NHL 32-in-32 | Montreal Canadiens: Is geduld het toverwoord?

Het nieuwe NHL-seizoen staat weer voor de deur en bij SportAmerika laten we dat niet onopgemerkt voorbij gaan! Al op 7 oktober openen de San Jose Sharks en Nashville Predators in het kader van de Global Series het bal in Praag en op 11 oktober volgen de eerste wedstrijden in Noord-Amerika. De komende 32 dagen leggen wij alle teams langs de meetlat en besluiten natuurlijk met titelverdediger Colorado Avalanche. Vandaag openen we deze serie echter met de meest succesvolle franchise van allemaal: Montreal Canadiens.

2021-2022: OM SNEL TE VERGETEN

Niemand verwachtte de Montreal Canadiens in de Stanley Cup Final in 2021, maar waarschijnlijk had ook niemand verwacht dat de club een jaar later tot de allerslechtste in de NHL gerekend mocht worden. Dominique Ducharme was in 2020-2021 nog de gevierde man op de bank in Quebec, maar kon halverwege het seizoen zijn biezen pakken. Niet zo raar als je van de eerste 45 wedstrijden er maar 8 weet te winnen.

De totaal onervaren Martin St. Louis mocht vervolgens het schip nog proberen vlot te trekken. Van de volgende 37 wedstrijden wist de rookie coach er 14 te winnen. Niet geweldig, maar gezien de omstandigheden voldoende om een nieuw contract af te dwingen. Wat waren dan die omstandigheden? Nou, als we naar de lijst met namen kijken die vorig seizoen acte de présence gaven, komen we tot maar liefst 46 spelers inclusief 6 goalies. Blessures en Covid-19 sloegen wild om zich heen in Montreal en de belangrijkste Canadien van allemaal was één van de langdurig afwezigen.

PRICE BLIJFT KWAKKELEN

Carey Price was in het successeizoen bij vlagen fenomenaal, maar mentale en fysieke problemen hielden de goalie praktisch de gehele vorige jaargang aan de kant. Jake Allen en Sam Montembeault zijn best redelijke sluitposten, maar konden ook geen ijzer met hun handen breken. Montreal kreeg 317 goals tegen waar het gemiddelde in de League op 255 lag. Zelfs een team als Arizona kreeg minder goals tegen dan deze traditieclub.

Aanvallend kwam het van jonkies als Nick Suzuki en Cole Caufield, waarbij we moeten aantekenen dat de laatste pas op gang kwam na de komst van St. Louis. Die jonge spelers zorgden voor wat licht in een verder inktzwart seizoen, dat met slechts 55 punten en ’t slechtste points percentage (.335) sinds 1940 werd afgesloten.

SUMMER OF HOPE?

Het seizoen 2022-2023 begon voor de Montreal Canadiens eigenlijk al toen Martin St. Louis werd aangesteld. Of eigenlijk al zo’n twee weken eerder toen Kent Hughes werd aangesteld als de nieuwe general manager. De voormalig zaakwaarnemer wist bij zijn aantreden dat hij zich deze zomer niet zou vervelen en dat bleek ook wel. In Montreal is alleen het beste goed genoeg en aan Kent Hughes de loodzware taak om dat binnen afzienbare tijd voor elkaar te boksen.

In één van zijn eerste moves deze zomer werd het contract van de langdurig geblesseerde Shea Weber naar Vegas gestuurd in ruil voor de veelbesproken Evgenii Dadonov. Montreal kon zo salaris lozen, Vegas kon dit salaris naar de LTIR verplaatsen en was in één klap verlost van Evgenii Dadonov en diens salaris. Eerder liep de trade met Anaheim op niets uit, maar Dadonov zag een vertrek naar Montreal blijkbaar wel zitten.

SLAFKOVSKY EEN HAB

Ook richting de Entry Draft hield Hughes zijn telefoon in de aanslag. Zo gebruikte hij blueliner Alexander Romanov om via wat omwegen Kirby Dach van de Blackhawks binnen te hengelen en wist de GM grootverdiener Jeff Petry (en Ryan Poehling) te slijten voor Mike Matheson. Tijdens de draft volgde de belangrijkste aanwinst. Juraj Slafkovsky maakte naam voor zichzelf tijdens de Winterspelen en zal dankzij de Canadiens voor de rest van zijn leven een first-overall draft pick zijn. De 18-jarige Slowaak moet één van de belangrijkste bouwstenen van een nieuwe succesformatie worden.

Daarmee was voor Hughes de zomer nog niet gedaan, want hij wist ook Sean Monahan nog naar Montreal te halen. En een voorwaardelijke first-round pick in 2025. Calgary had ruimte nodig om Nazem Kadri te halen en de Canadiens waren bereid te helpen. Na zijn heupoperaties is Monahan niet meer de speler die met gemak tot 30 goals kwam, maar voor de Habs is hij bijzonder interessant. Zijn contract loopt volgend jaar af en een goede Monahan kan rond de trade deadline zomaar weer wat mooie draft picks opleveren. Dit geldt overigens ook voor Jonathan Drouin en Dadonov, die volgend jaar eveneens free agent zijn.

AANVALLEND TALENT, DEFENSIEVE ROUTINIERS

Veel veranderde de laatste maanden in Montreal, maar helaas is één ding hetzelfde gebleven. Carey Price is nog altijd niet hersteld van zijn knieblessure en de Canadiens houden er rekening mee dat ze dit seizoen niet over hun superster kunnen beschikken. Dit verleidde Hughes niet tot het halen van een nieuwe goalie, waardoor Allen en Montembeault het wederom mogen opknappen. Defensief is er daarnaast niet veel veranderd, waardoor de verwachtingen opnieuw niet hooggespannen zijn.

Aanvallend is het best interessant wat St. Louis op het ijs kan brengen. Veel is echter ook onzeker. Zo lost Jonathan Drouin, een voormalig third-overall, zijn belofte maar niet in en staat er een groot vraagteken achter de fitheid van Monahan. Jonkies als Cole Caufield en Nick Suzuki moeten hun goede prestaties van vorig seizoen nu gaan bevestigen en een Brendan Gallagher hoopt zijn vorm van voor de coronajaren terug te vinden. De 30-jarige winger scoorde toen twee seizoenen op rij minimaal 30 goals.

Na acht jaar trouwe dienst vertrok Jeff Petry deze zomer uit Montreal, maar in vervanger Mike Matheson hebben ze een jonger en goedkoper alternatief, die niet eens veel voor Petry onder doet. Joed Edmundson en David Savard zijn ook door de wol geverfde blueliners en in zekere zin geldt dit ook voor Chris Wideman. Hij keerde vorig jaar terug in de NHL na onder meer een avontuur in de KHL. Van de ervaren rotten wordt verwacht dat zij jonkies Justin Barron en Jordan Harris aan de hand nemen. Een mooie mix van ervaring en talent, maar kwalitatief bepaald niet de beste blauwe lijn in de NHL.

VERWACHTING VOOR 2022-2023

Als alles op z’n plek valt voor Martin St. Louis en de zijnen zouden de Montreal Canadiens heel misschien kunnen gaan strijden voor een wildcard. Veel waarschijnlijker is het dat de club rond de trade deadline weer draft picks kan gaan harken in de hoop nog meer talent te kunnen toevoegen. In 2021 mochten de Habs heel even dromen van een 26e titel, maar die droom kan voorlopig even in de ijskast. Zo bedroevend slecht als vorig seizoen zal het nu niet worden, maar we zullen de Canadiens opnieuw terugvinden in de kelder van de NHL.

Is het dan allemaal kommer en kwel? Nee, dat zeker niet. Het wordt juist erg interessant om de Canadiens de komende tijd te volgen. In onder meer Caufield en Suzuki lopen er nu al leuke talenten en het zal niet heel lang duren voor Juraj Slafkovsky zich mag melden in de NHL. Daarnaast hebben de Habs nog veel draft picks op de plank liggen om het legertje prospects tijdens de komende drafts aan te vullen.

Cover photo: Stephen R. Sylvanie/USA TODAY Sports

Hans Mulder
Hans Mulder
Dankzij de Braves en de Twins gegrepen door MLB. Wat later door een simpele videogame besmet met 't ijshockeyvirus en blij dat ik hier beide liefdes mag beschrijven.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen