Spring Training is in volle gang, dus het MLB-seizoen staat weer op het punt van beginnen. De hele maand maart lees je elke dag een seizoensvooruitblik voor één van de 30 Major League-teams, in dezelfde volgorde waarin komende zomer gedraft wordt. We blikken terug op 2020, kijken naar het off-season en doen een gooi naar wat het seizoen 2021 de clubs kan brengen. Vandaag aandacht voor de Atlanta Braves.
2020: CLOSE, BUT NO CIGAR
Voor het derde jaar op rij wonnen de Atlanta Braves de NL East, maar het kwam ze bepaald niet aanwaaien in Truist Park, zoals het nieuwe onderkomen vorig jaar gedoopt is. De ene na de andere starter raakte geblesseerd of, zoals in het geval van Felix Hernandez, bedankte voor de moeite. De veteraan koos voor de gezondheid van zichzelf en z’n familie en besloot vanwege het coronavirus niet te spelen. Cole Hamels werd gehaald om de jonge, aanstormende talenten bij de hand te nemen, maar deze veteraan kwam vanwege fysiek ongemak nauwelijks in actie.
En dan was er nog Mike Foltynewicz. Folty, zoals hij ooit nog liefkozend werd genoemd door de fanbase, gooide in 2019 Game 5 van de NLDS te grabbel. Die last leek hij vorig jaar nog altijd met zich mee te dragen. Ook Folty speelde nauwelijks voor de Braves.
De rotation werd voor Brian Snitker dan ook een hele puzzel. Dat werd nog erger toen ook Mike Soroka zwaar geblesseerd van de heuvel verdween. Max Fried bleef als enige over van de beoogde rotation, maar gelukkig waren daar altijd nog de aanval en de jonge armen die hun kans pakten.
OFFENSE
Alex Anthopoulos moest een vervanger zoeken van de naar Minnesota vertrokken Josh Donaldson en dat lukte in de persoon van Marcell Ozuna. De man had met 18 homers en 56 RBIs in 60 wedstrijden een prima seizoen. Freddie Freeman had even nodig om te herstellen van COVID-19, maar had wederom een geweldig seizoen. Eindelijk werd dit ook eens beloond met een titel, namelijk die van MVP.
De Braves scoorden 348 runs en dat gaf de kracht van hun aanval wel aan. Alleen de Dodgers deden het met 349 iets beter en laat dat net de tegenstander zijn in de NLCS. Kyle Wright en Ian Anderson waren de aangename verrassingen in de rotation tijdens de play-offs. Ondanks een 3-1 voorsprong in de NLCS bogen de jonge werpers voor de LA Dodgers. Weer geen titel voor de Braves, maar hun tijd komt nog wel.
ERVARING OP DE HEUVEL
Het jonge korps van Snitker, wiens contract na het seizoen werd verlengd, heeft nu een paar keer aan de play-offs mogen ruiken. Afgelopen seizoen hadden ze een plek in de World Series voor het grijpen, maar was het op de heuvel net niet stabiel genoeg om de Dodgers te kloppen. Dit was Alex Anthopoulos ook niet ontgaan. De GM zette opnieuw in op ervaring en legde Drew Smyly en Charlie Morton vast voor één seizoen. Met het aantrekken van Smyly neemt Antopoulos wel een gok. De leftie gooide vorig jaar slechts zeven wedstrijden voor de Giants, maar sloot dit wel af met een acceptabel ERA van 3.42. Daarmee revancheerde hij zich voor z’n 6.24 ERA in 2019, het eerste seizoen na zijn Tommy John-operatie.
Met Charlie Morton keert een verloren zoon terug in Atlanta. Hij debuteerde in 2008 namens de Braves in de majors, maar vierde zijn grootste successen als dertiger in Houston en Tampa Bay. Twee jaar geleden eindigde de rechtshandige werper nog achter Justin Verlander en Gerrit Cole als derde in de Cy Young-verkiezing en zowel in 2018 als in 2019 maakte de routinier zijn opwachting in de All-Star Game.
Vorig seizoen speelde zijn schouder hem aanvankelijk parten, maar dit euvel lijkt verholpen. Een fitte Morton is zeker een toegevoegde waarde voor de jonge rotation van de Braves. Mike Soroka hoopt snel hersteld te zijn van zijn gescheurde achillespees. Met Max Fried en Ian Anderson, die kans maakt op Rookie of the Year, ook nog in de gelederen kan Snitker vertrouwen op een zeer degelijke rotation.
BULLPEN OPEENS STERK PUNT
In de bullpen gaat het vooral over de mensen die vertrokken zijn, in plaats van zij die gekomen zijn. Die laatste groep is nogal beperkt namelijk. Tijdens Spring Training mogen onder meer Carl Edwards Jr. en Victor Arano laten zien wat ze in huis hebben. Er zijn nog wat plekken in de bullpen te vergeten en zij komen er, mits goed genoeg, voor in aanmerking. De relievers mogen hoe dan ook aan de bak in 2021.
In tegenstelling tot voorgaande jaren was de bullpen vorig seizoen een sterk punt in Atlanta. Naast Chris Martin, Will Smith en de inmiddels naar San Diego vertrokken Mark Melancon waren daar opeens de wederopstandingen van Tyler Matzek en A.J. Minter. Matzek (2.79 ERA in 29.0 innings) stond vijf jaar afwezigheid vanuit het niets zijn mannetje en was een meer dan aangename verrassing. Daarnaast leek A.J. Minter (0.83 ERA in 21.2 innings) zowaar op de reliever die de Braves altijd al in hem zagen, maar telkens niet boven water kregen.
VACATURE?
Anthopoulos moest op zoek naar een opvolger voor Marcell Ozuna en dat werd…Marcell Ozuna. Dit keer verzekerden de Braves zich wat langer van zijn diensten (vier jaar, om precies te zijn), waardoor ze de komende jaren het outfield met Ozuna en Ronald Acuna Jr. wel op orde hebben. Defensief laten de twee hier en daar nog wel een steekje vallen. Dat zien ze, vanwege hun power, in Atlanta maar door de vingers. Normaal gesproken zou Ender Inciarte de perfecte aanvulling zijn. Inciarte is aan slag een paar tandjes minder dan zijn ploeggenoten, maar verdedigend kent hij zijn gelijke niet. De 30-jarige Venezolaan heeft echter nog wel eens moeite om fit te blijven en het is niet uitgesloten dat hij in 2021 van de hand wordt gedaan.
Nick Markakis was de laatste jaren ook niet weg te denken uit het outfield. Vorig jaar wilde de veteraan aanvankelijk niet spelen, maar hij kwam daar halverwege het seizoen toch op terug. De oerdegelijke Markakis besloot onlangs met pensioen te gaan, waardoor er een serieuze vacature is ontstaan. Adam Duvall, die met onder meer 16 homeruns een prima 2020 kende, is namelijk ook vertrokken. Voorlopig lijkt Christian Pache de belangrijkste gegadigde voor de overgebleven plek in het outfield. Daarnaast hebben ze prospects Drew Waters en Michael Harris, die goed bezig is tijdens Spring Training, nog achter de hand.
IF IT AIN’T BROKE…
Het infield van de Braves is een kwestie van kopiëren en plakken. Freddie Freeman is hard op weg om de nieuwe Chipper Jones te worden. De eerstehonkman behoort inmiddels tot het interieur in Atlanta, behoort jaarlijks tot de betere spelers in de majors, maar moet het nog doen zonder die ene grote titel. Naast hem op het tweede honk ziet Freeman onze landgenoot Ozzie Albies. De man uit Willemstad vierde in januari zijn 24e verjaardag, maar begint straks al wel aan zijn vijfde seizoen in de MLB. Vorig seizoen raakte de infielder geblesseerd, maar na zijn rentree in september was Albies bijna niet te houden. In juli kwam hij niet verder dan een .188 batting average, maar met .338 compenseerde hij dit ruimschoots in de laatste weken van het seizoen.
Zijn maatje Dansby Swanson kan terugkijken op z’n beste seizoen in de majors. Zijn slaggemiddelde van .274 was zeer acceptabel en ook met 35 RBIs en 10 homeruns kun je na zo’n kort seizoen thuiskomen. De Braves hopen van harte dat de kortestop dit ook in een volledig seizoen kan laten zien. In dat geval is Atlanta minder afhankelijk van de ietwat wisselvallige Austin Riley op het derde honk. Met veel tamtam werd zijn komst twee jaar geleden aangekondigd, maar de bijna 24-jarige Riley wisselt goede momenten nog te vaak af met slechte. Johan Camargo is een speler die deze positie moeiteloos kan invullen, maar ook hij is niet de degelijkheid zelve.
TALENTEN KLOPPEN OP DE DEUR
Vorig jaar moesten de Braves op zoek naar iemand die Brian McCann, kind van de club, kon doen vergeten. Ze kwamen uit bij Travis d’Arnaud. Broerlief Chase droeg al eens het uniform van de Braves en nu was het tijd voor Travis om de kleuren te verdedigen. We kunnen met een gerust hart concluderen dat hij volledig is geslaagd. In dienst van de Rays trok hij z’n carrière uit het slop en die lijn trok hij in Georgia moeiteloos door. Met .321 noteerde d’Arnaud z’n beste slaggemiddelde ooit en als aandenken ontving hij een Silver Slugger Award.
Achter de routinier wordt het interessant. Tyler Flowers vertrok, maar de organisatie heeft een paar goede kandidaten om als backup te fungeren. William Contreras en Alex Jackson gaven vorig jaar al acte de presence, maar ook Shea Langeliers kan niet wachten om zijn kunsten op het hoogste niveau te kunnen vertonen. Dit talent zal echter de tijd krijgen om te rijpen, dus zal het vooral tussen Contreras en Jackson gaan.
Al met al heeft Snitker opnieuw een mooie groep tot zijn beschikking, maar in de NL East denken meer managers zo over hun roster. Op het eerste oog zijn de Braves er niet zwakker op geworden, al blijft die ene positie in het outfield een vraagteken. Als de rotation dit keer overeind blijft en de sterkhouders houden de blessures ook buiten de deur, dan ligt een vierde divisietitel in het verschiet. Het is aan de concurrentie om ’t ongelijk te bewijzen.
Coverfoto: Todd Kirkland/Getty Images
