Nu het reguliere seizoen voorbij is gaat de focus langzamerhand weer op de NFL Draft. En dus zijn er prospects om te bespreken. De komende twee maanden gaat elke positie onder de loep genomen worden. De drie op papier grootste talenten worden besproken, waarna de rest van de class kort wordt doorgenomen. We beginnen aan de verdedigende kant van de bal bij de defensive tackles.
DERRICK BROWN – AUBURN
Leeftijd: 22 | Lengte: 1.96 m | Gewicht: 144 kg | Senior
Net zoals vorig jaar (Quinnen Williams en Ed Oliver) zijn er ook dit jaar twee spelers die er op deze positie bovenuit steken. Eén daarvan is Derrick Brown. De senior van Auburn heeft drie jaar lang in de allersterkste conference (SEC) op zeer consistente basis gepresteerd en is eigenlijk elk jaar beter geworden. Afgelopen seizoen presteerde hij met een wedstrijd minder in bijna alle categorieën (behalve sacks) beter dan in 2017 en 2018. Samen met Kinlaw lijkt hij de enige garantie te zijn op een first round pick in deze DL class. Na een wat mindere combine zijn er echter wel wat kanttekeningen.
THE GOOD: KRACHT | FORCEERT DOUBLE TEAMS | RUN DEFENSE
Over zijn kracht hoeven we niet heel moeilijk te doen: kracht. Letterlijk. Derrick Brown is op zijn best als hij in de line of scrimmage constant bezig kan zijn met het overpoweren van zijn rechtstreekse tegenstander (meestal een center of guard). Op het oog een ideale nose tackle dus. In sommige gevallen is hij hier wat minder succesvol in (zoals vs LSU), maar zelfs dan heeft hij impact door double teams op zich te nemen. Hierdoor komen teamgenoten vrij om hun ding te doen. Soms is het zelfs zo erg (zoals hieronder) dat er zelfs triple teams nodig zijn om Derrick Brown uit te schakelen.
Derrick Brown beschikt zeker niet over een slechte handtechniek, maar toch maakt hij vooral gebruik van zijn brute kracht om de aanval van de tegenstander te stoppen. Eén tegen één is hij namelijk bijna niet tegen te houden. En zelfs als de tegenstander in staat blijkt hem op kracht te matchen, krijgt Brown het voor elkaar om (vooral in de running game) de aanval te stoppen. Daar heeft hij namelijk maar één hand voor nodig, zoals tijdens de twee momenten van hieronder.
Echter is het niet alleen maar brute kracht, want Brown kan zijn tegenstander ook gewoon te snel af zijn. Wie kijkt naar Brown, zal zich verbazen over zijn explosiviteit en snelheid waarmee hij tegenstanders kan verslaan en in een split van een seconde ineens voor de running back (nog voor de line of scrimmage) staat.
HANDTECHNIEK
Hoe gebruikt Brown dan zijn handen? Heel simpel: om zijn directe tegenstander naar achter te duwen. In sommige gevallen, zoals hieronder vs LSU, forceert hij hiermee een struikelpartij van de QB of duwt hij zijn tegenstander gewoon tegen de QB aan zodat deze geen kant meer op kan.
Toch gebruikt hij zijn handen ook regelmatig om tegenstanders in de passing game uit balans te brengen en zo een gehaaste pass te forceren.
Tot slot willen we je er ook nog even aan herinneren dat Derrick Brown een bizarre atleet is. Meer dan alleen brute kracht.
THE BAD: OUTSIDE PASS RUSH | HANGT TE LAAG | GEDULD
Dan zijn we bij het kopje aangekomen waar we (in het geval van Derrick Brown) moeten gaan muggenziften. Want daar komt het wel op neer. We zouden wat kunnen zeggen over zijn inconsistente pass rush en het feit dat hij als outside pass rusher gewoon niet als beste uit zijn voeten komt. Toch heeft dit niet veel met de speler en meer met zijn specifieke kwaliteiten te maken. Het is dus ook moeilijk om dit als zwakte te zien. Toch lijkt de kans klein dat we Brown veel als outside rusher opgesteld zien staan. Derrick Brown is een NFL nose tackle die in een 4-3 systeem ook prima uit de voeten kan.
Toch lijkt zijn grootste valkuil het te laag hangen in de line of scrimmage te kunnen zijn. En nogmaals: het muggenziften is nu echt begonnen. Momenten zoals hieronder gebeurde afgelopen seizoen (zeker tegen de sterkere tegenstanders als LSU en Alabama) vaak en bleek een manier te zijn om Brown relatief gemakkelijk uit te schakelen. Dit heeft deels ook het maken met zijn ijverigheid en enthousiasme.
NFL-teams die niet het voorrecht zullen hebben om Brown in hun team te hebben, zullen naar zwakke plekken zoeken. Deze technische flaw (want meer dan dat is het niet) kan in de NFL vaker tegen hem worden gebruikt dan dat in college het geval was. Doordat hij zo laag hangt, is het voor een center of guard relatief makkelijk om Brown naar de grond te werken en hem zo uit te schakelen. Nogmaals, het gebeurde niet extreem vaak en het is echt zoeken naar problemen. Toch is het iets om op het hogere niveau op te letten.
JAVON KINLAW – SOUTH CAROLINA
Leeftijd: 22 | Lengte: 1.98 m | Gewicht: 140 kg | Senior
Achter Derrick Brown is Javon Kinlaw de beste optie. De laatste tijd heeft Kinlaw zich in de top 15 van verschillende mock drafts weten te nestelen. Hij moet Derrick Brown duidelijk nog voorrang verlenen, maar ook Kinlaw heeft (weliswaar een jaar minder) lang op hoog niveau gespeeld. Want ook Kinlaw komt uit de SEC (South Carolina) en is met het seizoen beter gaan spelen. Afgelopen seizoenen zijn alle statistieken (behalve TFL) omhoog gegaan. En er zijn duidelijke verschillen tussen Derrick Brown en Javon Kinlaw. En daar waar bij Brown zijn positie (nose tackle) wel vast lijkt te staan, kunnen NFL-teams met Kinlaw verschillende kanten op. In 4-3 kan hij op beide DL-plekken spelen, terwijl hij vanwege zijn lichaamsbouw prima als nose tackle in een 3-4 systeem kan functioneren.
THE GOOD: HANDTECHNIEK | PASS RUSH | LENGTE | RUN DEFENSE | PURSUIT
Dit begint al bij de techniek. Beide spelers kunnen zowel met twee voeten en één been als twee voeten en twee benen aan de grond opereren. Grote verschil is dat Derrick Brown vooral veel gebruik maakt van zijn ruwe kracht, daar waar Kinlaw veel gebruikt maakt van zijn uitstekende handtechniek. Deze handtechniek blijkt vooral in de pass rush erg effectief te zijn. Dit is dan ook de voornaamste reden dat Kinlaw afgelopen seizoen twee sacks meer wist te verzamelen dan Brown.
Hij is niet altijd succesvol en had zeker naar de tien sacks kunnen gaan in een league met mindere QB’s, maar het effect op de QB is enorm. In dit geval weet Trevor Lawrence op één of andere manier zijn sack te ontwijken, maar het gaat in dit geval om de handtechniek waarmee Kinlaw zijn tegenstander compleet kansloos laat.
En voor de mensen die denken dat Kinlaw alleen een atleet is met een goede handtechniek en veel explosiviteit, die zit er flink naast. Hij is zeker niet zo sterk als Derrick Brown, maar geregeld zorgt hij er simpelweg met zijn power (en deels ook dankzij de positie van zijn hand) dat zijn tegenstander niet in de juiste positie staat. En dan is het een kwestie van naar achteren peddelen.
RUN DEFENSE
Het moment van hierboven laat niet alleen zijn kracht zien, maar ook zijn atletische vermogen. Want voor iemand van bijna 2 meter is Kinlaw ongelooflijk wendbaar. Tevens is Kinlaw erg goed in het achtervolgen en in de gaten houden van de speler met de bal. Hierdoor is Kinlaw zelfs als hij wordt geblokt niet kansloos. De twee momenten van hieronder (vlak voor de endzone) laten zien dat pursuit zelfs tijdens het geblokt worden extreem belangrijk is in run defense.
En ook het moment van hieronder laat zien dat hij beschikt over prima handtechniek (in dit geval om de OL bezig te houden) en vervolgens het vermogen heeft om ineens te switchen als het moment daar is om de RB neer te halen.
THE BAD: OOK MOGELIJK IN DE NFL?
Ja echt. Dit is het. We weten het verder gewoon niet. Kinlaw heeft de perfecte lichaamsbouw voor een DL, beschikt over een fantastische handtechniek (de beste op deze positie in de draft) en is zowel in de pass rush als in run defense ijzersterk en consistent. En dat vertaalt zich, net zoals bij Brown, niet altijd in statistieken.
Kinlaw heeft amper tot geen blessuregeschiedenis en speelde drie jaar lang in de sterkste conference in CFB. Als we dan een beetje moeten mopperen, is het het feit dat Brown een jaartje langer op het college football niveau heeft gespeeld en Kinlaw eigenlijk pas dit jaar echt liet zien wie hij kan zijn. Derrick Brown laat dat al drie jaar lang zien. De vraag is dus vooral of het een fluke was of dat de ontwikkeling van Kinlaw zich in de NFL zal gaan voortzetten. Wat dat betreft is er bij Derrick Brown wat meer zekerheid op resultaat. Dit is dan ook de enige verklaring dat hij in de top 10 van de 2020 NFL Draft wordt genoemd en Kinlaw daar voorlopig alleen van mag dromen.
NEVILLE GALLIMORE – OKLAHOMA
Leeftijd: 22 | Lengte: 1.88 m | Gewicht: 136 kg | Senior
Na de twee hierboven genoemde spelers houdt de garantie voor eerste ronde DL wel op. Sterker nog: de kans lijkt groot te zijn dat dit de enige twee DL zullen zijn die na de eerste ronde een NFL-team hebben. De groep daarachter is echter enorm groot en de DL class van dit jaar mag dan ook behoorlijk diep genoemd worden. We hadden hier dan ook uit een hele lading spelers kunnen kiezen. De keuze is gevallen op Neville Gallimore, van alle DL in deze draft misschien wel de meest ervaren speler. Vier jaar lang heeft hij als starter op het allerhoogste CFB-niveau uitstekend gepresteerd. Vooral zijn laatste twee jaar waren uitstekend te noemen.
THE GOOD: RUN DEFENSE | KRACHT | ATLETISCH VERMOGEN
De kracht van Neville Gallimore ligt in de NFL waarschijnlijk als nose tackle. Dankzij zijn lengte en kracht lijkt hij op deze positie prima te kunnen gaan presteren. Bij Oklahoma speelde hij in een 4-3 systeem, waardoor hij meestal de snellere DL van de twee was en dus de rol van three technique guy op zich nam. En dit deed hij zeker de afgelopen twee jaar met verve. Een grote zorg voorafgaand aan afgelopen seizoen was of Gallimore in de passing game op NFL-niveau ook kon produceren.
De sack van hierboven laat zien wat voor vooruitgang hij afgelopen seizoen heeft geboekt. De sack verbetering laat statistisch zien dat er niet extreem veel verbetering was, maar de QB hurry’s stegen enorm. En hij doet dit op verschillende manieren. Zoals hierboven, waar hij zijn tegenstander dankzij zijn handtechniek verslaat en vervolgens rechtdoor kan richting de QB. Of zoals hieronder, waar hij dankzij een fantastische spin move Sam Ehlinger wederom te grazen kan nemen.
Het laat ook meteen zien wat voor een atleet Gallimore is. En op het moment dat de QB het op een rennen zet, kan hij zijn daadwerkelijk kracht laten zien. Zijn running game defense is namelijk uitstekend en consistent. Zijn positionering kan af en toe nog wat beter, maar over het algemeen komen momenten als die van hieronder vaak voor tijdens een seizoen.
RUN DEFENSE
Zijn run defense is fenomenaal te noemen. Dit is nog een grote reden waarom hij als nose tackle of als minder snelle en fysieke speler in een 4-3 systeem in de NFL het meeste succes zal hebben. Hij vreet blockers op als geen ander en kan ze dus (zoals hierboven aangetoond) ook nog eens verrassen met prima handtechniek en atletisch vermogen.
THE BAD: ONZICHTBAAR VS STERKE TEAMS | POSITIONERING
Gallimore begon afgelopen seizoen fantastisch (met als hoogtepunt het duel vs Texas), maar daarna vlakte het wat af. Tegen Baylor kwam hij amper tot niet in beeld en ook tegen LSU was hij onzichtbaar te noemen. Nou is dat geen ramp, maar het niveauverschil tussen de duels tegen Texas, Iowa State enz en de duels tegen sterke teams als Baylor en LSU is toch wel aardig groot. Dit betekent dat teams die goed gecoacht worden en een goede OL hebben, Gallimore weten uit te schakelen. In de NFL zal hij dit minimaal 16 keer per seizoen gaan meemaken.
Daarnaast was hij soms niet op de juiste positie te vinden of was hij uit positie om een play te kunnen maken. Hiermee had hij zijn statistieken nog meer kunnen verbeteren en tevens flink wat runs (van zowel de QB als de RB) kunnen tegenhouden. Al met al is Gallimore alles behalve een zekerheid voor het NFL-niveau, maar het talent is absoluut daar.
OVERIGE DL CLASS
Maar zoals hierboven al gezegd bestaat de groep achter Derrick Brown en Javon Kinlaw uit meer dan alleen maar Gallimore. Justin Madubuike (Texas A&M), Marlon Davidson (Auburn) en James Lynch (Baylor) zijn andere spelers die zo maar eens tijdens de eerste dag al genoemd kunnen worden. Zo niet, dan zal dit in ronde drie of vier geheid gaan gebeuren. Justin Madubuike is qua atletisch vermogen, kracht en lichaamsbouw vergelijkbaar met Gallimore. Enige verschil is dat zijn kracht juist ligt in de pass rush en hij nog flink kan werken aan zijn run defense. Daarnaast is er bij veel mensen twijfel over zijn instelling.
James Lynch is de meest underrated DL in de draft class. De beste BIG 12 verdediger van vorig seizoen kan zowel vanuit de binnenkant als vanaf de buitenkant komen, maakt het verschil in zowel de passing game als in de running game en beschikt over een enorme drive. Over zijn techniek en atletisch vermogen valt flink wat te zeggen en de upside lijkt niet groot te zijn, maar de inzet is daar. En zo ook de resultaten.
Hetzelfde geldt eigenlijk een beetje voor Marlon Davidson, die bij Auburn bijna altijd vanaf de zijkant kwam in een 4-3 systeem. Dankzij deze positionering was hij enorm succesvol in pass rush en degelijk in de running game. Want Davidson verandert in een compleet andere speler als hij de QB ziet. Daarom lijkt hij als DE in de NFL ook beter uit de voeten te gaan komen dan als pure DT. Een grote atleet is het niet en zijn techniek is gelimiteerd, maar net zoals Lynch geeft hij altijd 100%
OVERIGE OPTIES
Maar zelfs dan zijn er nog een paar leuke opties over. Ross Blacklock (TCU) is de degelijkheid zelve in zowel pass rush als in run defense en is op veel vlakken te vergelijken met Javon Kinlaw (met wat minder talent en upside). DaVon Hamilton (Ohio State) is een goede allrounder met potentie als nose tackle in de NFL, hetzelfde geldt voor Jordan Elliot (Missouri). Tot slot Raekwon Davis (Alabama), die veel potentie heeft als three technique in de NFL vanwege zijn snelheid en atletisch vermogen. Enorme drive, veel ervaring en goed in zowel de pass rush als run defense.
SPORTAM DL RANKINGS
1: Derrick Brown | 2: Javon Kinlaw | 3: Neville Gallimore | 4: Justin Madubuike | 5: James Lynch | 6: Marlon Davidson | 7: Ross Blacklock | 8: DaVon Hamilton | 9: Raekwon Davis | 10: Jordan Elliot
(Top/Cover Photo: AP Photo/Butch Dill)
