te komen. Dit werd echter voorkomen door de man die voor deze avond al twee maanden niet had gescoord. Met z’n tweede van de wedstrijd bezorgde Lindblom zichzelf én de Flyers een mooie avond.
TREVOR ZEGRAS vs ARIZONA COYOTES
Trevor Zegras moet één van de bouwstenen van de nieuwe Anaheim Ducks worden. De jongeman is een paar dagen geleden pas 20 geworden, maar in Orange County zien ze het helemaal in hem zitten. Het is dit seizoen niet gemakkelijk om te debuteren voor de Ducks, want het roster loopt nou eenmaal niet over van kwaliteit. Zegras speelde op 22 februari in en tegen Arizona zijn eerste wedstrijd in de NHL, kwam daarna nog negen keer in actie en stapte slechts één keer met de winnende formatie van het ijs. Afgelopen donderdag kwam er een tweede bij. Na 12 minuten in de tweede periode tegen de Coyotes scoorde Jamie Drysdale z’n eerste in de NHL en 130 tellen later mocht de puck opnieuw naar de kant voor een etiket. Dit keer was Zegras zelf het feestvarken. Zijn 2-2 dwong een verlenging af en daarin trok Anaheim aan ’t langste eind.
TANNER KERO vs DETROIT RED WINGS
Tanner Kero is een speler die zich vrij geruisloos door de professionele leagues beweegt. Meervoud inderdaad, want Kero is bepaald geen vaste waarde in de NHL. Sterker nog, tot hij op 24 januari van dit jaar debuteerde voor de Stars was het ruim drie jaar geleden dat hij op het hoogste niveau actief was. De nu 28-jarige Amerikaan was best veelbelovend in de NCAA, maar nadat hij in de organisatie van de Blackhawks terechtkwam, moest Kero wachten op zijn spaarzame kansen in de hoofdmacht. In 2016-2017 mocht hij 47 keer opdraven, maar met 6 goals en 16 punten hield het niet over. Een paar jaar geleden dreigde zijn loopbaan die van de spreekwoordelijke nachtkaars te volgen, maar opeens waren daar de Stars. Tanner Kero mocht zich weer eens tonen en scoorde zaterdag zijn eerste NHL-goal sinds 12 november 2017. Dallas won overigens met 3-0 van Detroit.
MARTIN NECAS vs COLUMBUS BLUE JACKETS
Rod Brind’Amour heeft van zijn Carolina Hurricanes een goed geoliede machine gemaakt. De jonge groep wordt elk jaar iets beter en een mooi voorbeeld daarvan is Martin Necas. De 22-jarige Tsjech is bezig aan zijn tweede volledige seizoen bij de Canes en ligt op koers zijn statistieken van vorig jaar te verpulveren. Maandag tegen de Blue Jackets, die ondanks hun wisselvalligheid nog wel mogen hopen op de play-offs, scoorde Necas zijn zesde van het seizoen. Daar sla je niet direct van achterover, maar koppelen we dat aan zijn 16 assists, dan wordt het al interessanter. Deze play is wel kenmerkend voor de Canes van Brind’Amour. Uitzonderingen daargelaten zijn de Canes een lust voor het oog. Ook kenmerkend: op de topscorerslijst is Jordan Staal (32) de enige dertiger bij de eerste 15.
RONDJE LANGS DE DIVISIES
- Een primeur in de North Division. Afgelopen maandag zouden Montreal en Edmonton de degens kruisen, maar wat coronabesmettingen bij de Canadiens gooiden roet in het eten. Het was voor het eerst dat in deze divisie een wedstrijd vanwege Covid-19 werd afgeblazen. Daarmee werd de Oilers een kans ontnomen om de leiding in deze divisie over te nemen van de Maple Leafs. Aan de hand van Connor McDavid en Leon Draisaitl won Edmonton zeven van de laatste negen wedstrijden. Met minimaal een punt tegen de Habs mochten ze zich koploper noemen, weliswaar met meer wedstrijden gespeeld, maar dat mocht de pret niet drukken. Mede dankzij de 16 goals van Kyle Connor hebben ook de Jets zich bovenin gemeld. Calgary begon voortvarend onder Sutter, maar verloor drie van de laatste vier duels en moet wederom achtervolgen.
- Met Daniel Sprong in de line-up was Washington in de East Division bezig aan een prachtige 7-game winning streak. Was, want afgelopen zaterdag maakten Mika Zibanejad en de Rangers een einde aan die reeks. Het goede nieuws voor onze landgenoot was dat hij, ondanks de terugkeer van Tom Wilson, mocht blijven staan. De Islanders hadden ook een mooie serie neergezet en voorlopig levert dat hen even de koppositie op. Met 8-3-2 mocht het begin van de Flyers er zijn, maar winnen gaat de ploeg van Alain Vigneault niet meer zo gemakkelijk af. Ze zouden op dit moment zelfs de boot missen als het op de play-offs aankomt. In Boston kregen ze te maken met besmettingen, waardoor de Bruins nu wat achterlopen. Ze staan nog wel steeds vierde overigens. De streek rond New York is goed vertegenwoordigd in de kelder.
- In de Central Division vechten vijf teams om één plek in het postseason. Tampa Bay, Florida en Carolina lijken al uit het zicht verdwenen. De Lightning waren dinsdag voor de vijfde keer dit seizoen te sterk voor de Stars en de 2-1 zege betekende voor goalie Andrei Vasilevskiy z’n 12e op rij. Daarmee vestigt de Rus een nieuw record. Het oude stond op naam van Louis Domingue, die er tussen 29 november 2018 en 19 februari 2019 11 op rij won. Door de winst op Dallas slaat Tampa Bay een klein gaatje met de twee concurrenten. Chicago bezet nog altijd die belangrijke vierde stek, maar Columbus is niet ver weg. De Predators wonnen vier van de laatste vijf en krijgen de vierde plek ook in zicht. Dallas heeft nog wat wedstrijden tegoed. Als de Stars daarin mooie resultaten boeken, zijn ook zij nog niet uit beeld.
- Na de New York Islanders krijgen de Vegas Golden Knights gemiddeld de minste goals per wedstrijd tegen. Mede dankzij die mooie statistiek (2.20 GA/G) voeren zij de West Division aan. Vlak achter het keurkorps van Peter DeBoer treffen we de Colorado Avalanche aan. Zij weten inmiddels weer wat verliezen is. Na zeven zeges op rij verloren de Avs dinsdag met 5-4 van de Arizona Coyotes. Dit gebeurde in een shootout, dus er zat nog wel een punt in voor Colorado. Deze week staan de twee powerhouses in het westen tegenover elkaar, dus we weten al snel hoe de verhoudingen liggen. Minnesota en St. Louis hebben de overige twee plekken stevig in handen. Voor de Coyotes, de Kings en de Sharks wordt het een lastig verhaal. De Ducks kunnen zich alvast richten op volgend seizoen. Hun rol is uitgespeeld.
Cover photo: Norm Hall/NHLI via Getty Images
