Teambuilding. Een graag gebruikt en gehoord woord in de sportwereld. Maar met “teambuilding” – zeker in de Nederlandse taal – wordt doorgaans bedoeld: dat wat (nog meer) teamgevoelens oproept. Het building-gedeelte van de term wordt vooral geïnterpreteerd als het vergroten van de onderlinge band.
Zonde van dit misverstand, eigenlijk. Want als men iets vaker aandacht zou besteden aan de term in correcte zin – dat is: teambuilding = het creatie- of ontstaansproces van een team – zouden fans wellicht vaker en beter in staat zijn het beleid van hun respectievelijke sportclubs eerlijk en kundig te kunnen beoordelen. Dit in plaats van het wederom vervallen in abstract, betekenisloos geneuzel of “de jongens” al dan niet “alles voor elkaar overhebben”, het afvragen of er vandaag wel “110% gegeven werd” of (on-)gegronde woede over “het zinloos smijten met geld” van club X of Y.
Laten we voor de verandering eens gaan kijken naar het letterlijke teambuilding-proces van een bepaalde NBA-club.
De Golden State Warriors lijken mij het ideale team voor dit experiment. Aangezien, uh…jeweetwel…dit misschien wel het beste fucking basketbalteam OOIT is. Om een volledig beeld te creëren van het samenstellingsproces waaruit de huidige selectie van Golden State – de regerend kampioen met een record van 45-4 in 2015/2016 – is voortgekomen, heb ik ervoor gekozen de in mijn ogen zes belangrijkste teambeslissingen uit te lijnen, in chronologische volgorde.
Te beginnen bij…
25 juni, 2009: de Warriors selecteren Steph Curry in de NBA Draft
De één z’n dood is de ander z’n brood. Ook in de NBA gaat deze harde wetmatigheid op. Waar de technische bestuurders van de Grizzlies (zij selecteerden Hasheem Thabeet met de #2 pick) en de Timberwolves (Ricky Rubio #5 EN Jonny Flynn #6 – beiden spelverdelers) Draft-selecties maakten waar menig basketballfan in Memphis of Minneapolis nog altijd middenin in de nacht gillend van wakker schrikt uit z’n slaap, wisten de Warriors in deze goedgevulde Draft (Griffin; Harden; DeRozan) weg te komen met een iel-gebouwde combo guard van Davidson College, een piepkleine privéschool – gespecialiseerd in liberal arts – uit dé universiteitsbasketbalstaat North Carolina.
Heel veel was er destijds niet bekend over deze nieuwe Warrior bij het grote basketbalpubliek. Ja, z’n vader, Dell, was een verdienstelijk schutter in de NBA tussen 1986 en 2002. En ‘junior’ had op een middelhoog college-niveau aangetoond zelf ook wel over een aardige driepunter te beschikken.
Zijn naam? Wardell Stephen “Steph” Curry II. Momenteel ook wel bekend als the greatest shooter that has ever lived.
23 juni, 2011: Golden State selecteert Klay Thompson in de NBA Draft
Op deze dag ontstond het schuttersduo, beter bekend als de Splash Brothers, dat in korte tijd zou uitgroeien tot het meest dodelijke tweetal vleugelspelers dat de NBA ooit gekend heeft. Doordat Steph Curry inmiddels met regelmaat schietoptredens afwerkt van een ander-stratosferisch niveau, wordt de razendsnelle ontwikkeling van Klay Thompson tot wing van absolute topkwaliteit weleens over het hoofd gezien.
Dit doet uiteindelijk niets af van het feit dat Thompson van onschatbare waarde is voor het succes van Golden State. Voor het tweede achtereenvolgende seizoen weet Thompson een gemiddelde van 21.5 punten per wedstrijd en ’n driepuntpercentage van 43% neer te zetten. Daarnaast is Thompson met z’n beweeglijke voetenwerk en bovengemiddelde lengte (2.01m) uitgegroeid tot topverdediger. Kortom, de perfecte running mate voor Steph Curry.
De Draft-selecties van Curry (#7, 2009) en Thompson (#11, 2011) zijn de twee grootste – en enige – wapenfeiten van het drie jaar durende bewind van de Warriors’ voorlaatste GM (general manager = technisch directeur), Larry Riley. De langgediende Riley werkt nog altijd voor Golden State. Maar dit doet hij wederom in het scoutingsapparaat van de club. Na drie extreem magere seizoenen – een record van 85-145 (.370 winstpercentage) – tussen 2009 en 2012 moest Riley in de hoedanigheid van GM plaatsmaken.
24 april, 2012: Bob Myers wordt aangesteld als nieuwe GM
Larry Riley werd vervangen door Myers, een voormalig spelersmakelaar – succesvol geworden door lucratieve deals te sluiten voor cliënten zoals Brandon Roy, Tyreke Evans en Kendrick Perkins (kortom, iemand die een nog riekende bolus als exquise delicatesse zou kunnen verkopen) – die in 2011 bij Golden State was binnengehaald als assistent-GM, met als doel de organisatie van bovenuit te moderniseren.
Waar sterspelers Thompson, Green en Curry en coach Steve Kerr vrijwel dagelijks overgoten worden met lofgezangen, is de extreem succesvolle beleidsvoering van Myers enigszins onderbelicht geweest in de basketball-media. In de punten hieronder zal daarentegen goed blijken dat de Warriors met Myers over een absolute top-GM beschikken.
The Warriors are scoring 37.5 ppg beyond the arc; they are allowing just 17.7https://t.co/6T8Eb1xA2d pic.twitter.com/QworcsfiHO
— Kirk Goldsberry (@kirkgoldsberry) 24 november 2015
28 juni, 2012: de driedelige Draft Day Heist
Twee maanden na z’n promotie liet Myers voor het eerst wat van zijn kunde zien: de eerste Draft onder Myers verliep nagenoeg perfect voor de Warriors.
Middels de zevende keuze werd forward Harrison Barnes geselecteerd. Barnes ‘viel’ naar een dusdanig lage notering in de Draft omdat zijn tweejarig verblijf bij collegebasketbal-grootmacht UNC goed, maar niet uitstekend was verlopen (16.3 ppg, 5.5 rpg). Volgens vele NCAA-kenners en NBA-scouts had Barnes z’n status als nummer 1 highschool recruit op Chapel Hill niet weten in te lossen. Hierdoor was Barnes nog beschikbaar toen Golden State als zevende aan de beurt was in deze Draft – eentje die achteraf bezien (Kidd-Gilchrist, Waiters en Thomas Robinson in de top-5) kwalitatief niet héél topzwaar bleek.
Met de laatste keuze in diezelfde eerste Draft-ronde (#30) werd center Festus Ezeli gekozen. De Nigeriaan (toen 22) was pas op z’n vijftiende begonnen met basketball, en wisselde bij het SEC-team van de prestigieuze universiteit Vanderbilt flitsen van mega-potentie met fases van (begrijpelijke) totale onwetendheid af. Ezeli is inmiddels uitgegroeid tot een center die eigenlijk te goed is om vanaf de bank te moeten komen, wat nu wel het geval is. Ook deze keuze van Myers is in retrospectief optimaal gebleken.
Maar de coup de grâs van de Warriors bij deze Draft vond gek genoeg plaats in de tweede ronde. Met de 35e (!!) selectie werd Draymond Green, anno 2016 de meest veelzijdige speler in de gehele NBA, binnen gehengeld. Greens Draft stock was bijzonder laag, ondanks een imposant verblijf bij het oerdegelijke basketbalinstituut genaamd Michigan State (2x Final Four van het NCAA-toernooi behaald; in 2012 uitgeroepen tot college-speler van het jaar). Dit omdat scouts het inmiddels vreemd vinden als een speler de maximale vier jaar op college-niveau blijft uitkomen, en er weinig precedenten zijn van ‘(relatief) kleine’ + ‘volslanke’ – Greens lengte en gewicht worden op Basketball-Reference uiterst royaal ingeschat op 2.01m en 104 kg – power forwards, die het moeten hebben van onorthodoxe vaardigheden (passing; wilskracht; spelvisie).
Draft Day 2012 bleek een historisch productieve middag voor Myers en de Warriors.
10 juli, 2013: het volle pond voor Iggy
Toen de three-team trade, waardoor Andre Iguodala een Warrior werd, had plaatsgevonden, waren de NBA-kenners het erover eens: Golden State had véél te veel betaald voor de komst van AI9.
Niet het feit dat de Warriors een drietal nutteloze bankspelers (Richard Jefferson; Andris Biedrins en Brandon Rush) moest opgeven voor Iggy, maar de sloot aan weggegeven Draft picks – 2x first rounders (2014, 2017) en 3x second rounders (2016, 2017 en 2018) – werd als een te hoog wisselbedrag beschouwd.
Achteraf bezien mogen de andere twee betrokken partijen, de Utah Jazz en Denver Nuggets, zich schuldig en bestolen voelen. Schuldig, omdat deze ruil Golden State het ontbrekende puzzelstukje opleverde voor hun ultieme small ball-vijftal – de combinatie van Curry-Thompson-Green-Barnes-Iguodala staat onder basketballnerds bekend als de Lineup of Death, vanwege z’n onverslaanbare status. Bestolen omdat Iguodala in Golden State vele malen beter bleek dan de versie van Iggy in Denver en in z’n slotjaren bij de Sixers; Iguodala is nog altijd één van de meest gevreesde man-op-man-dekkende vleugelverdedigers in de NBA – dit demonstreerde hij tegenover LeBron James in de afgelopen NBA Finals, hetgeen hem de award voor Finals MVP opleverde.
19 mei, 2014: Steve Kerr benoemd tot nieuwe hoofdcoach
Zonder al teveel woorden vuil te maken aan Kerrs (lachwekkende) voorganger in Golden State, hoop ik dat wij NBA-fans het allemaal eens kunnen worden over de stelling ‘Steve Kerr > Mark Jackson’.
Selectie-technisch is er sinds de komst van Kerr weinig veranderd bij de Warriors. Alas: twee nuttige, veterane bankspelers werden toegevoegd met Shaun Livingston en Leandro Barbosa. Maar de enorme progressie die de Warriors onder Kerr (112-19 in anderhalf seizoen, wat neerkomt op een niet te bevatten winstpercentage van .855) hebben geboekt ten opzichte van het Golden State onder het bewind van “M-Jax” (121-109, winstpercentage .526) is vrij simpel te verklaren.
Enerzijds is het een logisch gevolg van de stormachtige ontwikkeling van enkele individuele spelers (Green, Curry) en anderzijds de uitkomst van een veel vloeiender hoog-tempo-systeem dat Kerr hanteert. De huidige snel-sneller-snelst-speelstijl van de Warriors sluit perfect aan bij de kwaliteiten van de spelers. Dit kon men niet met enige oprechtheid stellen over het isolatie-georiënteerde jaren-90-systeem dat Jackson gebruikte in zijn tijd als hoofdcoach in Golden State.
Valt het succes van Golden State te repliceren door andere teams?
Ja en nee. Flauw, hè?
Een nadere uitleg bij beide antwoorden:
“Ja”: de Warriors-selectie is vrij traditioneel opgebouwd. Van de tien spelers die de meeste speeltijd krijgen zijn er maar liefst vijf eigenhandig geselecteerd in de Draft (Curry, Thompson, Barnes, Green en Ezeli), werden er twee veterane krachten bijgehaald via middelgrote ruildeals (Bogut en Iguodala) en zijn er uit de ‘koopjesbak’ der transfervrije spelers drie nuttige, goedkope bankspelers gevist (Livingston, Barbosa en Rush). Qua beleidskeuzes zijn er weinig exotische dingen waar te nemen bij Golden State. Sterker nog, op belangrijke momenten handelen de Warriors juist uiterst conservatief. Terwijl de publieke druk toenam om hem te betrekken in een blockbuster ruildeal voor de toen beschikbare Kevin Love, werd Klay Thompson in de zomer van 2014 juist bijgetekend voor langere tijd.
“Nee”: zoals vele middenmoters (Wizards, Kings, Pelicans) dit jaar aantonen, is de hypertempo-speelstijl van de Warriors niet voor imitatie vatbaar door teams met spelers van mindere individuele kwaliteit. Er is geen tweede Steph Curry. Evenals er geen tweede Draymond Green is. De reden dat de warp-speed-methode werkt voor Golden State is niet het feit dát er snel gespeeld wordt, maar dat Golden State beschikt over spelers die optimaal gedijen bij een zo hoog mogelijk tempo.
Foto: Getty Images/archief
