Voor de NHL-fans is de mooiste tijd van het jaar eindelijk aangebroken. Zestien teams zijn zestien overwinningen verwijderd van die schitterende Stanley Cup. In de nacht van maandag 2 mei op dinsdag 3 mei barstte het spektakel in alle hevigheid los en natuurlijk houden we je bij SportAmerika op de hoogte van alle ontwikkelingen!
Door Dennis Bakker en Hans Mulder
EASTERN CONFERENCE RND 1
Is Jeremy Swayman de talisman voor de Boston Bruins? Met de jonge goalie tussen de palen wonnen de B’s Game 3 in deze serie en Bruce Cassidy zag voor Game 4 geen reden dit te veranderen. Voor Hampus Lindholm kwam deze wedstrijd te vroeg. De verdediger hoopt in Game 5 weer van de partij te zijn. Rod Brind’Amour kreeg goed nieuws uit de ziekenboeg. Hij kan voor de vierde wedstrijd weer beschikken over Antti Raanta, waardoor Pyotr Kochetkov terugvalt in zijn rol als backup.
GEFRUSTREERDE CANES
De Bruins kregen vlak voor de wedstrijd een flinke domper te verwerker. Charlie McAvoy werd in het Covid-protocol geplaatst en moest Game 4 laten schieten. Zonder hun sterspeler hadden de Bruins niet al te veel in de melk te brokkelen. Carolina had het overwicht en Brett Pesce was degene die namens de Canes de score opende. Lang mochten ze niet van die voorsprong genieten. Met zijn derde van de play-offs tikte Patrice Bergeron de puck voorbij Antti Raanta.
De man van de assist op Pesce nam al vroeg in de tweede periode de 1-2 voor zijn rekening. Jordan Staal liet de Canes juichen, maar Brind’Amour zag zijn spelers daarna in polonaise naar de sin bin gaan. Lang ging het goed, maar in de slotminuten van de periode was het alsnog Jake DeBrusk die hen dit betaald zette.
De derde was koud onderweg toen Brad Marchand, nog altijd op de PP, de Bruins voor het eerst op voorsprong zette. De Canes zaten op deze zondagmiddag (Amerikaanse tijd) niet lekker in hun vel, want de frustraties namen toe en de achterstand liep verder op. David Pastrnak tilde de marge naar twee en in de laatste minuut bepaalde Marchand met een empty-netter de eindstand op 5-2.
UP NEXT:
Niet verwacht, maar wel gekregen. In Raleigh hadden de Bruins aanvallend niet overdreven veel in te brengen, maar in de eigen TD Garden knokten ze zich volledig terug in deze serie. In Game 4 liep de emmer bij een aantal Canes behoorlijk over en daar zal Brind’Amour zijn mannen ook op wijzen als Game 5 zich straks aandient. Woensdag (01.00 uur Nederlandse tijd) wordt deze in Raleigh gespeeld en daar is het voor de Hurricanes zaak uit de strafbank te blijven. De eigen powerplay is niet fameus in deze serie, maar het is niet de bedoeling die van de Bruins te vaak een kans te geven.
Tussenstand in de serie: serie in evenwicht 2-2
Een achtbaan. Zo kun je de eerste drie wedstrijden in deze best-of-7 wel typeren. Het vliegt alle kanten op tussen de Maple Leafs en Lightning en door de winst in Game 3 heeft Toronto de titelverdediger al enigszins het mes op de keel gezet. Voor Sheldon Keefe moet het een hele geruststelling zijn dat de goals niet alleen komen van de grote namen, maar bijvoorbeeld ook een David Kampf de weg naar de goal vindt. Jon Cooper zal van zijn mannen vooral veel meer scherpte verlangen in Game 4.
LIGHTNING STRIKES
Of de Bolts scherp waren? Binnen de kortste keren had de Lightning de voorsprong te pakken. Van captain Steven Stamkos hadden we nog niet veel vernomen, maar hij schoot de openingstreffer binnen. Pierre-Edouard Bellemare liet deze al snel volgen door de 2-0 en nog voor de periode halverwege was, tekende Pat Maroon al voor 3-0. De Maple Leafs kregen wel wat kansen op de PP, maar de volgende goal was toch weer voor de Lightning. Ross Colton verschalkte Jonathan Quick voor de 4-0.
Voor de Leafs dreigde een monsterscore toen Corey Perry, op de powerplay, de 5-0 achter Quick schoot. De Bolts leken daarmee hun statement gemaakt te hebben, want daarna ging de voet wat van het gaspedaal. Het stelde de Leafs in de derde periode zelfs in staat wat terug te doen. William Nylander scoorde zijn eerste goals van de serie en Jake Muzzin schoot een derde goal voor Toronto tegen de touwen. Het laatste woord was echter voor de Lightning. Met zijn tweede van de avond bepaalde Colton de eindstand op 7-3.
UP NEXT:
We moeten al meer dan 50 wedstrijden in het postseason terug willen we een reeks van twee nederlagen op rij van de Lightning tegenkomen. Ook nu hadden ze een nederlaag in Game 3 nodig om “aan” te staan voor Game 4. De oneven wedstrijden in deze serie zijn tot nu toe voor Toronto, die dan de Bolts keihard zien terugslaan in de even duels. Om de tweede ronde te bereiken, zal Tampa Bay die gewoonte moeten doorbreken. Die kans krijgen ze woensdag (01.30 uur Nederlandse tijd). Cooper zal dan van zijn mannen opnieuw scherpte eisen. En een betere powerplay, want met 1-for-8 hield dat in Game 4 niet over.
Tussenstand in de serie: serie in evenwicht 2-2
WESTERN CONFERENCE RND 1
Na overwinningen in Game 2 en 3 was Minnesota er veel aan gelegen om met een overwinning in Game 4 de serie zo goed als in het voordeel van de Wild te beslissen. Met de staart tussen de benen belandde de ploeg van Dean Evason weer terug op aarde.
ST. LOUIS MAAKT GEBRUIK VAN ZWAKTES MINNESOTA
Het was een zware avond voor de Wild. De over het algemeen zo solide linies gaven gisteravond niet thuis en hielpen de Blues veelvuldig in het zadel. De gevreesde GREEF line – Joel Eriksson Ek, Marcus Foligno, Jordan Greenway – speelde matig, Kevin Fiala komt nog altijd niet los dit postseason en Marc-Andre Fleury was geen schim van de goalie die in Game 2 ‘vintage’ was. Dit doet echter niets af aan het feit dat St. Louis Blues de zaken goed voor elkaar met een excellerende Jordan Kyrou voorop.
De winger reageerde in de eerste periode het meest attent op een chaotische situatie voor de neus van Fleury, 1-0. Na een twijfelachtige high-sticking penalty voor Kevin Fiala, liet Minnesota toch zien dat het geheel terecht in de playoffs actief is. De Wild killden een vier minuten durende powerplay van St. Louis met speels gemak en voorkwam Jonas Brodin bovendien een zeker lijkende tweede treffer.
Tegen het einde van de eerste periode was het plotseling toch 1-1. Wie anders dan Kirill Kaprizov maakte voorbereidend werk van Jared Spurgeon feilloos af.
BLUES PAKKEN DE CONTROLE
In de tweede periode was het duidelijk dat St. Louis vol voor de overwinning ging. Met veel pressie werden de Blues door goals van Nick Foligno en andermaal Jordan Kyrou rijkelijk beloond, 3-1. Gedurende de tweede periode behielden de Blues de controle over de wedstrijd en viel de wedstrijd zo goed als in het slot.
Matt Boldy deed aan het begin van de derde periode iets terug met de eerste playoff goal van zijn carrière. De 21-jarige winger overtreft al het gehele seizoen de verwachtingen en is de komende jaren meer dan een stabiele factor voor Dean Evason. Met nog een paar minuten op de klok probeerde Minnesota de gelijkmaker te forceren, maar empty-netters bepaalden de eindstand op 5-2 in het voordeel van de Blues.
UP NEXT:
Het spel van Minnesota stelde over zestig minuten behoorlijk teleur. Ondanks een goede Kirill Kaprizov was de uitslag allesbehalve geflatteerd. Bij St. Louis zijn er vooral defensieve zorgen. Marco Scandella verliet het ijs al in de eerste periode en Berube moet nu een beroep doen op namen die zich nog dienen te bewijzen (Mikkola). Bovendien plegen ze noodgedwongen roofbouw op blue-liners als Justin Faulk – 31 minuten speeltijd –.
Nog altijd zijn de Wild favoriet over zeven wedstrijden, maar de twijfel zal toch toegeslagen zijn bij de fans.
Met veel vertrouwen (en goals) stond de ploeg van Jay Woodcroft vannacht aan de start van Game 4. Met nagenoeg hetzelfde roster – alleen Derek Ryan voor Derrick Brassard – kwamen ze echter van een behoorlijk koude kermis thuis.
SHUTOUT JONATHAN QUICK IN PECHWEDSTRIJD OILERS
Na een stroperige start in de eigen zone, keken de Oilers al vroeg tegen een achterstand aan. Een prachtige pass van Danault bracht Trevor Moore in stelling, die met een open net geen fout maakte, 1-0. In een 4 v 4 situatie vonden de Kings andermaal het net. Een schot van Troy Stetcher vond onderweg de stick van Duncan Keith, die de puck precies genoeg toucheerde om de puck tussen de benen van Mike Smith door te laten vliegen, 2-0. De Kings voerden de boventoon en de schotenverhouding na twintig minuten gaf 20:10 aan.
In de tweede periode hetzelfde spelbeeld met een beter Los Angeles en een uitblinkende Jonathan Quick. Toch werd het gedurende de tweede periode er niet vriendelijker op met over en weer geduw en getouwtrek bij een fluitsignaal. Mikey Anderson en Ryan Nugent-Hopkins voorop.
De laatste twintig minuten een aanvallender Edmonton, dat meer pressie liet zien dan in de eerste twee periodes bij elkaar. In een poging de aansluitingstreffer te forceren, resulteerde een turnover in een (discutabele) goal van Carl Grundstrom. Met puck en al schoof de 24-jarige Zweed richting Mike Smith, waarna de puck uiteindelijk in het doel belandde. Een challenge van Jay Woodcroft haalde echter niets uit, 3-0.
Een empty-netter van andermaal Grundstrom bepaalde eindstand op 4-0.
UP NEXT:
Het spel tussen Game 3 en Game 4 was een verschil van dag en nacht bij Edmonton. Daarbovenop een flinke dosis pech deed echter niets af aan de goede prestatie van Los Angeles Kings. Met een 2-2 tussenstand in de serie zal Game 5 belangrijker worden dan van te voren gedacht.
