Column: de 3 meest logische trades in de NBA

Blake Griffin (LA Clippers) <–> Carmelo Anthony (NY Knicks)
Op het eerste oog lijkt dit ruilvoorstel een simpele ‘No way, José!’ van Clippers-kant te kunnen verwachten. Maar de huidige ontwikkelingen omtrent Blake Griffin – het materiaalman-incident enz. – hebben de zaken behoorlijk op scherp gezet tussen de turbodunkende superster en zijn Clippers. De sfeer zal niet al te best zijn, en daarnaast komt nog eens het feit dat de Clippers ronduit uitstekend presteren in de absentie van Griffin (18-5).

Waarom deze deal een absolute thumbs-up van de Knicks zou krijgen, moge duidelijk zijn. Met Griffin (26) zou New York de beschikbaarheid krijgen over een vijf jaar jongere superster om naast Kristaps Porzingis te posteren in toekomstige seizoenen. Daarnaast zou Griffin op het veld geweldig passen naast Porzingis in de Triangle Offence, die de Knicks zullen blijven hanteren onder het leiderschap van Phil Jackson. Een verfijnd passende post-up-machine als Blake Griffin zou het spel van de snijgrage, explosieve Porzingis – die tevens drietjes kan raakschieten – wonderen doen.

Er zijn verrassend genoeg nóg meer pluspunten voor de Clippers dan de Knicks te bedenken bij deze “ster-voor-ster-deal”. Een combinatie van Chris Paul en Carmelo Anthony op het veld zou Melo de beste kans geven zijn bewierookte topvorm bij Team USA op de laatste Olympische Spelen te reproduceren. Anthony speelde daar het beste basketball uit zijn loopbaan – vooral doordat de aanwezigheid van vele topguards als teamgenoten hem dwong tot minder baldominant en isolatie-gericht spel.
Een vertrek van Griffin bij de Clippers zou het verdere carrièreverloop van DeAndre Jordan ook goed doen. 2015/2016 is het derde achtereenvolgende jaarlijkse bewijsstuk van het feit dat coach Doc Rivers zich geen raad weet met de spacing van zijn ploeg wanneer hij over zowel Jordan als Griffin beschikt. De huidige bloedvorm van de Clippers is dan ook voornamelijk bewerkstelligd met small ball-lineups, waarbij Rivers vier vleugelspelers (primair Paul-Redick-Stephenson/Johnson-Pierce) en één center (Jordan) gebruikt.

Derrick Rose (Chicago Bulls) <–> Joe Johnson (Brooklyn Nets)
Dit is de simpelste én pijnlijkste ruildeal van de drie. Want wij NBA-fans moeten gezamenlijk iets behoorlijk pittigs concluderen: het komt niet meer goed tussen Derrick Rose en zijn Chicago Bulls. Lullig, want het is in wezen niemands schuld. Rose heeft een afschuwelijke blessuregeschiedenis achter de rug voor een 27-jarige spelverdeler; de Bulls hebben Rose alle kansen (en al het geld) van de wereld gegeven om zijn monstervorm van 2011 te hervinden.
Rose voor Johnson ruilen slaat twee vliegen in één klap. Chicago lost middels één gezwinde actie de langdurig problematische situatie met het salarishuis op, wanneer zij besluiten de vaak en terecht beschimpte megadeal van Joe Johnson niet te verlengen in de aankomende zomer – men zou in Chicago hierdoor zelfs genoeg geld overhouden om een nieuwe spelverdeler van statuur te kunnen tekenen.
Brooklyn heeft geen andere keuze dan het najagen van high risk – (possibly) high rewards-transfers als deze. De Nets zijn het lelijkste eendje in de huidige NBA, en hebben buiten Brook Lopéz geen enkele ruilbare speler in de eigen selectie. Daarnaast is daar voor Brooklyn het “kleine probleempje” dat men in de aankomende drie (!!!!) zomers niet over een first round Draft pick zal beschikken. Een wanhooppoging als het ruilen voor een speler als Rose is het enige nog openstaande alternatief voor de Nets.

Al Horford (Atlanta Hawks) –> Boston Celtics
Er is overduidelijk iets niet helemaal koosjer aan het gaan bij de onderhandelingen over een nieuw contract tussen de Hawks en hun topcenter, wiens contract aan het einde van dit seizoen afloopt. Ofwel heeft Horford aangegeven niet te zullen bijtekenen, ofwel zet Atlanta hem nu in de etalage om zijn vraagprijs aan de onderhandelingstafel te drukken.
De ideale landing spot voor Al Horford zou Boston zijn. De Celtics zijn een veelbelovend team op het moment. De club beschikt over een absolute topcoach (Stevens), top-GM (Ainge) en een jonge, merkwaardige, getalenteerde doch incomplete spelersgroep. Een viertal vleugelspelers springt er momenteel qua spel bovenuit bij de Celtics: Isaiah Thomas, Marcus Smart, Avery Bradley en Jae Crowder lijken zich te hebben verzekerd van een plekje in het topteam dat Boston op het punt staat te worden in de nabije toekomst.
Wat kunnen de Hawks weten los te peuteren bij Boston in ruil voor Horford? Wel, tamelijk veel! Allereerst heeft Boston een griezelig grote berg toekomstige Draft picks verzameld (waarvoor dank aan de bovengenoemde Brooklyn Nets) en barst de huidige selectie van intrigerende net-wel-net-niet-talenten waar andere NBA-teams nieuwsgierig naar zijn.
Een realistische deal – in ogenschouw nemend dat Horfords contract over vier maanden afloopt, en hij regeltechnisch de Celtics niet mag toezeggen dat hij bij zal tekenen – lijkt in ieder geval te moeten bestaan uit een boeketje ‘picks’, waarschijnlijk twee selecties in de eerste ronde. Daarnaast kan Boston ofwel het aflopende contract van David Lee aanbieden (dit zou voor Atlanta 15,5 miljoen dollar aan transferruimte voor komende zomer betekenen), ofwel een drietal spelers bestaande uit Jared Sullinger, Tyler Zeller en Evan Turner.
Een aantal picks en een drietal goedkopere spelers lijkt voor Atlanta interessanter, want hierdoor krijgen zij de beschikking over drie spelers die zich in de slotmaanden van dit seizoen willen bewijzen, vanwege aflopende contracten. Zo zou Sullinger zich kunnen manifesteren als betrouwbare optie in de basisopstelling naast Paul Millsap, en geeft Evan Turner de Hawks een bewezen back-up voor piepjonge spelverdeler Dennis Schröder.
Foto: Getty Images