Het nieuwe NHL-seizoen staat weer voor de deur en bij SportAmerika laten we dat niet onopgemerkt voorbij gaan! Al op 7 oktober openen de San Jose Sharks en Nashville Predators in het kader van de Global Series het bal in Praag en op 11 oktober volgen de eerste wedstrijden in Noord-Amerika. De komende 32 dagen leggen wij alle teams langs de meetlat en besluiten natuurlijk met titelverdediger Colorado Avalanche. Vandaag is ’t de beurt aan de twijfelkont binnen de NHL en een team dat het bal opent: San Jose Sharks.
2021-2022: PRIMEUR EN AFSCHEID
De San Jose Sharks zagen het levenslicht aan het begin van de jaren negentig. Ze waren slecht in die eerste jaren. Abominabel slecht. Van de eerste 164 wedstrijden in de NHL wonnen de Sharks er 28. Zo slecht waren ze. Toch drongen ze in ’t derde jaar van hun bestaan door tot de tweede ronde van de play-offs en misten ze in de decennia daarna vrijwel nooit ’t postseason. Of in elk geval nooit drie seizoenen op rij. Tot nu. Een franchise die zes jaar geleden nog de beste in de Western Conference was, verkeert in zwaar weer. En het einde is nog niet in zicht.
Doug Wilson begon nog wel aan het seizoen, maar door een onbekende ziekte moest hij al vrij snel een stap terug doen. Daarmee kwam er uiteindelijk een vervelend einde aan een tijdperk dat zo succesvol verliep. De Sharks waren jaar in jaar uit present in de play-offs, maar de laatste seizoenen zakt de ploeg steeds verder weg.
Aan grote namen en grote contracten geen gebrek, maar in de breedte stelde het ook afgelopen jaar niet veel voor. Timo Meier, Logan Couture, Tomas Hertl en Brent Burns leverden wel en Alexander Barabanov was een aangename verrassing. Al was dat ook relatief, want van zijn 10 goals en 39 punten slaat ook niemand steil achterover.
STILSTAND BLIJKT ACHTERUITGANG
Wilson heeft als GM veel goede dingen gedaan voor de franchise, maar miste in de afgelopen jaren de afslag naar een rebuild. Hij probeerde met relatief oude spelers en dure contracten de Sharks in de top van de NHL te houden en ’t ontbrak hem aan hoge draft picks. Het gevolg is dat de franchise achter de feiten aan loopt.
Met modale jonkies en oude rotten wisten ze in 2021-2022 nog vrij lang in beeld voor een wildcard te blijven, maar een volgende blessure van Erik Karlsson deed ’t team de das om. De Zweedse blueliner kwam door een blessure tot slechts 50 wedstrijden, maar eindigde nog wel als zesde op de topscorerslijst. Dit zegt veel, zo niet alles, over het gebrek aan stootkracht in San Jose. De Sharks eindigden als zesde in de toch niet bijster sterke Pacific Division.
OP DE SCHOP
De franchise heeft een enorm hectisch offseason achter de rug. Zowel op als naast het ijs. Doug Wilson zwaaide definitief af als GM en werd na een lange zoektocht vervangen door Mike Grier. Voor de ex-speler van de Sharks de eerste keer dat hij een dergelijke functie bekleedt. Vlak voordat Grier werd aangesteld, nam de franchise afscheid van coach Bob Boughner en zijn staf. Boughner was ruim twee seizoenen de hoofdverantwoordelijke en wist de Sharks dus niet naar de play-offs te loodsen. Of dit echt aan Boughner was te wijten, zullen we komend seizoen merken. David Quinn mag, samen met een nieuwe staf, namelijk bewijzen het beter te kunnen als nieuwe head coach.
De grootste move die Grier in zijn eerste maanden maakte, was niet het aantrekken van een speler. Nee, hij zette één van zijn beste spelers op het vliegtuig naar Raleigh. Brent Burns is al op leeftijd en verdiende in de Bay Area bakken met geld. In ruil voor forward Steven Lorentz, de jonge goalie Eetu Makiniemi en een third-round draft pick volgend jaar namen de Sharks afscheid van één van hun publiekslievelingen. En ontstond er wat ruimte in het salarishuis. Later in de zomer sleet hij de overbodige Adin Hill aan de Vegas Golden Knights, waardoor opnieuw ruim $ 2 miljoen vrijkwam.
DEPTH SCORING
Een nieuwe GM, een nieuwe coach, een nieuw tenue, maar ook een hoop nieuwe spelers. Alleen de Coyotes en Flyers scoorden vorig seizoen minder dan de 211 goals van San Jose en dus werd de aanval versterkt. Niet dat opeens de ene na de andere topper naar de Bay Area werd gehaald, maar spelers als Nico Sturm, Oskar Lindblom en Luke Kunin zouden wel voor wat meer depth scoring moeten zorgen. Vorig seizoen kwam wel heel veel op het bordje van Meier en Hertl terecht.
De blauwe lijn zal er ook heel anders uitzien nu Brent Burns vertrokken is. Defensief viel er de laatste jaren wel het een en ander op aan te merken, maar de voormalig winnaar van de Norris Trophy droeg aanvallend altijd zijn steentje bij. Of Grier dat ook van spelers als Matthew Benning, Scott Harrington of Nick Cicek mag verwachten, is maar zeer de vraag. Het lijken vooral even tijdelijke oplossingen op weg naar tijden waarin de Sharks weer wat meer financiële mogelijkheden heeft.
BEKENDE NAMEN MOETEN HET DOEN
De tijden dat de grote sterren in Teal speelden, liggen wel achter ons. Toch heeft David Quinn met onder meer Logan Couture, Tomas Hertl en Timo Meier nog zeer begenadigde aanvallers tot zijn beschikking. Meier wordt RFA in 2023 en hoopt in 2022-2023 voor de derde keer in zijn carriere de grens van 30 doelpunten te doorbreken. Het lukte hem vorig jaar (35G) en in 2018-2019 (30G).
Publiekslieveling Tomas Hertl zette in maart zijn krabbel onder een achtjarig contract ter waarde van $ 8.1 miljoen per jaar. De sympathieke Tsjech zal dus nog jaren in San Jose te bewonderen zijn. Afgelopen seizoen lukte het Hertl eindelijk weer eens fit te blijven en het resulteerde direct in een 30-goal season.
Luke Kunin zal zich waarschijnlijk mogen melden op één van de eerste twee aanvalslijnen. De winger was als junior en in de NCAA regelmatig trefzeker, maar in de NHL is hij minder productief. Oskar Lindblom verliet deze zomer Philadelphia voor San Jose en hoopt op een nieuwe start. De voormalig fifth-rounder begon in 2018-2019 veelbelovend met 17 goals en 33 punten, maar werd al snel daarna geconfronteerd met een vreselijke ziekte. Deze wist hij gelukkig te verslaan, maar Lindblom kwam daarna in een team terecht dat slecht draaide en dit kwam zijn statistieken niet ten goede.
HOPEN OP FITTE KARLSSON
Kevin Labanc keert na zijn blessure terug in de line-up en net als de ervaren Nick Bonino geeft hij Quinn wat meer opties dan Bob Boughner vorig jaar had. Toch zal de meeste aandacht uitgaan naar twee spelers die mogelijk niet in de line-up staan als de Sharks hun campagne beginnen tegen de Predators. Thomas Bordeleau en William Eklund zijn de twee grootste talenten in San Jose en de fans wachten met smart op hun doorbraak.
Meer dan ooit zullen de ogen ook gericht zijn op Erik Karlsson. De Zweedse verdediger werd voor heel veel geld ($ 11.5 miljoen AAV) vastgelegd door Doug Wilson, maar kan mede door blessures de verwachtingen nog niet waarmaken. Nu Burns vertrokken is, moet Karlsson echter bijna in zijn eentje voor ’t gevaar vanaf de blauwe lijn zorgen.
Mario Ferraro beleefde vorig seizoen weliswaar zijn definitieve doorbraak, maar is veel meer een pure verdediger. Zoals Marc-Edouard Vlasic en Radim Simek dit ook zijn. Overigens is de $ 7 miljoen AAV die de 35-jarige Vlasic tot 2026 nog verdient ook een blok aan het been in SJ. De Canadees is al heel lang niet meer de shutdown defenseman die hij ooit was.
2022-2023: VEEL VRAAGTEKENS
Mike Grier zit opgescheept met de erfenis van Doug Wilson. Dat in San Jose veel spelers voor langere tijd vastliggen, is nog niet zo’n probleem. Dat deze spelers zwaar op de begroting drukken én al aardig op leeftijd zijn, is wel een probleem. Grier wist maar al te goed waar hij aan begon, maar is ook met handen en voeten gebonden. Het geeft hem weinig mogelijkheden en dat is terug te zien in het roster van dit seizoen. De Sharks hebben een paar sterren en als zij fit blijven en spelen naar de mogelijkheden zou er per ongeluk een wildcard uit kunnen rollen. Veel waarschijnlijker is echter dat de ploeg in de kelder van de Pacific terechtkomt.
Met James Reimer en Kaapo Kahkonen lijkt Grier het probleem onder de lat redelijk getackeld te hebben. De laatste seizoenen stonden de Sharks steevast bij de teams met de meeste tegengoals. Reimer en Kahkonen zijn geen spectaculaire namen onder de lat, maar degelijk zijn ze wel. De GM zal hopen op goede prestaties van de goalies. Hoe beter de prestaties, hoe interessanter de goalies zijn richting de trade deadline en hoe waardevoller het wisselgeld bij een eventuele trade.
Cover photo: Brandon Magnus
