NHL 32-in-32 | San Jose Sharks: nog veel meer zuur voor het zoet

Het nieuwe NHL-seizoen staat weer voor de deur en bij SportAmerika laten we dat niet onopgemerkt voorbij gaan! Op dinsdag 10 oktober openen Nashville Predators en Tampa Bay Lightning om 23:30 uur Nederlandse tijd het bal in Florida. De komende 32 dagen leggen wij alle teams langs de meetlat en besluiten natuurlijk met titelverdediger Vegas Golden Knights. Vandaag behandelen we de club die zich ondanks de aanwezigheid van de Norris Trophy-winnaar bevond in de krochten van de Pacific Division: San Jose Sharks

2022-2023: KARLSSON TREKT DE KAR

De San Jose Sharks zetten vorig seizoen een negatief franchiserecord. Voor het vierde seizoen op rij misten ze de play-offs en dat was in de ruim 30 jaar daarvoor niet eerder gebeurd. Niemand die het wilde toegeven, maar eigenlijk wist Team Teal in oktober 2022 al wel dat ze bij lange na niet goed genoeg waren. De bevestiging daarvoor kwam al heel vlot, want de eerste vijf wedstrijden gingen stuk voor stuk verloren. Van de gedwongen inhaalrace kwam vervolgens niets terecht, waardoor de Sharks met 60 punten als zevende eindigden in de Pacific Division.

Was ’t dan allemaal slecht in de Bay Area? Bepaald niet! De Sharks leverden namelijk de winnaar van de Norris Trophy af. Met 101 punten was Erik Karlsson een schitterende vlag op een wel erg lelijke modderschuit. Karlsson zette zich daarmee echter wel in de etalage en dat deed ook Timo Meier met  z’n 31 goals. De Zwitser verdiende al tijdens het seizoen een trade naar de New Jersey Devils. Het was de nieuwe werkelijkheid waar de fans mee te maken kregen en krijgen. Topspelers die worden getrade voor draft picks en prospects. Met andere woorden, onder general manager Mike Grier is vorig seizoen de rebuild dan eindelijk echt begonnen.

AFSCHEID

Toen Grier het vorig jaar overnam van Doug Wilson wist hij dat hem een gigantische taak wachtte. Wilson had van de Sharks een contender gemaakt, maar strooide in zijn laatste jaren met geld en te lange contracten. Het duurste contract stond op naam van Erik Karlsson. De 33-jarige blueliner stond voor ruim $ 11 miljoen op de loonlijst en de rebuild kon pas echt beginnen als dit salaris weggestreept kon worden. Op 6 augustus kon Grier zijn pen pakken, want dat was de dag waarop Karlsson naar de Pittsburgh Penguins werd getrade. Een prachtige kans voor de Zweed, maar minstens zo belangrijk voor de Sharks.

Zij hielden aan deze trade onder meer Mike Hoffman en Mikael Granlund over. Niet direct spelers waar je voor naar het stadion komt, maar zeker bruikbaar in de fase waarin deze franchise zit. Grier wist maar al te goed dat er aanvallend iets moest gebeuren. De twee genoemde spelers voegen naast wat scorend vermogen ook veel ervaring toe. Karlsson was vorig jaar de grote aanjager en anderen moeten nu dus opstaan. In Tomas Hertl en Logan Couture heeft San Jose twee prima centres, maar achter hen werd de spoeling akelig dun. Niet voor niets eindigden de Sharks met 233 goals en dat was ver onder het gemiddelde in de NHL (258 goals). Van die treffers namen Karlsson en Meier er overigens 56 voor hun rekening.

AANVALLENDE VERSTERKINGEN

Op de eerste dag van free agency pakte Grier het probleem aan met een trade voor Anthony Duclair. Een speler zoals de GM ze graag ziet. Duclair is een harde werker, maar zijn 31 goals in 2021-2022 geven aan dat je hem ook offensief om een boodschap kunt sturen. Ruim een week na deze trade dook de volgende naam op in San Jose. Filip Zidina was ooit als junior een doelpuntenmachine en daardoor ook de 6th overall in de draft van 2018. In Detroit loste hij zijn belofte nooit in met contractontbinding als gevolg. Bij de Sharks krijgt hij zijn volgende kans. Mogelijk zelfs zijn laatste in de NHL.

Scoren was dus nogal een dingetje voor de Sharks, maar het grootste pijnpunt zat ‘m in de defensie. Ze mochten dan de Norris Trophy-winnaar in de gelederen hebben, maar ook Karlsson kon niet voorkomen dat San Jose defensief ronduit belabberd was. Ze kregen 315 goals tegen en hielden daarmee alleen Columbus en Anaheim onder zich. De positie onder de lat is al jaren een zorgenkindje voor deze franchise en 2022-2023 vormde geen uitzondering. James Reimer deed echt zijn best wel, maar met een .890 sv% en 3.48 GAA kun je niet spreken over een geweldig seizoen. De jongere Kaapo Kahkonen kwam nog minder uit de verf, maar de Fin toonde bij vlagen wel degelijk zijn potentie.

ZORGENKINDJE BLIJFT

Reimer is vertrokken, Kahkonen gebleven en heeft concurrentie gekregen van Mackenzie Blackwood. Voor hem was in New Jersey geen plek meer en de Sharks besloten ’t een kans te geven. Blackwood is een voormalig second-rounder van de Devils, die de moeilijke jaren van die club heeft meegemaakt. Hij toonde zich bij tijd en wijle een prima goalie, maar daar moeten we dan nog wel iets aan toevoegen. Helaas zit de sluitpost vaker dan hem lief is in de lappenmand.

Op de blauwe lijn moet Mario Ferraro de komende jaren de nieuwe aanjager worden. Zes jaar geleden werd Ferraro als 49e gedraft, maar de verdediger maakt een geweldige ontwikkeling door. De verwachting is dat hij op termijn zelfs de “C” van Logan Couture gaat overnemen. Marc-Edouard Vlasic is weer zo’n speler waar de Sharks min of meer mee in hun maag zitten. De nu 36-jarige Canadees behoorde in zijn hoogtijdagen tot de allerbesten op zijn positie, maar het verval en een gigantisch salaris ($ 7 miljoen tot 2026) maken hem een beetje tot een blok aan het been.

Shakir Mukhamadullin is ’t grootste defensieve talent. De geboren Rus was een first-rounder in 2020 door de Devils en voor San Jose het belangrijkste puzzelstukje in de Meier-trade. Of we hem nu al gaan zien in de NHL valt te bezien. Waarschijnlijk moet Mukhamadullin nog even geduld hebben en wachten tot het moment dat de Sharks hem kunnen omringen met beter materiaal. Mogelijk behoort Henry Thrun tot dat gezelschap. De jonge Amerikaan deed het vorig seizoen goed in de wedstrijden die hij speelde. Waarschijnlijk zal ook dit diamantje eerst geslepen worden in de AHL.

VOORSPELLING: IN DE KELDER BLIJFT HET DONKER

In San Jose is de blik gericht op de toekomst. Dan hebben we het niet over 2023-2024 of zelfs 2024-2025, maar daarna hopen ze in de hoofdstad van Silicon Valley weer een team te hebben om bang van te worden. Met Grier aan het roer is er in elk geval een visie uitgezet die de laatste jaren onder Doug Wilson ver te zoeken was. De nieuwe GM noemde het beestje bij de naam en wekte geen verwachtigen. In San Jose zijn ze aan ’t bouwen en het huis moet over een paar jaar gereed zijn.

Een paar bouwstenen hebben ze al binnen. William Eklund werd in 2021 als zevende gedraft, vorig jaar volgde Filip Bystedt en in de afgelopen draft sloegen de Sharks een potentiële superster als Will Smith aan de haak. Daniil Gushchin is een voormalig third-rounder, maar maakte indruk in de AHL. Dit deed ook Thomas Bordeleau al, maar de organisatie weigert deze jongelingen te snel te brengen. Laat ze maar rijpen en fouten maken in de minors, zo is het idee in San Jose.

Voor David Quinn valt er waarschijnlijk ook dit seizoen weer weinig eer te behalen. Aanvallend lijken de Sharks wel wat beter dan de laatste jaren, maar defensief is het veel te mager om een rol van betekenis te spelen. Daarnaast is het praktisch onmogelijk om een speler als Erik Karlsson te vervangen. Dit zal bijvoorbeeld ook op de powerplay gevoeld worden. Met ruim 18% hield dit vorig jaar mét Karlsson al niet over. Zonder de bijzonder productieve Zweed zal dit er zeker niet beter op worden. Nee, de Sharks-fans krijgen nog een paar pallets aan zure appels te verstouwen voor het zoet op hun pad komt.

Cover photo: Brandon Magnus

Hans Mulder
Hans Mulder
Dankzij de Braves en de Twins gegrepen door MLB. Wat later door een simpele videogame besmet met 't ijshockeyvirus en blij dat ik hier beide liefdes mag beschrijven.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen