NHL 32-in-32 | San Jose Sharks: Future is Teal, maar het heden nog niet…

Dinsdagavond 23.00 uur Nederlandse tijd zetten de Chicago Blackhawks en titelhouder Florida Panthers het nieuwe NHL-seizoen in gang. Nu al belooft het een bijzonder seizoen te worden, want door de overeenkomst met DAZN kunnen wereldwijd veel meer mensen de NHL gaan volgen. Dat is natuurlijk iets voor later. Eerst duiken wij in onze traditionele 32-in-32 en trappen we af met het slechtste team van vorig jaar. En het jaar daarvoor: San Jose Sharks.

SEIZOEN 2024-2025: KIDS HAD FUN

Kijk je puur naar de kille cijfers, dan is er nauwelijks iets van vooruitgang te zien. In april 2024 stonden er na 82 wedstrijden 48 punten achter de San Jose Sharks. Twaalf maanden later waren dit er 52. Als we verder kijken dan dit puntenaantal dan valt het beter te begrijpen waarom ze in Californië vinden dat de toekomst Teal is. Macklin Celebrini, hun first-overall van 2024, was nóg beter dan verwacht. Of zelfs misschien wel dan gehoopt. Will Smith, de fourth-overall een jaar eerder, kwam na de jaarwisseling echt op gang en dan hebben we het nog niet over een Collin Graf of William Eklund die flinke stappen in hun ontwikkeling zetten.

Van de eigen commentatoren kregen de Sharks het stempel “the most fun last place team you will ever see”. En wie zijn wij dan om dit tegen te spreken? In tegenstelling tot een jaar eerder zaten de Sharks vorig seizoen vaak écht in de wedstrijd. Vaak verloren ze door een slechte laatste periode. Nog vaker door gewoon beroerd keeperswerk.

Onder debuterend head coach Rayn Warsofsky begonnen de Sharks met een 9-game losing streak aan het seizoen en sloten ze af met een 11-game losing streak. Tussen de bedrijven door werd af en toe (20 keer) ook nog gewonnen, maar had dit jonge team vooral veel lol. Dat klinkt misschien tegenstrijdig, maar ook zij zien waar dit management mee bezig is en dan krijg je als vanzelf een lach op je gezicht.

SEIZOEN 2025-2026: NOG EVEN GEDULD

Vorig seizoen openden we de preview van de Sharks met de sloophamer van Mike Grier. Deze zomer hoefde de general manager niet als een malle tekeer te gaan in San Jose. Sinds zijn komst een paar jaar geleden waakt Grier er namelijk voor om spelers lange contracten te geven. Tyler Toffoli uitgezonderd, maar dat is voor deze groep dan ook weer een uitzonderlijk goede routinier. Een routinier die door het jonge grut jong gehouden wordt. Zo had ’t social media-team van de Sharks vorig jaar meer succes met het verhaal achter de “Sleep Over!” dan dat het team had op het ijs…

Er is een reden dat Grier wacht met het uitdelen van lange contracten. Of eindelijk zijn er meer redenen. Eén ervan luistert naar de naam Macklin Celebrini. Een volgende naar de naam Will Smith. Weer een andere naar Yaroslav Askarov, een volgende naar Sam Dickinson en zo kunnen we het rijtje met toptalenten verder afwerken. Een rijtje waaraan er overigens weer één aan is toegevoegd. Michael Misa was afgelopen jaren niet te stuiten bij de Saginaw Spirit in de OHL en werd tijdens de draft als second-overall gekozen door de Sharks. Daar waar hij zijn Spirit-maatje Igor Chernyshov weer tegenkomt. Nog zo’n groeibriljant in Teal.

ONS BIN ZUUNIG

Hoewel de Florida Panthers bewijzen dat het ook anders kan, vinden veel mensen binnen de NHL nog altijd dat je via de draft bouwt aan een kampioensteam. Daar zijn deze Sharks nog ver, heel ver van verwijderd. Feit is echter wel dat het stadium van slopen voorbij is en de tijd van bouwen is gekomen. Dit zal gebeuren rond al die aanvallende kleppers die ze al hebben lopen. Celebrini, Smith en straks ook Misa zullen de bouwstenen zijn voor een nieuw, succesvol tijdperk in San Jose. Bouwstenen waar straks een flink prijskaartje aan zal hangen, dus weigerde Grier ook deze zomer te strooien met lange contracten. Hij wacht simpelweg tot de supersterren van de toekomst straks toe zijn aan hun eerste echte contracten.

Grier weet echter ook dat er elke wedstrijd 12 (of 11) aanvallers en 6 (of 7) verdedigers in de line-up moeten staan. En hij weet ook dat hij ’t de fanbase niet aan kan doen om nóg een jaar zo slecht te presteren. Hoewel de fans dat best door de vingers willen zien als de beloning aan het einde van de rit Gavin McKenna is, een nieuw, jong generationeel talent dat zich al aandient richting de draft in 2026. Echter was het Grier zelf die na de laatste wedstrijd van vorig seizoen vertelde dit (veel te vaak verliezen) niet nog eens te willen. Hij kon dus aan de slag dit offseason.

GRIER BLIJFT BOUWEN

Dat offseason begon met de komst van Michael Misa. Een ware goalgetter, die voor Saginaw 62 goals en 134 punten noteerde in 65 wedstrijden vorig seizoen. Hem kunnen we op korte termijn al verwachten in de NHL. Dat geldt niet voor andere draft picks zoals goalie Joshua Ravensbergen of de fascinerende geboren Chinees Haoxi (Simon) Wang. Een boomlange blueliner, die eigenlijk nog maar net is begonnen met ijshockey, maar waar enorm veel potentie en rek in lijkt te zitten.

Na de draft werd het geduld van de Sharks-fans op de proef gesteld. Grier waagde zich niet aan rare capriolen in de eerste uren van free agency. Nadat de eerste stofwolken waren opgetrokken, vonden blueliners als John Klingberg, Nick Leddy en Dmitry Orlov zich opeens terug in Teal. In San Jose is de defensie al jaren een zorgenkindje. Dat is met deze drie namen niet in één klap opgelost, maar deze routiniers geven de talenten wel meer tijd om te rijpen. Al liet John Klingberg tijdens de Stanley Cup Final zien nog altijd prima mee te kunnen komen. De Zweed heeft daarnaast na jaren weer een “normale” zomer achter de rug zonder revalidatie.

GERENOVEERDE BLAUWE LIJN

Dmitry Orlov bleek het in Carolina niet zo naar zijn zin te hebben en hoopt op een nieuwe start in San Jose. Dat hij daar belandde, was best verrassend want de Rus werd toch gezien als één van de betere blueliners in de vijver met free agents. Nick Leddy werd van waivers geplukt. De veteraan mocht weg bij de Blues en werd al vrij snel door San Jose opgepikt. Niet alleen geven deze spelers de talenten tijd, maar jongens als Dickinson en Luca Cagnoni kunnen ook enorm veel van hen leren.

Dit moet de blauwe lijn in San Jose wat meer stabiliteit geven. Op die blauwe lijn vinden we ook nog altijd Mario Ferraro terug. Een speler die ook al twee jaar lang genoemd wordt in allerlei geruchten, maar voorlopig nog altijd zijn wedstrijden voor de Sharks speelt. Vincent Desharnais, Timothy Liljegren en Jack Thompson zullen zich tijdens Training Camp ook willen bewijzen. Ook zij zullen deel uit willen maken van de kern die Grier en zijn staf aan het bouwen is. En dan is er natuurlijk nog Shakir Mukhamadulin. De jonge Rus stond vorig jaar op het punt van doorbreken tot een schouderblessure een einde aan zijn seizoen maakte. Weet Mukh zijn niveau weer te halen, dan is ook hij een zekerheidje voor de toekomst.

GOALGETTER

Eerder passeerde al een aantal aanvallende talenten de revue. Daar ligt binnen afzienbare tijd de grote kracht van deze San Jose Sharks. De diamanten moeten hier en daar nog wat geslepen worden, maar watch out als dat werk straks achter de rug is! We hebben het nog niet echt gehad over één van de publiekslievelingen. William Eklund was een paar jaar geleden eigenlijk het eerste bouwsteentje van de nieuwe Sharks. Of de laatste stuiptrekking van de oude, het is maar hoe je ’t bekijkt. De jonge Zweed viel een beetje tussen wal en schip, maar dankzij z’n nieuwe driejarige contract mag hij zich opmaken voor die op het oog mooie toekomst.

Tyler Toffoli werd vorig jaar gestrikt als goalgetter en ook nu wist Mike Grier weer een pure doelpuntenmaker te verleiden. Jeff Skinner mocht vorig jaar in Edmonton ein-de-lijk ruiken aan de play-offs, maar keert dit seizoen terug in de kelder van de league. Hij mag de passes van Celebrini, Smith of Alex Wennberg tot doelpunt gaan promoveren. De general manager voegde ook nog pure kracht toe aan dit roster. Voormalig aartsvijand nummer 1 in San Jose, Ryan Reaves, moet op zijn oude dag dienst gaan doen als bodyguard van de jonge honden. Reaves werd niet gepruimd in NoCal vanwege zijn escapades op het ijs met voormalig Shark Evander Kane.

De twee toplijnen zien er op papier best aardig uit. Het is de bottom six waar de Sharks ook nu hun problemen nog altijd kennen. Er bestaat een kans dat bijvoorbeeld een Chernyshov, Quintin Musty, Cameron Lund of Filip Bystedt een kans krijgt, maar waarschijnlijker is dat Ryan Warsofksy een beroep doet op Barclay Goodrow, Carl Grundstrom, Zach Ostapchuk of Ty Dellandrea. Nieuwelingen als Adam Gaudette en Philipp Kurashev mogen ook aanspraak maken op die bottom six. Een goede Kurashev kan mogelijk zelfs dromen van meer dan dat. De nog altijd pas 25-jarige Zwitser kende een sterk 2023-2024 in Chicago, maar viel vorig seizoen terug in zijn ontwikkeling. Hij kon vertrekken bij de Blackhawks en mikt op een frisse start in San Jose.

ASKY THE ANSWER

De laatste jaren was het vaak openhuis achterin bij de Sharks. Dat kwam deels door een (erg) matige blauwe lijn, maar de goalies hielpen ook niet mee. Met name na de trade van Mackenzie Blackwood naar Colorado vorig jaar was het huilen met de pet op. Alexandar Georgiev bewees in Teal dat hij bij de Avs niet voor niets de bijnaam “Fourgiev” kreeg. De Bulgaarse goalie deed aan het begin van dit decennium nog mee om de Vezina en kreeg zelfs een uitnodiging voor de ASG, maar die vorm etaleert hij al heel lang niet meer. Zijn .875 save percentage en 3.88 GAA was voor Grier reden om hem uit te zwaaien.

Toen hij naar San Jose kwam, wist Georgiev dat hij slechts een tussenpaus was. In de Bay Area is namelijk het tijdperk van Yaroslav Askarov aangebroken. De jonge Rus maakte vorig seizoen bij tijd en wijle al indruk onder de lat, maar blessures hielden hem net iets te vaak weg uit de crease. Dat fysieke malheur hoopt hij nu achter zich te laten en de fanbase hoopt dit met hem mee. Askarov wordt gezien als één van de allergrootste talenten tussen de palen en ook hij moet onderdeel worden van het fundament onder nieuwe successen.

In Alex Nedeljkovic heeft San Jose nu een nieuwe, betrouwbare backup. In 2020-2021 was de nu 29-jarige Amerikaan nog derde in de verkiezen van de Calder Trophy achter Kirill Kaprizov en Jason Robertson. Dat was nog in dienst van de Hurricanes. Bij de Red Wings en Penguins ging het daarna minder voortvarend, maar in Californië hebben ze al bewezen dat ze talentvolle goalies weer op de rails kunnen krijgen. Vraag dat maar aan Mackenzie Blackwood.

VOORSPELLING

The Future Is Teal. Dat zou zomaar eens kunnen kloppen. Het heden? Not so much. Hoewel de Sharks – hoe kan het ook anders – beter voor de dag zullen komen dan in voorgaande jaren, zal een plek in de play-offs nog steeds mijlenver weg zijn. Ook in 2025-2026 is het een kwestie van jeugd ontwikkelen en andere talenten inpassen. Sam Dickinson maakte indruk tijdens de Prospect Scrimmage in juli en we sluiten niet uit dat we hem op het hoogste niveau in actie gaan zien. Hetzelfde geldt voor Michael Misa.

Het slopen is dus achter de rug, maar voor er een prachtige villa verrijst in San Jose moet deze eerst gebouwd worden. In dat stadium zit deze franchise nu. We zagen vorig jaar in Montreal dat het opeens heel snel kan gaan, maar dat is meer uitzondering dan regel. Mike Grier wil het – terecht – niet overhaasten, maar daardoor moeten de fans wel rekening houden met een volgend seizoen in de kelder. Ze moeten zich voorlopig nog maar even troosten met de gedachte dat de trap naar boven inmiddels wel gevonden is. Nog even geduld, Sharks-fans. Dankzij Celebrini en consorten begint de zon door te breken, maar blijft het wolkendek nog even hardnekkig.

Cover photo: Godofredo A. Vásquez/AP Photo