NHL update: Blackhawks-legende overleden, Iginla kapt ermee

De kalender kruipt naar oktober, dus heel voorzichtig worden er al weer wat schaatsen uit het vet gehaald. In deze update nemen we de indrukwekkende loopbaan van de onlangs overleden Stan Mikita onder de loep. Ook kijken we terug op de carrière van Jarome Iginla en de trade die Jeff Skinner naar Buffalo bracht.


IJSHOCKEYWERELD TREURT OM MIKITA


Afgelopen weekend namen de Chicago Blackhawks voorgoed afscheid van een icoon. De Red Wings hadden Gordie Howe. De Bruins hadden Bobby Orr. De Canadiens hadden onder meer Jean Beliveau en Guf Lafleur. Ver voor de hoogtijdagen van Wayne Gretzky, Sidney Crosby, Mario Lemieux of Connor McDavid hadden ook de Chicago Blackhawks hun superster. Stan Mikita, of Stanislav Gvoth zoals zijn naam bij de geboorte luidde, was eind jaren zestig één van de beste spelers in de NHL. Nog altijd is Mikita de enige speler die de Hart Trophy (MVP van het reguliere seizoen), de Lady Byng Trophy (sportiviteitsprijs) en de Art Ross Trophy (meeste punten tijdens het reguliere seizoen) in één seizoen won. Mikita deed dit ook nog eens twee jaar op rij. In 1967 en 1968. De Ross Trophy zou hij in totaal vier keer winnen.

LOOPBAAN

Als achttienjarige debuteerde Mikita, die als geboren Tsjechoslowaak aanvankelijk geen woord Engels sprak, in de NHL. Natuurlijk namens de Blackhawks, die hem toevallig ergens in Ontario hadden opgepikt. Gvoth was als klein jochie op het vliegtuig gezet en naar Canada gestuurd, waar een oom en tante woonden. Later zou hij onder de naam van deze familie bekend worden. In 1959 mocht hij heel even ruiken aan het grote werk. In de jaren die volgden, ontwikkelde Mikita zich tot één van de iconen in de sport. Mikita hield in zijn eerste jaren meer dan eens de strafbank warm, maar met het verstrijken der jaren kwam ook de wijsheid. Samen met ploegmaat Bobby Hull werd Mikita een dodelijke combinatie. In z’n 22 jaar in de league kwam de geboren Tsjech negen keer tot minimaal 80 punten. In ’67 en ’69 kwam hij slechts drie punten tekort om de grens van 100 punten te slechten. Met alleen de original six nog maar in de NHL speelden de teams veel minder wedstrijden dan nu.


Tussen 1958 en 1980 speelde Mikita 1396 wedstrijden in de sterkste ijshockeycompetitie ter wereld. Altijd bleef hij de kleuren van de Blackhawks verdedigen en met 1467 punten heeft hij nog altijd het clubrecord in handen. Zijn maatje Bobby Hull, nog zo’n clubicoon, kwam tot 1170 punten. Jonathan Toews, één van de hedendaagse sterren, komt voorlopig nog niet verder dan 674 punten. In het tijdperk van Mikita plaatsten de Blackhawks zich slechts één keer niet voor de play-offs. Daar staat echter ook ‘slechts’ één Stanley Cup tegenover. Alleen in 1961 mocht Mikita de Cup boven zijn hoofd tillen. In de finale werden de Detroit Red Wings in zes wedstrijden verslagen. Pas in 2010 kreeg die Stanley Cup gezelschap in de prijzenkast van de ‘Hawks. Tussen 1961 en 1968 was hij steevast van de partij tijdens de All-Star Game. Zijn achtste ASG volgde in 1970. Mikita was ook één van de eerste spelers die een curve in zijn blade best interessant vond en besloot daarmee te gaan spelen.

ERKENNING

Tijdens zijn carrière werd Stan Mikita al bedolven onder de nodige individuele prijzen. Toen de begaafde spelmaker al afscheid had genomen, eerden de Blackhawks hem door ook zijn rugnummer 21 met pensioen te sturen. In 1983 kreeg Mikita al zijn plekje in de Hall of Fame. Aan het begin van dit decennium werden de voormalige ploeggenoten weer verenigd voor het United Center in Chicago. Stan Mikita kreeg zijn standbeeld en natuurlijk mocht Bobby Hull niet ontbreken. De NHL vierde vorig jaar het honderdjarig bestaan en koos de 100 beste spelers ooit. Natuurlijk was daarin ook plek voor Mikita. Ondanks dit indrukwekkende palmares zal Stan Mikita onder het grote publiek in Europa toch vooral bekend staan als “de naamgever van die donut-shop”. In Wayne’s World, een film uit 1992, hingen hoofdrolspelers Wayne Campell en Garth Algar regelmatig rond bij Stan Mikita’s Donuts. Inderdaad was dit een verwijzing naar de voormalig vedette van de Blackhawks. De film speelde zich af in een voorstad van Chicago.

Vorige week dinsdag, op 7 augustus, kwam er een einde aan het veelbewogen leven van Stan Mikita. In 2015 werd bekend dat de Hall of Famer leed aan Lewy Body dementie. Deze ziekte, vergelijkbaar met Parkinson, tast het geheugen aan, veroorzaakt slaapproblemen en hallucinaties. “In welke wereld mijn vader ook mag leven, hij is een tevreden mens”, zei dochter Jane destijds in de Chicago Tribune. Zondag kreeg het publiek in Chicago de gelegenheid om afscheid te nemen van hun geliefde Stan. De in Sokolce geboren spelmaker is 78 jaar geworden.


IGINLA ZEGT VAARWEL


Jarome Iginla heeft veel, heel veel, gewonnen tijdens zijn loopbaan. Zes keer mocht hij opdraven in de All-Star Game, twee keer kroonde hij zichzelf tot topscorer in de league. In 1997 werd hij tweede in de verkiezing van Rookie of the Year achter Bryan Berard. Een jaar eerder greep hij goud met Canada op het WK voor junioren en in ’97 werd hij wereldkampioen met de grote mannen. Oh ja, en er was nog die gouden plak op de Olympische Spelen in Vancouver. Sidney Crosby werd matchwinner met z’n wereldberoemde goal, maar de assist kwam van Iggy. Het was z’n tweede, want ook in Salt Lake City in 2002 won Iginla al goud met de Canadese ploeg.

Iginla speelde 16 jaar voor de Calgary Flames. De center scoorde in 1219 wedstrijd niet minder dan 525 goals en in totaal noteerde hij 1095 punten. Het zijn allemaal clubrecords in Calgary. Zijn laatste jaren sleet Iggy bij de LA Kings, de Colorado Avalanche, de Boston Bruins en de Pittsburgh Penguins. Zijn laatste wedstrijd speelde hij op 9 april 2017. De Kings verloren die dag van de Anaheim Ducks en Iginla zwaaide, achteraf gezien, af met een assist. Vorig jaar kwam de center niet in actie en diende een pensioen zich al aan. Ondanks al z’n mooie prestaties zal het in zijn geval toch ook gaan over hetgeen Iginla niet heeft gewonnen.

SMETJE

Nooit won Jarome Iginla de Stanley Cup en dat zal dus ook niet meer gaan gebeuren. In 2004 kwamen Iginla en de Calgary Flames heel dichtbij. In de Stanley Cup Final moesten ze in zeven wedstrijden buigen voor de Tampa Bay Lightning. Vijf jaar geleden kwam hij met de Penguins nog tot de Conference-finale, maar daarin bleken de Bruins met 4-0 een paar maten te groot. Het blijft een smetje op een verder prachtige carrière die uiteindelijk wel zal leiden naar de Hall of Fame.


SKINNER PAKT ZIJN KOFFERS


De Buffalo Sabres hebben niet lang getreurd om het verlies van Ryan O’Reilly. St. Louis pikte de center vorige maand op, maar de Sabres hebben de oplossing al gevonden. Jeff Skinner, goaltjesdief van beroep, speelt komend seizoen in Buffalo. Zijn contract bij de Carolina Hurricanes liep nog één jaar door en die organisatie besloot dat het tijd was om afscheid te nemen. Als wisselgeld voor Skinner ontvangen de Hurricanes prospect Cliff Pu (20) en drie draft picks.
Met Skinner halen de Sabres in elk geval doelpunten binnen. De 26-jarige center maakte zijn debuut in de league in 2010 en dat ging niet onopgemerkt. Skinner scoorde 31 goals en 63 punten in zijn eerste jaar. De Canadees heeft nu acht seizoenen achter de rug en in drie daarvan scoorde hij meer dan 30 goals. Tussen 2015 en 2018 wist Jeff Skinner in totaal 89 keer de vijandelijk goalie te verschalken. Daarnaast noteerde hij ook nog eens 74 assists. De cijfers van Ryan O’Reilly, die één jaar ouder is, zijn ook niet mis. In z’n laatste drie jaar in Buffalo kwam de center tot 65 goals en 111 assists.

INTERESSANT

Of Buffalo en Skinner ook op de lange termijn een goed huwelijk zijn, zal nog moeten blijken. De partijen gaan ongetwijfeld praten over een contractverlenging, want op 1 juli 2019 loopt z’n huidige contract af. Het zal in elk geval interessant worden om de ontwikkelingen bij de Sabres te volgen. Ze hadden natuurlijk Jack Eichel al en in de draft werd Rasmus Dahlin opgepikt. Carter Hutton moet het antwoord zijn op het keepersprobleem. Met .931 mocht zijn savepercentage er vorig jaar, als backup in dienst van de Blues, in elk geval zijn. Of Hutton het ook als starter kan, moet blijken.


OVERIG NIEUWS


GIBSON NOG LANG EEN DUCK

  • John Gibson en de Anaheim Ducks zijn nog niet op elkaar uitgekeken. Nog lang niet zelfs. De pas 25-jarige goalie werd voor nog eens acht seizoenen vastgelegd. Als 20-jarige broekie debuteerde Gibson als Duck in 2014-2015 en de laatste seizoenen is hij de onbetwiste starter in Anaheim. Vorig jaar was zijn savepercentage .926 en kreeg Gibson gemiddeld 2.43 goals per wedstrijd tegen. Het nieuwe contract levert de sluitpost in totaal ruim vijftig miljoen dollar op.

WILD BILL BLIJFT IN VEGAS

  • Beide partijen moesten wat water bij de wijn doen, maar uiteindelijk vonden de Vegas Golden Knights en William Karlsson elkaar toch. De clubtopscorer van vorig seizoen zette zijn krabbel onder een verbintenis voor één seizoen waarin hij ruim vijf miljoen dollar gaat verdienen. Afgelopen jaar was dat ‘slechts’ één miljoen dollar. Karlsson had liever een langer contract gehad, maar GM George McPhee van de Golden Knights vond één jaar eerst genoeg. Het houdt Wild Bill in elk geval weer scherp en daar worden beide partijen (weer) beter van.

OOK LARKIN EN DVORAK VERLENGEN

  • Dylan Larkin kan zich blijkbaar wel vinden in de plannen van de Detroit Red Wings. Met 63 punten was de nu 22-jarige center afgelopen seizoen de meest productieve speler in Motown en Larkin blijft zijn club nog wel even trouw. Voor ruim 30 miljoen dollar staat hij ook de komende vijf seizoenen op de loonlijst. Christian Dvorak moet met wat minder genoegen nemen, maar ook hij verlengde zijn contract. De center blijft nog zes seizoenen aan de Arizona Coyotes verbonden. Als het contract afloopt, heeft de club in totaal bijna 27 miljoen dollar overgemaakt.

WINGS MAKEN ZICH ZORGEN

  • Henrik Zetterberg scoorde vorig seizoen 11 goals en hij besloot de jaargang met 56 punten. Goed voor de tweede plaats op de topscorerslijst van de Detroit Red Wings. De bijna 38-jarige Zweed heeft betere jaren gekend, maar als je weet dat Zetterberg in de tweede seizoenshelft niet trainde vanwege een rugblessure, dan zijn dit toch best aardige cijfers. Alleen Dylan Larkin deed het met 63 punten nog beter. In Detroit maken ze zich toch wat zorgen. In een interview liet coach Jeff Blashill weten dat hij niet weet wat de actuele stand van zaken is. Blashill denkt pas volgende maand te weten of hij in het nieuwe seizoen op Zetterberg kan rekenen.

Cover Photo: Steve Babineau/Getty Images

Hans Mulder
Hans Mulder
Dankzij de Braves en de Twins gegrepen door MLB. Wat later door een simpele videogame besmet met 't ijshockeyvirus en blij dat ik hier beide liefdes mag beschrijven.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen