Wie dit scenario voor het slot van de World Baseball Classic had geschreven, zou beschuldigd worden van overtrokken romantiek. Het kwam uiteindelijk neer op een match-up van gelegenheids-closer Shohei Ohtani en Amerika’s beste speler, Mike Trout. Het was de Japanner die het rechtstreekse duel won en daarmee de titel voor een derde keer naar Tokio bracht.
TURNER
Zoals zo vaak de laatste dagen was het Trea Turner die de Amerikanen op weg hielp. De nieuwe kortestop van de Philadelphia Phillies sloeg een fastball van Japans starter Shota Imanaga ver de tribunes in het linksveld in. Het was alweer de vierde homerun in de laatste drie wedstrijden voor Turner. Als hij dit volhoudt zijn de 300 miljoen dollar die de Phillies de komende elf jaar gaan betalen een koopje.
MURAKAMI
Zoals de Amerikanen konden rekenen op hun MVP van dit toernooi, kon Japan hun lot meteen in de handen leggen van één van hun toppers. Munetaka Murakami laat deze weken zien dat hij zich als tweevoudig MVP uit de Japanse competitie kan meten met de beste spelers uit de Major League.
Dan had hij het vannacht iets makkelijker. Merrill Kelly is niet meteen de eerste Amerikaanse pitcher waaraan je denkt als je een starter voor een finale moet aanwijzen, maar hij was wel de keuze van Mark DeRosa. De Japanse slugger had geen enkel probleem om een fastball van de rechtshandige pitcher van de Arizona Diamondbacks de tweede ring in te bonjouren.
JAPAN OP VOORSPRONG
Nog in dezelfde inning komt Japan ook op voorsprong. Kelly blijft worstelen met de Aziatische slagmannen en incasseert honkslagen van Kazuma Okamoto en Sosuke Genda. Na een vrije loop voor Yuhei Nakamura zit Kelly’s dag er na iets meer dan 1.1 inning op. Hij laat de honken vol achter voor zijn vervanger Aaron Loup. Die slaagt er niet in om zijn ploeg ongeschonden uit de inning te krijgen.
Loups pitch is wat aan de binnenkant, maar Lars Nootbaar weet hem het veld in te krijgen, al levert het niet meer dan een rollertje naar het eerste honk op. De Japanse-Amerikaan is daarmee de tweede nul, maar niet voordat Okamoto de winnaar van 2006 en ’09 op voorsprong heeft gebracht in deze finale.
CLOSER OHTANI
Nadat Okamoto in de vierde en Kyle Schwarber in de achtste inning solo shots hebben uitgewisseld, komt alles aan op de laatste slagbeurt. Ondanks dat Ohtani in 2016 voor het laatst als closer gebruikt was, koos de Japanse manager Hideki Kuriyama, die zeven jaar eerder toevalligerwijs ook Ohtani’s manager was, er toch voor om zijn superster op dit beslissende moment de bal te geven.
De Japanner moet er duidelijk nog even inkomen tegenover Jeff McNeil. De catcher dwingt een vrije loop af en zorgt er zo voor dat een mogelijke winning run in het slagperk verschijnt. Met Mookie Betts, Trout en Paul Goldschmidt krijgen drie MVP’s de kans om de wedstrijd in het voordeel van Team USA te kantelen.
Het eerste gevaar wordt echter snel de kop in gedrukt. Betts produceert een gemakkelijk stuiterballetje naar het tweede honk en de Japanners draaien een vloeiend dubbelspel zoals we dat van ze gewend zijn.
OHTANI V. TROUT
Daarmee hebben de Amerikanen nog één kans om de hoop op een titelprolongatie in leven te houden en het is de match-up waarvan je hoopt dat die zou komen: Trout versus Ohtani. De twee teamgenoten van de Los Angeles Angels kennen elkaar door en door, maar stonden vanzelfsprekend nog nooit tegenover elkaar op een moment dat het erom gaat.
Ohtani probeert de Amerikaan weg te blazen met fastballs van boven de 100 mijl per uur. Trout heeft er geen antwoord op, maar blijft wel rustig en laat ook drie wijdballen lopen, waardoor we volle bak krijgen. Juist op dit moment kiest Ohtani er niet voor om nog eens met een van zijn kogels te komen, maar een bal die wegdraait van Trout. De Amerikaan trapt met open ogen in de val. Zijn knuppel verplaatst niks anders dan lucht, terwijl catcher Nakamura de winnende bal in zijn handschoen vindt.
Na de eerste twee WBC-titels heeft Japan dus nu al haar derde eindzege te pakken, twee meer dan Amerika en de Dominicaanse Republiek. Hoewel de ploeg kon rekenen op sterke optredens van ontbloesemende fenomenen als Murakami en Roki Sasaki, was het toch keer op keer de grootste internationale superster die de sport rijk is, die zijn ploeg bij de hand nam. Ohtani werd vanzelfsprekend uitgeroepen tot MVP van het toernooi.
2026
Na afloop van de finale kon commissioner Rob Manfred aankondigen dat er ook in 2026 een World Baseball Classic zal worden gehouden. Hoewel er in Amerika altijd getwijfeld lijkt te worden aan het belang van dit internationale toernooi, was deze editie groter dan ooit met meerdere instant classics. Nog nooit kwamen er zoveel toeschouwers naar de WBC en er werd door miljoenen gekeken naar de wedstrijden. Bovendien genoten de spelers van de atmosfeer en lieten al verschillende topspelers weten graag terug te komen over drie jaar. Dat belooft wat voor volgende edities.
Coverfoto: Marta Lavandier/AP
