Dinsdagavond 7 oktober 23.00 uur Nederlandse tijd zetten de Chicago Blackhawks en titelhouder Florida Panthers het nieuwe NHL-seizoen in gang. Nu al belooft het een bijzonder seizoen te worden, want door de overeenkomst met DAZN kunnen wereldwijd veel meer mensen de NHL gaan volgen. Dat is natuurlijk iets voor later. Eerst duiken wij in onze traditionele 32-in-32 en treffen we een club die vorig seizoen eindelijk weer tot de elite behoorde: Ottawa Senators.
SEIZOEN 2024-2025: GEDULD BELOOND
Het waren acht lange jaren voor de fanbase in Ottawa. Lange jaren met veel nederlagen en vooral veel chaos. Heel. Veel. Chaos. Dat ging van het product op het ijs tot de hoogste baas op kantoor en alles daar tussenin. In 2017 konden de Senators de Stanley Cup Final ruiken, maar bogen ze voor de Penguins in de Conference Final. Daarna begon de sportieve ellende waarin de franchise af en toe zelfs het lachertje van de NHL werd.
In 2025 kon de club eindelijk een dikke streep onder die verloren jaren zetten. Goed was het lang niet altijd en dominant al helemaal niet. De 97 verzamelde punten bleken echter ruim voldoende voor een wildcard en dus mocht Sens-captain Brady Tkachuk eindelijk naar het postseason. En met hem jongens als Tim Stutzle, Drake Batherson en Jake Sanderson. Om er maar een paar te noemen. Stuk voor stuk nog relatief jonge, erg talentvolle spelers die voor het eerst kennis konden maken met het fenomeen NHL Play-Offs.
In de eerste ronde gaven ze de Toronto Maple Leafs, ondanks een snelle 3-0 achterstand in de serie, goed partij. Twee van die drie duels gingen in overtime en nadat Ottawa de vierde en vijfde wedstrijd wist te winnen, begonnen ze in Toronto toch weer even te zweten. Groot was dan ook de opluchting toen de Leafs Game 6 “gewoon” met 4-2 naar zich toetrokken. In Ottawa daarentegen maakte de teleurstelling al snel plaats voor trots. Hun Senators deden er eindelijk weer toe!
SEIZOEN 2025-2026: FUNDAMENT VOOR MOOIE TOEKOMST
De Senators weken deze zomer af van hun gebruikelijke patroon. Waar de club in voorgaande jaren nog wel eens rare sprongen maakte tijdens het offseason, daar bleef het nu relatief rustig. Op een contractverlenging hier en daar na misschien. Het was dit keer ook niet nodig om gekke dingen te doen of grote namen aan te trekken. De basis voor succes lag er namelijk al. In Ottawa hebben ze een paar jaar op rij goede talenten opgepikt tijdens de draft en general manager Steve Staios gaf dit richting de trade deadline een vervolg met wat direct versterkingen via trades.
Eén van de gedrafte talenten draagt momenteel de “C” in Ottawa. Brady Tkachuk keek jarenlang jaloers naar zijn broer en hoe die zoveel succes had. In het gezin zit Matthew met zijn twee Cups natuurlijk nog altijd bovenop die apenrots, maar inmiddels heeft het kleine broertje ook geroken aan de play-offs. Daar was Brady met 7 punten in zes wedstrijden ouderwets op de brommer. Hij kon dit ook wel gebruiken na een seizoen dat door blessures een heel klein beetje tegenviel. Ondanks dat hij met 29 goals “gewoon” topschutter was.
Het geraamte van dit team is neergezet met behulp van goede draft picks. Brady Tkachuk is daar een voorbeeld van, maar ook Drake Batherson en zeker Tim Stutzle. Het deed even pijn dat Erik Karlsson Ottawa verliet, maar nu Tim Stutzle zich ontwikkelt tot een meer dan uitstekende speler is die pijn helemaal weg. Dankzij de trade van EK65 kon Ottawa de Duitser namelijk kiezen in de draft. Stutzle flirtte drie jaar geleden al een beetje met de 100 punten-grens en het lijkt een kwestie van tijd voor hij die oversteekt.
GEDRAFTE BOUWSTENEN
Stutzle verzamelde vorig seizoen de meeste punten (79) van alle Senators en werd op de hielen gezeten door Drake Batherson. Ook een draft pick, maar wel eentje buiten de eerste 120 namen. De grote centre bewijst echter al een paar jaar het ongelijk van veel teams die hem lieten schieten. Batherson is inmiddels 27 jaar, maar lijkt nog altijd beter te worden. Coach Travis Green zal dit alles met genoegen volgen. Hij zal voor Batherson een plekje op de tweede aanvalslijn reserveren met waarschijnlijk onder meer de hard werkende Dylan Cozens. Die laatste kwam vorig seizoen vlak voor de trade deadline in ruil voor Josh Norris over van de Sabres.
Dat harde werken is bij de Senators wel een beetje de rode draad geworden. Ervaren rot – met alle respect gesproken natuurlijk – David Perron schuwde dit in St. Louis al niet en doet dit in dienst van de Sens evenmin. Hetzelfde kunnen we zeggen over Michael Amadio. De 29-jarige centre uit de provincie Ontario, waar Ottawa ligt, begint aan zijn negende seizoen op het hoogste niveau en weet maar al te goed dat hij niet tot de sterren behoort. Amadio is juist zo’n speler die deze sterren tot hun recht moet laten komen met zijn degelijke spel.
NOG EEN JAAR GIROUX
Travis Green beschikt over een aantal grote talenten. Voor het gemak rekenen we daar Fabian Zetterlund ook nog maar even toe. De 26-jarige Zweed dacht zijn toekomst in San Jose te hebben tot hij vorig seizoen rond de trade deadline opeens richting Ottawa mocht. Zetterlund heeft zijn draai er nog niet helemaal gevonden, maar dankzij z’n nieuwe contract heeft hij wel rust in zijn hoofd nu. Rust die ook Claude Giroux zal hebben. De veteraan is niet meer de speler die hij in Philadelphia was, maar met zijn 37 jaar voegt Giroux nog wel degelijk veel toe aan dit roster. Ook hij is zo’n typisch voorbeeld van een aanvaller die ook defensief uit kan en wil blinken. Net als Zetterlund verlengde ook Giroux zijn verblijf in de Canadese hoofdstad, maar logischerwijs kijken ze het daar jaar voor jaar aan.
Shane Pinto kan een hoop leren van Giroux. De 24-jarige Amerikaan werd (of wordt) gezien als groot talent, maar beging een domme fout door te gokken. Door schade en schande wijs geworden kwam Pinto vorig seizoen tot 21 goals en 37 punten. Een mooi aantal, maar eigenlijk mogen we nog wel meer van hem verwachten. In de bottom six kunnen Nick Cousins en Lars Eller hem daarbij gaan assisteren. Cousins kreeg als speler van Florida begin 2024 nog een draai om zijn oren van analist Kevin Bieksa. In Ottawa daalde zijn aantal hits en PIM dus wie weet heeft hij zijn leven gebeterd. De 36-jarige Eller is één van de weinige nieuwe gezichten in deze line-up. Hoewel de Deen z’n beste jaren wel heeft gehad, is hij als Cup-winnaar ook een goede mentor voor deze groep.
PAREL SANDERSON
Waar de aanval onderin de middenmoot bivakkeerde vorig seizoen, daar vonden we de defensie van de Senators terug in de bovenste helft. Vreemd is dat niet. Green kon namelijk best content zijn met z’n blauwe lijn, waar Jake Sanderson en Thomas Chabot toch wel de grote gangmakers waren. Sanderson deed het al aardig in zijn eerste NHL-jaren, maar met 11 goals, 57 punten en een tiende plek in de verkiezing van de Norris Trophy kunnen we stellen dat 2024-2025 het seizoen van zijn definitieve doorbraak was. Dat hij twee duels mocht opdraven voor Team USA tijdens de FourNations onderstreept dit nog maar eens. Artem Zub zal Sanderson hoogstwaarschijnlijk gaan vergezellen op het eerste defensive pair.
Zonder hem op te willen zadelen met heel veel druk lijkt Sanderson precies dat te worden wat van Chabot werd verwacht. Die laatste wordt bijna 29 en werd in zijn jonge jaren gezien als de natuurlijke opvolger van Erik Karlsson. Helaas werd Chabot te vaak lastiggevallen door blessures om echt aanspraak te mogen maken op die eretitel. Een goede verdediger is hij zeker geworden. Een opvolger van Karlsson? Nee, dat zeker niet. Chabot zal komend seizoen waarschijnlijk veelal een partnerschap vormen met de 34-jarige Nick Jensen. Dat is dan weer zo’n typische blueliner die je past mist als hij er niet is.
Jordan Spence is een nieuw gezicht op deze blauwe lijn. En bij hem zetten we toch wat vraagtekens. Niet omdat de Senators hem hebben aangetrokken, maar omdat de Kings misschien wel iets te snel en iets te gemakkelijk afscheid van Spence hebben genomen. De nog altijd pas 24-jarige Australiër zal heus nog wat stappen moeten zetten, maar op het derde defensive pair kan hij naast de nog een jaar jongere Tyler Kleven toch prima uit de voeten.
HOPEN OP GOEDE LINUS
Dat het in Ottawa vrij lang duurde voor ze weer de play-offs haalden, kan niet losgezien worden van het feit dat ze jarenlang geen goede goalies hebben gehad. Dit punt dachten ze vorig seizoen op te lossen met de komst van Linus Ullmark. Dat gebeurde ook wel, maar de Zweed was minder dominant dan vooraf verwacht. Of gehoopt. Met een .909 zette Ullmark zelfs zijn minste save percentage van de laatste zeven jaar neer. Daarnaast wilde het in de play-offs (wederom) niet echt vlotten. Ullmark stond al de zes wedstrijden onder de lat, maar zijn .880 sv% is niet iets om trots op te zijn. Nu hij in Ottawa gewend is én zijn contract heeft verlengd, zal hij zeker revanche willen voor deze prestaties.
Als backup heeft de ervaren Zweed dan weer een speler die juist zijn prestaties uit 2024-2025 wil evenaren. Als broekie zette Leevi Merilainen in 2022-2023 al zijn eerste stapjes in de NHL, maar vorig seizoen kwam hij veel vaker aan bod. Met zijn .925 save percentage en 1.99 GAA liet de Fin zich zien aan het management. Het leverde hem eind juni een nieuw eenjarig contract bij de Senators op waarmee de franchise het vertrouwen uitspreekt in de 23-jarige sluitpost. Echter geldt daardoor ook voor Merilainen, een voormalig third-round draft pick, dat mogen nu moeten is geworden. Met alle druk die daarbij komt kijken.
VOORSPELLING
De club zette een streep onder die magere jaren. Of er nu ook de spreekwoordelijke vette jaren volgen, valt nog te bezien. Het talent is onmiskenbaar aanwezig bij deze Senators. In Brady Tkachuk hebben ze een prima captain die voorop gaat in de strijd, maar vraagt hij juist daardoor niet teveel van zijn lichaam? Tim Stutzle, Drake Batherson, Dylan Cozens, Shane Pinto, Jake Sanderson en Fabian Zetterlund zijn stuk voor stuk goede NHL-ers. We vragen ons bij SportAmerika alleen wel af of ze – op Stutzle en Sanderson na – goed genoeg zijn om de franchise de volgende stap te laten zetten.
Dat ligt niet alleen aan de spelers of de club zelf, maar ook door de concurrentie in de Eastern Conference. Er lopen nog meer franchises rond die op papier niet of nauwelijks onderdoen voor deze Senators. Zeker in hun Atlantic Division wordt het voor de Sens al enorm lastig om op korte termijn een gooi naar een plek bij de eerste drie te doen. Ottawa is dus, zoals veel meer clubs, veroordeeld tot een wildcard. Als de sterkhouders heel blijven én Ullmark goed presteert, zijn de Senators één van de belangrijkste gegadigden voor zo’n ticket. Valt er iemand weg of valt het allemaal wat tegen, dan staat de concurrentie in het oosten klaar om meedogenloos toe te slaan.
Cover photo: Troy Parla
