De Los Angeles Dodgers dreigen de Atlanta Braves van dit decennium te worden. In de jaren negentig wonnen de Braves de ene divisietitel na de andere, maar slechts één keer wonnen Bobby Cox en de zijnen de World Series. Voorlopig lijken de Dodgers te tekenen voor een dergelijk scenario. Sinds 2008 won Los Angeles zeven keer de NL West. Eén keer maakten de Dodgers hun opwachting in de World Series, maar daarin waren de Houston Astros vorig jaar met 4-3 te sterk.
Geen team, zelfs de Astros en de Indians niet, won in 2017 zoveel wedstrijden als de LA Dodgers. Manager Dave Roberts zag zijn ploeg 104 keer als winnaar van het veld stappen. Na drie wedstrijden waren de Dodgers in de NLDS al klaar met de Arizona Diamondbacks. De Chicago Cubs vonden na vijf duels hun Waterloo tegen LA in de NLCS. De energie die de Dodgers konden sparen in hun eerste series, hadden ze hard nodig tegen Houston. En nog was dat niet genoeg. In een prachtige World Series moesten de Dodgers na zeven duels het hoofd buigen.
CODY WIE?!
Het einde was dan zuur, maar onderweg gebeurde er vorig jaar veel moois in Los Angeles. Zo was er opeens de doorbraak van Cody Bellinger. Op 21-jarige leeftijd debuteerde de eerstehonkman in de majors, had vijf wedstrijden nodig voor z’n eerste homerun en sloot het seizoen af met maar liefst 39 dingers. Het verbaasde niemand dat Bellinger aan het einde van de rit tot NL Rookie of the Year werd verkozen. In 2013 pikten de Dodgers hem op in de vierde ronde van de draft, maar Bellinger weet de ogen van de honkbalwereld nu echt op zich gericht. Het lijkt hem echter wel toevertrouwd om de goede lijn door te trekken.
De puisant rijke Dodgers hielden zich aardig koest in het offseason. Van opvallend veel mensen werd afscheid genomen. Dat had vooral te maken met financiën. Pitchers Scott Kazmir en Brandon McCarthy gingen hun geluk beproeven in Atlanta. In diezelfde deal mochten de fans in LA Matt Kemp opnieuw in de armen sluiten. Yu Darvish speelde vorig seizoen een paar maanden voor de Dodgers en verkaste naar de Cubs.
— SPORTAMERIKA SEASON IN REVIEW 2017: LOS ANGELES DODGERS
Curtis Granderson kwam tijdens het seizoen over van de Mets, maar vervolgt zijn loopbaan in Toronto. In Scott Alexander hebben de Dodgers er wel een goede reliever bij. De lefty noteerde vorig jaar in dienst van de Royals vier saves, maar met de aanwezigheid van Kenley Jansen zal hij niet de illusie hebben dat hij gehaald is voor de rol als closer. Hoewel het rustig bleef in Los Angeles zullen de fans toch tevreden zijn. Het grootste deel van de succesvolle ploeg van vorig jaar keert terug om opnieuw een gooi te doen naar de eerste World Series-titel sinds 1988.
LINE-UP
Matt Kemp zou zomaar eens de verrassing in het leftfield kunnen worden. Namens Atlanta had Kemp vorig jaar aan slag nog wel zijn goede momenten, maar defensief hielden de Braves-fans hun hart vast als de veteraan in de line-up stond. Tijdens Spring Training verbaast Kemp vriend en vijand met z’n vier homeruns en acht RBIs. Chris Taylor bracht vorig jaar de nodige tijd door in het leftfield, maar schuift in 2018 waarschijnlijk op naar het centerfield. In z’n vijfde jaar in de majors toonde de 27-jarige outfielder aan wel degelijk te kunnen slaan. Taylor sloot zijn eerste seizoen als vaste waarde in de line-up af met 21 homeruns, 72 RBIs, 17 gestolen honken en een slashline van .288/.354/.496.
In right field zal Yasiel Puig zijn plekje weer opeisen. En wie kan hem ongelijk geven. Puig is nog altijd maar 27 jaar, dus de beste jaren van de Cubaan moeten nog komen. Als hij de ontwikkeling van vorig seizoen door weet te trekken, berg je dan maar. Dat hij talent heeft, bewees hij al in 2013 toen hij als tweede eindigde in de NL Rookie of the Year. In de jaren die volgden, leek de ontwikkeling te stagneren. In 2017 kwam het beest echter los in de outfielder. Met wat meer discipline aan slag kwam hij uiteindelijk tot 28 homeruns en 74 RBIs.
Na twee vette jaren volgde voor Joc Pederson vorig seizoen een mager jaar. Met 35 RBIs bleef zijn productie ver achter bij die van 2015 en 2016 waarin hij respectievelijk tot 68 en 54 binnengeslagen punten kwam. Ook wat betreft het aantal homeruns moest Pederson een stap terug doen. In 2016 timmerde hij de bal 25 keer over de hekken. Een jaar later moest de 25-jarige leftie het met 11 doen.
INFIELD
Tijdens Spring Training kregen de Dodgers een fikse domper te verwerken. In 2017 liet Justin Turner zien dat zijn goede prestaties in 2016 geen toeval waren. De inmiddels 33-jarige derdehonkman zal de eerste weken van het seizoen echter moeten missen vanwege een polsblessure. De Dodgers hebben hun All-Star waarschijnlijk pas in mei terug. Over zijn slashline in kon Turner in 2017 dik tevreden zijn: .322/.415/.530. Hij was weliswaar minder productief dan in 2016, maar speelde ook minder wedstrijden. Met vijf RBI’s in de eerste wedstrijd tegen de Diamondbacks begon de derdehonkman zeer hoopvol aan de play-offs. In de World Series wisten de Astros hem na Game 1 aardig aan banden te leggen.
Met Corey Seager had LA nog een All-Star in huis. En de NL Rookie of the Year van 2016. De jonge kortestop heeft ook al twee silver slugger awards op de schoorsteenmantel staan. Met dit alles in het achterhoofd ligt de lat hoog voor de 23-jarige Seager. Vorig jaar bewees hij al prima om te kunnen gaan met de verwachtingen toen hij de cijfers uit zijn eerste seizoen praktisch kopieerde. Als Seager dit in 2018 enigszins kan herhalen, zullen de fans al dolblij zijn. De infielder is echter nog jong, dus moet zijn prime nog komen. Als zijn ontwikkeling echt doorzet, lijkt the sky the limit voor Corey Seager, maar daar durven ze in Los Angeles nog bijna niet aan te denken. Zijn tegenstanders ook niet overigens.
ERVARING
Voor wat goede raad hoeven de jonkies Bellinger en Seager maar even opzij te kijken. Logan Forsythe kent het klappen van de zweep wel na zeven seizoenen in de MLB. De tweedehonkman had zijn knuppel achtergelaten in Tampa, waar hij in twee seizoenen tot 37 homeruns kwam, maar verdedigend stond de routinier wel degelijk zijn mannetje. Nu Turner de eerste weken van het seizoen mist, zal het de Dodgers niet slecht uitkomen als Forsythe aanvallend zijn bijdrage wat op weet te vijzelen. In 119 wedstrijden moest hij genoegen nemen met 6 homeruns en 36 RBIs. Aan de oostkust heeft de infielder bewezen dat hij beter kan. De kans is groot dat hij het seizoen begint op het derde honk en dat Enrique Hernandez plaatsneemt op het tweede honk. Dit heeft natuurlijk alles te maken met de blessure van Turner.
PITCHING ROTATION
De beste pitching rotation in de National League moest vorig jaar in de World Series buigen voor de Astros. Aan het hoofd van deze rotation staat nog altijd de onvolprezen Clayton Kershaw. Met een ERA van 2.31 won de 30-jarige leftie 18 wedstrijden en voor de zevende keer in successie mocht hij zich melden bij de All-Star Game. Het knappe seizoen, waarin rugproblemen hem opnieuw parten speelden, werd niet beloond met een Cy Young Award. Die ging namelijk naar Max Scherzer. In de prijzenkast van Kershaw ontbreekt nog een World Series-ring. In 2018 gaat hij opnieuw jagen naar deze trofee, maar de werper hoopt ook dat hij eindelijk weer eens uit de ziekenboeg blijft. Tijdens Spring Training toonde Kershaw in elk geval z’n goede vorm. Hij hield zijn ERA op 0.00.
In Atlanta werd Alex Wood met veel tromgeroffel in 2013 aangekondigd als een potentiële opvolger van Greg Maddux of John Smoltz, maar al na twee jaar hadden de Braves genoeg gezien. Wood werd betrokken in een trade naar de Dodgers. In 2016 werd hij geplaagd door blessures, maar vorig jaar keerde Wood keihard terug. De 27-jarige leftie startte in 25 duels, won er 16 en pas op 21 juli leed hij z’n eerste nederlaag. Zijn sterke start leverde hem een uitverkiezing op voor de All-Star Game. De Dodgers hopen voor 2018 van harte op de Wood van de eerste seizoenshelft, want de tweede helft was niet om over naar huis te schrijven. In de play-offs kwam hij slechts drie keer in actie.
DE KWESTIE MAEDA
Kenta Maeda begon vorig jaar in de starting rotation, maar in de play-offs moest hij het doen met een plekje in de bullpen. Na een aardig eerste seizoen had de Japanner het in 2017 moeilijk. In oktober herpakte Maeda zich. Als reliever was de Japanner vrijwel niet te raken. Tijdens Spring Training startte Maeda in vier wedstrijden en zijn cijfers bieden alvast hoop voor de toekomst. In 12.1 innings noteert de Japanner een ERA van 2.19.
Bijna vanuit het niets dook zijn landgenoot Hyun-Jin Ryu weer op in de rotation. In 2013 en 2014 was hij een vaste waarde, maar daarna gooide hij alleen in 2016 één potje in de hoofdmacht. Vorig seizoen stond Ryu opeens weer in 24 wedstrijden als starter op de heuvel en kwam tot een ERA van 3.77. Voor de breedte is de Japanner ook in 2018 weer een solide kracht. Dat geldt zeker ook voor Rich Hill. De 37-jarige veteraan won 12 van zijn 25 starts en zijn ERA was een zeer acceptabele 3.32. Zijn contract loopt nog tot 2020 dus de tegenstanders zijn voorlopig nog niet van de leftie af.
BULLPEN
Met Kenley Jansen hebben de Dodgers één van de beste closers in de majors in huis. De international van het Nederlands Koninkrijksteam is in drie van zijn laatste vier seizoenen goed voor minimaal 40 saves. Het reguliere seizoen kwam Jansen zonder nederlaag door, maar die maagdelijke status raakte hij kwijt in de vijfde wedstrijd van de World Series. In Game 6 revancheerde hij zich knap. In Scott Alexander heeft de Nederlander een nieuwe setup man. De 30-jarige leftie kwam over van de Royals, waar hij vorig seizoen 58 wedstrijden speelde, 69 innings gooide en een ERA van 2.48 noteerde. Pedro Báez zal deze rol ook vervullen, maar dan als rightie. Báez verknoeide vorig seizoen drie save opportunities, maar is over het algemeen een degelijke reliever.
Een paar jaar geleden werd Ross Stripling gezien als een talentvolle starter. Zo begon, na jaren van blessureleed, in 2016 ook zijn carrière in de majors. In 2017 werd de 28-jarige werper een gewaardeerde kracht in de bullpen. In de middle innings hoopt Stripling ook in 2018 weer van waarde te zijn. Tony Cingrani is één van de relievers die het van Stripling over kan nemen. De lange lefty kwam vorig seizoen over van de Cincinnati Reds, waar hij toch bepaald niet groots presteerde. De gok van de Dodgers pakte goed uit. In dienst van LA kwam Cingrani met 2.79 tot zijn beste ERA in jaren. Voor beide partijen is het nu te hopen dat dit geen uitschieter was.
Een jaar eerder hadden de Dodgers een soortgelijke deal gedaan. Toen kwam Josh Fields over van de Houston Astros. Ook Fields speelde niet de pannen van het dak in Texas, maar de lucht in Californië deed wonderen. Josh Fields bewoog zich zonder nederlagen door 2017. Wat dat betreft kan het in 2018 alleen maar tegenvallen, maar de 32-jarige routinier verbaast vriend en vijand al twee seizoenen in LA dus waarom niet ook een derde?
CONCLUSIE
De redacteuren van SportAmerika zijn het eens. De Dodgers winnen voor het zesde jaar op rij de NL West. De sterke pitching rotation is intact gebleven en dat geldt eigenlijk voor het overgrote deel van de line-up. Cody Bellinger en Corey Seager zijn zomaar wat namen die, gezien hun leeftijd, nog elk jaar beter worden. Er is dus geen reden om aan te nemen dat de Dodgers deze divisie niet opnieuw gaan domineren.
De concurrentie zit echter niet stil. San Francisco, Colorado en Arizona zullen wel wat aan de poort gaan rammelen, maar de Dodgers laten het niet zo ver komen dat er een grote strijd om de divisietitel losbarst. Alle ingrediënten zijn aanwezig om er weer een succesvol seizoen van te maken. Vorig jaar kon de franchise de titel bijna ruiken. De ploeg weet nu echter ook dat alleen kwaliteit niet genoeg is. Er is soms ook gewoon een portie geluk nodig.
VERWACHT RESULTAAT: 1E (NL West)
Coverfoto: Mark J. Terrill/Associated Press/Archief
