Thanksgiving: een bijzonder NFL-driegangenmenu

Tien uur lang NFL. Thanksgiving is een fantastische feestdag. Niet alleen omdat er drie wedstrijden achter elkaar gespeeld worden, maar natuurlijk ook omdat er veel bij gegeten wordt. Een verslag van een bijzonder driegangenmenu.

HET VOORGERECHT

Chicago Bears @ Detroit Lions | 20-23

Natuurlijk draait het tijdens Thanksgiving vooral om die kalkoen. Maar voor het zover is moet je wel wat eten. Elk jaar kijk je vol verwachting naar de schaal met kleine hapjes die uit de keuken komt, en elk jaar valt het weer tegen. Vegetarische pasteitjes, groentes. Dingen waar je eigenlijk helemaal niet op zit te wachten op een feestdag. Een beetje zoals de Detroit Lions die al zeven Thanksgivins op rij hebben verloren.

Maar dit jaar wordt alles anders, zo verzekert je moeder. Er is een nieuwe kok in de buurt en het eten is de afgelopen jaren steeds beter geworden. De groei is zo bijzonder, dat het eten dit keer zelfs het beste is wat Amerika op dit moment te bieden heeft. Als de voorgerechten op tafel komen kijk je dan ook je ogen uit. De eerste vier gerechten die je pakt zijn allemaal lekker. Er zit een echte uitschieter bij (een touchdown van Sam LaPorta), maar de drie andere hapjes (fieldgoals) mogen er ook zijn.

Het enige wat je je afvraagt is waar het berenvlees blijft wat je is beloofd. Je ziet er helemaal niets van, waardoor het halverwege het voorgerecht 16-0 staat. Het blijkt dat je moeder een schaal met eten vergeten is. Ze loopt naar de keuken en pakt de bereklauw waar je op hebt zitten wachten (touchdown Keenan Allen). En het gekke is die smaak begint de rest van het eten steeds meer te overheersen. Het volgende hapje smaakt nog prima, maar daarna is het eigenlijk alleen nog maar berenvlees wat je proeft.

Hierdoor begin je steeds meer te twijfelen over je keuze voor het voorgerecht. Want hoe meer je van de beer ziet, des verder zakt de rest van het eten weg. Terwijl dat juist was waarvoor je aan tafel bent gaan zitten. Je bent niet de enige. Iedereen aan tafel vraagt zich af of de nieuwe kok het wel is en of de bereklauw eigenlijk niet beter is. Het leidt zelfs tot een stemming. De beren krijgen de kans om te winnen (een laatste drive bij 23-20 achter, met nog meer dan drie minuten op de klok). Lukt het de snack om het luxueuze eten te verslaan? Er zijn genoeg kansen, maar door eigen domme fouten (geen gebruik van een time-out en een waardeloze clockmanamgement van Caleb Williams) ontsnappen de Lions. Voor het eerst in acht jaar winnen ze hun wedstrijd tijdens Thanksgiving.

HET HOOFDGERECHT

New York Giants @ Dallas Cowboys | 20-27

Veel tijd om na te genieten van het voorgerecht is er niet, want we gaan direct door met het hoofdgerecht. De kalkoen staat op tafel, de bijgerechten zien er heerlijk uit en je kunt niet wachten om te beginnen met eten. Maar dan gaat ineens de bel. Er staan twee familieleden voor de deur waar eigenlijk helemaal niemand op zit wachten (Drew Lock en Cooper Rush). En ineens besef je je dat je de komende uren met deze mensen zit opgescheept. Het gaat dus een lange avond worden.

Na een uurtje moet je eigenlijk toegeven dat het je niet tegenvalt. Het niveau van de gesprekken aan tafel is misschien niet heel hoog, maar het is wel vermakelijk. Zo zorgt Lock er met een touchdown run voor dat zijn ploeg voor het eerst in anderhalve maand weer een keer op voorsprong staat. Een voorsprong die hij ook zelf weer uit handen geeft door een pick-6 te gooien.

Heel even denk je dat deze familieleden eigenlijk helemaal niet zo erg zijn als je had gedacht. Tot je merkt dat ze steeds meer alcohol hebben gedronken. En het niveau zienderogen achteruit gaat. Punten worden punts en als de Giants nog een keer onnodig de bal verliezen na een fumble profiteren de Cowboys met een touchdown. Nog een touchdown later is de stand 27-10 voor de thuisploeg.

Ondertussen zit je zelf vol van het eten, en wil je nog maar een ding: dat het toetje begint. Maar het is nog niet eens halverwege het derde kwart. Je obese familieleden blijven zich maar volstoppen met nog een stuk kalkoen en nog wat gevulde aardappels. Hierdoor lijkt er geen einde te komen aan het hoofdgerecht. Op het einde lijkt het nog heel even interessant te worden als de Giants tien punten op rij scoren, maar daarna krijgen ze de bal niet meer, waardoor de Cowboys zowaar hun tweede zege op rij boeken en de Giants weer wat dichter bij de eerste pick in de draft zijn.

HET NAGERECHT

Miami Dolphins @ Green Bay Packers | 17-30

Na uuuuuren wachten is het eindelijk tijd voor waar je het meest naar uitgekeken hebt deze dag. Het dessert. Je hebt de keuze uit twee echte klassiekers. Een heerlijke warme apple pie uit Zuid-Florida en een kaasplankje vol verschillende soorten kaasjes. Je gaat er eens goed voor zitten en knoopt je broek alvast een stukje los. Hier wil je echt van genieten en goedmaken wat eigenlijk toch een teleurstellend voor- en hoofdgerecht is geweest.

Er is echter een probleem. Het kaasplankje is fantastisch en alles wat je ervan hebt voorgesteld. Alle verschillende soorten (special teams, defense, running game, passing game) zijn opperbest en passen heel goed bij elkaar. Zo een goed kaasplankje heb je dit jaar eigenlijk nog niet gehad. Nee, het probleem is het andere gerecht. De warme appeltaart koelt blijkbaar enorm snel af in het najaar. En dan zie je ineens de fouten in het gerecht. Simpele vangballen worden gemist en een fumble op special teams leidt de eerste touchdown van de Packers in.

Bovendien lijkt er ook iets te ontbreken aan deze apple pie. Op het oog ziet de taart er goed uit, maar je proeft nauwelijks iets van de kaneel (Tyreek Hill) of nootmuskaat (Jaylen Waddle). Je ziet dat het er is, maar qua smaak doet het weinig. Hierdoor kies je steeds meer van het kaasplankje, want dat blijft wel verrassen en voldoet volledig aan je verwachtingen.

In de laatste happen appeltaart die je neemt proef je wel iets meer smaak, maar het is te laat en te weinig voor het gerecht om echt indruk op je te maken. Waardoor je bijna klaar bent met appeltaart voor de rest van het seizoen. Na afloop denk je nog wat het toetje had kunnen zijn als ze niet die fumble hadden gehad en wel een touchdown hadden kunnen scoren in een van de pogingen na 2nd and goal op de 1-yardlijn. Maar als je na tien uur eindelijk van tafel mag realiseer je je een ding: alleen het kaasplankje heeft echt gesmaakt dit Thanksgiving-diner.


Lees hier de Thanksgiving Power Rankings en hier de previews van de rest van de wedstrijden van deze week.

Coverfoto: Jerome Miron/USA TODAY Sports

Chris Van Dijk
Chris Van Dijk
Sportliefhebber van alles wat een bal heeft. Door Stockton en Malone fan de Utah Jazz, en sindsdien verkocht aan Amerikaanse sporten. En na een bezoekje aan Phillie ook fan van de Eagles. Op twitter te volgen op @vandijkch

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen