Vier van de 32 franchises maken nog kans op die prachtige Stanley Cup. Dit wel zeggen dat ze zijn aanbeland in de Conference Finals. In het oosten neemt titelverdediger Florida Panthers het op tegen de oersterke Carolina Hurricanes en in het westen zien we een herhaling van de WCF van vorig jaar. Connor McDavid hoopt met zijn Edmonton Oilers opnieuw de Dallas Stars pootje te haken. Bij SportAmerika lees je of dat lukt!
WESTERN CONFERENCE FINAL
GAME 1: DALLAS STARS – EDMONTON OILERS
Een replay van de Western Conference Final in 2024. Toen gingen de Oilers er na zes wedstrijden met de Clarence S. Campbell Bowl vandoor. Twee teams die toen al aan elkaar waren gewaagd, maar met Mikko Rantanen in de gelederen moest de uitkomst voor de Stars nu anders worden. Een belangrijke rol was ook weggelegd voor de special teams. Met name de powerplay liet Dallas nogal in de steek vorig jaar. Dallas mag dan Rantanen hebben, de Oilers hebben nog steeds Connor McDavid en Leon Draisaitl. Zij lieten zich in de eerste periode meer dan eens gelden waarbij Draisaitl op knappe wijze de openingsgoal in deze serie voor zijn rekening nam.
Het waren de Oilers die de dienst uitmaakten in de openingsfase, maar dankzij een breakaway van Tyler Seguin lieten de Stars toch ook van zich horen. Hij maakte daarmee een einde aan een reeks van ruim 140 minuten zonder tegengoal voor Oilers-goalie Stuart Skinner. Edmonton schudde de tegenslag snel van zich af en ging weer op jacht naar de voorsprong. Een verdiende voorsprong op dat moment, maar ze moesten wel even geduld hebben. Pas na een minuut of zeven in de tweede periode was het Ryan Nugent-Hopkins die Jake Oettinger ten tweede male klopte. De aanvaller deed dit op de powerplay: 1-2. Dallas was nog niet van deze schrik bekomen of Evan Bouchard had de 1-3 al achter de kansloze Oettinger gelegd.
WERELD OP Z’N KOP
Veertig minuten gespeeld, een 1-3 voorsprong en vooral totale controle voor de Oilers. Geen enkele reden om te twijfelen aan een goed resultaat. Toch? Niemand die op dat moment kon vermoeden hoe de PPG van Miro Heiskanen deze wedstrijd volledig op zijn kop zou zetten. De Finse blueliner haalde hard uit vanaf de blauwe lijn en schonk de Stars het broodnodige vertrouwen. Edmonton bleek hardleers, want even later was het – weer op de powerplay – opnieuw raak voor de Stars. Nu was het Mikael Granlund die de bordjes gelijk hing: 3-3.
Het momentum was nu volledig van kant gewisseld. Van Matt Duchene was nog niet overdreven veel vernomen dit postseason, maar de veteraan koos een goed moment voor zijn eerste treffer. Ook hij deed ’t op de powerplay. In iets meer dan vijf minuten hadden de Stars een 1-3 achterstand omgezet in een 4-3 voorsprong. En daarmee een flinke dreun uitgedeeld aan deze Edmonton Oilers. Daar bleef het overigens niet bij. Met zijn tweede van de avond gaf Seguin zijn Stars een paar minuten voor tijd wat lucht met de 5-3. Het slotoffensief van Knoblauch en de Oilers werkte vervolgens averechts, want Esa Lindell deponeerde de puck vanuit zijn eigen zone in het lege doel voor de 6-3.
UP NEXT:
Wie na veertig minuten had gezegd dat de Stars deze wedstrijd zouden winnen, was waarschijnlijk even opgesloten. Edmonton was veel beter in de eerste twee periodes, volledig dominant en wist dat het doorgaans kan leunen op een sterke derde periode. Helaas voor Edmonton dit keer dus niet. Vooraf gaf Stars-coach Peter DeBoer aan dat zijn powerplay veel beter moest presteren dan vorig jaar in dezelfde matchup en zijn manschappen gaven daar gehoor aan. En hoe! Toch zal de voormalig jurist zijn team wel even moeten wijzen op die matige eerste veertig minuten. Die geven Kris Knoblauch dan weer reden tot optimisme richting Game 2 deze zaterdag (02.00 uur Nederlandse tijd).
Tussenstand in de serie: Dallas leidt met 1-0
Cover photo: Sam Hodde
