Heel voorzichtig beginnen de clubs aan hun trainingskamp te denken, maar bij SportAmerika blikken we eerst even terug op de afgelopen weken. Er was natuurlijk de start van free agency, maar er kwam ook groot nieuws uit Glendale en New York. De Coyotes moeten na het komende seizoen op zoek naar een nieuwe arena en King Henrik staat zijn troon af. Helaas moest de ijshockeywereld deze week ook afscheid nemen van twee familieleden.
KING HENRIK DOET TROONSAFSTAND
Het kwam vorige week niet als donderslag bij heldere hemel. Henrik Lundqvist bergt zijn schaatsen en legguards op en gaat van een welverdiend pensioen genieten. Op Twitter kondigde hij zijn afscheid aan. Vorig seizoen kwam de legendarische Zweed al niet meer in actie vanwege hartproblemen. Lundqvist onderging nog wel een operatie met de bedoeling ook om terug te keren, maar deze maand besloot hij alsnog op 39-jarige leeftijd een punt achter zijn carrière te zetten.
KNAP DEBUUT
Nu we terugblikken op die carrière kunnen we concluderen dat dit best een wonderlijke was. Als 18-jarige werd Lundqvist gedraft door de New York Rangers. Dit gebeurde pas in de zevende ronde en zijn naam kwam als 205e voorbij. Lundqvist had op dat moment al wat meters gemaakt als jeugdinternational van zijn land. De Rangers durfden het niet aan om de jonge Zweed al naar Noord-Amerika te halen en lieten hem nog een paar jaar rijpen in Scandinavië. Een beslissing waar ze geen spijt van kregen. Vanaf 2002-2003 begon Lundqvist serieus progressie te boeken en kwam zijn save percentage in de Zweedse Eliteserien ook niet meer onder de .928.
In 2003-2004 verbruikten ze in Madison Square Garden niet minder dan vijf goalies en geen van hen voldeed. Een geschil over een nieuwe CAO voorkwam dat er gespeeld werd in 2004-2005, maar in het najaar van 2005 was daar het langverwachte debuut van Henrik Lundqvist. Als 23-jarig broekie won de Zweed dat jaar 30 wedstrijden voor de Blueshirts, noteerde hij 2 shutouts en loodste hij de Rangers voor het eerst sinds ’97 naar het postseason. Zijn .922 sv% en 2.24 GAA waren dat jaar goed voor een derde plaats in de strijd om de Vezina Trophy. Hij moest alleen Mikka Kiprussof en Martin Brodeur voor laten gaan. In de Calder Trophy, voor beste rookie, eindigde de Zweed als vierde achter grootheden als Alex Ovechkin en Sidney Crosby. Dion Phaneuf werd derde.
BIJNA DE HOOFDPRIJS
Het eerste seizoen was slechts een voorbode van al het moois dat komen ging. De Rangers-fans sloten de Zweed in hun hart en noemden hem niet voor niets liefkozend hun King. In de jaren die volgden was Lundqvist steevast terug te vinden bij de beste goalies in de NHL, maar hij had ook de pech dat zijn generatie meer grootheden voortbracht. Martin Brodeur, Tim Thomas en Roberto Luongo zijn zomaar wat sluitposten die met die eer gingen strijken. Tot het in 2012 dan eindelijk de beurt was aan King Henrik. Lundqvist won in 2011-2012 maar liefst 39 wedstrijden voor de Rangers, kwam tot een ongekend save percentage van .930 en zijn 1.97 GAA mocht er ook zeker zijn. Niet alleen leverde hem dit zijn eerste, en enige, Vezina op, maar Lundqvist eindigde dat jaar ook nog als derde in de Hart Memorial Trophy voor meest waardevolle speler. Alleen Evgeni Malkin en Steven Stamkos waren dat jaar waardevoller voor hun team dan Lundqvist voor de Rangers.
Door de hevige concurrentie kreeg de carrière van Lundqvist misschien niet de eer die het wel verdiende. Hij speelde “slechts” twee keer in de All-Star Game, won dus “slechts” één keer de Vezina, maar stal daarnaast wel de harten van duizenden, misschien wel miljoenen, fans. In 2014 was hij met de Rangers dichtbij het allerhoogste in het ijshockey. Via de Flyers, Penguins en Canadiens stonden de Blueshirts toch enigszins verrassend in de Stanley Cup Final. Deze ging in vijf wedstrijden verloren tegen de LA Kings.
EINDE IN ZICHT
Lundqvist was op dat moment de dertig gepasseerd en aan zijn statistieken te zien, gingen de jaren tellen. In Igor Shesterkin en Alexander Georgiev diende een nieuwe generatie goalies zich aan in The Big Apple en de Rangers besloten vorig jaar het contract van Lundqvist dan ook niet te verlengen. De Capitals roken hun kans en gunden de geroutineerde Zweed een kans in de hoofdstad. Helaas voor Lundqvist zou die kans er nooit komen. Tijdens de voorbereiding kwamen hartproblemen aan het licht, maar de Zweed had op dat moment nog goede hoop op een rentree.
Die hoop bleek ijdel. Henrik Lundqvist kondigde vorige week zijn afscheid aan en na 887 wedstrijden, 459 overwinningen, 23.509 saves, een .918 sv% en 2.43 GAA zit zijn carriere er nu echt op. Hij zal dus nooit een ander shirt in de NHL dan dat van zijn geliefde Rangers, die al hebben laten weten het rugnummer 30 in de loop van het seizoen met pensioen te sturen. De fans zullen de passie en klasse van Lundqvist missen, maar de herinneringen aan King Henrik zullen voor altijd blijven bestaan.
DESERT DOGS ZOEKEN NIEUW THUIS
Het voelde de laatste jaren als een soort van samenblijven voor de kinderen. Sinds 2016 bekeken de Arizona Coyotes en de stad Glendale elk jaar de staat van hun huwelijk en telkens besloten ze er toch maar weer een jaar aan vast te plakken. Tot nu. In 2003 verruilden de Coyotes de America West Arena in Phoenix voor de Glendale Arena, later de Jobing.com Arena en nog weer later de Gila River Arena, zoals het gebouw nu bekend staat. In 2014 pasten de toenmalige Phoenix Coyotes hun naam aan en werd de franchise meer van de gehele staat: Arizona Coyotes.
De NHL doet er alles aan om het ijshockey in Arizona op de kaart te zetten, maar de publieke belangstelling houdt niet over. Arizona bungelt steevast onderaan de lijst met bezetting en mag blij zijn als het gemiddeld 80% van de stoeltjes bezet heeft. Het is één van de redenen waarom dit huwelijk klapte. De gemeente denkt grotere evenementen te kunnen organiseren in de Gila River Arena, die meer mensen trekken dan de Coyotes. Daarbij zit de franchise in de weg. Daarnaast kwam de coronacrisis erg ongelegen. De huur werd een probleem voor de club en voor Glendale leek dit de spreekwoordelijke stok om de Coyotes van zich af te slaan.
ZORGENKINDJE
Vorige week werden de gesprekken afgebroken, maar de club heeft nog altijd goede hoop dat deze worden hervat. De kans is echter groter dat de Arizona Coyotes in oktober beginnen aan hun laatste seizoen in Glendale. Het zorgenkindje binnen de NHL houdt moed en wil het liefst in de staat Arizona blijven. Of daar draagvlak voor is, is weer een tweede. In het laatste jaar voor de crisis scoorden de Desert Dogs een bezettingsgraad van 85,3%. Verreweg het hoogste in de laatste tien seizoenen. Met onder meer Taylor Hall, Conor Garland, Clayton Keller en Phil Kessel beschikte de club toen ook over aantrekkelijke spelers. Van dat roster is echter niet veel meer over. Oliver Ekman-Larsson en Garland zijn naar Vancouver verscheept, Hall is al een tijdje in Boston en de getalenteerde goalie Adin Hill bivakkeert sinds kort in San Jose.
Er breken dus belangrijke maanden aan voor de organisatie. Niet eens zozeer op het ijs, maar veel meer nog ernaast. Is er ergens in Arizona een onderkomen te vinden, of moet de franchise verkassen naar een andere staat. Of misschien zelfs een ander land? Nog voor Seattle met de Kraken op de proppen kwam, had Houston wel oren naar een NHL-team. Tilman Fertitta, eigenaar van de Houston Rockets in de NBA, heeft zelfs al met Gary Bettman gesproken over een mogelijke franchise. Deze zou dan moeten gaan spelen in het Toyota Center. Voor de indeling binnen de divisies zou dit een ideale oplossing zijn. Vanwege de komst van de Kraken moeten de Coyotes nu gaan spelen in de Central Division. Het zuidelijk gelegen Houston ligt veel centraler dan welke stad in Arizona ook.
FREE AGENCY
Het is al bijna een maand geleden dat de free agents hun contract konden tekenen, maar nog altijd zitten veel “grote” namen zonder club. Het zijn voornamelijk dertigers, maar je zou verwachten dat spelers als Zach Parise, James Neal of Tuukka Rask wel ergens onderdak zouden kunnen vinden. Voorlopig zitten zij echter nog altijd in de wachtkamer en zagen ze bijvoorbeeld Dougie Hamilton en Tomas Tatar in New Jersey belanden en Alexander Wennberg en Philipp Grubauer in Seattle.
Veteraan Joe Thornton knoopt er, op z’n oude dag, in Sunrise nog een jaartje aan vast. De inmiddels 42-jarige center hoopt met de Florida Panthers dan eindelijk zijn felbegeerde Cup te winnen. Joel Quenneville zag Alex Wennberg vertrekken, maar met de komst van Sam Reinhart was daar eigenlijk al op ingespeeld. De aanvaller kwam over van de Buffalo Sabres, waar Jack Eichel nog altijd zijn telefoon in de gaten houdt in de hoop op een trade. De toch al niet bijster sterke Sabres zijn er in dit off-season bepaald niet sterker op geworden. Zo lijkt de strijd in de crease voorlopig te gaan tussen Aaron Dell en Craig Anderson. Owen Power, door Buffalo als eerste gekozen in de draft, geeft vooralsnog de voorkeur aan een langer verblijf bij Michigan in plaats van de NHL.
In Raleigh moet Rod Brind’Amour ook op zoek naar een nieuwe starter onder de lat. Met Petr Mrazek en James Reimer hadden de Hurricanes vorig seizoen een heel aardig tandem, maar beide goalies hebben hun heil elders gezocht. Mrazek en Frederik Andersen kunnen elkaars locker overnemen. Andersen komt naar Carolina, terwijl Mrazek Andersen moet doen vergeten in Toronto. Antti Raanta, de laatste jaren werkzaam voor de Coyotes, zal als back-up fungeren en daarmee de naar San Jose vertrokken Reimer vervangen.
RENOVATIE
We lieten eerder al de naam van Tuukka Rask vallen. In Boston namen ze afscheid van hun Finse goalie en het roster ging daar aardig op de schop. Linus Ullmark, voormalig goalie van de Sabres, moet daar de nieuwe starter worden. Met Erik Haula, Tomas Nosek en Nick Foligno hebben de Bruins op 28 juli een compleet nieuwe derde lijn aangeschaft. Bij de rivaal ten noorden van de grens raakten ze aanvaller Philip Danault kwijt, maar zal vooral het gemis van Shea Weber pijn gaan doen. De captain van de Canadiens kampt met een enkelblessure en heeft waarschijnlijk zijn laatste wedstrijd in de NHL gespeeld. David Savard is één van de blueliners die deze vacature moet gaan invullen.
Savard was vorig seizoen een rental in Tampa Bay, won met die club de Stanley Cup en gaat het nu dus proberen bij de tegenstander in de SCF. Ook Blake Coleman keert niet terug bij de Bolts. De aanvaller tekende voor zes seizoenen in Calgary en gaat in totaal bijna $ 30 miljoen verdienen. Corey Perry, die nog voor Montreal tégen de Bolts speelde in de SCF, tekende dan weer voor één seizoen in Tampa Bay. Mike Hoffman werd door de Habs opgepikt in St. Louis en moet nu in Montreal zijn goals gaan scoren.
Connor McDavid en Leon Draisaitl zullen met bovengemiddelde belangstelling dit off-season hebben gevolgd. Dit dynamische duo krijgt in Edmonton gezelschap van Zach Hyman, die na zes seizoen de Maple Leafs verlaat. Tussen 2018 en 2020 was de winger goed voor 42 goals in Ontario. In de play-offs valt zijn productie echter stil. Hyman speelde voor de Leafs 32 wedstrijden in het postseason en kwam slechts vijf keer tot scoren. De 29-jarige Hyman verbond zich voor zeven seizoenen aan de Maple Leafs en gaat $ 38.5 miljoen verdienen.
OVERLEDEN
Er kwam deze week helaas meer slecht nieuws uit New York. Op 22 augustus overleed Rod Gilbert. De voormalig winger speelde tussen 1960 en 1978 18 seizoenen in de NHL en deed dit altijd in het blauw van de New York Rangers. Hij speelde in totaal 1065 wedstrijden, scoorde 406 goals en verzamelde 1021 punten. Gilbert speelde acht keer in de ASG en was onderdeel van het team dat in 1972 de beroemde Summit Series afwerkte tegen de Sovjet-Unie. In 1979, een jaar na zijn afscheid, was zijn rugnummer 7 het eerste nummer ooit dat door de Rangers met pensioen werd gestuurd. Drie jaar later, in 1982, werd Gilbert opgenomen in de Hall of Fame. De voormalig Ranger is 80 jaar geworden.
Een dag later kwam het trieste bericht dat Jimmy Hayes was overleden. Jimmy was de oudere broer van Kevin Hayes, die momenteel één van de sterkhouders bij de Flyers is. Jimmy Hayes maakte in 2011-2012 zijn debuut namens de Chicago Blackhawks, maar had in 2014-2015 zijn beste seizoen in dienst van de Panthers. In 72 wedstrijden scoorde de oudste Hayes toen 19 goals en kwam hij tot 35 punten. Naast Chicago en Florida zou Hayes ook nog voor Boston en New Jersey in de NHL spelen. Na het seizoen 2017-2018 was zijn rol op het hoogste niveau helaas al uitgespeeld. Jimmy Hayes was op dat moment 28 jaar. Afgelopen maandag meldden de New Jersey Devils dat hun oud-speler onverwacht was overleden op slechts 31-jarige leeftijd.
Cover photo: Mike Ehrmann/Getty Images
