Het NFL-seizoen komt er langzaam aan en om jou als volger van SportAmerika optimaal voor te bereiden op het nieuwe seizoen, nemen we in de 32-in-32 reeks elk team onder de loep! Van de nieuwkomers, tot de jonge ‘draftees’ en de nieuwe stand van zaken op het depth chart: alles komt aan bod. In deel 26 het team dat een droom heeft, voor de eerste keer de Super Bowl winnen in eigen stadion: Atlanta Falcons.
GESCHREVEN DOOR: STEFAN DRENTH
LEES HIER DE SEASON IN REVIEW VAN DE ATLANTA FALCONS
FREE AGENCY
Sinds Dan Quinn is geland in Atlanta zijn de Falcons één van de stillere spelers op het free agency toneel en 2018 is daar geen uitzondering op. Qua aankopen was het rustig doch nuttig en de verliezen betrekken zich vooral op de diepte. De belangrijkste vraag in aanloop van het offseason was wie er zou blijven op de defensive line: Adrian Clayborn of Dontari Poe. Het antwoord bleek redelijk verrassend, namelijk geen van beide.
Clayborn, vooral bekend geworden door zijn 6-sack monstergame tegen Dallas, vertrok naar de Patriots. Poe heeft zijn heil gezocht bij de concurrenten in Carolina. De defensive line was nooit het sterkste gedeelte van het roster, dus het verlies van beide spelers is teleurstellend en het blijft afwachten welke spelers dit kunnen opvangen
Eén van die spelers zou DT Terrell McClain moeten worden. Na een sterke periode in Washington beleefde hij een tegenvallend jaar in Dallas, waar McClain erachter kwam dat de nose tackle positie in een 3-4 defense toch niet zijn kracht is. In Atlanta verhuist hij terug naar een vertrouwde 4-3 defense, waarin hij vooral op de plek naast Grady Jarrett mee zal rouleren. Als hij zijn vorm uit zijn Redskins tijd terug kan vinden, maakt hij een goede kans om die tweede defensive tackle te worden.
Buiten de defensive line om is er weinig opschudding in het roster geweest. Bryan Fusco heeft op dit moment de binnenbaan wat betreft de startersrol op right guard. Justin Bethel brengt ervaring in de special teams. Snelheidsduivel en fan favorite Taylor Gabriel kon een opvallend sterk 2016 niet herhalen en mag nu zijn carrière vervolgen in Chicago.
NFL DRAFT
De Falcons hadden de luxe om zonder grote gaten in het roster aan de draft te mogen beginnen, en dit is terug te zien in de toegepaste strategie. Ondanks het toch al imposante wapenarsenaal werd in de eerste ronde wide receiver Calvin Ridley gekozen.
Ridley, door veel analisten gezien als de beste wide receiver in een matige WR draft, heeft zichzelf bij college grootmacht Alabama in de recordboeken gespeeld door zowel in receptions, receiving yards en receiving touchdowns de top 3 in de historie van de school te halen en in alle categorieën zijn nieuwe teamgenoot Julio Jones af te troeven. Met zijn snelheid en loepzuivere route running wordt van hem verwacht dat hij in zijn eerste seizoen iets toe kan voegen aan dit team, ook al kan zijn relatief kleine formaat een limiterende factor kan zijn.
Op dag twee van de draft was defense het devies. In de tweede ronde werd gekozen voor cornerback Isaiah Oliver uit Colorado en in de volgende ronde werd de naam van defensive tackle Deadrin Senat (South Florida) omgeroepen.
Oliver was de nieuwste ster in de secondary van een college team dat dat een jaar eerder ook Chidobe Awuzie (Dallas), Akhello Witherspoon (San Francisco) en Tedric Thompson (Seattle) naar de NFL mocht sturen, dus de verwachtingen mogen hoog liggen. Oliver voegte de nodige lengte toe aan een goed gevulde, maar relatief kleine secondary. Een goede toevoeging in een divisie met receivers Mike Evans en Michael Thomas.
Om de uitgedunde defensive line letterlijk wat meer body te geven is in de derde ronde voor Deadrin Senat gekozen. “The Senator” viel in college op door zijn kracht en vaardigheid om double teams op te eten, ondanks zijn relatief kleine bouw. In Atlanta zal hij vooral moeten meedraaien in de roulatie op defensive tackle.
Het beperkte aantal picks op dag drie gaf de Falcons niet heel veel om mee te werken. Uiteindelijk werd er in de vierde ronde gekozen voor running back Ito Smith (Southern Miss). Smith moet de vervanger worden voor wanneer Tevin Coleman volgend jaar vertrekt. In de zesde ronde viel de keuze nog op wide receiver Russell Gage (LSU), van wie vooral op special teams veel wordt verwacht, en de snelle linebacker Foyesade Oluokun die zijn voorgaande jaren bij het prestigieuze Yale heeft doorgebracht.
OFFENSE
In 2016 zetten de Falcons een geweldige prestatie neer door in de top 10 aller tijden te komen voor gescoorde punten in een seizoen. De efficiëntie en het altijd op de loer liggende gevaar voor big plays bleken dodelijk voor de tegenstander. Het team wist hiermee de Super Bowl te halen en offensive coordinator Kyle Shanahan werd hiervoor beloond met een baan als head coach in San Francisco.
Hij werd vervangen door Steve Sarkisian, die na een aantal controversiële jaren bij UCLA en Washington en een interim-wedstrijd voor Alabama in de national championship zijn eerste baan in de NFL aangeboden kreeg. Zijn debuut ging echter niet geheel zoals gehoopt. De oorlogsmachine van een jaar eerder veranderde in een wankelend geheel dat slechts af en toe liet zien waar het toe in staat is. In 2018 moet blijken of dit te maken had met aanpassingsproblemen of dat er afscheid genomen moet worden van Sarkisian.
Aan het roster zal het niet liggen. Op quarterback beschikt men nog steeds over Matt Ryan, inmiddels de bestbetaalde speler in de NFL . De 2016 MVP had misschien niet dezelfde cijfers als in 2016, maar had afgelopen jaar te maken met erg veel pech, geïllustreerd door het ongeëvenaard hoge aantal van 8 interceptions die een direct gevolg waren van drops door een receiver.
Qua wapens zit het ook wel goed in Atlanta. In Julio Jones heeft Atlanta een bona fide top drie wide receiver, wiens onverklaarbare gebrek aan touchdowns totaal geen eer aan zijn kwaliteiten doen. Daarnaast heeft men in Mohamed Sanu een sterke WR2. First round rookie Calvin Ridley een interessante wildcard als slot receiver.
Met Devonta Freeman en Tevin Coleman heeft men nog steeds een van de sterkste en meest veelzijdige running back tandems in de league. Gecombineerd met een bovengemiddeld sterke offensive line, geleid door all-pro center Alex Mack, zal een eventueel vertrek van Sarkisian in ieder geval niet aan het beschikbare talent liggen.
DEFENSE
Dan Quinn heeft vele motto’s en ideologieën, maar als er eentje is waar hij sinds dag 1 achter heeft gestaan is het wel “fast & physical”. Dit motto hield hij al hoog in zijn tijd in Seattle en heeft hij ook in Atlanta op zijn verdediging geprojecteerd. Deze stijl laat zich het beste zien in linebacker Deion Jones en strong safety Keanu Neal, de twee speerpunten in deze jonge defensie. Deze twee pijlsnelle draft picks uit 2016 hebben de vaardigheid om altijd te zijn waar de bal is en hebben altijd de potentie een grote play te forceren.
De secondary is waarschijnlijk het sterkste aspect van de verdediging. Met Desmond Trufant heeft Atlanta een Pro Bowl corner in haar gelederen. Robert Alford en Brian Poole bewijzen al jaren solide krachten te zijn. Daarnaast is second round pick Isaiah Oliver toegevoegd en wordt er ook veel verwacht van de veelzijdige Damontae Kazee, die zich als nickel corner en free safety ontzettend lijkt te hebben ontwikkeld. De eerder al genoemde Keanu Neal wordt vergezeld door Ricardo Allen op free safety, die als generaal in de defensie fungeert en eerder dit offseason een nieuw contract mocht ontvangen.
In de andere linies is de pap iets minder dik. Naast Deion Jones heeft De’Vondre Campbell zich sterk ontwikkeld tot een volledige linebacker, maar achter die twee staan een aantal vraagtekens. Tweedejaars speler Duke Riley zou de rol als derde linebacker in moeten vullen, maar heeft tot nu toe nog niet gebracht wat van hem werd gehoopt. Daarachter staan nog rookie Foyeside Oluokun waarvan ondanks een indrukwekkende preseason nog niet al teveel mag worden verwacht. Veteraan Kemal Ishmael is een solide back-up. Al met al zal de kwaliteit van deze linie staan of vallen met de beschikbaarheid van Deion Jones.
Ook up front is er voldoende onzekerheid, vooral bij de defensive ends waar het met zowel Vic Beasley als Takk McKinley alle kanten op kan gaan. Het experiment om Vic Beasley meer op outside linebacker te zetten afgelopen seizoen is niet geslaagd, en dat was te zien in de cijfers van de edge rusher. De “sack king” in 2016 zag aantal sacks terug vallen van 15.5 naar een schamele vijf sacks, en ook de verdere impact liep terug. In 2018 zal hij weer voor vast op defensive end worden gezet en hij zal hopen dat hij zijn oude vorm weer terug weet te vinden.
Aan de andere kant van de lijn staat Takk McKinley, de knotsgekke edge rusher die zich in zijn eerste jaar goed liet zien. Hij moet de rol van Adrian Clayborn over nemen. Achter hen staan Brooks Reed en Derrick Shelby, meer bewezen spelers. Zij zullen ook een behoorlijk aantal snaps spelen dankzij het vele doorwisselen van Dan Quinn. Aan de binnenkant heeft Atlanta in Grady Jarrett een “klein” juweeltje in hun gelederen, maar daarnaast is het toch wat wisselvallig. Terrell McClain en Jack Crawford hebben beide hun pieken en dalen gehad in hun carrière. Deadrin Senat is nog een rookie.
CONCLUSIE
Er zijn niet heel veel completere teams dan deze Falcons. Een voormalig MVP, wapens zo ver het oog reikt en een top 10 defensie. Voeg daarbij de motivatie van het spelen van een Super Bowl in het eigen gloednieuwe stadion en op papier zou dit Falcons team tot het einde mee moeten doen voor de Lombardi Trophy.
Football wordt echter niet op papier maar op (kunst)gras gespeeld. En zoals elk team zijn vraagtekens heeft, heeft ook Atlanta deze. Zo blijft offensive coordinator Steve Sarkisian een zeer onzekere factor en is de diepte in de front seven niet om over naar huis te schrijven. Daarnaast is de competitie niet mild. De NFC in zijn geheel lijkt sterker dan ooit. In de divisie zijn er met de Panthers en Saints twee andere kanshebbers. “Atlanta” is dan ook nog ver weg, ook al is het zo dichtbij…
VOORSPELLING: 11-5
Lees hier de season preview van de Carolina Panthers
