We zijn begonnen! Na 82 wedstrijden zijn de mannen nu gescheiden van de jongens. Oftewel, de NHL Play-Offs zijn onderweg! Bij SportAmerika doen we dagelijks verslag van de mooiste tijd van het jaar voor de ijshockeyfan! Op 20 april zette Presidents’ Trophy-winnaar Winnipeg Jets het spektakel in gang en net als die andere 15 teams hopen zij ook in juni nog van de partij te zijn!
KWARTFINALE EASTERN CONFERENCE
GAME 4: NEW JERSEY DEVILS – CAROLINA HURRICANES
Simon Nemec was de held in Game 3, maar de jonge Tsjech moest die euforie heel snel uit zijn systeem zien te krijgen. Zijn Devils keken namelijk nog altijd tegen een achterstand aan in de serie, waardoor Game 4 óók gewonnen moest worden. Die opdracht werd voor de Sprong-loze Devils al snel een stuk lastiger. Andrei Svechnikov zette Carolina al binnen een minuut op voorsprong. Helaas voor de Devils waren de Canes niet van plan daar te stoppen. Zij draaiden de duimschroeven flink aan. Dat Jaccob Slavin, vanuit een schier onmogelijke hoek, de 0-2 scoorde was daar een logisch gevolg van.
De tweede periode begon zoals de eerste. Met een scorende Andrei Svechnikov. Al na een paar tellen lag de puck voor de derde keer achter Jacob Markstrom en dit keer deden de Canes het op de powerplay. Dat daarmee de wedstrijd nog niet gewonnen was, liet Nico Hischier even weten. De Devils-captain zorgde met zijn 1-3 voor wat vertrouwen. En de fans lieten zich opeens weer horen. Voor Carolina volgde nog meer slecht nieuws. Timo Meier kwam in botsing met Frederik Andersen en de goed spelende goalie moest zich laten vervangen door Pyotr Kochetkov. Diezelfde Meier deed de Canes halverwege de periode opnieuw pijn door met de 2-3 voor serieuze aansluiting te zorgen.
Met die stand werd ook begonnen aan de derde periode. New Jersey kreeg wat kansen na hun tweede, maar ook de Hurricanes doken een paar keer gevaarlijk op voor Markstrom. Die laatste stond – helaas voor New Jersey – ook aan de basis van de 2-4. Hij was wat ongelukkig bij het verwerken van de puck en vond deze opeens achter zich terug in het net. Brent Burns kreeg de curieuze goal uiteindelijk op z’n naam, maar daarmee was de eindstand nog niet bereikt. Het slotakkoord was namelijk voor de man die al twee keer vroeg in de periode scoorde. Andrei Svechnikov mocht een empty-netter scoren en daarmee zijn hattrick compleet maken: 2-5.
UP NEXT:
Het momentum uit Game 3 verdween als sneeuw voor de zon voor de New Jersey Devils. Carolina maakte in deze vierde wedstrijd duidelijk wie de betere van de twee is. Op papier maken de special teams van de Canes het verschil. De PP draait lekker en de PK is zelfs nog foutloos. Op het ijs is het verschil echter groter. New Jersey mist duidelijk een sterkhouder als Jack Hughes tegen deze toch wel oppermachtige Hurricanes. Woensdag (01.30 uur Nederlandse tijd) kunnen de Canes voor eigen publiek hun eerste matchpoint al verzilveren. Sheldon Keefe zal met iets heel bijzonders moeten komen om dat te voorkomen.
Tussenstand in de serie: Carolina leidt met 3-1
GAME 4: MONTREAL CANADIENS – WASHINGTON CAPITALS
De Canadiens vonden in Game 3 het bewijs dat de Capitals wel degelijk te pakken zijn. In de voorbereiding op Game 4 kregen ze echter wel een tegenslag te verwerken. Samuel Montembeault viel uit in die derde wedstrijd en bleek niet op tijd fit voor deze. Collega Logan Thompson verliet eveneens het strijdtoneel, maar was wel fit genoeg voor Game 4. Bij de Habs was het daarom aan Jakub Dobes om de op wraak beluste Capitals in toom te houden. Dat de jonge Tsjech niet zo snel onder de indruk is, bleek dit seizoen al tijdens zijn debuut in Sunrise. Hij hield daar de Panthers van scoren, maar dat zou hem niet lukken tegen dit Washington.
In een wedstrijd waarin veel gebeurde, maar weinig kansen vielen te noteren, was het Dobes die de 0-1 inleidde. Waar hij agressief richting de puck moest gaan, wachtte hij af. Dylan Strome bedankte hem voor de kans en rondde af: 0-1. Kansen kreeg Montreal ook. De gemoederen liepen af en toe hoog op en de Canadiens pakten in de tweede periode hun cadeautjes op de powerplay gretig uit. Eerst promoveerde Juraj Slafkovsky een uitstekende actie van Ivan Demidov tot doelpunt en tegen het einde van de periode waren het Demidov en Lane Hutson met de assist op de 2-1 van Cole Caufield.
Gedragen door de uitzinnige fans gingen de Habs op jacht naar meer in de derde periode. Echter waren het de Capitals die ietwat fortuinlijk op 2-2 kwamen. Een stuiterende puck vond een weg voorbij Dobes en het was Brandon Duhaime die hier de credits voor kreeg. Hij kreeg daarmee het Bell Centre even stil. Het stadion kreeg vier minuten voor tijd de volgende klap te verwerken. Andrew Mangiapane zette Washington opnieuw op voorsprong en dit keer hadden de Habs maar een paar minuten om te antwoorden. Martin St. Louis zette alles op alles voor die gelijkmaker, maar kreeg ’t deksel op de neus. Brandon Duhaime en aartsvijand nummer 1 Tom Wilson zetten met respectievelijk de 4-2 en 5-2 Washington op de drempel van de tweede ronde.
UP NEXT:
Dat dit een interessante serie is geworden, is een compliment voor de Montreal Canadiens. De jonge ploeg van Martin St. Louis speelt gedurfd en schroomt niet het fysiek te maken. Dat laatste is ook meteen een valkuil. De geslepen Capitals – met Wilson in een glansrol – weten daar als geen ander mee om te gaan. Zij hielden het hoofd koel in de slotfase van Game 4 en kunnen deze serie donderdag (01.00 uur Nederlandse tijd) al in het slot gooien.
Tussenstand in de serie: Washington leidt met 3-1
KWARTFINALE WESTERN CONFERENCE
GAME 4: ST. LOUIS BLUES – WINNIPEG JETS
In Game 3 ging het van dik hout zaagt men planken bij de Blues. De Jets lieten zich verrassen door de storm die al vroeg opstak, maar dit lieten ze zich geen tweede keer overkomen. Winnipeg liet de thuisploeg de eerste minuten even uitrazen en greep vervolgens het initiatief. Wat hen een paar keer op de powerplay niet lukte, lukte Kyle Connor laat in de eerste periode 5-on-5 wel. De goalgetter van de Jets deed z’n reputatie weer eens eer aan met de 0-1. Niemand hoefde de Blues het belang van deze wedstrijd uit te leggen, dus kwamen zij met een antwoord. Vlak voor het verstrijken van de periode wist Jake Neighbours de gelijkmaker voorbij Connor Hellebuyck te krijgen.
Het zou de Blues ’t momentum moeten geven, maar de tweede periode ging vooral lang gelijk op. Dat alleen al was een compliment voor St. Louis gezien de krachtsverhoudingen in de eerste. Langzaam maar zeker kwam het geloof in een goed resultaat en dat werd nog eens gevoed door de 2-1 van Tyler Tucker, die zijn eerste goal ooit in de play-offs scoorde. Dit leek het zetje wat de Blues nodig hadden. Opeens trapten ze het gas weer in en werd Winnipeg met de rug tegen de muur gezet. Brayden Schenn zorgde voor wat lucht op het scorebord, maar nog voor de 40 minuten waren verstreken, werd het zelfs 4-1 dankzij Justin Faulk. Overigens wel met een woord van dank voor Neal Pionk, die de puck van richting veranderde.
Ongetwijfeld begonnen de Jets met de nodige goede bedoelingen aan de derde periode, maar al na een paar minuten lag de puck opnieuw achter Hellebuyck. En weer was het een Jet, in dit geval Dylan DeMelo, die het laatste zetje gaf. Robert Thomas kreeg de goal op z’n naam en was daarmee indirect verantwoordelijk voor het einde van de avond voor Hellebuyck. De goalie zal deze twee wedstrijden in St. Louis razendsnel willen vergeten. Vervanger Eric Comrie hield zijn doel verder schoon. Afgezien van wat onvriendelijkheden gebeurde er niet overdreven veel in de laatste 20 minuten.
UP NEXT:
De Winnipeg Jets – en Connor Hellebuyck in het bijzonder – zullen blij zijn dat de serie voor Game 5 weer naar Winnipeg gaat. Donderdag (03.30 uur Nederlandse tijd) moet de winnaar van de Presidents’ Trophy het momentum van de Blues zien te breken. Voor eigen publiek zou dat een stuk eenvoudiger moeten zijn. De ploeg van Jim Montgomery is de laatste tijd ijzersterk thuis, maar uit hadden ze in deze serie nog weinig te vertellen. Ze hebben echter de laatste dagen wel gemerkt dat er iets te halen valt en dat vertrouwen kan deze groep levensgevaarlijk maken.
Tussenstand in de serie: teams in evenwicht 2-2
GAME 4: EDMONTON OILERS – LOS ANGELES KINGS
Na die ongekende achtbaan in Game 3 kon het in Game 4 alleen maar minder worden. Toch? Als het aan de LA Kings lag in elk geval wel. De bezoekers begonnen ijzersterk aan ’t duel en het was een klein mirakel dat de openingstreffer pas halverwege de eerste periode viel. Trevor Moore was de gevierde man voor Los Angeles, dat op dat moment eigenlijk al een grotere voorsprong had moeten hebben. Echter volgde de uitbreiding al snel in het tweede bedrijf. Met zijn eerste van deze play-offs was het Warren Foegele met de 0-2. Een logische stand op dat moment, want aanvallend werd teleurstellend weinig van de Oilers vernomen.
Geheel tegen zijn gewoonte in had Leon Draisaitl al een grote kans laten liggen, maar gelukkige voor Edmonton was het Corey Perry die wél de weg naar het doel vond. Op de powerplay zorgde de veteraan voor een aansluitingstreffer die enigszins uit de lucht kwam vallen. Ruim drie minuten na die goal legde Kevin Fiala met de 1-3 ’t Rogers Place alweer het zwijgen op. In Edmonton voelden ze de bui al hangen. Na de opleving in Game 3 vertoonden hun Oilers weer tekenen van zwakte en de Kings profiteerden optimaal.
Het waren ook diezelfde Kings die hadden nagelaten al in een vroeg stadium afstand te nemen. En dat brak de bezoekers vies op. Evan Bouchard liet vorig jaar al een paar keer zijn befaamde Bouche-bombs los en deed dit nu ook in de derde periode. De blueliner bracht de Oilers na acht minuten op 2-3, maar vooral zijn gelijkmaker vlak voor tijd deed Rogers Place bijkans ontploffen. Een volgende dreun voor de Kings, die nu in overuren alsnog die wedstrijd over de streep moesten zien te trekken. Dat lukte niet. Draisaitl had al een grote kans gemist en in OT gebeurde hem dit niet nog eens. De Duitser prikte de 4-3 binnen en trok daarmee deze rare serie gelijk.
UP NEXT:
Ergens diep van binnen leeft bij de Kings mogelijk het gevoel dat ze deze serie al binnen moest hebben. Kansen waren er in Game 3 en kansen waren er zeker in Game 4. Beide keren waren het echter de Oilers die als winnaar van het ijs stapten. Jim Hiller moet de scherven voor woensdag (04.00 uur Nederlandse tijd) bij elkaar zien te rapen. In tegenstelling tot voorgaande jaren zijn de Kings echt niet de mindere van Edmonton alleen moeten ze wel doorpakken. Voor eigen publiek gaat hen dit doorgaans goed af en laat dat nu ook het decor zijn van Game 5.
Tussenstand in de serie: teams in evenwicht 2-2
Cover photo: Ed Mulholland
