Het nieuwe NHL-seizoen staat weer voor de deur en bij SportAmerika laten we dat niet onopgemerkt voorbij gaan! Op dinsdag 10 oktober openen Nashville Predators en Tampa Bay Lightning om 23:30 uur Nederlandse tijd het bal in Florida. De komende 32 dagen leggen wij alle teams langs de meetlat en besluiten natuurlijk met titelverdediger Vegas Golden Knights. Vandaag openen we de 32-in-32 met de franchise die in 2022-2023 op papier een leuk roster had, maar uiteindelijk hekkensluiter werd in de NHL: Anaheim Ducks.
2022-2023: OM SNEL TE VERGETEN
De Anaheim Ducks timmeren al een paar jaar aan de weg, maar hadden vorig seizoen al de hoop een rol van betekenis te spelen. Dat zij de eerste zijn in onze serie 32-in-32 geeft al aan dat ’t allemaal iets anders liep dan verwacht. In het geval van de Ducks was hoop inderdaad de bekende uitgestelde teleurstelling. De voortekenen kwamen al in de eerste weken. Nadat Anaheim het seizoen opende met een overwinning op Seattle volgden zeven nederlagen op rij.
Het waren bepaald niet de laatste nederlagen die ze in Orange County te slikken kregen. Ondanks de aanwezigheid van geweldige talenten als Trevor Zegras (23G en 42A), Troy Terry (23G, 38A) en Mason McTavish eindigden de Ducks onderaan in de Pacific Division. Ze wonnen slechts 23 van de 82 wedstrijden en sloten de jaargang af met slechts 58 punten. Wat puntenaantal betreft deed de franchise het twee keer slechter, maar in beide gevallen betrof het een ingekort seizoen. Het grote voordeel van deze dramatische resultaten is dat je een hoge draft pick ontvangt. Na Zegras (9e overall in 2019) en McTavish (3e overall in 2021) kon ’t management het volgende stukje leggen in de puzzel.
AANVALLENDE TOEKOMST
De droom om ook Connor Bedard nog aan de verzameling toptalenten toe te voegen, werd tijdens de draft lottery om zeep geholpen. Toch kwamen de Ducks er met Leo Carlsson bepaald niet bekaaid vanaf. De Zweed maakte indruk tijdens het laatste WK en voor Pat Verbeek en zijn staf was dat genoeg om van hem de second overall te maken. De general manager hoeft zich nu voorlopig geen zorgen te maken over de centre-postie, want die heeft Anaheim ontzettend goed voor elkaar. Naast de drie jonkies zal Ryan Strome op die positie nog voor wat ervaring zorgen.
Met name Circus Zegras zorgde voor het nodige spektakel tijdens zijn eerste drie seizoenen in de NHL. Af en toe drijft de begenadigde technicus het wat te ver door, waardoor hij ook snel tegenstanders tegen zich in het harnas jaagt. Met zijn 22 jaar nadert de Amerikaan nu een leeftijd waarop de club en zijn teamgenoten wat meer volwassenheid mogen eisen. Zegras is te belangrijk voor de toekomst van de Ducks om geblesseerd te raken na een te harde hit van een tegenstander die even zijn gram wil halen.
NIEUWE LEIDER?
Talent is mooi, maar zonder handvatten komt ’t vaak niet verder. Met onder meer Frank Vatrano en John Klingberg dachten de Ducks die noodzakelijke leiders aan te schaffen vorig jaar. Helemaal naar wens verliep dat echter niet. Klingberg is niet meer de speler die moeiteloos 59 assists uit zijn mouw schudt en Vatrano is een uitstekende teamgenoot, maar met een plus/minus rating van -29 blink je niet uit. Verbeek zocht mogelijk naar wat overwicht in de kleedkamer en vond dat deze zomer in de persoon van Alex Killorn.
De 33-jarige winger leerde in Tampa Bay het klappen van de zweep en in Anaheim hopen ze te profiteren van diens ervaring en kwaliteiten. Zijn contract in Florida liep af en de Ducks waren er als de kippen bij om Killorn voor vier seizoenen vast te leggen. Zijn $ 6,250 miljoen AAV lijkt wat aan de hoge kant voor een speler van zijn leeftijd, maar als Killorn een gids kan zijn voor de jonge honden op het roster betaalt het contract zichzelf terug. Hij heeft immers twee Cups op z’n naam en weet wat daarvoor wordt gevraagd.
DEFENSIE OP DE SCHOP
Defensief luistert het grootste talent naar de naam Jamie Drysdale. De 21-jarige blueliner zal 2022-2023 snel achter zich willen laten, want hij door blessureleed kreeg hij niet de gelegenheid om aan de wereld te laten zien waarom deze club van hem een sixth-overall maakte in 2020. Hij moet, liefst zo snel mogelijk, de quarterback op de powerplay worden. Hij stond als junior nooit bekend om zijn doelpunten, maar een rol als aangever is hem op het lijf geschreven.
Je kunt nog zulke mooie aanvallende talenten hebben, maar als je 335 goals om je oren krijgt in 2022-2023 en daarmee ’t slechtst scoort in de gehele NHL dan moet je ook defensief ingrijpen. Dit deed Verbeek dan ook in het off-season. In Radko Gudas legde de GM een blueliner vast die het fysieke contact niet schroomt. Met de Panthers maakte Gudas de laatste jaren de nodige ups en downs mee, dus ook hij kan met zijn ervaring van groot belang zijn. Robert Hagg is minder bekend, maar heeft ook al flink wat vlieguren gemaakt op het hoogste niveau. Hij was ploeggenoot van Gudas in Florida, maar speelde vorig seizoen in Detroit.
Ilya Lyubushkin is ook een nieuw gezicht op de blauwe lijn. De Moskoviet staat ook niet bekend als doelpuntenmaker, maar verdedigen kan hij wel en daar is hij dan ook voor gehaald. De gerenoveerde blauwe lijn moet ook John Gibson wat verlichting geven. De goalie was een verhaal op zich deze zomer. Na een teleurstellend jaar met 200 tegengoals, een 3.99 GAA en een .899 sv% verschenen berichten dat Gibson koste wat het kost wilde vertrekken. Hij zou geen wedstrijd meer voor de franchise wensen te spelen. Deze berichten werden ook al snel weer tegengesproken. Gibson verklaarde zich een groot fan van de club en fanbase. Hij wilde graag blijven…
CRONIN MAG HET LATEN ZIEN
Het roster ging nogal op de schop in Orange County, maar ook de technische staf was niet veilig voor de bezem van Pat Verbeek. Dallas Eakins was de laatste vier (magere) jaren head coach in Anaheim, maar nu de weg omhoog ingezet moet worden, is er voor hem geen plaats meer. Greg Cronin moet de Ducks naar nieuwe successen leiden en dat is zowel een heel verrassende als heel logische keuze in één.
De 60-jarige Cronin begint aan zijn eerste job als hoofdverantwoordelijke in de NHL. Als assistent heeft hij bij de Islanders en Maple Leafs een beetje aan het grote werk mogen ruiken, maar Cronin maakte vooral naam als coach in de AHL en NCAA. Hij weet wat het is om te werken met talent en hoe dit talent het best gekneed kan worden. Dat is ook precies zijn taak bij de Anaheim Ducks. De club heeft meer dan genoeg ruwe diamantjes, maar deze moeten nu geslepen worden. Een schitterende klus voor een man als Cronin.
VOORSPELLING: NET WEL…OF NET NIET
Mogen de Anaheim Ducks hopen op hun eerste postseason-optreden sinds 2018? Natuurlijk, hopen mag altijd! In een divisie die na de Golden Knights, Oilers en Kings behoorlijk onvoorspelbaar kan worden, kunnen ook deze jonge Ducks wel degelijk een woordje meespreken. Dan moeten alle sterren echter wel juist geplaatst staan en moet alles de goede kant op vallen voor Anaheim. Dat ’t team beter is dan vorig jaar lijdt geen twijfel. Daarvoor lijkt alleen de toevoeging van Leo Carlsson al voldoende. De Zweed nam niet de hype mee zoals Bedard dat (ongevraagd) deed, maar Carlsson kan al in zijn eerste seizoen een sensatie worden.
Daar ligt ook de kracht van deze Ducks. Ze hebben drie centres van wereldklasse, maar die zijn ook allemaal nog erg jong en relatief onervaren. Je mag van hen nog niet eisen dat ze een seizoen lang constant op hoog niveau acteren, maar als ze dat wel doen dan zijn deze Ducks een team om rekening mee te houden. Als dan ook John Gibson nog weer zijn oude vorm weet te vinden, dan mag Anaheim hopen op een wildcard in het westen. Hopen inderdaad, iets wat ze in Orange County al jaren doen en als je dat maar lang genoeg volhoudt, dan komt het vanzelf een keertje goed!
Cover photo: Gary A. Vasquez/USA TODAY Sports
