In de nacht van woensdag 2 oktober op donderdag 3 oktober (Nederlandse tijd) barst in Noord-Amerika de strijd om de Stanley Cup weer los. De St. Louis Blues mochten in juni de heilige graal van het ijshockey in het prijzenkabinet zetten en dertig teams gaan er de komende maanden alles aan doen om de Blues die prijs afhandig te maken. Bij SportAmerika blikken we alvast vooruit op wat een interessant seizoen belooft te worden en vandaag is het de beurt aan de Central Division.
NASHVILLE PREDATORS (47-29-6, 100 PNT – 1e IN DIVISIE)
De Nashville Predators beginnen al jaren als één van de favorieten aan het seizoen en vorig jaar was geen uitzondering. Aanvallend zag het er op papier redelijk tot goed uit, maar vooral de blueliners joegen de meeste tegenstanders schrik aan. Het was dan ook niet niks wat coach Peter Laviolette het ijs op kon sturen. Roman Josi voerde, zoals het een goede captain betaamt, de groep aan met 15 goals en 56 punten en Mattias Ekholm bleef niet ver achter met 44 punten. Ryan Ellis was de derde d-man in de top 6 van de topscorerslijst met 41 punten. In de praktijk lieten de aanvallers het bij tijd en wijle afweten, maar spelers als Filip Forsberg (28G, 22A) en Viktor Arvidsson (34G, 14A) misten wat wedstrijden vanwege blessures. In de play-offs liep het al in de eerste ronde spaak. De Dallas Stars stuurden de Preds na zes wedstrijden op vakantie.
VERDER OP DE INGESLAGEN WEG
David Poile keek na het seizoen ook naar de topscorerslijst en wist wat hem te doen stond. De general manager toonde zich in het verleden vaak daadkrachtig door grote namen binnen te hengelen, maar dit keer deed hij het anders. Hij stuurde verdediger PK Subban in een trade naar New Jersey en maakte geld vrij om free agent Matt Duchene (31G, 39A) binnen te halen. De Canadees zou in Nashville zomaar het ontbrekende puzzelstukje kunnen zijn. Aanvallend is de ploeg nu nog sterker geworden. Met Ryan Johansen, Filip Forsberg en Viktor Arvidsson hebben ze een top line om van te watertanden en Duchene zal waarschijnlijk center worden op de tweede lijn tussen Craig Smith en Mikael Granlund. Laatstgenoemde werd vorig jaar vlak voor de trade deadline overgenomen van de Wild. Dan blijven spelers als Kyle Turris en Colton Sissons over voor de overige lijnen.
Door het vertrek van Subban krijgt Dante Fabbro de gelegenheid voor zijn kans te gaan. De 21-jarige Canadees wordt ook gezien als een offensieve verdediger, maar legt minder risico in zijn spel als, bijvoorbeeld, Subban. Hij is de enige jongeling in een korps dat verder uit de bekende namen zal bestaan. Roman Josi en Ryan Ellis kennen het klappen van de zweep. Samen hebben ze 16 jaar aan ervaring. Dan Hamhuis en Yannick Weber gaan daar zelfs dik overheen. Pekka Rinne zal op z’n 36e weer gewoon dienst doen als starter, maar in Juuse Saros staat zijn opvolger al te trappelen. De jongste van de twee Finnen kroop qua save percentage al naar zijn oudere landgenoot toe (0.915 om 0.918). Als de Predators het dit jaar allemaal heel weten te houden, zijn ze opnieuw één van de topkandidaten in het westen. Laviolette heeft ’t gereedschap om iets moois te bouwen.
VOORSPELLING: 1e IN DE CENTRAL
WINNIPEG JETS (47-30-5, 99 PNT – 2e IN DIVISIE)
Ze willen zo graag in Winnipeg en ze dachten er vorig seizoen ook het materiaal voor te hebben. Een jaar eerder sneuvelden ze in de Conference-finale tegen de Golden Knights, maar jonge sterkhouders als Patrik Laine (30G, 20A), Nikolaj Ehlers (21G, 16A) en Jacob Trouba (8G, 42A) hadden meer ervaring en zouden beter moeten zijn. Dat de theorie in de praktijk niet altijd werkt, bleek wel in de eerste ronde van de play-offs. De Jets manoeuvreerden zich zonder al te veel problemen door het reguliere seizoen, maar de tweede plek in de Central betekende een ontmoeting met de St. Louis Blues. Dat was op dat moment al de ploeg in vorm en dat hebben de Jets ook geweten. Ze hadden hun kansen, maar in Game 5 werd een 2-0 voorsprong uit handen gegeven en dat bleek uiteindelijk de doodsteek. Opnieuw een gemiste kans voor een talentvolle groep.
VRAAGTEKENS
Pas de komende weken zal blijken wat er van die talentvolle groep nog over is. Kevin Cheveldayoff is als GM van de Jets bezig aan een roerige periode. Vrijdag kwam er opeens witte rook omtrent Patrik Laine (30G, 19A). De Fin was RFA en tekende op het laatste moment voor twee jaar bij. Kyle Connor (34G, 32A) volgde iets later. Voor ruim $ 7.1 mln. per jaar speelt de winger de komende zeven jaar in Winnipeg. De top Lines zien er daardoor toch weer goed uit voor de Jets en voor de vierde lijn is Mark Letestu gehaald. De 34-jarige Canadees was drie jaar geleden op dreef voor de Oilers, maar brengt toch vooral ervaring mee. Cheveldayoff zal blij zijn dat hij de krabbels van Laine en Connor binnen heeft. Daardoor hoeft hij zich over de aanval geen zorgen te maken, die kan weer met de besten mee.
Ook op de blauwe lijn schuurt het nogal in Winnipeg. De fans moesten afscheid nemen van Jacob Trouba (NY Rangers), Tyler Myers (Vancouver Canucks) en Ben Chiarot (Montreal Canadiens) en kregen daar onder andere Neal Pionk van de Rangers voor terug. Dustin Byfuglien is al jaren een gerenommeerde kracht voor de Jets, maar Big Buff lijkt met zichzelf in de knoop te zitten en neemt even afstand van de NHL. Een vroeg pensioen is zelfs niet helemaal uit te sluiten. Josh Morrissey zorgde nog wel even voor goed nieuws door zijn contract te verlengen. Hoewel er nog veel onduidelijk is in Winnipeg is het kristalhelder dat ze een goede Connor Hellebuyck nodig hebben. Twee jaar geleden was hij geweldig (sv% .924) en die kant moet het weer op om de Jets naar de play-offs te loodsen. Al heeft de aanval daarvoor een sleutel in handen.
VOORSPELLING: 5e IN DE CENTRAL
ST. LOUIS BLUES (45-28-9, 99 PNT – 3e IN DIVISIE)
From worst to first. Als dit ooit van toepassing was op een team dan toch zeker op de St. Louis Blues van 2018-2019. Rond de jaarwisseling bivakkeerde het gezelschap in de kelder van de NHL om uiteindelijk met de Stanley Cup in de knuisten te eindigen. Het was een opmerkelijke reis van de kampioen. Na 19 wedstrijden werd Mike Yeo bedankt voor bewezen diensten en kreeg interim Craig Berube het vertrouwen. Mede dankzij een uitblinkende Jordan Binnington (sv% .927) maakte Berube er een praktisch niet te kloppen collectief van. Vladimir Tarasenko (33G, 35A) kwam lost, Ryan O’Reilly (28G, 47A) was bij kans ongrijpbaar en in de play-offs was Jaden Schwartz met 12 goals ontzettend belangrijk. Naast alle individuele kwaliteiten wisten de Blues ook nog onder de huis van de tegenstander te kruipen. Winnipeg, Dallas, San Jose en Boston hadden hier geen antwoord op en moesten buigen voor de terechte kampioen.
OP HERHALING?
Met dezelfde namen gaat Berube op jacht naar titelprolongatie. De coach zal zijn manschappen, na ruim 50 jaar eindelijk de Cup naar St. Louis brachten, dus scherp moeten houden. Tarasenko keert terug als de man die al vijf seizoenen op rij tenminste 30 goals scoorde. Ryan O’Reilly was vorig seizoen al top en begint aan zijn tweede jaar in St. Louis. De center is inmiddels 28, maar lijkt nog altijd beter te worden. David Perron keerde in 2018 terug bij de club die hij een jaar eerder verliet. De winger zal daar geen moment spijt van hebben gehad en scoorde voor het eerst sinds 2014 meer dan 20 goals in een seizoen. De 23-jarige Ivan Barbashev, een goalgetter pur sang, heeft z’n eerste volledige jaargang achter de rug en moet, samen met onder meer Robert Thomas, voor wat jeugdig elan zorgen.
Defensief stond het, naarmate het seizoen vorderde, als een huis. Deels was dit te danken aan rookie Binnington, maar diens verdedigers wisten ook met de regelmaat van de klok te voorkomen dat vijandelijke schoten het doel bereikten. Met captain Alex Pietrangelo (13G), Vince Dunn (12G) en Colton Parayko (10G) hadden de Blues ook nog eens drie verdedigers in de gelederen die qua goals de dubbele cijfers haalden. Met het aantrekken van Justin Faulk speelde general manager Doug Armstrong alvast in op de toekomst. De 27-jarige verdediger maakt de Blues nu al sterker én staat in tegenstelling tot bijvoorbeeld Pietrangelo en Dunn nog lang onder contract. Het contract van succescoach Berube werd deze zomer verlengd en hij mag met zijn mannen op zoek naar bevestiging. Daarvoor zal hij eerst de loodzware Central moeten overleven. Een tweede titel wordt lastig, maar de play-offs zullen wel weer gehaald worden.
VOORSPELLING: 3e IN DE CENTRAL
DALLAS STARS (43-32-7, 93 PNT – 4e IN DIVISIE)
Na twee jaar afwezigheid mochten de Dallas Stars vorig seizoen weer eens naar het postseason. Met 33 goals en 47 assists leidde Tyler Seguin de ploeg naar een vierde plaats in de Central. Samen met Alexander Radulov en Jamie Benn was Seguin de enige die door de grens van 20 goals brak. Dallas moest het dan ook niet hebben van het scorend vermogen. Ze sloten het seizoen af met 210 treffers. Alleen de LA Kings en de Anaheim Ducks hadden nog meer moeite de weg naar de vijandelijke goal te vinden. De Stars konden vertrouwen op Ben Bishop (sv% .934) en Anton Khudobin (sv% .923) en met name Bishop hielp zijn team bijna naar de Conference-finale. Pas in Game 7 bogen de Stars voor de latere kampioen. En dat gebeurde dan ook nog eens in een 2OT.
KLAAR VOOR DE VOLGENDE STAP
De Stars hengelden in juli één van de grotere vissen in de vijver met free agents binnen. Joe Pavelski vertrok uit San Jose en is de komende jaren in Big D te bewonderen. Naast hem in de kleedkamer ziet Pavelski een voormalig rivaal van de Ducks. Het contract van Corey Perry in Anaheim werd ontbonden en de Stars hapten toe. In dienst van de Sharks was Pavelski vorig seizoen goed voor 38 goals, maar de Amerikaan is 35 en kreeg in de play-offs aardig wat tikken te verwerken. Mits fit heeft Dallas met Pavs goud in handen. Hetzelfde geldt voor Perry. Roope Hintz wierp zich in het postseason opeens op als een van de dragende krachten. De jonge Fin scoorde vijf keer in 13 duels, terwijl hij in het reguliere seizoen slechts 9 keer het net vond. De conclusie kan getrokken worden dat de Stars aanvallend sterker geworden zijn.
Het is om even stil van te worden. Er zijn teams in de NHL die hopen over één blueliner te beschikken die de 30 punten aantikt, maar Dallas heeft er met John Klingberg (10G, 35A), Miro Heiskanen (12G, 21A) en Esa Lindell (11G, 21A) gewoon drie lopen. De fans kunnen er ook nog lang plezier aan beleven, want dit productieve drietal ligt voorlopig nog wel even vast in Dallas. Roman Polak is misschien niet de meest mobiele verdediger van allemaal, maar de 33-jarige Tsjech bleek vorig seizoen al een welkome versterking. Samen met Pavelski bereikte hij in 2016 de Stanley Cup Final met de Sharks en die ambities hebben ze bij de Stars ook. General manager Jim Nill heeft deze zomer de zwakke punten min of meer weggewerkt en de sterke punten weten te behouden. We mogen dus het een en ander verwachten van de Stars.
VOORSPELLING: 2e IN DE CENTRAL
COLORADO AVALANCHE (38-30-14, 90 PNT – 5e IN DIVISIE)
Niemand hoeft de Colorado Avalanche te vertellen dat ze heel veel te danken hadden aan hun driekoppig monster. Ze weten in Denver zelf maar al te goed dat Nathan MacKinnon (41G, 58A), Mikko Rantanen (31G, 56A) en Gabriel Landeskog (34G, 41A) ervoor zorgden dat de motor draaiende bleef. Er waren wedstrijden dat er geen maat op deze lijn stond, die eigenlijk alles heeft wat een top line moet hebben. Natuurlijk deed dit drietal het niet alleen, maar zij waren er wel in grote mate verantwoordelijk voor dat de Avs het schopten tot de tweede ronde van de play-offs. Pas in Game 7 moesten ze daarin buigen voor de Sharks. Ook Philipp Grubauer zal met tevredenheid terugblikken. De Duitser nam de rol van Semyon Varlamov over en werd starter. Met name zijn laatste maand was voortreffelijk en een belangrijke reden dat Colorado de play-offs haalde.
GEGROEID IN DE BREEDTE
Joe Sakic zat deze zomer niet stil. De general manager wist natuurlijk maar al te goed wat de tekortkomingen van zijn ploeg waren en ging aan de slag. Met Pierre-Édouard Bellemare, Nazem Kadri, Joonas Donskoi en André Burakovsky haalde hij vier nieuwe aanvallers naar Denver. In augustus kwam daar Valeri Nichuskin nog bij. De 24-jarige Rus kon bij de Stars geen potten breken en krijgt een nieuwe kans bij de Avs. Vlak voor de start van het seizoen kwam er nog meer goed nieuws. Mikko Rantanen was RFA deze zomer en wachtte lang met verlengen. Zaterdag kwam die contractverlenging er eindelijk door en deze maakt van de Fin de best betaalde speler in Denver. Rantanen gaat ruim $ 9 mln. per jaar verdienen, maar met hem heeft coach Jared Bednar wel een team in handen dat kan gaan strijden om de prijzen.
Aanvallend is het leuk wat Colorado ten tonele kan brengen, maar defensief is het toch zeker ook interessant. Een minpuntje is dat Philipp Grubauer geen bewezen backup heeft. Pavel Francouz deed het jarenlang leuk in de Tsjechische competitie, maar speelde slechts twee duels in de NHL. Het is dan aan de blueliners om hem een beetje uit de wind te houden en dat lijkt deze groep wel toevertrouwd. Samuel Girard is pas 21, maar heeft zich al bewezen op het hoogste niveau. In de play-offs kwam daar opeens ene Cale Makar bij. De jongeling kwam rechtstreeks uit de NCAA en maakte veel indruk in de series tegen Calgary en San Jose. De Avs verloren Carl Soderberg in een trade met Arizona en kregen daar Kevin Connauton voor terug. De Canadees is jonger, goedkoper, maar ook minder productief dan zijn Zweedse voorganger.
VOORSPELLING: 3e IN DE CENTRAL
CHICAGO BLACKHAWKS (36-34-12, 84 PNT – 6e IN DIVISIE)
Dit decennium moest worden geregeerd door de Chicago Blackhawks. Jonathan Toews en de zijnen hebben inderdaad drie Stanley Cups in de prijzenkast gezet, maar de organisatie betaalde een hoge prijs voor het succes. Letterlijk. Waarschijnlijk in de veronderstelling dat de salary cap eens ging stijgen, betaalde het management veel geld om Toews en Patrick Kane in Chicago te houden. Ook Brent Seabrook drukt aardig op de begroting. Met z’n drieën zijn de dertigers goed voor 35% van de cap space. Dit moest zich een keer wreken en dat gebeurt de laatste twee seizoenen. Niet dat Kane en Toews niet presteren, in tegendeel. Met 44 goals en 110 punten heeft Kane z’n beste seizoen ooit achter de rug. Toews volgde met 81 punten op gepaste afstand. Met name door de teleurstellende eerste maanden liepen de Hawks opnieuw de play-offs mis. En de blessure van starter Corey Crawford hielp ook niet natuurlijk.
OPKRABBELEN
Vorig seizoen is er al een begin gemaakt met de wederopbouw van de Blackhawks. Dylan Strome werd weggeplukt bij de Arizona Coyotes. In Chicago trof Strome een bekend gezicht, want in de OHL maakte hij samen met Alex DeBrincat (41G, 35A) furore bij de Erie Otters. Met 17 goals en 51 punten kan Strome terugkijken op een redelijk eerste seizoen bij de Hawks. Stan Bowman legde op 1 juli ook free agent Ryan Carpenter vast. De voormalig Shark was een bruikbare kracht voor de Vegas Golden Knights en zal in Chicago waarschijnlijk de center voor de derde lijn zijn. Artem Anisimov keert niet terug. In ruil voor Zack Smith gaat de Rus de gelederen in Ottawa versterken. In 2015-2016 kwam Smith namens de Senators tot 25 goals, maar bij dat aantal kwam hij vorig seizoen niet in de buurt.
De defensie leunt nog altijd op Brent Seabrook en Duncan Keith. De twee bleuliners zijn de dertig echter al ruimschoots gepasseerd, dus vond general manager Stan Bowman het tijd worden voor wat vers bloed. Voormalig Islander Calvin De Haan werd losgeweekt bij de Carolina Hurricanes en de Fin Olli Maatta verliet na zes jaar het vertrouwde nest in Pittsburgh voor een avontuur in Chicago. Beide spelers maken de blauwe lijn in de breedte zeker sterker. Dat was vorig seizoen ook het probleem voor coach Jeremy Colliton. De jonge opvolger van Joel Quenneville zag zijn team maar liefst 292 goals incasseren. Alleen de Sens deden het met 301 slechter. Eén van de oorzaken was de afwezigheid van Crawford. De goalie kampte opnieuw met een hersenschudding, maar lijkt nu fit. Robin Lehner werd als backup gestrikt. Of dit genoeg is om in de buurt te komen van de play-offs valt te betwijfelen.
VOORSPELLING: 6e IN DE CENTRAL
MINNESOTA WILD (37-36-9, 83 PNT – 7e IN DIVISIE)
Voor het eerst in zes jaar waren de Minnesota Wild er niet bij toen het echt om de knikkers ging. De ervaren formatie van Bruce Boudreau mocht nog lang hopen op de play-offs, maar in de laatste anderhalve maand ging het mis. Met hun 83 punten zouden ze in de Pacific Division vijfde zijn geworden, maar in de Central eindigden ze daarmee onderaan. Als je topscorer slechts 28 goals en 61 punten op het bord brengt, dan weet dat je aanval niet je sterkste onderdeel is. Zach Parise deed het in dienst van de Devils drie keer beter, maar bij Minnesota was het één van zijn meest productieve seizoenen. Eric Staal (22G, 30A) bleef voor het eerst als speler van de Wild steken onder de 60 punten. Beide sterkhouders zijn de dertig al lang gepasseerd en dat is het volgende punt. Minnesota heeft een relatief oud roster.
ONRUSTIGE ZOMER
Er werd in het off-season wel degelijk verjongd. Paul Fenton had daar het een en ander over te zeggen, maar de resultaten maakt hij als GM van de Wild niet mee. Het boterde niet zo tussen Fenton, Boudreau en wat sterkhouders en nadat hij eerst afscheid had genomen van onder meer Mikael Granlund en Nino Niederreiter nam de organisatie in juli afscheid van hem. Met Bill Guerin aan het roer moet het beter gaan en zo gek ziet het roster er niet uit. Mats Zuccarello werd vastgelegd als free agent en eerder werden Ryan Hartman, Kevin Fiala en Ryan Donato al naar Minnesota gehaald. Niet direct de grootste namen, maar wel jonge aanvallers waar nog rek in zit. Van geen van hen mag verwacht worden dat ze de kar gaan trekken. Daarvoor moeten we, op hun oude dag, toch weer bij Parise ,Staal en captain Mikko Koivu zijn.
Defensief was het allemaal zo slecht nog niet. Het aantal tegengoals bleef met 237 onder het gemiddelde in de league. Daarmee bivakkeerden ze zelfs nog in het linkerrijtje. Met 14 goals en 43 punten heeft Jared Spurgeon zijn beste seizoen in de NHL achter de rug. Deze zomer volgde de beloning in de vorm van een contractverlenging. De 29-jarige verdediger ligt tot 2027 vast. Ryan Suter is de man van de vele speelminuten. Hij is al jaren een zeer gewaardeerde en betrouwbare kracht op de blauwe lijn. In 2018-2019 passeerde hij voor de derde keer in vier jaar de grens van 45 punten en speelde hij gemiddeld ruim 26 minuten per wedstrijd. Gewaardeerd wordt ook Matt Dumba. Hij werd echter geplaagd door een blessure en moest het bij slechts 32 wedstrijden laten. Een fitte Dumba is belangrijk, maar ook hij zal deze Wild niet naar de play-offs leiden.
VOORSPELLING: 7e IN DE CENTRAL
Cover Photo: Josie Lepe/AP Photo
