Over minder dan een maand gaat het weer los in de NHL en bij SportAmerika beginnen we al voorzichtig warm te draaien. Een echte preview zal pas in oktober volgen, maar we hebben alvast wat nieuws voor je verzameld om een beetje in de stemming te komen. Zo beginnen de Penguins het seizoen met twee sterkhouders in de ziekenboeg en zitten de Sharks juist in de maag met een sterkhouder. Ook is er nieuws over de Spelen, die binnen een half jaar beginnen en stoeiden de Hurricanes en Canadiens met elkaar op financieel gebied.
PENGUINS OPENEN ZONDER STERKHOUDERS
Wel. Niet. Wel. Niet, maar uiteindelijk toch wel. Een veel beroerdere timing konden ze zich in Pittsburgh niet wensen wat betreft een operatie voor Sidney Crosby. Op 12 oktober beginnen de Penguins hun seizoen in Florida bij de Tampa Bay Lightning en ze weten nu al dat dit zal zijn zonder Evgeni Malkin en Sidney Crosby.
Malkin is deze zomer geopereerd aan zijn knie en het enige dat de organisatie daarover kwijt wil, is dat Geno de seizoenstart niet haalt. Op welke termijn we de Rus wel terug mogen verwachten, is vooralsnog niet bekend. De Penguins hielden zich redelijk gedeisd tijdens free agency en dat geeft min of meer aan dat Malkin niet heel lang out is. Brock McGinn en Danton Heinen zijn de enige noemenswaardige nieuwelingen.
Ze hielden er waarschijnlijk geen rekening mee dat ook Sidney Crosby niet beschikbaar is in de eerste wedstrijden van het seizoen. De captain kampt al langere tijd met een polsblessure en telkens werd een eventuele operatie op de lange baan geschoven. Vorig seizoen miste Crosby slechts één wedstrijd, dus leek hij weinig last van zijn pols te hebben. Met gemiddeld 1.13 punten per wedstrijd leidde Sidney Crosby de Penguins naar de titel in de East Division, maar tegen de Islanders kwam hij vervolgens in het stuk niet voor met slechts 2 punten.
In de eerste week van september bracht de club naar buiten dat Crosby een operatie aan zijn pols heeft ondergaan. Hij zou minimaal zes weken nodig hebben om daarvan te herstellen en dat houdt in dat hij in elk geval de eerste week van het nieuwe seizoen zal missen. Naast het duel met de Lightning zal Crosby ook nog even moeten wachten op zijn eerste kennismaking met de nieuwe Panthers, Stars en Blackhawks.
BLOK AAN HET BEEN
Waar ze in Pittsburgh balen van het gemis van hun twee belangrijkste spelers, daar balen ze in San Jose dat hun topscorer nog steeds in de Bay Area rondloopt. Evander Kane was al niet van onbesproken gedrag toen hij vlak voor de trade deadline in 2018 neerstreek in San Jose. Kane heette een aparte vent te zijn. Was flamboyant en daar kon de toch wat conservatieve ijshockeywereld slecht mee omgaan. Zo liet hij zich eens fotograferen met een pak bankbiljetten in zijn hand, die hij bij wijze van grap als telefoon gebruiken. Een foto die, met de kennis van nu, druipt van de ironie.
Vorig jaar liet Evander Kane van zich horen tijdens het racisme-debat. Hij vond en vindt dat de sportwereld, en het ijshockey in het bijzonder, nog altijd gebukt gaat onder discriminatie. De winger van de Sharks, nooit te beroerd om zijn mening te geven, werd een spreekbuis en kreeg de aandacht die hij wilde en (in die periode) verdiende. Kane werd één van de boegbeelden van een organisatie die werd opgezet om discriminatie in het ijshockey tegen te gaan.
MOOIE TOEKOMST IN HET VERSCHIET
Kane werd in 2009 als vierde gekozen in de draft. Door de toenmalige Atlanta Trashers. Hij debuteerde in 2009-2010, finishte als negende in de Calder Trophy en hem werd een grote toekomst voorspeld. In zekere zin is dat ook wel uitgekomen. Hij verhuisde met de Trashers mee naar Winnipeg, waar hij nog een paar seizoenen speelde voor de Jets. In zijn eerste jaar in Canada slechtte hij voor het eerst de grens van 30 goals. Toch waren ze in Manitoba niet overdreven dol op de jongeling. Kane was uitgesproken, maar gedroeg zich ook niet altijd even voorbeeldig. Hij verkaste in 2015 naar Buffalo en daar was het verhaal niet veel anders.
Het talent was overduidelijk. Kane weigerde echter in de pas te lopen en ook bij de Sabres hadden veel mensen daar moeite mee. De winger scoorde, nam de ploeg bij tijd en wijle aan zijn hand, maar kreeg de haperende motor in Buffalo toch ook niet aan de praat. Ook aan de oostkust bleef Kane zijn mening ventileren, bleef hij er een flamboyante levensstijl op na houden en bleef hij mensen tegen de schenen schoppen. Tot daar in februari 2018 opeens een belletje kwam. Evander Kane kon het vliegtuig pakken en gaan spelen voor een contender. De San Jose Sharks hadden hem nodig.
In een team met onder meer Joe Thornton en Brent Burns kon Kane zowaar zichzelf zijn. Joe Pavelski was de captain van de ploeg en Kane had zich maar aan te passen aan de grote mannen in de kleedkamer. Dit ging lang goed. Tot Pavelski vertrok. En ook Thornton de koffers pakte. De hiërarchie in de kleedkamer veranderde en Kane ging zijn boekje weer te buiten. Eerst kwam er een gigantische gokschuld aan het licht. Evander Kane, met een jaarsalaris van $ 7 miljoen, was failliet en kreeg een peloton aan schuldeisers op zijn dak. Vanuit de Sharks werd er geopperd zijn contract te verscheuren. Een wat vreemde actie als je bedenkt dat het over één van je beste spelers gaat. En zoveel hebben ze er inmiddels niet meer daar.
OPMERKELIJK SEIZOEN
Dit alles speelde rond de start van vorig seizoen. Kane bewees mentaal behoorlijk sterk te zijn door als één van de weinige Sharks met een bovengemiddeld seizoen op de proppen te komen. Hij scoorde 22 goals en verzamelde 49 punten in het ingekorte seizoen. Daarmee deed hij het 6 punten beter dan Tomas Hertl, de nummer twee op de topscorerslijst in San Jose. En toen werd er een volgende bom gelegd onder de samenwerking. Dit keer uit onverwachte hoek. Mevrouw Kane deed uit de doeken hoe haar bijna ex-man gokte op wedstrijden en daarbij ook de Sharks regelmatig liet verliezen. Harde bewijzen ontbreken voorlopig nog, maar tumult leverde het opnieuw op.
Opeens kwamen uit alle hoeken en gaten de opmerkingen over hoe Kane veranderd was na het vertrek van Pavelski en Thornton. Hoe de sfeer in de kleedkamer verziekt werd en dat een aantal spelers inmiddels bij general manager Doug Wilson had aangegeven niet meer te willen samenspelen met Kane. Namen en rugnummers werden niet genoemd, maar Tomas  Hertl gaf aan een Tsjechische krant een interview waarin hij zijn twijfel uitte over zijn toekomst in San Jose. Het is misschien te kort door de bocht om daar een conclusie aan te verbinden, maar opmerkelijk is het wel. En wellicht ook iets te toevallig.
WILSON IN LASTIG PARKET
In de eerste zomer na zijn trade naar de Bay Area legden de Sharks Kane tot en met het seizoen 2024-2025 vast. Voor het lieve sommetje van $ 7 miljoen per jaar. Dat je er dan nog in slaagt een schuld van ruim $ 27 miljoen op te bouwen, mag een prestatie heten maar dat terzijde. Destijds werden al vraagtekens gezet bij het contract en als een boemerang slaat deze nu terug. Wilson kende de reputatie en het karakter van zijn winger. Hij wist dat het een soort tikkende tijdbom was.
Nu is de GM aan handen en voeten gebonden. Een deel van de kleedkamer wil Kane niet terug en welke club is er zo gek om Evander Kane in een trade te betrekken voor dit salaris? Het zullen ongetwijfeld interessante en spannende weken worden daar in Californië, want Wilson zal iets moeten doen om de neuzen dezelfde kant op te krijgen. In een lastige markt als die in San Jose kunnen de Sharks zich niet nog een waardeloos seizoen veroorloven. Als je niet bulkt van de kwaliteit moet er een hecht team op het ijs staan en daar is toch ook allerminst sprake van…
IN DE VOETSPOREN VAN SENIOR
Halverwege het eerste decennium van deze eeuw was Zach Parise voorbestemd het Amerikaanse antwoord op Sidney Crosby te worden. Een jongensachtige en vriendelijke uitstraling en Parise kon ook heel behoorlijk met een stick en puck overweg. Hij debuteerde bij de New Jersey Devils in een periode waarin het bereiken van de play-offs eerder regel dan uitzondering was en niet zelden deden de Devils dit als winnaar van hun divisie. Helaas voor de club was een early exit ook eerder regel dan uitzondering. Alleen in 2012 waren de Devils onder Peter DeBoer heel dicht bij het winnen van de Stanley Cup. Ze verloren in de finale van de LA Kings.
Drie jaar eerder, in 2008-2009, kende Parise zijn beste seizoen in de NHL. Hij verzamelde dat jaar 45 goals en 49 assists. Parise was 25 aan het einde van dat seizoen en de beste jaren zouden nog moeten komen. Helaas voor de Amerikaan gebeurde dit niet. De Stanley Cup Final bleek zijn laatste wapenfeit voor de Devils en in het seizoen daarna keerde hij terug naar huis. Parise is geboren in Minnesota en ging spelen voor de Wild. De Amerikaan bleef zijn goals wel maken, maar leek vorig jaar het gevecht tegen de tijd te verliezen. De dertig ruimschoots gepasseerd kreeg hij van de Wild te horen dat zijn contract verscheurd werd. Parise was vrij om te gaan waar hij wilde.
BLESSURELEED
Helemaal fit en okselfris (problemen met zijn rug) was hij de laatste jaren niet en het werd dan ook niet eenvoudig om een nieuwe club te vinden. Deze maand hing er opeens een oude bekende aan de lijn. Lou Lamoriello verdiende zijn sporen in de organisatie van de Devils en is nu alweer een paar jaar werkzaam voor de Islanders. Lamoriello wilde Parise polsen of hij zin had in een avontuur op Long Island en de aanvaller kon dit niet weigeren. Hij wordt bij de Isles omringd door het nodige talent en het geeft hem mogelijk nog een kans om voor die ontbrekende titel te spelen. Daarbij kan de ervaring en kennis van Parise de Islanders mogelijk helpen die laatste stap te zetten.
Tevens treedt Parise in de voetsporen van zijn in 2015 overleden vader. J.P. Parise speelde veertien seizoenen in de NHL en in vier daarvan verdedigde hij de kleuren van de Islanders. In 1974 schreef Parise senior historie namens de Islanders. In de beslissende derde wedstrijd van de eerste ronde tegen de Rangers scoorde J.P. Parise in OT de winnende goal. Het was de eerste serie in de nog korte geschiedenis die door deze franchise werd gewonnen. In 2003 vervloekten de Islanders-fans hun organisatie dat ze Parise junior niet oppikten in de draft, maar 18 jaar later komt het huwelijk dus alsnog tot stand.
OLYMPISCH VUUR GAAT WEER BRANDEN
De NHL kwam onlangs met mooi nieuws! Voor het eerst sinds 2014 keren de NHL-spelers terug op de Olympische Spelen. Daarmee levert het olympisch toernooi in Beijing weer het beste wat deze sport te bieden heeft. Team Canada won in 2010 (in het eigen Vancouver) en Sochi goud. De laatste Spelen, in Pyeongchang, werd het goud een prooi voor de Russische atleten, zoals ze ook toen al door het leven moesten. Kirill Kaprizov en Ilya Kovalchuk behoorden destijds tot de gouden ploeg.
Vorig jaar werd tijdens de onderhandelingen bereikt dat de NHL weer spelers af zou vaardigen naar de Spelen in 2022 en 2026. Helemaal van harte ging dat niet, want het betekent dat de competitie moet worden stilgelegd en dat de aandacht zich voor een paar weken verplaatst naar, in dit geval, de andere kant van de wereld. De NHL zou de NHL dan ook niet zijn als er niet een clausule werd ingebouwd. Het zal niemand verbazen dat deze te maken heeft met het coronavirus.
MITSEN EN MAREN…
Indien het virus weer serieus de kop opsteekt, dan kan de NHL alsnog op de rem trappen en weigeren spelers af te staan. Ook heeft de NHL bedongen de overeenkomst op te zeggen als er, door corona, veel wedstrijden verplaatst moeten worden en het reguliere seizoen in ’t geding komt. Sinds de Spelen in Tokio weten we dat de maatregelen in Azië nog altijd veel strakker zijn dan in Europa en Noord-Amerika.
Er sijpelden vanuit China al berichten door dat dit in Beijing waarschijnlijk nog wat strakker wordt. Of in de CAO van vorig jaar ook rekening is gehouden met afwijkende procedures, verplichte quarantaines, vaccinaties en meer van dat soort zaken is niet bekend. De league zal bijvoorbeeld niet staan te springen als spelers voor aanvang van de Spelen eerst weken in quarantaine moeten.
Liefhebbers mogen zich verheugen op een prachtig ijshockeytoernooi met onder meer het olympisch debuut van Connor McDavid, David Pastrnak, Auston Matthews en ga zo nog maar even door. Dit alles valt en staat echter wel met het gedrag van het virus en de protocollen in China. Er is dus nog wel degelijk een voorbehoud.
IN THE EYE OF THE HURRICANE
Eind augustus was er een interessant bericht. Jesperi Kotkaniemi vervolgt zijn loopbaan bij de Carolina Hurricanes. Op zich niets bijzonders, maar dit is wel een overgang met een verhaal. Kotkaniemi was een RFA bij de Montreal Canadiens. Dat wil zeggen dat andere clubs hem een aanbieding mogen voorleggen, maar als zijn huidige werkgever, de Canadiens in dit geval, het bod evenaart, de speler in kwestie blijft waar hij is. Kotkaniemi kreeg eind augustus een aantrekkelijke aanbieding van $ 6.1 miljoen uit Carolina en Marc Bergevin kon dit niet beantwoorden.
Om het interessante achter dit verhaal te begrijpen, moeten we twee jaar terug in de tijd. Sebastian Aho was in augustus 2019 een RFA bij de Hurricanes en de Canadiens legden hem een contract voor. Carolina zag het talent in de Fin en deed Aho dezelfde aanbieding. Door de bemoeienis uit Montreal lag deze iets hoger dan beoogd en dat waren ze in Raleigh duidelijk niet vergeten toen Kotkaniemi op de markt kwam.
CURIEUZE PLOEGGENOOT
De Fin, in 2018 als derde gekozen in de draft, is in 2021-2022 dus te bewonderen in de kleuren van de Canes. Rod Brind’Amour heeft daarmee opnieuw een talentvolle aanvaller tot zijn beschikking. De coach zag echter ook zijn twee goals én Dougie Hamilton verkassen. Met Frederik Andersen en Antti Raanta heeft Carolina twee ervaren sluitposten binnen gehengeld. Defensief zijn Ian Cole, Ethan Bear en Anthony DeAngelo de nieuwe namen en met name de laatste deed de wenkbrauwen fronsen.
DeAngelo was al niet van onbesproken gedrag toen hij debuteerde in de NHL. Niet zelden liet de aanvallend ingestelde verdediger zich racistisch of homofoob uit. De Rangers wisten wat ze in huis haalden toen ze hem DeAngelo overnamen van de Coyotes. In New York wilden ze hem best een tweede of zelfs derde kans geven, maar begin dit jaar liep de emmer over en wilden ze de blueliner niet meer zien. Tony DeAngelo is een uitgesproken Trump-aanhanger en doet in zijn gedrag ook wel denken aan de voormalig president. Die Tony DeAngelo krijgt nu opnieuw een kans in de NHL bij de Carolina Hurricanes. Ook in Raleigh kennen ze zijn reputatie, maar durven ze het aan met dit ongeleid projectiel.
Cover photo: Jeff Chiu/Associated Press
