De LA Lakers werden door Lebron James en Anthony Davis naar het kampioenschap geloodst. Samen vormen zij de ruggengraat van een titelfavoriet voor komende jaren. Veel succesvolle teams konden bouwen op het samenspel van twee uitmuntende spelers. In dit artikel gaan we kijken naar de 10 beste duo’s aller tijden. Voor deze ranking heeft SportAmerika gekeken naar behaalde titels, het aantal jaren van samenwerking en de chemie tussen twee spelers. Zoals elke top 10 beginnen met de nummer 10.
10. Jerry West / Elgin Baylor, LA Lakers 1960-1972
De Lakers hadden met Jerry West en Elgin Baylor extreem goede aanvallers. Baylor stond bekend om zijn jumpshot. Deze manier van schieten was destijds revolutionair, waardoor hij moeilijk te verdedigen was. Gedurende zijn carrière scoorde hij gemiddeld 27 punten per wedstrijd en 13 rebounds per wedstrijd.
Wist je dat het logo van de NBA het silhouet van Jerry West is? Als point guard leidde hij de aanval van de Lakers. Ook hij was goed voor 27 punten per wedstrijd en vond hij met zijn dribbels altijd een weg naar de basket.
Enig smetje op hun samenwerking? West en Baylor wisten in de 10 seizoenen zeven keer de finale te halen en niet één keer te winnen. Toen het duo in 1972 uit elkaar ging, werd West ironisch genoeg wel kampioen met de Lakers.
9. David Robinson / Tim Duncan, San Antonio Spurs 1997-2003
In 1996 raakte David “the Admiral” Robinson zwaar geblesseerd en eindigde de Spurs op de 27e plaats in de standings. Dit rampjaar leverde wel de 1e draft-pick van 1997 op, waarmee zij Tim Duncan kozen. De geboorte van “the Twin Towers” was een feit.
Robinson kwam van de marine en stond bekend om zijn discipline, fatsoen en werklust. Hij bleek de ideale mentor voor de introverte, timide Duncan. In de jaren voor de komst van Duncan had Robinson al naam gemaakt als topverdediger en aanvalsleider. Destijds werd de NBA gedomineerd door centers als Shaquille O’Neal, Hakeem Olajuwon en Patrick Ewing, maar de combinatie van twee grote spelers die elkaar vooral verdedigend perfect aanvoelde leverde in 1998 meteen de 1e van twee titels op. Robinson sloot zijn carrière af met een titel in 2003. Duncan zou daarna nog viermaal in de finale staan, waarvan er drie werden gewonnen.
8. Isiah Thomas / Joe Dumars, Detroit Pistons 1985-1994
Onder leiding van Isaiah Thomas en Joe Dumars wisten de Pistons eind jaren ‘80 de NBA te domineren met keiharde defense. De twee guards gingen voorop in de strijd en vormde negen seizoenen lang één van de beste back-courts in de NBA.
Zowel verdedigend als aanvallend wisten ze precies wat ze aan elkaar hadden. Thomas was de spelmaker, Dumars de schutter. De rest van het team, waaronder Dennis Rodman en Bill Laimbeer, was aanvallend afhankelijk van de guards. Alleen onder hun leiding konden de Pistons uitgroeien tot titelkandidaat.
In 1988 haalden zij de finale, waar ze werden verslagen door de Lakers van Magic Johnson. Het jaar daarop namen ze wraak en wisten ze twee keer achter elkaar kampioen te worden. Tot grote frustratie van Michael Jordan.
7. Shaquille O’Neal/ Kobe Bryant, LA Lakers 1996-2004
In 1996 maakte Shaquille O’Neal de overstap van de Orlando Magic naar de Lakers. Datzelfde jaar werd Kobe Bryant als 13e gekozen door de Charlotte Hornets en meteen in een trade naar de Lakers gestuurd. Shaq was op dat moment de meest dominante speler in de NBA. Met zijn postuur en brute kracht was hij niet te stoppen. In Orlando had hij al eens de finale gehaald en datzelfde moest hij nu voor de Lakers doen.
Kobe koos ervoor om direct na high school naar de NBA te gaan en won als rookie de Slam dunk contest tijdens het All-Star weekend. De piepjonge Kobe kon in de schaduw van Shaq groeien tot superster en na drie seizoenen behaalden ze hun eerste titel.
De Lakers wisten drie jaar achter elkaar kampioen te worden. Tijdens deze succesjaren kwam de relatie tussen Shaq en Kobe onder een vergrootglas te liggen en moest coach Phil Jackson meerdere keren bemiddelen om de gemoederen te bedaren. In 2004 haalden ze weer de finale, maar verloren zij als gedoodverfde favoriet van de verrassend sterke Detroit Pistons.
Dit betekende het eind van hun samenwerking. Shaq wist in 2006 nog één keer kampioen te worden met de Miami Heat. Kobe werd nog twee keer kampioen met de Lakers (2009 en 2010).
6. John Stockton / Karl Malone, Utah Jazz 1985-2003
Maar liefst 19 jaar lang voerden John Stockton en Karl Malone de Utah Jazz aan. 19!! En dan ook nog onafgebroken naar de playoffs en twee keer naar de finale. Jammer genoeg voor de Jazz besloot Michael Jorden terug te keren naar de NBA, anders hadden ze zeker één keer de titel gewonnen.
De chemie tussen point guard Stockton en power-forward Malone was simpelweg verbluffend. Het gemak waarmee Stockton Karl ’the Mailman’ Malone vond was een genot om naar te kijken. Stockton leidde negen jaar lang de NBA in assists. Daarnaast was Stockton ook nog eens een ontzettend goede verdediger, wat hem misschien wel de beste point guard aller tijden maakt.
Malone stond bekend om zijn doeltreffendheid op de momenten dat het nodig was. Zijn bijnaam komt voort uit het gezegde: “The mailman always delivers”. Toen Stockton in 2003 met pensioen ging, besloot Malone een ultieme poging te doen om de felbegeerde ring te bemachtigen. Samen met Gary Payton, ook een verliezend finalist, tekenden zij bij de Lakers van Shaq en Kobe. Misschien was het wel hun karma waardoor de finale in 2004 verloren ging..
5. Larry Bird / Kevin McHale, Boston Celtics 1980-1992
In de jaren 80 moesten de Boston Celtics opboksen tegen de LA Lakers van Magic Johnson. Larry Bird en Kevin McHale vormden tezamen het perfecte duo voor deze taak. In de 12 seizoenen dat zijn samenspeelden bereikten ze vijf keer de finale en werden ze drie keer kampioen.
Bird is misschien wel de voorloper van de moderne point forward. Hij had een uitstekend inzicht en veraste de tegenstander met listige passes. Zowel met als zonder bal was hij een constante dreiging. Zijn ultieme handelsmerk was zijn schot, getuige zijn hoge schotpercentages. Hij won driemaal achter elkaar de Most Valuable Player award (MVP).
McHale was een ware goeroe rondom de basket. Zijn voetenwerk draaide menig tegenstander letterlijk dol. Bird wist telkens weer McHale in stelling te brengen onder de basket. Deze aanvallende vaardigheden resulteerde in het hoogste schotpercentage in twee seizoenen.
Zowel Bird als McHale waren uitstekende verdedigers. Hun intelligentie en verfijnde techniek staan symbool voor de Boston Celtics dynastie van de jaren 80.
4. Steph Curry / Klay Thompson, Golden State Warriors 2011-heden
De Splash-brothers zijn medeverantwoordelijk voor het moderne basketbal. Deze twee briljant goede schutters, die op elk moment in een wedstrijd kunnen losbarsten met een driepunt-barrage, hebben de basketbalwereld op zijn kop gezet. Onder hun bezielende leiding bereikten ze vijf jaar achter elkaar de finale, waarvan ze er drie wonnen.
Beide spelers zijn beroemd om hun accurate schot, maar de aanval wordt geleid door Steph Curry. Zijn ball-handling skills zijn zo goed dat hij altijd ruimte kan creëren voor een goed schot. Zijn spelinzicht stelt andere spelers in staat om te excelleren; iedereen om hem heen wordt een betere speler.
Klay Thompson wordt gezien als een pure schutter. Hierdoor worden zijn verdedigende kwaliteiten weleens over het hoofd gezien. Hij kreeg veelal de opdracht om de beste tegenstander te verdedigen.
Het is eeuwig zonde dat de samenwerking tussen de Splash-brothers verstoord wordt door blessures. De opeenvolging van blessures voor Thompson gaat menig basketbal fanaat aan het hart. Eerst moest hij een heel seizoen missen door een knieblessure. Dit seizoen ging in rook op toen in de voorbereiding zijn achillespees scheurde.
Curry probeert dit jaar de Warriors drijvende te houden en hoopt op een dag weer op het veld te staan met zijn backcourt-maatje Thompson.
3. Magic Johnson / Kareem Abdal-Jabbar, LA Lakers 1979-1989
Je noemt iemand niet voor niets ‘Magic’. Als je zo iemand koppelt aan het talent van Kareem Abdul-Jabbar (KAJ) moet er wel iets magisch ontstaan. Tien jaar lang speelden zij samen. Tijdens deze tien jaar gingen zij maar liefst acht keer naar de finale, waarvan er vijf werden gewonnen.
Magic verdiende zijn bijnaam al tijdens zijn collegejaren. Zijn passes, dribbels, lay-ups en verdediging waren simpelweg betoverend. Hij bracht een ongrijpbare flow in het spel. Daarnaast is Magic een uiterst charismatische persoonlijkheid, wat hem tot één van de meeste unieke spelers allertijden maakt.
KAJ had al naam gemaakt bij de Milwaukee Bucks, waarmee hij in 1971 kampioen was geworden. Tweemaal was hij topscoorder van de NBA en viermaal noteerde hij de meeste blocks per wedstrijd. Zijn ervaring bracht rust en stabiliteit bij de Lakers.
De jaren ’80 staan bekend om de strijd tussen de Boston Celtics en LA Lakers, maar de Lakers-dynastie heeft toch echt gewonnen dankzij Magic en KAJ.
2. Bob Cousy/ Bill Russel, Boston Celtics 1956-1963
Toen Bill Russel in 1956 bij de Celtics kwam, tot het einde van Bob Cousy’s carrière in 1963, stonden de Celtics onafgebroken in de finale. Zeven finales op een rij, zes kampioenschappen. Om het nog bonter te maken ging Russel door en behaalde hij in totaal 11 kampioenschappen in 13 seizoenen!! Dit maakt van Russel de Greatest Off All Time binnen de NBA.
Voordat Russel bij de Celtics kwam had Cousy al een naam voor zichzelf gemaakt. Hij stond ook wel bekend als ’the Houdini of hardwood’. Zijn manier van spelen was revolutionair. Voor het eerst in basketbal werden vooraf bedachte plays gespeeld. Hij vertraagde het spel, bracht teamgenoten in positie en transformeerde de NBA.
Aanvallend zat het dus wel snor bij de Celtics. Russel verzorgde de verdediging en was de ontbrekende schakel. Destijds werden het aantal blocks niet bijgehouden, wat eeuwig zonde is omdat Russel een ware specialist was. Op basis van krantenartikelen wordt geschat dat hij en Wilt Chamberlain rond de acht schoten per wedstrijd blockten. Hij was trouwens de enige speler de Wilt Chamberlain aan banden kon leggen.
Cousy veranderde de sport aanvallend, Russel veranderde de sport verdedigend. Tezamen regeerden zij zeven seizoenen de NBA.
1. Michael Jordan / Scottie Pippen, Chicago Bulls 1987-1993 1994-1998
Michael Jordan en Scottie Pippen werden in 1987 teamgenoten. Jordan was al de absolute leider van het team, maar hij had nog geen gevestigde secondant. Pippen groeide in drie jaar uit tot de gewenste ster die de Bulls nodig hadden. De tijd was rijp om te gaan oogsten.
In 1989 en 1990 reikte de Bulls tot de conference finale waarin zij telkens werden uitgeschakeld door de Pistons van Thomas en Dumars. Beide series werden op het scherpst van de schede gespeeld. Bikkelharde duels, nagelbijtende slotseconden. In 1991 lukte het eindelijk om de gehate Pistons te verslaan en door te dringen tot de finale. Om deze vervolgens drie jaar achter elkaar te winnen.
Michael Jordan was door zijn winnaarsmentaliteit niet te stoppen in zijn jacht op succes. Hij werd zeven jaar achter elkaar topscoorder van het jaar. Werd vijfmaal uitgeroepen tot MVP en leidde de NBA driemaal in steals. Verdedigend werkte hij net zo hard om zijn doelen te bereiken.
Pippen was een minder uitgesproken persoonlijkheid en gedijde uitstekend in de schaduw van Jordan. Hij wist precies wanneer hij zijn loopacties moest maken en was bliksemsnel in de counteraanval. Verdedigend wordt hij beschouwd als één van de beste allertijden. Zijn armlengte benutte hij optimaal, om zo de aanval van de tegenstander te ontregelen. Dit leidde tot veel balverlies en vele counters.
Velen geloven dat de Bulls acht jaar op rij kampioen waren geworden als Jordan in het seizoen 1993-1994 was gebleven. Misschien is het daarom nog knapper dat Jordan en Pippen de successen van begin jaren ‘90 wisten te herhalen en weer driemaal op rij kampioen werden. In de 10 jaren dat zij samenspeelden bereikten ze zes keer de finale en verloren er geen een. De onderbreking in ’94 en ’95 is enerzijds een aderlating, anderzijds maakt het de legende van Jordan en Pippen compleet.
Photo: Andrew D. Bernstein / NBAE / Getty
