Spring Training is in volle gang, dus het MLB-seizoen staat weer op het punt van beginnen. De hele maand maart lees je elke dag een seizoensvooruitblik voor één van de 30 Major League-teams, in dezelfde volgorde waarin komende zomer gedraft wordt. We blikken terug op 2020, kijken naar het off-season en doen een gooi naar wat het seizoen 2021 de clubs kan brengen. Vandaag een opvallend vroeg optreden, in onze Boston Red Sox Preview.
Het feit dat we in de eerste week van onze 30-in-30-reeks de Boston Red Sox behandelen, spreekt boekdelen over de huidige situatie in Beantown. Vorig jaar voorspelden we al geen hoogstaande prestaties van de Sox, dus het was niet heel verrassend dat het een seizoen werd om snel te vergeten voor Red Sox Nation. Eigenlijk gold dat voor het hele jaar, want voordat er überhaupt een bal gegooid was, ging het al goed mis. Van naderende contracteindes en blessures tot een eigen schandaal rondom vals spel: 2020 was een aaneenschakeling van dieptepunten voor de organisatie.
2020: EEN JAAR OM SNEL TE VERGETEN
General Manager Chaim Bloom wist bij zijn aanstelling al dat er een paar hoofdpijndossiers op hem wachtten. Het belangrijkste was de situatie rondom sterspeler Mookie Betts. Iedereen die de Red Sox een warm hart toedraagt, zag hem natuurlijk het liefst zijn hele carrière in Boston blijven, maar het was al snel duidelijk dat daar een langdurig monstercontract voor nodig zou zijn. Bloom koos eieren voor zijn geld en stuurde de rechtsvelder en David Price richting Hollywood voor een aantal talenten, van wie Alex Verdugo meteen de positie van Betts mocht invullen.
ROTATIEPROBLEMEN
De sportieve malaise hield niet op bij het vertrek van Betts. Chris Sale viel al voor de start van het seizoen weg — hij onderging een Tommy John-operatie — en toen volgde ook nog de medische problemen van de man die in Sale’s afwezigheid was opgestaan als de clubs ace: Eduardo Rodriguez. Bij de jonge pitcher sloeg het coronavirus op zijn hart, waardoor ook hij het seizoen vanuit de ziekenboeg moest gadeslaan. Daarmee raakte Ron Roenicke, de vervanger van Alex Cora, in één klap een flink deel van zijn rotatie kwijt.
MINUSCUUL LICHTPUNTJE
Aangezien de organisatie geen prospects klaar had staan en bovendien niet beschikte over de financiële armslag om vervangers te halen, moest Roenicke terugvallen op B-garnituur. Het leverde de Red Sox-pitchers het hoogste Earned Run Average uit de clubgeschiedenis op. In totaal gebruikte de manager niet minder dan 16 verschillende starters voor de slechts zestig wedstrijden die het seizoen vorig jaar telde. Van al die opties was eigenlijk alleen Tanner Houck een positieve verrassing.
De jonge werper had in 2019 van zich doen spreken als ontluikend talent en een flinke sprong gemaakt op de prospect-lijstjes van de organisatie. In de majors liet hij zien dat dat optimisme niet geheel onterecht was. In amper drie optredens wierp hij een bWAR van 1,3 bij elkaar, waarmee hij binnen de selectie slechts vier collega’s voor zich moest dulden (Verdugo, Jackie Bradley Jr., Xander Bogaerts en Nathan Eovaldi). Toch zal de jonge werper 2021 waarschijnlijk in de minors starten.
AANVALLENDE ZORGEN
Niet alleen op de heuvel kenden de Red Sox problemen. Ook aan slag wilde het maar niet vlotten. Natuurlijk werd Mookie gemist, maar het door MLB in 2020 opgelegde verbod op het terugkijken van vorige slagbeurten gedurende de wedstrijden, had directe gevolgen voor de aanvallende productie van de ploeg. JD Martinez eindigde uiteindelijk met een OPS+ van 81. Daarmee was de duurbetaalde designated hitter dus 19% minder productief dan de gemiddelde slagman in de league. Dat is bovendien nog niet eens de helft van zijn 173 OPS+ uit het kampioensjaar van 2018.
Martinez was zeker niet de enige die zijn niveau niet haalde in het verkorte seizoen. Andrew Benintendi had last van een rugblessure, wat mogelijk meespeelde in zijn zwakke prestaties, maar de linksvelder worstelt nu al meerdere seizoenen met zijn vorm. Hij heeft inmiddels rustiger vaarwater opgezocht om daar, bij de Kansas City Royals, zijn ooit grote belofte alsnog in te lossen.
WINKELEN MET EEN LEGE PORTOMONNEE
Eigenlijk ontsprongen alleen Bogaerts en Verdugo dus offensief gezien de malaise. Voor een organisatie als de Red Sox is dat simpelweg te weinig. Natuurlijk is het niet makkelijk om iemand als Betts te vervangen, maar dat er al jaren geen betrouwbare optie ter vervanging van de immer geblesseerde en inmiddels gestopte clubicoon Dustin Pedroia blijft opvallend voor een rijke club als de Red Sox. Het is een indicatie van hoezeer de organisatie in een wurggreep werd gehouden door het hoge uitgavenpatroon van Dealin’ Dave Dombrowski en één van de redenen waardoor de club van de top naar de bodem in de AL East kon kukelen.
2021: LICHT AAN HET EIND VAN DE TUNNEL?
Deze winter was er echter wat financiële bewegingsvrijheid mogelijk en daar heeft Bloom van geprofiteerd. Waar vorig jaar een breed scala aan onbekende gezichten de revue passeerde, kwamen nu spelers die beduidend betere papieren konden voorleggen naar Fenway Park. Kijken we naar de offensieve versterkingen, dan zien we dat de Red Sox onder Bloom inzetten op positionele veelzijdigheid. De twee belangrijkste nieuwe krachten, Enrique Hernandez en Marwin Gonzalez, kunnen beiden op meerdere plekken uit de voeten. Dat biedt de organisatie een flexibiliteit waaraan het tot nu ontbrak. Neem bijvoorbeeld het knullige veldwerk van Michael Chavis op het eerste honk. Dergelijke incidenten zouden nu tot het verleden moeten behoren.
Cora, die onmiddellijk na zijn schorsing een nieuw dienstverband bij zijn oude club aanging, wil sowieso het verdedigingswerk verbeteren. De afgelopen jaren bungelde het binnenveld van de club elk jaar weer onderaan in defensieve metrics als Outs Above Average en Defensive Runs Saved. Om dit te lijf te gaan zijn er faciliteiten ingericht waarmee de spelers wedstrijdsituaties kunnen nabootsen om zo aan hun defensieve zwaktes te werken. Opmerkelijk is bovendien dat de spelers veel scherper aan de huidige Spring Training begonnen dan vorig seizoen. Niet alleen Devers en Bogaerts arriveerden fitter, maar ook talenten als Bobby Dalbec en de verrassende draft pick van vorig jaar, de 18-jarige Nick Yorke, hebben deze winter duidelijk aan hun fysiek gewerkt.
NIEUW BUITENVELD
Het vertrek van de twee outfielders Bradley Jr. en Benintendi werd deze winter opgevangen met de komst van twee nieuwelingen. Hunter Renfroe kwam over van concurrent Tampa Bay Rays. Hij zal waarschijnlijk in het rechtsveld plaatsnemen, waardoor Verdugo een plaatsje doorschuift naar centerfield. De andere aanwinst is de intrigerende power hitter Franchy Cordero. Al enige tijd wordt voor de Dominicaan, die overkwam in de Benintendi-trade, een mooie toekomst voorspeld. Tot dusver is dat er bij de inmiddels 26-jarige slugger nog niet helemaal uitgekomen.
NIEUWE GEZICHTEN IN DE BULLPEN
Naast de offensieve aanwinsten werd er ook geïnvesteerd in het werpersgilde. Vooralsnog lijkt vooral de bullpen een facelift te hebben ondergaan. Adam Ottavino, Garrett Whitlock (beiden New York Yankees), Matt Andriese (Los Angeles Angels) en de Japanse free agent Hirokazu Sawamura moeten de Red Sox in de latere innings wat meer zekerheid opleveren. Met Matt Barnes en Ottavino beschikt men nu zelfs over twee mogelijk closers. Dat is een welkome verbetering, nadat de club over de afgelopen twee seizoenen de meest save-kansen door de vingers liet glippen.
In de rotatie zijn het niet zozeer nieuwe, maar juist terugkerende gezichten die een verbetering ten opzichte van vorig seizoen moeten opleveren. Rodriguez zou fit moeten zijn voor Opening Day, terwijl Sale in de zomer verwacht wordt terug te keren. De rotatie wordt gecomplementeerd door de blessuregevoelige Eovaldi, Martin Perez — die onlangs een nieuw contract in Boston ondertekende –, Nick Pivetta en de enige nieuwe starter van het stel, Garrett Richards.
LANGE ADEM
Naast de eerder genoemde veelzijdigheid is de lange termijn duidelijk ook een belangrijke factor in het huidige beleid. De afgelopen tijd werd afscheid genomen van Jan en alleman, waarbij alleen Rafael Devers en koninkrijksspeler Bogaerts onaantastbaar oogden. Het heeft het farm system een stevige boost gegeven, maar die moest dan ook van ver komen. Voor 2021 hoeven de Red Sox-fans echter nog geen grootse prestaties van prospects te verwachten.
De enige jongeling die een rol zou kunnen gaan spelen dit seizoen, lijkt Jarren Duran. De snelle outfielder maakt een stormachtige ontwikkeling door en beklom in sneltrein vaart de prospect-lijstjes. Hij zou in de zomer weleens het outfield kunnen komen versterken, aangezien de hoofdmacht niet over een pure centerfielder herbergt. Het heeft er dus alle schijn van dat Red Sox Nation nog even geduld moet hebben op een nieuwe gooi naar een titel. Komend jaar zal succesvoller zijn dan 2020, maar de kans dat men in New York, Tampa of Toronto (waar George Springer bijkwam en de talenten weer een jaartje verder zijn) wakker liggen van deze Red Sox, lijkt klein.
Voorspelling: the only way is up, maar alles boven de vierde plek in de AL East lijkt mooi meegenomen.
Coverfoto: Instagram Xander Bogaerts
