30-in-30 Season Preview 2019: New York Mets


Bij de New York Mets lijkt voor elke oplossing altijd twee problemen te ontstaan. Ook in 2018 had de ploeg uit Queens veel pech. Een onervaren coach en veel blessures zetten de Mets al vroeg op een onoverbrugbare achterstand in de NL East. Desondanks werd het jaar goed afgesloten en is de nieuwe GM Brodie van Wagenen vol vertrouwen over de toekomst.
Met een talentvolle selectie en een ijzersterke rotation kunnen de Mets het elke ploeg lastig maken. Maar ook nu verschijnt er weer een probleem voor elk goed nieuws, want net nu New York de zwakke plekken lijkt te hebben opgelost, zouden rivalen Atlanta en Philadelphia wel eens jarenlang de dienst uit kunnen gaan maken in de NL East.

2018: MICKEY EN DE VERSCHRIKKELIJKE BLESSUREGOLF

De Mets begonnen 2018 ijzersterk door in hun eerste twaalf duels elf keer te winnen en het beste record in honkbal te claimen. Al snel bleek echter dat dat een uitschieter was. Op 1 juni zakten de mannen uit Queens onder de .500-grens en zijn daar niet meer boven geraakt. Net zoals in voorgaande jaren waren blessures een grote plaag voor de Mets. Ervaren namen als Noah SyndergaardYoenis Céspedes en nieuweling Todd Frazier misten allemaal aanzienlijke delen van het seizoen. De blessures in combinatie met de twijfelachtige acties van nieuwe manager Mickey Callaway, verzorgden dat de Mets rond de All-Star Break al waren uitgespeeld.

 
Toch was 2018 zeker geen verloren jaar voor de Mets. In de eerste seizoenshelft koos Callaway voornamelijk voor oudere vervangers van de geblesseerde spelers. Toen dat de manager op veel kritiek kwam te staan, koos hij na juli voor een andere aanpak en besloot de jongere spelers meer speeltijd te gunnen. Mannen als Brandon Nimmo en Michael Conforto leefden op en de tweede seizoenshelft was zelfs veelbelovend te noemen. Met een 38-30 record na de All Star Break en een rotation die werd aangevoerd door de buitenaardse Cy Young-winnaar Jacob deGrom eindigden de Mets op een degelijke (zij het nog steeds teleurstellende) vierde plaats in de NL East.

2019: BETWEEN A ROCK AND A HARD PLACE

De eerste actie van New York in het offseason volgde al één dag na de World Series. Brodie van Wagenen, de voormalig spelersmakelaar van verschillende Mets als deGrom, Cespedes en minor leaguer Tim Tebow, werd aangesteld als de nieuwe GM van de club. Aan zelfvertrouwen geen gebrek, want BVW claimde dat de Mets de favorieten in de divisie waren. Dat dat enigszins naïef is, moge duidelijk zijn. Ook de daaropvolgende acties op de spelersmarkt leken de woorden van de GM niet al te veel kracht bij te zetten. Grote free agents werden geschuwd en er werd vooral geïnvesteerd in de bullpen. Echter, kijkende naar het geringe aantal spelers dat de club heeft verlaten en de verwachting dat het met de blessures niet nóg een keer zo slecht kan gaan, is de verwachting dat 2019 beter zou moeten worden dan 2018.

De nieuwe GM Brodie van Wagenen (l.) naast topaankop Edwin Díaz (r.) (Charles Wenzelberg/New York Post)

Desondanks is de concurrentie moordend in de NL East en met de jonge en talentvolle Braves en de plotsklaps gedoodverfde favoriet Philadelphia in de divisie zal er de komende jaren niet veel te halen zijn. Wat betreft de toekomst zit er bij de Mets momenteel genoeg leuks op het veld, maar te weinig in de pijplijn om binnen nu en een aantal seizoenen de concurrentie met die ploegen aan te gaan. Voor de fans uit Flushing lijkt het dan ook alsof ze de komende jaren tussen wal en schip raken. Laatste worden in de divisie hoeven ze zich niet druk om te maken, met de Marlins in de divisie, maar heel veel meer dan een eventuele derde plek lijkt er ook niet in te zitten.

TRADES EN DEALS

De achilleshiel van de Mets lag in 2018 — met het op twee na hoogste ERA in de MLB — in de bullpen en zoals gezegd werd daar vooral in geïnvesteerd. All Star-closer Edwin Díaz kwam via een trade uit Seattle over. Jeurys Familia werd na een half jaar eerder aan Oakland verruild te zijn weer als free agent opgehaald. Ook Luis Avilán en Justin Wilson zaten na 2018 zonder club en zullen in 2019 in de Mets-bullpen plaatsnemen.


De andere plek die aandacht nodig had, was de catcherpositie. Dat probleem heeft nu eindelijk een duurzame oplossing gekregen. New York had in 2018 geen catcher die meer dan 79 wedstrijden achter de plaat zat. Met het oppikken van Wilson Ramos, die in Philadelphia overbodig is geworden na het aantrekken van J.T. Realmuto, hebben de Mets een sterke everyday catcher in huis. Met een .845 OPS had Ramos zelfs een hogere score dan Realmuto (.825).
Buiten het versterken van probleemposities werden er enkele gerichte ervaren spelers gehaald. Deels om een gat in te vullen en deels om de jonge spelers te begeleiden. Dit zijn echter geen langdurige oplossingen, want de spelers zijn al aardig op leeftijd. De bekendste voorbeelden daarvan zijn Robinson Canó en Jed Lowrie. Canó kwam over uit Seattle en had een goed 2018, ondanks dat zijn speeltijd gehalveerd werd door een dopingschorsing. Toch is hij al 36 jaar. Jed Lowrie had een goed jaar in Oakland, maar wordt komende maand 35. Ook outfielders Rajai Davis en Gregor Blanco zijn de 30 al ruim gepasseerd.

LINEUP

Ondanks de hogere leeftijd van de versterkingen zal de basisopstelling van de Mets overwegend jonge spelers kennen. Bovendien zijn de mannen die vanaf 28 maart het veld in worden gestuurd niet al te verschillend met die van 2018. Het outfield zou nog wel eens jarenlang een punt van herkenning voor Mets-fans kunnen worden. Talent Nimmo, die het hoogste bWAR had van alle niet-pitchers bij de Mets, staat in het midveld. Om hem heen zullen generatiegenoten Conforto en Jeff McNeil te vinden zijn. Céspedes zal de eerste helft van 2019 missen met een knieblessure en het is maar de vraag of er daarna nog wel plek voor hem is in het outfield.


Op het tweede en derde honk vinden we juist ervaren namen terug. Frazier krijgt zonder blessureleed meer tijd op het derde honk en op twee is het de verwachting dat Canó speelt. Echter, van Lowrie is het bekend dat hij beide honken kan bespelen en met zijn capaciteiten als switch hitter zal hij zeker ook geregeld speeltijd krijgen. Met het wegvallen van Jay Bruce, die in de Díaz-trade vertrok naar Seattle, is er op het eerste honk plaats voor jongeling J.D. Davis. Op kort is de pas 23-jarige Amed Rosario ook dit seizoen de vaste kracht. Met 24 gestolen honken was hij de gevaarlijkste honkloper van de Mets in 2018.

ROTATION

De grootste kracht van New York is de rotation. Spelers als DeGrom en Syndergaard zijn spelers die het een slagman altijd moeilijk kunnen maken, maar de prestaties van eerstgenoemde waren in 2018 van een andere orde. DeGrom wierp een ERA van 1.70 bij elkaar en dat was pas de zesde keer dat een starter dat in de afgelopen vijftig jaar gelukt was. Het was dan ook niet verrassend dat de werper de Cy Young-award won. Opvallend was het win-loss record van 10-9 dat niets minder is dan waardeloze collegialiteit van zijn offense.

 
Ook Syndergaard had weer een goed jaar. Ondanks dat Thor slechts 25 starts kon maken, kwam hij tot een indrukwekkend ERA van 3.03. De nummers 3 en 4 in de rotation, Zack Wheeler en Steven Matz wisten beiden hun ERA ook onder de 4.00 te houden. Een potentiële nummer 5 is Jason Vargas. Verwacht ook af en toe reliever Seth Lugo als starter. Hij wierp vorig jaar liefst 101.1 innings. Al deze pitchers staan ook in 2019 op de payroll van de Mets, dus daar zijn amper zwaktes te ontdekken.

BULLPEN

Waar de rotation één van de beste in de MLB was, daar was de bullpen van de Mets één van de slechtste. Beide ERA’s scheelden elkaar bijna 1.50 punten. Eigenlijk had alleen Lugo een goed jaar. We zagen eerder al dat daar in het offseason de meeste aandacht naar uit is gegaan. Verwacht dan ook een complete metamorfose onder de relievers. Grootste vooruitgang is zonder enige twijfel closer Díaz, die met een straatlengte afstand de meeste saves van de hele MLB had (57). Met een ERA van 1.96 in 2018 is de Puerto Ricaan nagenoeg unhittable. Jeurys Familia was voor zijn overstap naar Oakland al sterk en liet die vorm in Californië ook zien. Met zijn terugkomst hebben de Mets nog een betrouwbare arm in de bullpen.
Wat betreft de rest is de hoop vooral gevestigd op een opleving van één van de vele nieuwe relievers die zijn aangetrokken. Meest waarschijnlijke namen die die rol op zich kunnen nemen zijn de jonge Kyle Dowdy, die overkwam van Cleveland, Wilson en Avilán. De enige reliever die vorig jaar al een Met was eb buiten Lugo een kans maakt om ook in 2019 in actie te komen is Robert Gsellman, wiens FIP van 3.95 voorspelt dat hij mogelijk meer in zich heeft dan zijn ERA van 4.28 beweert.

CONCLUSIE

Heel pragmatisch gezien hebben de Mets dit offseason gedaan wat er moest gebeuren. Voor de zwakke catcherpositie en de bullpen zijn waardige oplossingen gevonden. Bovendien is er geen reden om te twijfelen dat de rotation ook in 2019 net zo goed kan zijn als in 2018. Verder bestaat de selectie uit talentvolle spelers, geflankeerd door enkele ervaren spelers. Echter, waar het bij New York aan lijkt te ontbreken is een échte ster in de lineup. Zeker, de Mets kunnen het iedereen lastig maken. Maar wil het om de divisiewinst meedoen, dan moet écht alles de goede kant op vallen. En dat zien we niet gebeuren.
Het is lastig voor te stellen dat de Mets in 2019 net zoveel pech met blessures zullen hebben als in 2018, dus waarschijnlijk kunnen ze meer wins dan 77 pakken. Echter, de Braves, Nationals en de enorm versterkte Phillies zijn toch net van een andere orde in de divisie. Dankzij de aanwezigheid van de Miami Marlins in de NL East hoeven de Mets niet naar beneden te kijken, maar als ze het maximale uit hun selectie weten te halen in 2019, dan zou een derde plek al een geweldige bekroning zijn.

Coverfoto: Charles Wenzelberg/Getty Images

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen