Negro Leagues krijgen eindelijk officiële erkenning

De Negro Leagues gelden sinds vorige week officieel als één van de major leagues. Dat maakte commissioner Rob Manfred bekend in een statement. Daarmee krijgen de Negro Leagues eindelijk de erkenning waar ze in veler ogen al lang recht op hadden.

ERKENNING

Afgelopen februari was het 100 jaar geleden dat Rube Foster de eerste Negro League opzette, een honkbalcompetitie voor en door zwarte honkballers. Daarmee ontstond er een serieuze competitie waarin zwarte spelers, die buitengesloten werden door de Major League, hun talenten met elkaar konden meten. Totdat Jackie Robinson de color barrier doorbrak en de beste spelers vervolgens één voor één de overstap maakten, werd er onafgebroken gespeeld in één (of meerdere) van in totaal zeven Negro League-competities.

Waar al die spelers dus gedurende hun carrière niet op een dergelijke erkenning mochten rekenen, krijgen ze die nu met terugwerkende kracht wel. Daarmee kunnen we dus over Cool Papa Bell, Josh Gibson, Oscar Charleston en vele van hun zwarte generatiegenoten spreken als major leaguers. Voor hen kwam het debuut van Robinson namelijk te laat, waar iemand als Satchel Paige op hoge leeftijd alsnog een kans kreeg, al lagen zijn hoogtijdagen op dat moment natuurlijk wel enige tijd achter hem.

NEGRO LEAGUE STATISTIEKEN

Volgens de overlevering heeft catcher Josh Gibson in zijn loopbaan meer dan 800 homeruns geslagen. Het record van Barry Bonds komt met deze recente MLB-beslissing echter niet in het geding. Veel van zijn homeruns sloeg Gibson namelijk niet in de Negro Leagues. De teller van diens officiële homerunaantal staat in de MLB-database (voor de honkbalhistorici onder ons een absolute aanrader om hier eens doorheen te scrollen en klikken) namelijk slechts op 194. Toch zagen tijdgenoten hem als de zwarte tegenhanger van Babe Ruth.

Die reputatie heeft hij voornamelijk te danken aan zijn prestaties tijdens barnstorming tours. Teams die bestonden uit de beste zwarte spelers trokken daarbij door het land om het op te nemen tegen lokale ploegen of teams die waren samengesteld uit spelers uit de majors. Deze trips betaalden duidelijk beter dan hun wedstrijden in het kader van de Negro Leagues. Het bood de spelers bovendien de kans om hun krachten te meten met witte honkballers. In die wedstrijden toonden spelers als Gibson en Paige vaak aan minstens even goed te zijn als hun witte tijdgenoten Ruth en Bob Feller.

SEPERATE BUT (NOT) EQUAL

Toch was één van de argumenten voor de uitsluiting van zwarte spelers dat zij simpelweg niet goed genoeg zouden zijn om uit te komen in de Major League. Hoewel ook de mensen die in die tijd verder keken dan hun neus lang was, wel degelijk wisten dat dit pure onzin was, werd dit dankzij de prestaties van Robinson, Roy Campanella en Willie Mays nadien nog maar eens extra duidelijk. Alle drie waren zij ook (kortstondig) actief in de Negro Leagues. Een bijgevolg van de nieuwe status van deze competities is dat de statistieken hieruit kunnen worden toegevoegd aan hun prestaties in de Major League.

Een interessant draadje over de Negro League-statistieken. Klik op de tweet om het hele draadje te openen.

Daarmee komen er bijvoorbeeld voor Mays 17 honkslagen bovenop zijn eerdere MLB-totaal. Een homerun produceerde hij in het jaartje dat hij in de Negro Leagues speelde niet. Welke gevolgen de erkenning van de Negro League-statistieken voor batting titles en andere individuele prijzen en records zal hebben, is nog niet duidelijk. Samen met Elias Sports Group gaat MLB kijken naar de waarde die de prestaties in de Negro Leagues moet worden toegekend. Een factor hierin is het beperkte aantal wedstrijden dat in deze competities werd gespeeld.

KRITIEK

Niet iedereen heeft het statement van Manfred en MLB echter met gejuich ontvangen. Eén van de geuite bezwaren was de bewoording. Manfred sprak namelijk over een ‘oversight’ die moest worden rechtgezet. Dit is natuurlijk een tamelijk eufemistische bewoording voor de willens en wetens gehanteerde verbanning van zwarte spelers. Men miste in de woorden van Manfred een bepaalde mate van verantwoordelijkheid — een kritiekpunt waar de commissioner wel vaker mee te maken heeft gehad.

Het was tenslotte geen misverstand, maar van hogerhand werd door de teameigenaren en Major League zelf bepaald dat zwarte spelers uitgesloten werden. Daarmee werd in ieder geval een deel van de 3.400 spelers die actief waren in de Negro Leagues de kans ontnomen om in de Major Leagues te spelen. Zij misten daarnaast dus ook de financiële beloning die daarmee gepaard zou gaan.

Bovendien, zo luidt verdere kritiek, hebben de Negro Leagues deze bevestiging van MLB niet nodig. Dat de Negro Leagues van gelijkwaardig niveau waren, stond voor hen al lang vast. Hun reputatie hadden de zwarte honkballers met hun talent en daaruit voortvloeiende prestaties afgedwongen. Daar hadden ze dit statement van MLB niet voor nodig. De plaquettes van Gibson, Paige, Robinson en Mays en Cooperstown ondersteunen deze argumentatie. Toch kan een dergelijk gebaar, al was het slechts symbolisch, natuurlijk geen kwaad.

ZWARTE HONKBALLERS IN 2020

Eén van de organisaties die de wens uitsprak dat dit pas een eerste stap in de goede richting zal zijn, was The Players Alliance. De organisatie, waar onder anderen spelers als Mookie Betts, Jack Flaherty en de twee beste rookies van het afgelopen jaar — Kyle Lewis en Devin Williams — zich aan hebben verbonden, zet zich in om de sport te promoten onder de zwarte jeugd. Het percentage zwarte spelers in de Major League neemt de laatste jaren namelijk flink af. Waar dertig jaar geleden 20% van de competitie zwart was, is dat percentage tegenwoordig gedaald tot een schamele 8.

De status van Betts als jaarlijkse MVP-kandidaat en de vele jonge zwarte talenten die de league tegenwoordig rijk is, hebben hopelijk mooie gevolgen voor de populariteit van de sport onder zwarte jongeren, die de afgelopen jaren hun heil vaker zochten in sporten als football en basketbal. Het is ook een van de doelstellingen van de ‘Let the kids play’-campagne. Toch moeten de acties van MLB verder gaan dan symboliek, want anders is het maar de vraag hoe effectief ze zullen zijn.

Coverfoto: Tom Forget/MLB.com

Sander Grasman
Sander Grasman
Recreatief sporthistoricus en vice-voorzitter van de Nederlandse Fred McGriff-fanclub.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen