Bij SportAmerika besteden wij naast de actuele sterren, ook graag aandacht aan de sterren van de toekomst. Één van de meest interessante termen in de sport is “rebuild“. Opnieuw beginnen met bouwen aan een roster, om vervolgens zo snel als mogelijk mee te kunnen doen om de knikkers. Vandaag een franchise die aan de vooravond staat van een rebuild. Met een nieuwe Vice President of Hockey Operations en een out-of-the-box nieuwe General Manager op weg naar de toekomst. Al uitvoerig in de openingsaflevering van SportAmerika’s Powerplay Podcast besproken: Montreal Canadiens.
Montreal Canadiens zijn bezig aan één van de slechtste seizoenen uit de franchise geschiedenis. Het 6-15-2 record na 23 wedstrijden was bovendien de slechtste start uit de historie van de Habs. Toch zijn er een aantal factoren debet aan de huidige prestaties. Het gemis van goalie Carey Price, blessures en een waslijst aan COVID-19 besmettingen. Wellicht een stille boosdoener is de enorme kater van het verlies van de Stanley Cup finale vorig seizoen.
CANADESE FAIRYTALE PART I
Met een quotering van 5000:1 begon de ploeg van Claude Julien aan het nog altijd door COVID-19 geteisterde seizoen. Mede door de reisrestricties tussen de VS en Canada, werkten de Habs hun reguliere seizoen – 56 wedstrijden — af in de samengestelde North Division. Bovendien waren ook de eerste twee rondes van de playoffs geheel in Canadese stijl gepland. Desalniettemin waren de verwachtingen niet hooggespannen bij Marc Bergevin en consorten. In het offseason werden onder meer, Josh Anderson, Tyler Toffoli, Corey Perry en Michael Frolik aan het roster toegevoegd.
Na een matige reeks wedstrijden in februari kreeg Julien – huidig Canada coach tijdens de aankomende Olympische Spelen — samen met Kirk Muller hun congé in Montreal. Met vervanger Dominic Ducharme voor de groep werd de weg naar de playoffs ingezet. Aan de hand van een uitblinkende Tyler Toffoli en voormalig first-rounder Nick Suzuki nestelden de Canadezen zich met een 24-21-11 record op de vierde plaats in de North Division. Defensief beleefde Jeff Petry één van zijn betere seizoenen. Op de blue line met nieuwkomer Joel Edmundson behaalde de 33-jarige Amerikaan 42 punten (twaalf goals, 30 assists) in 55 wedstrijden. Uiteindelijk eindigde de alternate captain dertiende in de Norris Trophy verkiezing.
CANADESE FAIRYTALE PART II
In de eerste ronde stond meteen de clash met rivaal Toronto Maple Leafs op het programma. Na vier wedstrijden stond de teller op 3-1 in het voordeel van de Leafs en stond de ploeg van Ducharme reeds op de rand van eliminatie. Echter verbaasden de Canadiens alle criticasters door met drie overwinningen op rij de wederopstanding compleet te maken. Wellicht dat deze overwinning de ploeg vleugels gaf, want in de tweede ronde waren Winnipeg Jets geen partij. Met een genadeloze 4-0 stootten de Canadiens door naar de halve finale.
Voor het eerst in het seizoen stonden de Canadezen tegenover een Amerikaanse ploeg en waren Vegas Golden Knights en de Canadiens elkaars opponenten in het postseason. Bovendien was het de allereerste keer dat de twee teams elkaar in de playoffs troffen. Ook in deze serie waren de Habs allesbehalve favoriet. Desondanks werden de Knights met een 4-2 nederlaag mede door een uitblinkende Nick Suzuki terug naar Sin City gestuurd.
Met een vijfendertigste Stanley Cup Finale en vierentwintig titels zijn de Canadiens nog altijd de meest succesvolle franchise uit de NHL. Desondanks was het voor het eerst sinds 1993 (!), dat de Habs zich weer in de finale mochten melden. Na tien jaar — Canucks, 2011 — stond er tevens weer een Canadese ploeg in de eindstrijd. Titelverdediger Tampa Bay Lightning liet er echter geen gras over groeien. Met fantastisch spel en veel goals werden de Canadiens van het kastje naar de muur gestuurd. De tussenstand na drie wedstrijden was niet geheel verrassend 3-0 in het voordeel van de Floridianen (14:5). Na een OT-overwinning in Game 4 beslechtte Ross Colton met de enige goal in Game 5 het lot van de Canadiens.
Back to earth. Back to reality.
MET NIEUWE GEZICHTEN OP WEG NAAR HERSTEL
De start van het huidige seizoen is niet meer dan dramatisch te noemen. Men besloot op 28 november dan ook schoon schip te maken. Zo werd er onder meer afscheid genomen van GM Marc Bergevin, assistent GM Trevor Timmins en Senior Vice President Paul Wilson. Voormalig NHL Network analist en GM van onder meer Boston Bruins (interim) en New York Rangers Jeff Gorton moet in Montreal een andere wind doen laten waaien. Met de aanstelling van Kent Hughes als nieuwe General Manager is het nieuwe beleid vrijwel meteen duidelijk: Out-of-the-box.
Hughes heeft in de afgelopen decennia naam gemaakt binnen de ijshockeywereld als spelersagent. Zo werd hij in zijn “debuutjaar” 1998 verantwoordelijk voor de diensten van first overall pick Vincent Lecavalier. In 2016 fuseerde werkgever MFIVE SPORT met Quartexx en werd hiermee in één klap het grootste agentschap binnen de NHL met meer dan $300 miljoen dollar binnen de portefeuille. Bekende namen als Patrice Bergeron, Kris Letang en Darnell Nurse werden door Hughes bijgestaan. Met zijn aanstelling als achttiende GM uit de Canadiens-historie begint Hughes aan een behoorlijk avontuur. Een avontuur met heel wat uitdagingen onderweg.
ROSTER MET WEINIG UPSIDE
Werp je een blik op het huidige roster ontbreekt het aan high end prospects. Met een troosteloze laatste plaats in vele statistieken presteren de Habs zowel aanvallend, als defensief ver onder de grens. Onder meer eigenaar Geoff Molson kwam na de erbarmelijke prestaties tot dusverre tot de conclusie dat de Canadiens aan de vooravond staan van een fikse rebuild. Met de hoogste payroll in de NHL en een gelimiteerde prospect pool wordt het een flinke kluif voor het Front Office.
Onder de lat heb je op volle kracht de beschikking over de tandem Carey Price – Jake Allen. Beide goalies liggen nog meerdere jaren vast en het is voor de fans dan ook erg te hopen dat Price binnen korte tijd zijn kracht weer terugvindt om onder de lat plaats te nemen. De goalie kampt nog altijd met mentale problemen, die hem in oktober deden besluiten voor onbepaalde tijd zich terug te trekken uit de NHL. In het Farm System is er ook nog geen vervanger die het niveau van een Price kan gaan aantikken. Pijnpunt nummer één. Bovendien gaan in de wandelgangen de geruchten de ronde, dat Price zomaar eens in een trade betrokken zou kunnen worden. Al is dat prijstechnisch ($10.5 miljoen dollar )niet de meest aantrekkelijke tradechip van je roster.
LICHTPUNTJES IN DE PUZZEL GENAAMD DEFENSE
Defensief vertrokken onder meer Erik Gustafsson en Jon Merill als free agent en captain Shea Weber ligt er met een blessure tot het komende seizoen uit. Eén van de oogappels in de persoon van Cale Fleury werd in de Expansion Draft door nieuwbakken Seattle Kraken opgepikt, waardoor de Canadiens een tough cookie hadden aan het opfleuren van de blue line. Bijkomend probleem voor Hughes en consorten is het feit dat van het huidige roster, alleen Jeff Petry, Joel Edmundson en David Savard meerdere jaren onder contract staan.
Bekijk je het door de bril van het uitgestippelde beleid voor de komende jaren, kan het alleen maar meevallen in Quebec. Een aantal oudere spelers met ervaring aanvullen met je Farm System. Eén van de prospects die centraal kan komen te staan van de (defensieve) rebuild is de fysiek sterke Alexander Romanov. De 22-jarige Rus wordt als één van de oogappels gezien en onder de vleugels van linebuddy David Savard is hij dit seizoen met zeven punten (twee goals, vijf assists) een lichtpuntje.
Naast Romanov wordt ook Kaiden Guhle als één van de hoofdpersonen gezien in de wederopstanding de komende jaren. De 20-jarige Canadees was afgelopen december de aanvoerder van het Canadese team tijdens het World Junior Championship — dat na een aantal dagen door COVID-19 werd gecanceld –. Als voormalig first overall in de Western Hockey League pikten de Canadiens de multi-inzetbare verdediger als zestiende overall op in de 2020 Entry Draft. Guhle maakte in het preseason dusdanig veel indruk op head coach Dominique Ducharme, dat men serieus overwoog hem op het NHL roster te plaatsen. Naast Romanov en Guhle heeft men in Montreal ook nog Zweed Mattias Norlinder in het Farm System.
OFFENSE BINNEN NU EN EEN PAAR JAAR CONTENDERWAARDIG
Please don’t shoot the messenger. Maar SportAmerika zei het als eerste. Montreal Canadiens heeft een meer dan degelijk aanvallend Farm System. Met Nick Suzuki en Cole Caufield heeft men in Quebec twee namen die de kar zullen gaan trekken de komende jaren. Met een achtjarige deal op zak is Suzuki tot en met het seizoen 2029 – 2030 onderdeel van Le Blue-Blanc-Rouge. De nog altijd maar 22-jarige centre/winger is met 24 punten (acht goals, zestien assists) de lijstaanvoerder binnen de Canadiens-franchise dit seizoen. Geroemd om de chemie met Caufield zijn de twee rookies de spelers waar men diepte omheen moet gaan bouwen.
Eén van de namen die nu op het roster prijkt en ervaring met zich mee brengt is Tyler Toffoli. Toch is het nog maar de vraag of hij de beoogde ervaren leider in de aanval gaat zijn. Ook Toffoli wordt geregeld in verband gebracht met een eventuele trade. Desalniettemin kunnen ook Brendan Gallagher, Josh Anderson, Christian Dvorak en Mike Hoffman zich nog meerdere jaren in Canada uitsloven. Jonathan Drouin behoort hier ook nog toe, maar is voor onbepaalde tijd uitgeschakeld met een upper-body injury. Bovendien lijkt het erop, dat Hughes de winger als tradechip wilt inzetten.
LEUK LIJSTJE GUYS TO COME
Naast de reeds bekende namen als Nick Suzuki en Cole Caufield, herbergt het Farm System in Quebec ook een aantal “names to come”. Zo zijn onder meer Jan Mysak, Joshua Roy en Sean Farrell namen die binnen nu en een paar jaar onderdeel uitmaken van de top six aanval. Gedraft in 2020, schoot Farrell alle statistieken aan gort in de USHL. Gepromoveerd naar de NCAA ging de kleine winger vrolijk verder met punten scoren. Met negentien punten (acht goals, elf assists) in vijftien wedstrijden maakt de freshman het meer dan waar. Als klap op de vuurpijl is Farrell opgenomen in de Amerikaanse selectie voor de komende Olympische Spelen.
PRIORITEITEN DE KOMENDE JAREN
Met het beleid wat men in Quebec wilt gaan voeren, zal het een aantal jaren duren voor men zich weer als een contender mag beschouwen. Net als bij Detroit Red Wings, zal ook in Montreal het lied van Take That ‘Just have a little patience’ van toepassing zijn. Met een frisse wind in het bestuur zal men zich moeten gaan focussen op het binnenhengelen van draft picks en het ontwikkelen van de huidige pareltjes in de dop. De sleutel in het beleid zal niet alleen binnenskamers, maar ook in de communicatie naar buiten toe transparant moeten zijn. Zo schreef Jeff Gorton in zijn tijd bij New York Rangers al eens een open brief aan de fans.
Al met al kan het in Montreal gezien de huidige prestaties alleen maar beter gaan. Het Farm System is niet diep genoeg, maar herbergt desondanks toch behoorlijk wat upside. Binnen nu en vijf jaar doen ze weer mee.
Rebuild. On y va.
Coverfoto: Ryan Remiorz/The Canadian Press via AP
