College hockey doet een gooi naar de macht. De universiteitsteams zien een toenemende populariteit en vier jaar bij je ploeg blijven geeft hun spelers meer macht ten opzichte van hun NHL-team. Drie recente ontwikkelingen vormen uitstekende voorbeelden van dit unieke onderdeel van de ijshockeysport.
Veel jonge spelers worden gedraft na een aantal seizoenen in de Canadese CHL jeugdleagues, bij de beste middelbareschoolteams in de Verenigde Staten en met hun aanstaande universiteitsteams reeds aangekondigd. Besluit nu geen enkel team hen te draften, dan is de overstap naar de NCAA Division 1 competitie een meesterzet.
Niet alleen krijgen de meeste spelers een studiebeurs ter waarde van hun gehele opleiding van soms meer dan $50.000 dollar per jaar, maar als ze alsnog uitblinken op dat niveau zijn ze vrij om een contract te tekenen bij de NHL-ploeg van hun keuze. Het enige nadeel? Een profcontract betekent direct het einde van je carriere als student-atleet en teams laten spelers vaak alsnog rijpen in de minor leagues. Vier jaar in Division 1 blijven is daarom financieel misschien niet het meest aantrekkelijk, maar je blijft je als speler ontwikkelen en kunt kostenloos afstuderen.
De afgelopen weken kondigde een reeks aan NHL-teams aan dat ook zij dit jaar weer talenten uit de universiteitscompetitie hadden binnengehaald. Niet gedraft betekent dan ook geenszins dat een speler geen kans heeft op een serieuze carriere. Martin St. Louis, Dan Boyle, Brian Rafalski en ook recentere spelers als Mark Giordano, Dan Girardi en Tyler Bozak zijn voorbeelden van undrafted free agents.
Dit jaar was Brandon Tanev een vooraanstaand doel van veel teams. De ongedrafte vleugelspeler is een harde werker en koos deze week voor de Winnipeg Jets, waar hij direct kans maakt op een plek in de NHL volgend seizoen.
Spelers die deze route kiezen hebben echter nog een tweede keuze. Word je wel gedraft, maar bevalt je team niet of wil je graag afstuderen, dan lopen niet geheel ontoevallig na vier jaar jouw team’s rechten af. Spelers die vier jaar blijven kunnen dan kort na hun afstuderen alsnog zelf hun team kiezen.
Dat overkwam de Nashville Predators, die hoge verwachtingen hadden van aanvaller Jimmy Vesey. Vesey werd in 2012 als 66ste overall pick gekozen en werd aangenomen op Harvard. “Jimmy en zijn familie zijn bijzonder trots dat hij dit voorjaar kan afstuderen,” schreef zijn agent. “Zijn keuze om een free agent te worden is simpelweg datgene wat het beste is voor zijn carriere.”
Natuurlijk is dat enigszins waar, maar de twee koplopers voor Vesey’s handtekening deze zomer laten wel zien dat persoonlijke connecties een rol spelen. Boston aast al jaren op Vesey, die zodoende niet eens zou hoeven te verhuizen, en ook Toronto heeft serieuze interesse getoond. Vooral dat laatste is niet zo raar, aangezien Jimmy’s vader een van hun bekendste scouts is.
De toenemende populariteit van college hockey komt echter niet alleen door het aantrekkelijke systeem voor de spelers. IJshockey in ‘t algemeen trekt steeds meer kijkers en universiteiten zien in ijshockey een nieuwe mogelijkheid om fans en sponsoren aan zich te binden. Penn State kreeg bijvoorbeeld een miljoeneninjectie van Terry Pegula, alumnus en eigenaar van de NHL’s Buffalo Sabres en NFL’s Buffalo Bills, en doet plotsklaps mee om de prijzen in de Big Ten.
Deze ontwikkeling dwingt de teams die jarenlang de sport domineerden om zich opnieuw te roeren. Wisconsin was in 2006 nationaal kampioen en leverde sindsdien spelers als Brian Elliott, Joe Pavelski en Ryan McDonagh af, maar na twee verloren seizoenen werd coach Mike Eaves afgelopen maand na veertien jaar op straat gezet. Dat was op zichzelf niet opzienbarend, maar zijn vervangers zijn dat wel.
De schoolleiding besloot namelijk om het salarisbudget voor de ijshockeycoaches meer dan te verdubbelen en kondigde afgelopen week aan dat Tony Granato hun nieuwe coach is. Granato is niet alleen een alumnus en NHL Hall of Famer, maar hij was hoofdcoach bij de NHL’s Avalanche en Penguins in recente jaren en was de huidige assistent coach van de Detroit Red Wings. Tevens neemt Granato zijn broer Don en zijn goede vriend Mark Osiecki mee als assistenten, die beide ook op hoog niveau hebben gecoacht en uitstekende banen verlaten voor deze rol.
Het geld werd natuurlijk amper over gesproken, maar deste meer benadrukte Granato hoezeer hij uitkijkt naar de kans om zijn oude liefde naar glorie te leiden. “Ik hou van mijn baan in Detroit, maar ik heb er geen moment over getwijfeld. Ik mag weer een Badger zijn,” zei Granato. “De dynamiek van het college hockey is wel veranderd, maar het spelletje is nog precies hetzelfde.”
Die verandering in de dynamiek is de weg naar boven die de sport op alle niveaus, maar in de NCAA Division 1 voorop, heeft ingezet. Het is simpelweg wachten op de volgende topcoach die kiest voor een carriere bij zijn oude liefde of een nieuw programma op een grote school en dat is een verrijking.
Foto: Getty Images
College hockey heeft gouden toekomst
