NHL Play-Offs: preview Stanley Cup Final tussen Edmonton Oilers en Florida Panthers

Van 32 gingen we naar 16, naar 8, naar 4 en uiteindelijk houden we er 2 over die gaan strijden om Lord Stanley’s Cup. Voor het eerst sinds 2008 en 2009 vinden we twee jaar op rij dezelfde clubs terug in deze finale. Toen waren het de Penguins en Red Wings. Nu zijn het de Panthers en Oilers die vanaf donderdag 5 juni (02.00 uur Nederlandse tijd) de degens opnieuw kruisen om de heilige graal in het ijshockey. Bij SportAmerika volgen we de Stanley Cup Final natuurlijk op de voet, maar eerst blikken we nog even vooruit!

PREVIEW STANLEY CUP FINAL 2025

We hebben dus dezelfde finalisten als vorig jaar, maar maakt dit dat we ook hetzelfde verloop kunnen verwachten als in 2024? Niet helemaal. Om te beginnen hebben de Oilers nu het thuisvoordeel en juist dat bleek vorig jaar doorslaggevend. Het waren immers de Panthers die in Game 7 – in hun Sunrise – de beslissing forceerden. Ook hebben diezelfde Oilers minder wedstrijden gespeeld om hier te komen. Vorig seizoen hadden ze 18 wedstrijden nodig om in de finale te komen. Nu hadden Connor McDavid en consorten aan zestien duels genoeg. Eentje minder zelfs dan Florida, dat natuurlijk die lange serie tegen Toronto had.

We beginnen onze preview ook met de titelhouder. Florida zag in het off-season in Oliver Ekman-Larsson, Brandon Montour en Vladimir Tarasenko was spelers vertrekken die echt wel van waarde waren in 2024. General manager Bill Zito panikeerde niet, wist dat zijn team sterk genoeg was om betrekkelijk eenvoudig de play-offs te halen en sloeg vlak voor de trade deadline ongenadig hard toe. Seth Jones werd overgenomen van de Blackhawks, maar vooral de trade voor Brad Marchand was opmerkelijk. De veteraan was voorbestemd om zijn gehele leven een Bruin te blijven tot Florida op z’n pad kwam. Daar werd hij direct opgenomen door de kern en is Marchand ook deze play-offs weer van enorme waarde.

CATS OP HALVE KRACHT?

Over het reguliere seizoen van de Panthers kunnen we vrij kort zijn. Dat was voor hen een formaliteit. Op weg naar het postseason kwamen de Cats echter wel degelijk wat obstakels tegen. Zo was er na de 4Nations de blessure bij Matthew Tkachuk en miste Aaron Ekblad de tweede seizoenshelft vanwege een dopingschorsing. In de Atlantic Division was de top 3 al betrekkelijk vroeg bekend waardoor Paul Maurice zijn manschappen aan het einde van de rit zelfs wat rust kon geven. Het deerde de Panthers-coach niet dat Toronto en Tampa Bay boven hen eindigden in de divisie. Zijn vizier was vanaf oktober al gericht op de play-offs. Daar moest het gebeuren voor de Florida Panthers. Alweer!

Als je de Panthers zag spelen in dat reguliere seizoen kreeg je het idee dat het vaak in de derde of vierde versnelling ging. Dat ze gemiddeld tot slechts 3 goals per wedstrijd kwamen, onderstreept dit wel een beetje. Met gemiddeld 2.72 goals tegen per duel hadden ze het defensief veel beter voor elkaar. Slechts zes clubs deden dit namelijk beter. De Cats scoorden niet best wat gemiddeld save percentage betreft. Met .896 begaven ze zich in de middenmoot, maar dat had zo z’n oorzaken. Sergei Bobrovsky deed ’t met .905 naar behoren, maar het hielp niet dat Spencer Knight na de Seth Jones-trade werd ingeruild voor Vitek Vanecek. Volgers wisten wel dat dit de Panthers nauwelijks boeide. Eenmaal aangekomen in het postseason zou Bobrovsky het wel doen. Zoals hij dat ook de laatste twee seizoenen al had gedaan.

INDRUKWEKKENDE EERSTE RONDE

Eind april kregen we dan echt het ware gezicht van deze Florida Panthers te zien. Fans en kenners tipten de Tampa Bay Lightning als favoriet in The Battle of Florida, maar de Cats lieten er geen misverstand over bestaan wie de beste was. Met 6-2 veegden de Panthers de vloer van de Amalie Arena aan met de Lightning in Game 1 en werd de toon voor de rest van de serie gezet. Een serie die overigens maar vijf wedstrijden duurde. Tampa Bay zal zich de laatste jaren zelden zo kansloos hebben gevoeld in een best-of-7. Matthew Tkachuk bleek namelijk goed hersteld van zijn blessure en scoorde 3 goals.

Dit gaf de Panthers vertrouwen voor de tweede ronde, maar die begonnen ze ronduit slecht. Of Toronto begon voor eigen publiek gewoon heel sterk, dat kan natuurlijk ook. Hoe dan ook keek Florida na twee wedstrijden tegen een 0-2 achterstand aan. Het scheelde niet veel of de Leafs hadden zelfs een 3-0 voorsprong in de serie genomen. Echter trok Brad Marchand met een GWG in overtime het momentum naar de Panthers.

EN INDRUKWEKKENDE CONFERENCE FINAL

Na twee relatief simpele overwinningen leken de Maple Leafs nu rijp voor de slacht, maar in Game 6 gaf Toronto opeens een teken van leven. Een eenmalige opleving zo bleek later, want Game 7 in Toronto werd eenrichtingsverkeer voor de Panthers. Zij wonnen met 6-1 en lieten de Leafs en hun achterban gedesillusioneerd achter.

Liefhebbers gingen eens goed voor de Eastern Conference Finals zitten. Florida had bij tijd en wijle veel indruk gemaakt, maar dat gold zeker ook voor de Carolina Hurricanes. Een club die snakt naar een Stanley Cup Final en eenvoudig had afgerekend met de Devils en Capitals. Al heel snel bleek dat deze Panthers van een heel andere orde zijn.

Tegen alle verwachtingen werden de Canes een speelbal voor de titelverdediger. Na drie wedstrijden stond het niet alleen 3-0, maar waren de doelcijfers ook enorm pijnlijk voor Carolina: 16-4 in het voordeel van de Cats. Met winst in Game 4 wisten de Hurricanes nog wel een smadelijke sweep te voorkomen, maar Game 5 ging “gewoon” weer met 5-3 naar Florida. Voor het derde jaar op rij plaatsten zij zich voor de Stanley Cup Final.

LEERGELD OILERS MOET ZICH UITBETALEN

In die finale stuiten ze dus op een oude bekende. Vorig jaar dreigden de Oilers volledig weggevaagd te worden na drie wedstrijden, maar Edmonton richtte zich enorm knap op om de volgende drie duels te winnen. Over die dramatisch verlopen zevende wedstrijd willen ze in Canada liever niet herinnerd worden. Die nederlaag gaf de Oilers echter wel de munitie die nodig was om dit seizoen ijzersterk terug te komen. En met nog meer motivatie.

In de Amazon Prime-documentaire Inside The NHL was de frustratie bij Connor McDavid met bakken van het scherm te scheppen na die verloren finale. Niemand die er dan ook aan twijfelde dat de beste speler van het moment samen met zijn maatje Leon Draisaitl en wat gerichte aankopen dit jaar weer een gooi naar het allerhoogste zouden doen.

Dit keer was Kris Knoblauch vanaf de start eindverantwoordelijke. Die start verliep weer niet grandioos, maar Edmonton nestelde zich al heel snel in de kopgroep van de Pacific Division. Aanvallend namen McDavid en Draisaitl zoals te doen gebruikelijk het leeuwendeel van de punten voor hun rekening en defensief bleven er vraagtekens. Net als in Florida hadden de Oilers echter maar één ding voor ogen: de play-offs. Die bereikten zij als derde van de Pacific Division en mochten zich daarom weer opmaken voor de traditionele eerste ronde tegen de LA Kings.

WANKELE START

Die openingsronde verliep voor de Oilers echter allesbehalve traditioneel. De laatste jaren hadden ze weinig moeite met de Kings, maar nu schoot LA uit de startblokken. Bij een 2-0 voorsprong in de serie ging het voor de Kings echter volledig mis in Game 3. Rare beslissingen, maar vooral een steeds sterker wordend Edmonton bleek teveel van het goede voor de enige afgevaardigde uit Californië. Met McDavid en Draisaitl eens te meer als grote aanjagers trokken de Oilers deze zeer doelpuntrijke serie naar zich toe in zes wedstrijden.

Door die vele tegengoals besloot Kris Knoblauch al in de eerste ronde Stuart Skinner te vervangen door backup Calvin Pickard. Die deed het aanvankelijk prima tegen de Golden Knights, maar moest zich noodgedwongen laten vervangen na Game 2. Edmonton had op dat moment een even verrassende als verdiende 2-0 voorsprong in de best-of-7 maar gezien de vorm van Skinner tegen LA was men er niet gerust op.

MOTOR WORDT WARM

Nergens voor nodig, zo bleek. Vegas trok in Edmonton weliswaar Game 3 nog naar zich toe, maar gedragen door een bij vlagen magnifieke Stuart Skinner maakten de Oilers het al na vijf wedstrijden af. Wat voor Knoblauch vooral geruststellend moet zijn geweest, is dat in dit postseason steeds vaker andere spelers dan McDavid en Draisaitl bijdroegen aan het succes.

Dat kwam ook als geroepen voor de Oilers. De volgende horde richting de Stanley Cup Final was namelijk een flinke. Te weten de Dallas Stars. Misschien wel het diepste roster van allemaal, maar zelfs Mikko Rantanen kon niet voorkomen dat de Stars veel te vaak werden weggespeeld door Edmonton. Ryan Nugent-Hopkins was één van de spelers die zijn Oilers aan de hand nam en Stuart Skinner liet zich eveneens van zijn beste kant zien.

Voeg daarbij nog de aanwezigheid van een Evan Bouchard en Corey Perry aan toe en je krijgt een gezelschap dat in vijf wedstrijden al kan afrekenen met de ambitieuze Stars. Dit was een serie die niet voldeed aan de verwachtingen, maar daar hebben de Oilers vanzelfsprekend geen boodschap aan. Zij waren simpelweg veel te sterk en krijgen dat wat ze wilden: een kans op revanche in de Stanley Cup Final.

WAT MOGEN WE VERWACHTEN?

Wordt dit een finale tussen het fysieke ijshockey van de Panthers en het snelle, wat vloeiender spel van de Oilers? Dat kan. Beide teams hebben echter ook al bewezen heel goed in een andere rol te kunnen functioneren. Zelfs de Oilers! Edmonton laat dit postseason niet na op het lichaam te spelen. Kijk bijvoorbeeld maar naar het aantal hits van Zach Hyman (111 tijdens play-offs, 59 tijdens het gehele reguliere seizoen). Helaas voor de Knoblauch is Hyman geblesseerd. Hij zal gemist worden, maar het is niet ondenkbaar dat een ander nu het vuile werk gaat opknappen. Deze versie van de Oilers maken namelijk wel de indruk daar niet voor weg te lopen.

Met de Panthers kunnen we ook alle kanten op. Zij beheersen bijna tot in de perfectie de kunst om onder de huid van de tegenstander te kruipen. Vergeleken met vorig jaar misschien zelfs nog wel beter door de komst van Marchand. Aan de andere kant kunnen jongens als Matthew Tkachuk, Sam Bennett, Aaron Ekblad en ga zo maar door natuurlijk ook technisch uitstekend uit de voeten. En de Panthers hebben natuurlijk Sergei Bobrovsky. Een goalie die zich nu al jaren heeft bewezen in het postseason en een net wat stabieler indruk maakt dan Stuart Skinner. Hoe goed Skinner in zijn laatste wedstrijden ook was.

WAT DENKT DE REDACTIE?

PREVIEW HANS:

Volgens mij zijn de Panthers in staat om nog steeds een versnelling hoger te schakelen als de situatie daar om vraagt. Defensief zijn ze denk ik net wat beter en Bobrovsky is gewoon een betere goalie dan Skinner. Aan de andere kant willen McDavid en Draisaitl niet nog eens die sportieve ellende van vorig jaar meemaken. Ik ben alleen bang dat de Oilers het gemis van Hyman gaan voelen en na Game 6 de Panthers de hand moeten schudden.

Niet in de laatste plaats ook omdat de Panthers het uitvoordeel hebben in deze serie. Huh? Ja, precies… Florida speelde in deze play-offs tien wedstrijden buitenshuis en verloor alleen die eerste twee duels in Toronto. Matthew Tkachuk, Sam Bennett, de hopelijk weer topfitte Sam Reinhart en zeker Brad Marchand kicken op al die vijandigheid en dan is Rogers Place in Edmonton de komende tijd voor hen het paradijs!

PREVIEW DENNIS:

Canada gaat voor het eerst sinds 1993 weer een Stanley Cup-kampioen vertegenwoordigen. De ploeg van head coach Kris Knoblauch begon de play-off campagne twijfelachtig tegen Los Angeles Kings, maar heeft na de ommekeer in Game 3 laten zien waarom het zo’n juggernaut van een roster heeft. Klinkt mijn voorspelling u bekend in de oren? Dat kan zeker kloppen, want voorafgaand aan de Stanley Cup Final van vorig jaar zei ik inderdaad exact hetzelfde. Toch heb ik er in de editie van 2025 meer vertrouwen in.

Natuurlijk spraken de cijfers voorafgaand aan de play-offs niet in het voordeel van de Oilers. Het einde van het reguliere seizoen was average en was het begin tegen LA ook niet rozengeur en maneschijn. Sindsdien is de motor gaan draaien in Alberta en kijken de Oilers tegen een 12-2 record (waarvan één derde periode bust tegen Dallas) aan. Bovendien is gevoelsmatig de route van Edmonton met LA Kings, Vegas Golden Knights en Dallas Stars zwaarder geweest dan Tampa Bay Lightning, Toronto Maple Leafs en Carolina Hurricanes. Laat er geen misverstand over bestaan: De drie teams in het oosten zijn allesbehalve een walk-in-the-park.

Om niet te vergeten dat de Oilers dit postseason een stuk dieper vertegenwoordigd zijn ten opzichte van vorig seizoen. Zonder McDavid en Draisaitl was het in 2024 allemaal maar met hangen en wurgen. Dit postseason kan Knoblauch bouwen op Ryan Nugent-Hopkins, is Corey Perry van grote waarde, gaat Jake Walman vrolijk verder met het overstijgen van de verwachtingen en is Stuart Skinner dan ein-de-lijk wakker geworden.

CONCLUSIE:

Zeg ik daarmee dat de Panthers niet goed zijn? Zeker niet! Integendeel. De Panthers behalen niet voor niets voor het derde jaar op rij de Stanley Cup Final en hebben op de bepalende momenten tegen zowel Tampa Bay, Toronto als Carolina laten zien dat ze er kunnen staan. De sleutel in deze gehele serie gaat vooral liggen op de special teams en zal Edmonton een strijdplan klaar moeten hebben voor de forecheck van de Panthers.

Hans vroeg me het kort te houden.. Excuses! Edmonton stapt nu wél na zeven wedstrijden als winnaar van het ijs.

Cover photo: Joel Auerbach

Hans Mulder
Hans Mulder
Dankzij de Braves en de Twins gegrepen door MLB. Wat later door een simpele videogame besmet met 't ijshockeyvirus en blij dat ik hier beide liefdes mag beschrijven.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Gerelateerde artikelen