Onder Rod Brind’Amour hebben de Carolina Hurricanes een paar jaar geleden de weg omhoog ingezet, maar dit seizoen is het de Bunch of Jerks ernst. Wat maakt deze ploeg zo sterk? In de Top 5 komen we opmerkelijke doelpuntenmakers tegen en in het wekelijkse Ronde langs de Divisies is er mooi nieuws over Daniel Sprong.
HURRICANE ALERT!
In 2006 wonnen de Carolina Hurricanes onder Peter Laviolette de Stanley Cup. Daarin waren ze te sterk voor de Edmonton Oilers. Vier jaar eerder moesten de Canes, toen nog onder Paul Maurice, de Cup aan de Red Wings laten. Het waren mooie tijden voor de fans in Raleigh, maar na de winst op de Oilers braken de magere jaren aan. Ja, in 2009 waren ze nog dichtbij de Stanley Cup Final, maar het nieuwe decennium bracht de franchise louter teleurstellingen. Tot in 2018 een voormalig publiekslieveling het roer overnam van Bill Peters. Rod Brind’Amour, de captain van het team in 2006, werd door de organisatie voor de leeuwen gegooid en daar hebben de partijen nog geen moment spijt van.
Brind’Amour nam het in 2018 over van Peters en kreeg een jonge groep onder zijn hoede, maar wel één met ontzettend veel talent. Als we de cijfers van dat jaar erbij pakken, dan valt vooral de aanvalslust op. Wat SOG betreft zaten de Canes onder Peters ook al boven het gemiddelde in de league, maar onder Brind’Amour ontwikkelde de ploeg zich pas echt tot een schietgrage machine. Ruim 2820 keer schoot Carolina op doel en dat was bijna 250 schoten boven het gemiddelde in de NHL dat jaar. Dat dit niet ten koste hoeft te gaan van de verdediging bewezen de zes shutouts in 2018-2019.
De ploeg eindigde als vierde in de Metropolitan, klopten in de eerste ronde van de play-offs verrassend titelverdediger Washington en zagen zelf hun run pas in de Conference Final eindigen. De geslepen Boston Bruins hadden slechts vier potjes nodig om de jonge honden van Brind’Amour opzij te zetten, maar ze hadden de league alvast gewaarschuwd.
ONVERWACHTE DOORBRAAK
Hoewel de kern van de groep een jaartje ouder was, liepen de Canes in het vreemde vorige seizoen zich opnieuw stuk op de Bruins. Dit keer legden ze het in vijf in plaats van vier wedstrijden af. Toch leek het ook in de bubbel al een kwestie van tijd tot de Hurricanes zich definitief tussen de elite zouden scharen. Afgelopen week lieten ze in ieder geval al aan de Tampa Bay Lightning weten dat het ze menens is. Daarover later meer.
Het seizoen begon met een domper. Petr Mrazek viel eind januari weg met een vervelende blessure aan zijn duim en samen met James Reimer was hij toch een bijzonder betrouwbaar tandem onder de lat. Af en toe ligt de oplossing zo voor de hand dat je ‘m in eerste instantie niet ziet. Alex Nedeljkovic werd in 2014 al in de tweede ronde van de draft door Carolina opgepikt, maar slaagde er maar niet in zijn belofte in te lossen.
Nedeljkovic werd eerder dit jaar zelfs op waivers gezet. Carolina zal ontzettend opgelucht zijn dat niemand hem destijds wilde, want bij afwezigheid van Mrazek laat de 25-jarige goalie zien een meer dan capabele backup te zijn. Zijn .927 sv% en 2.05 GAA in 13 wedstrijden bieden de Canes zelfs wat zekerheid nu de contracten van Reimer en Mrazek aflopen.
Het zijn onder de lat misschien niet de klinkende namen. Sterker nog, met name Reimer heeft een geschiedenis als backup. Een zeer betrouwbare weliswaar, maar toch een backup. Toch doen de goalies van de Canes het prima. Het gezamenlijke save percentage staat op .918 en daarmee zitten ze niet ver onder de Islanders of de Lightning. De spelers voor hen helpen de sluitposten een handje door relatief weinig doelpogingen toe te staan.
SPREIDING
De blauwe lijn is een belangrijke reden voor het succes van de Hurricanes. Dougie Hamilton is daar wederom de grote man. Hamilton is doorgaans wel goed voor een punt of 40. Het moet raar lopen wil hij dat dit seizoen niet opnieuw halen. Opvallend is wel dat hij deze jaargang zo weinig scoort. De laatste zes seizoenen haalde Hamilton de dubbele cijfers. Nu, over de helft van de competitie, staat zijn aantal op 3 goals. Brett Pesce, Jake Bean en Jaccob Slavin hebben als verdediger ook al minimaal 10 punten achter hun naam. De Canes zijn daarmee een van de weinige teams met vier blueliners in de dubbele cijfers. Overigens hebben deze vier samen slechts 8 goals gemaakt.
De goalies doen hun werk dus uitstekend, de verdediging doet het naar behoren, maar de echte blikvangers zijn de aanvallers. Sebastian Aho voert momenteel de topscorerslijst aan in Raleigh met 15 goals en 33 punten. Martin Necas, bezig aan zijn tweede volledige seizoen, ontwikkelt zich stormachtig en is dit seizoen een welkome aanvulling op de eerste lijn gebleken. Andrei Svechnikov is de jongste van het stel, maar misschien ook wel de talentvolste. Hij werd door Carolina in 2018 als tweede gekozen tijdens de draft. De Sabres mochten als eerste kiezen en besloten hun pijlen op Rasmus Dahlin te richten.
Wat Brind’Amour goed voor elkaar heeft, is dat elk van zijn vier lijnen bestaat uit een mix van ervaring en jong talent. De komst van Nino Niederreiter was daarbij niet onbelangrijk. Twee jaar geleden werd de iets goedkopere Victor Rask naar de Wild gestuurd in plaats van de veelzijdige Zwitser en Niederreiter laat zich dit seizoen echt gelden. De winger scoorde vorig jaar 11 keer in 60 wedstrijden. Nu heeft hij er al drie meer en het seizoen is net over de helft.
Vorige maand zorgde ook de komst van Cedric Paquette voor wat meer ervaring en vastigheid. Je komt voor de aanvaller niet naar het stadion, maar een coach kan wel op hem bouwen. Paquette leverde in 377 wedstrijden slechts 69 keer de puck in bij de tegenstander. Martin Necas deed dit bijvoorbeeld 68 keer in 102 duels.
Dan hebben we nog de special teams. En wat voor special teams! In bijna 30% van de gevallen schiet de powerplay met scherp en daarmee voeren ze de NHL aan. Een domper is echter wel dat Vincent Trocheck, de man met 6 goals op de PP, momenteel geblesseerd is. Het is nog onduidelijk wanneer Trocheck terugkeert in de line-up. Het wegvallen van Trocheck was extra vervelend omdat eerder ook al Teuvo Teravainen en Jake Gardiner geblesseerd raakten. Teravainen kampt met een hersenschudding en is naar verwachting nog wel enige tijd uit de roulatie. Overigens doet de PK het met ruim 82% ook prima en ook dat onderdeel behoort tot de betere in de league.
MACHTSOVERNAME?
In een divisie met de Tampa Bay Lightning zijn de Carolina Hurricanes niet de huizenhoog favoriet. De titelverdediger mist weliswaar Nikita Kucherov nog altijd, maar dat lijkt de Lightning niet te deren. Afgelopen zaterdag stonden de Canes en de Lightning voor de zesde keer dit seizoen tegenover elkaar. Wat dreigde uit te draaien op een simpele zege voor Tampa Bay werd een zwaarbevochten overwinning voor de Hurricanes. Daarmee versloegen ze de regerend kampioen voor de derde keer dit seizoen. Tegen de overige teams in de divisie verloren de Lightning in totaal zes keer.
In de tweede helft van april staan in Tampa Bay de twee laatste clashes op het programma. Waarschijnlijk zijn beide teams dan al lang en breed zeker van de play-offs en weten ze ook al dat ze elkaar in de eerste ronde niet zullen treffen. Hoewel het wel erg ver vooruitkijken is, zal Tampa Bay niet met een gerust hart aan een serie tegen Carolina beginnen. De Hurricanes slaagden er als enige team in de Lightning van het scorebord te houden en deden dit zelfs back-to-back.
Het keurkorps van Rod Brind’Amour is zeker niet onverslaanbaar, getuige ook de 3-game losing streak eerder deze maand. De coach zal hopen dat, tijdens het postseason, het druistige uit ’t spel van zijn jonge team verdwenen is. Carolina heeft dan meer dan genoeg wapens om het elke tegenstander ontzettend lastig te maken én het is ook nog eens erg leuk om naar dit team te kijken.
TOP 5
De Top 5 van deze week lijkt een ode aan de unsung heroes van de NHL. Eerst was het Andrew Copp die zichzelf overtrof met vier goals in één wedstrijd en een dag later volgde Rocco Grimaldi zijn voorbeeld. Twee spelers die niet bekend staan als goalgetters pur sang, maar deze week hun moment of fame kenden. Mika Zibanejad voegde weer een hoofdstuk aan zijn eigen geschiedenisboek toe en Phil Kessel zette een eigen kroon op zijn 1100e wedstrijd. Met een beauty van Adam Henrique sluiten we deze rubriek dit keer af.
ANDREW COPP vs VANCOUVER CANUCKS
Geen naam die we wekelijks in deze rubriek tegenkomen, maar wel een erg nuttige speler voor de Winnipeg Jets. Andrew Copp is bezig aan zijn zevende seizoen in de NHL, allen in dienst van de Jets, maar op een enorme doelpuntenproductie konden we de center nog niet betrappen. In 2018-2019 scoorde Copp 11 goals en dat was zijn persoonlijke record. Een hattrick had hij in al die jaren ook nog niet mogen bijschrijven. Tot vorige week woensdag. In zijn eentje slachtte Copp in Vancouver de Canucks. Winnipeg won daar met 5-1 en Andrew Copp nam maar liefst vier treffers voor zijn rekening. Dankzij de eclatante zege meldden de Jets zich aan kop van de divisie, al moesten ze die op dat moment delen met Toronto en Edmonton.
ROCCO GRIMALDI vs DETROIT RED WINGS
Heel stiekem zijn de Nashville Predators bezig aan een opmars. Met slechts 6 wins in hun eerste 16 wedstrijden begonnen de Preds vrij beroerd, maar halverwege de maand maart lijkt er wat meer gang in te zitten. Dat was afgelopen donderdag zeker het geval bij Rocco Grimaldi. Als de 28-jarige Amerikaan op doel schoot, gingen de alarmbellen niet af bij de concurrentie. Toch blijkt de center wel degelijk een scoring touch te hebben. Zijn verhaal lijkt wel een beetje op dat van Andrew Copp. Ook Grimaldi had nog nooit een hattrick gescoord, maar tegen de Red Wings had hij aan slechts één periode genoeg om er drie achter de vijandelijke goalie te prikken.Nashville zette een ouderwetse zevenklapper op het bord dankzij de geldingsdrang van hun center. Ze versloegen de Wings met 7-1 en wonnen nu vier van de zes onderlinge duels.
MIKA ZIBANEJAD vs PHILADELPHIA FLYERS
Ze zijn in Philadelphia he-le-maal klaar met Mika Zibanejad. Vorige week was de 27-jarige Zweed al een plaag voor de Flyers met zes punten en dit bleek niet eens een incident. Vorige week stonden zijn Rangers opnieuw tegenover de Flyers op wederom verzamelde Zibanejad 6 punten. Deed hij het de eerste keer in één periode, dit keer spreidde de aanvaller zijn goals en assists over de volle 60 minuten. Zibanejad is nu naast Sidney Crosby de enige nog actieve speler met meerdere six-point games en hij is pas de eerste in bijna 80 jaar die het ook nog eens twee keer in hetzelfde seizoen tegen dezelfde tegenstander deed. Met 8-3 werd het overigens opnieuw een strafexpeditie voor de zwalkende Philadelphia Flyers.
PHIL KESSEL vs SAN JOSE SHARKS
Door naar de Desert Dogs te verkassen, lijkt Phil Kessel een beetje van de voorpagina’s te zijn verdwenen. De voormalig aanvaller van Boston, Toronto en Pittsburgh doet ’t op zijn oude dag echter nog naar behoren in de woestijn van Arizona. Afgelopen vrijdag luisterde Kessel zijn mijlpaal van 1100 wedstrijden op met zijn 382e treffer in de NHL. En zijn 11e van het seizoen. Daarmee legt Kessel zijn criticasters voorlopig even het zwijgen op. Vorig seizoen kwam Kessel in 70 wedstrijden niet verder dan 14 goals. Voor iemand die er zijn hand niet voor omdraait om minimaal 20 goals te scoren, was dat toch een fikse tegenvaller. Of de 33-jarige winger die 20 dit seizoen wel haalt, moeten we afwachten, maar hij is in elk geval goed op weg.
ADAM HENRIQUE vs ST. LOUIS BLUES
Het is voor de Anaheim Ducks een seizoen om snel te vergeten, maar deze actie van Adam Henrique moeten ze even op de harde schijf opslaan. De assist van Max Jones mocht er overigens ook zijn. Voor Henrique was het zijn tiende van het seizoen en de beauty betekende de 2-2 in de derde periode. De laagvliegende Ducks versloegen de Blues in OT uiteindelijk met 3-2 en voor St. Louis betekende het de negende nederlaag in elf wedstrijden. Tijdens deze matige reeks werden alleen de Sharks twee keer verslagen. De Blues, twee jaar geleden nog winnaar van de Stanley Cup, dreigen in de West Division de grip op de zaak te verliezen. Vegas, Minnesota en Colorado zijn gevlogen en de Coyotes en Kings liggen op de loer. De komende acht wedstrijden speelt St. Louis tegen de Top 3 in de divisie, dus eenvoudiger wordt het niet.
RONDJE LANGS DE DIVISIES
- In de West Division moeten we heel goed zoeken naar noemenswaardige hoogtepuntjes van de San Jose Sharks. De gewezen contender is bezig met een zogenaamde “reset” en daardoor vallen de resultaten nogal tegen. Toch was er afgelopen maandag wel iets positiefs te melden. Patrick Marleau speelde zijn 1757e wedstrijd in de NHL en is daarmee nu Mark Messier voorbij op de lijst met spelers met de meeste wedstrijden. Het record van Gordie Howe (1767) is nu de volgende opdracht van Marleau. Dankzij uitblinker Erik Karlsson versloegen de Sharks Minnesota (4-3 SO) op deze bijzondere avond. Met name de strijd om de vierde plaats is interessant. De Blues verloren hun laatste vier wedstrijden en voelen nu de adem van de hongerige Coyotes steeds heter worden. De huidige winning streak komt in Arizona dan ook goed van pas.
- Daniel Sprong is blijven staan na de terugkeer van Tom Wilson. Nadat hij goed presteerde tijdens diens schorsing houdt Peter Laviolette vast aan de Amsterdammer en dat legt de Caps geen windeieren. Vorig week tegen de Devils (4-3 winst) was Sprong goed voor twee assists. De tweede was op de grote baas (en later maatje op de eerste lijn), Alex Ovechkin, zelf. De Caps hebben de koppositie weer in handen in de East Division. Ze zagen dinsdag echter wel een 3-game winning streak eindigen. Washington verloor van de Rangers en Sprong (4 SOG, -1) stond 12 minuten op het ijs. In Buffalo wordt het plaatselijke eendje met de dag lelijker. De Sabres verloren nu 18 keer op rij en evenaren daarmee de onthutsende reeks van de Penguins uit 2004. Verliezen de Sabres woensdag van Philadelphia, dan is ’t de langste losing streak in de moderne NHL.
- Back with a bang! Zo kunnen we de rentree van de Montreal Canadiens wel typeren. De ploeg moest vanwege Covid-19 noodgedwongen een pauze inlassen, maar tegen de Edmonton Oilers bleek uit niets dat ze wedstrijdritme misten. De Oilers hadden vier van de laatste vijf gewonnen, maar waren volkomen kansloos tegen de Habs: 4-0. Aan de hand van Auston Matthews en de prima Mitchell Marner gaan de Leafs in deze North Division nog altijd aan de leiding. Als er geen gekke dingen gebeuren, lijken Toronto, Winnipeg en Edmonton al zeker van een play-offticket. De Canadiens hebben het een en ander in te halen en als ze daar goed doorheen rollen, is het vierde en laatste startbewijs voor hen. Calgary begon veelbelovend onder Darryl Sutter, maar verloor vijf van de laatste zes en dreigt buiten de boot te vallen.
- Het hele seizoen hadden we het op deze plek over de teleurstellende Nashville Predators. De mannen van John Hynes laten nu echter zien waar een 6-game winning streak je in dit format kan brengen. De Preds staan opeens op een gedeelde vierde plaats in de Central Division. Met nog veel wedstrijden tegen Chicago en Dallas hebben de Preds hun lot helemaal in eigen hand. Voor GM David Poile breken lastige weken aan. Op 12 april is de trade deadline en moet Nashville onder de huidige omstandigheden afscheid nemen van toekomstige free agents Erik Haula en Mikael Granlund of juist niet? Detroit is in deze divisie het enige team dat zich nu al volledig kan richten op 2021-2022, maar dat zal niemand verbazen.
Cover photo: Jaylynn Nash/Icon Sportswire via Getty Images
