And here we are. In oktober 2021 begonnen 32 teams aan het seizoen en 2 daarvan staan nog fier overeind. In wat een geweldige finale moet worden, gaan Colorado Avalanche en Tampa Bay Lightning strijden om die magnifieke prijs: Lord Stanley’s Cup. Ouder dan de NHL zelf werd de Cup al in de negentiende eeuw voor het eerst uitgereikt. Wie zich dit jaar mag ontfermen over de Stanley Cup weten we nog niet, maar bij SportAmerika maken we je alvast warm voor de confrontatie tussen deze twee superteams!
EASTERN CONFERENCE CHAMPION
TAMPA BAY LIGHTNING
Voor het eerst in bijna veertig jaar heeft een franchise voor het derde jaar op rij de Stanley Cup Final bereikt. Tussen 1983 en 1985 lukte het de Edmonton Oilers. Het lukte Wayne Gretzky en de zijnen destijds niet om drie keer op rij de Cup te pakken. In 1983 waren de New York Islanders namelijk te sterk en die franchise is de laatste die vaker dan twee keer op rij de Stanley Cup won. Vier keer zelfs, tussen 1980 en 1983. Het geeft aan hoe bijzonder de prestatie is van de huidige Tampa Bay Lightning.
In de beleving van veel fans zijn de Bolts al jaren de lat die de overige franchises proberen aan te tikken. Al bijna een decennium behoren ze tot de beste teams in het oosten, maar tot en met 2019 was daar telkens de teleurstelling in de play-offs. In dat jaar (2019) eindigde het avontuur van de Bolts zelfs al in de eerste ronde na vier wedstrijden tegen de Columbus Blue Jackets.
CREATING A MONSTER
Er werd gezaagd aan de stoelpoten van Jon Cooper en er gingen geluiden op om het roster maar op te blazen. Die serie is echter tot op de dag van vandaag de laatste serie die voor de Lightning verloren ging in het postseason. Misschien heeft de flamboyante John Tortorella wel gelijk. Misschien heeft hij met de Blue Jackets destijds inderdaad wel een monster gecreëerd.
Vorig seizoen waren de Bolts een machtig geheel, maar wel pas in het postseason. Er werd gewezen naar de LTIR, waar Nikita Kucherov lang op bivakkeerde en “opeens” fit was voor het postseason. Dit seizoen zouden de Bolts minder sterk zijn. In de breedte dan vooral, want de sterkhouders bleven de franchise trouw. Zeer bruikbare spelers als Barclay Goodrow en Yanni Gourde vertrokken, maar deed dit de Bolts pijn? De titelhouder eindigde achter het oppermachtige Florida en New York als derde in de Atlantic Division. Met een hoger puntenpercentage (67,1%) dan de voorgaande twee seizoen, dat dan weer wel.
HOW THEY GOT HERE
De Lightning begonnen dan ook niet als dé topfavoriet aan het postseason en in de eerste wedstrijd tegen Toronto werd die gedachte door de ploeg zelf bevestigd. Ze kregen met 5-0 een flink pak op de broek. In Ontario begonnen de oogjes al te glimmen. De titelverdediger was verwend. Verzadigd. Niet meer gretig genoeg voor een derde run. Op de juiste momenten sloegen de Bolts echter genadeloos toe. En, niet onbelangrijk, Andrei Vasilevskiy werd beter en beter. Uiteindelijk werden de Maple Leafs na zeven geweldige wedstrijden geëlimineerd.
Vervolgens wachtte de serie waar velen reikhalzend naar uitkeken. De titelverdediger tegen de, – in het oosten althans – belangrijkste uitdager. Een serie werd het echter geen moment tegen de Florida Panthers. De uitdager was een stel kwajongens vergeleken met de door de wol geverfde Lightning. Vier keer moest Tampa Bay zich kwaad maken en toen was het seizoen van de Panthers klaar. Drie goals, dat was alles wat de in potentie zo levensgevaarlijke aanval van Florida kon klaarspelen. Of Vasilevskiy weer zichzelf was? Het had er inderdaad alle schijn van.
Door naar Madison Square Garden dan. Wederom een serie waar de fans zich op verheugden. Twee van de beste goalies in de wereld tegenover elkaar. Vasilevskiy namens Tampa Bay en Igor Shesterkin namens de New York Rangers. Laatstgenoemde had aanvankelijk de touwtjes in handen en bij een 2-0 voorsprong in de serie én een 2-0 voorsprong in Game 3 leek het einde van een tijdperk nabij.
Helemaal niets was minder waar. Vasilevskiy richtte zich op, Steven Stamkos nam zijn team bij de hand en de Lightning wonnen niet alleen Game 3, maar ook de drie volgende wedstrijden. De Blueshirts konden aanvallend nauwelijks nog iets uitrichten. Daarvoor waren de Lightning simpelweg te sterk.
UITDAGING
Als je de route naar de finale volgt, wordt er al snel een patroon zichtbaar. Deze versie van de Tampa Bay Lightning heeft een serieuze uitdaging nodig om daadwerkelijke het achterste van de tong te laten zien. Die uitdaging hebben ze in de Colorado Avalanche zeker gevonden. Zo op het eerste gezicht lijken de Avs dieper dan de Lightning, maar op één positie heeft Tampa Bay duidelijk de overhand. Vasilevskiy is hoe dan ook beter dan de goalie die Jared Bednar opstelt, of dit nu Darcy Kuemper is of Pavel Francouz. Daarnaast nemen de Bolts natuurlijk de ervaring van de laatste jaren mee. En iets meer ritme dan deze tegenstander, die op 6 juni voor het laatst in actie kwam.
Lukt het de Lightning voor de derde keer de Cup te pakken? Kucherov en Stamkos zijn in vorm, Ondrej Palat is de man van de belangrijke goals en defensief zit het eveneens wel snor met Victor Hedman en dus Vasilevskiy, de MVP van vorig jaar. Tegen de Rangers hield Jon Cooper telkens in het midden of Brayden Point fit genoeg is. De aanvaller speelde in Game 7 tegen Toronto zijn laatste wedstrijd. Zijn terugkeer zou een enorme boost voor de aanval van de Lightning betekenen. Of al dit geweld genoeg is om het sterrenensemble van de Avalanche te stoppen, zal moeten blijken. Als het de Bolts lukt, dan hebben ze deze Cup in elk geval niet gestolen!
WESTERN CONFERENCE CHAMPION
COLORADO AVALANCHE
De laatste twee decennia waren een sportieve worsteling voor de Colorado Avalanche. Na de verhuizing vanuit Quebec pakten ze in 1996 direct de Stanley Cup. Om dit kunstje vijf jaar later te herhalen. In 2002 bereikte deze franchise nog eens de Conference Final. Na een waanzinnige serie bleek rivaal Detroit na zeven wedstrijden te sterk. Het was ook de laatste keer dat de fans in Denver serieus van de Cup mochten dromen. Er volgden jaren van frustratie. Eerst omdat ’t team niet goed genoeg was. Daarna omdat ’t team juist héél goed was, maar niet voorbij die tweede ronde kwam. Tot nu.
Halverwege het vorige decennium begonnen de Avalanche aan de compositie van een prachtige symfonie. Gabriel Landeskog werd in 2011 gedraft, twee jaar later volgde Nathan MacKinnon en nog eens twee jaar later Mikko Rantanen. Dit drietal groeide uit tot een driekoppig monster, dat in veel gevallen de concurrentie de stuipen op het lijf joeg. General manager Joe Sakic zocht en vond steeds meer puzzelstukjes die bij dit monster pasten. Het gevolg was dat de Avalanche de laatste seizoenen steevast als favoriet aan het seizoen begonnen. Net als in Tampa Bay moest al dit talent eerst verliezen voordat ze leerden te winnen.
DIESEL KOMT OP GANG
In 2018-2019 legden de jonge Avs het in de tweede ronde af tegen de geslepen Sharks. Het moest een leermoment zijn voor dit team. Een jaar later, in de bubbel van Edmonton, volgde opnieuw een leermoment. Nadat de Coyotes eenvoudig werden weggeblazen, bleken de stugge Stars een brug te ver. Hetzelfde overkwam de ploeg vorig jaar. Een simpele eerste ronde en een exit in de tweede. Heel voorzichtig begonnen ze zich ook hier zorgen te maken. Zou het nog wel lukken met dit onwaarschijnlijk talentvolle roster?
De eerste weken van het seizoen verliepen moeizaam. Na tien wedstrijden hadden ze zelfs een losing record. Daar kwam nog bij dat sterspeler Nathan MacKinnon niet okselfris was. In november begon het balletje te rollen en dat balletje is inmiddels uitgegroeid tot een enorme bal. Na 10 wedstrijden stond de club op 5 nederlagen.
Na 75 wedstrijden was dat aantal gegroeid tot slechts 15. Thuis waren de Avalanche nauwelijks te kloppen en in uitwedstrijden was dit al niet veel anders. Pas op het laatste moment verloren ze de strijd om de Presidents’ Trophy van de Panthers. Gezien de historie van die prijs was dat misschien maar goed ook. De Avs besloten het seizoen met een .726 puntenpercentage. Slechts een fractie lager dan vorig jaar (.732) in het ingekorte seizoen.
HOW THEY GOT HERE
Colorado had de naam opgebouwd vooral te pieken in het reguliere seizoen en daarna in te kakken. Van die reputatie is na de eerste drie ronden in de play-offs weinig over. In de eerste ronde kreeg je medelijden met de Nashville Predators. Zij waren geen partij voor de ontketende Avalanche, die 21 goals scoorden in de vier benodigde wedstrijden. Verdediger Cale Makar verzamelde alleen al meer punten (10) dan de Nashville Predators aan doelpunten scoorden (9). Vier wedstrijden, een sweep dus. Maar was dat vorig jaar ook niet het geval en ging het daarna niet mis?
Heel even was die vrees er nu ook. Heel even. Tegen de St. Louis Blues was ’t alleen dankzij goalie Jordan Binnington lang spannend in de eerste wedstrijd, maar in de tweede verrasten de Blues. Aan de hand van de veelbesproken Nazem Kadri en de reeds genoemde drie sterren werd St. Louis uiteindelijk in zes wedstrijden op z’n plek gezet. Het had sneller gekund, want in Game 5 gaf Colorado een 3-0 voorsprong uit handen om vervolgens in OT onderuit te gaan.
De Conference Final moest één grote commercial voor de NHL worden. Een cadeautje voor de marketingafdeling. In Connor McDavid en Nathan MacKinnon stonden twee van de grootste sterren tegenover elkaar, maar een echte serie werd het nooit. Goed, een sweep hadden de Oilers niet verdiend, maar een cast gebouwd rond twee wereldsterren (McDavid en Leon Draisaitl) had geen schijn van kans tegen orkest met louter grote muzikanten. In Game 3 werd het Evander Kane allemaal even te veel. Hij beukte Nazem Kadri tegen de boarding, waardoor een groot vraagteken staat achter de beschikbaarheid van de aanvaller. Overigens is ook Darcy Kuemper niet topfit. Hij speelde alleen in Game 1 van deze serie.
LANGVERWACHTE KANS
Gebouwd voor succes. Als dit voor één franchise geldt, dan is het wel voor de Colorado Avalanche. Aanvallend is het bijna ongeëvenaard wat Joe Sakic op het ijs heeft gezet. Zijn team was al steengoed, maar met de komst van Andrew Cogliano en Artturi Lehkonen vlak voor de trade deadline zit er nog meer balans in de ploeg. Nathan MacKinnon is de aanvaller met de meeste goals. De Canadees scoorde 11 goals in de 14 wedstrijden die Colorado speelde. In de jaren tachtig waren de Oilers het laatste team dat zo weinig duels nodig had om de Stanley Cup Final te bereiken.
Defensief is het zo mogelijk nog indrukwekkender wat Bednar op het ijs kan zetten. Devon Toews en Bowen Byram doen ’t met respectievelijk 13 en 7 punten erg aardig. De grootste blikvanger van allemaal is momenteel echter Cale Makar. Hij kwam met 10 punten uit de eerste ronde en staat inmiddels op een indrukwekkend aantal van 22 punten. Niet voor niets wordt Makar vergeleken met Bobby Orr, één van de allerbeste blueliners ooit.
Als de Avs al een zwak punt hebben, dat is het mogelijk onder de lat. Francouz deed het naar behoren toen Kuemper niet beschikbaar was, maar geen van de twee goalies heeft de klasse van Andrei Vailevskiy. Als de Rus zich kan onderscheiden, gaat hij het verschil maken in deze finale. Nazem Kadri heeft die ambities ongetwijfeld ook, maar hij lijkt niet op tijd fit. Het moet raar lopen wil de aanvaller de schaatsen onderbinden in Game 1.
PROGNOSES
HANS MULDER:
Twee verschillende teams, maar ergens toch gelijk. De Lightning waren jarenlang favoriet, maar kwamen die drempel niet over. Dit geldt de laatste jaren ook voor de Avalanche. Het keurkorps van Jared Bednar bulkt van het talent en eindelijk komt het er nu uit. In de finale komen ze voor het eerst een elite goalie tegen, maar Colorado is zo onwaarschijnlijk goed in het postseason dat ze na zes wedstrijden klaar zijn. Gabriel Landeskog mag op 27 juni (Nederlandse tijd) de Stanley Cup in ontvangst nemen.
DENNIS BAKKER:
Zo lang op gewacht en uiteindelijk toch gekregen. De ”gedroomde” finale tussen titelverdediger Tampa Bay Lightning en beoogde nieuwe kampioen Colorado Avalanche. In onze Power Play Podcast ben ik reeds enkele maanden machinist van de Stanley Cup trein naar Denver. De laatste halte heet Tampa Bay en ik verwacht een clash der clashes tussen beide teams. Met een elite goalie tegenover zich, zullen de Avs flink getest gaan worden. Ondanks een enorm verschil in ervaring ben ik nog steeds overtuigd van de kracht van Colorado en zie ik ze over zeven wedstrijden de dynastie van Tampa Bay verbreken. Na 21 jaar komt de titel weer richting Denver.
Cover art: Bo Schalbroeck (BoGraphix)
